Wstyd

Po tragicznej śmierci swego męża, Julia Karlińska zrzuca mundur i zostaje nauczycielką historii w liceum medycznym. Wychowuje także dwóch synów, ciągle borykając się ze stratą, jakie doświadczyli jako rodzina. Kiedy lokalną miejscowością wstrząsa wiadomość o zabójstwie jednego z profesorów ?medyka?, a jej zaginiony syn zostaje odnaleziony martwy, pchana instynktem śledczym Karla dochodzi do wniosku, że obie sprawy należy ze sobą powiązać. Kobieta jednak nie wie, że droga ku prawdzie okaże się wyjątkowo bolesna?

Robert Małecki przyzwyczaił już nas do pisania rewelacyjnych kryminałów, z których każdy stanowi popis jego wyjątkowych umiejętności. Ich duszna i gęsta atmosfera, inteligentnie opowiedziana historia z tajemniczym morderstwem w tle są gwarancją świetnie spędzonego czasu w doborowym towarzystwie. Mam wrażenie, że w tym przypadku autor poszedł o krok dalej tworząc poruszającą historię tragedii o wielu twarzach, za którymi niejednokrotnie ukrywany jest ?Wstyd? niszczący później wiele ludzkich serc, łamiąc je bez cienia współczucia.

Całość okazała się wyjątkowo spójną historią, którą czytało mi się bardzo przyjemnie pomimo panujące tragedii. Każdy z bohaterów okazał się osobowością nacechowaną doskonale wyczuwalnym człowieczeństwem ze wszystkimi jego wadami i zaletami, czyniąc fabułę jeszcze prawdziwszą. Prowadzone dialogi były rzeczowe i konkretne, a podejmowane decyzje przez Karlę, daleko odsuwały ode mnie uczucie, iż mam do czynienia z literacką fikcją.

Nie wiem jak Robert Małecki to robi, ale wiem, że w swoim fachu i w tym gatunku literackim wyrasta na prawdziwego mistrza, bo każda przygoda z jego książką to dla mnie prawdziwa czytelnicza uczta. Serdecznie polecam każdemu, kto jeszcze z jakiś powodów zwleka z sięgnięciem po ?Wstyd?.

?Wstyd zamyka nam usta?.
Wstyd.
Emocja, która pochłania, pulsuje, wypala, obezwładnia, wwierca się w duszę i w ciało, szumi w uszach, powoduje ból.. i dużo mówi o człowieku.
Julia Karlińska ma niespełna 50 lat. Mieszka w małym mieście. Kiedyś była policjantką, szczęśliwą żoną i matką bliźniaków. Ale to było niemal 10 lat temu. Dziś jest wdową samotnie wychowującą dwóch nastolatków. Pracuje jako nauczycielka i próbuje normalnie żyć, z dnia na dzień, tłumiąc ból straty, zawieszona w swoim świecie ?okrytym czarnym woalem?. Widzi tylko to chce widzieć.. Jej ukochany mąż zginął w wypadku motocyklowym, a sprawcy zdarzenia nie udało się ustalić.. Ból tkwi w niej jak zadra, której nie pozwala nikomu wyjąć, a rana się jątrzy, ropieje.. Kobieta wie jednak, że ma po co i dla kogo żyć, więc nieustraszenie walczy o każde ?jutro? dla swoich synów..
Pewnego dnia miastem wstrząsa wieść o zabójstwie kolegi z pracy Julii, profesora matematyki. Tej samej nocy bez śladu przepada jeden z bliźniaków.. 16-letni Janek zostaje odnaleziony martwy.
Kobieta wiedziona matczynym i policyjnym instynktem, zdeterminowana wolą odkrycia prawdy, podejmuje prywatne śledztwo, którego efekty odsłoną fakty o tym, co i dlaczego wydarzyło się teraz, ale też o przeszłości..
Julia zmuszona podnieść głowę ponad własne słabości, rusza w pogoń za pogrążonym w mroku i owianym ciszą sensem. Uczy się jak patrzeć, żeby czegoś nie przegapić, jak dostrzec nawet najdrobniejsze szczegóły..
?Wstyd? to ciekawie pomyślany thriller kryminalny. Nie ma tu scen mrożących krew w żyłach, spektakularnych zbrodni, czy emocji sięgających zenitu.. jest za to poczucie, że ściany i sufit zaczynają się do siebie zbliżać, a my jesteśmy w tym właśnie mrocznym pokoju bez okien i drzwi, a przyjemniej ich nie widzimy.. a tym, co ściska gardło uniemożliwiając wezwanie pomocy jest wstyd.. Autor przenosi na karty swojej książki rzeczywistość, pisze o rzeczach które mogły się zdarzyć i dzieją się każdego dnia u nas, obok nas, w nas, przez nas, dla nas. Interpretacja i wymiar całości są szerokie i głębokie i myślę, że w dużej mierze uzależnione od poziomu empatii czytelnika i etapu w jakim się teraz znajduje w swoim życiu.
Polecam.

Autor nie pozwala nam się nudzić w oczekiwaniu na kolejną część z Bernardem Grossem i tym razem porusza do głębi kolejnym znakomitym thrillerem. Nie byłam w stanie powstrzymać łez i samo to powinno wystarczyć za moją ocenę.

"Świat zbudowany na wartościach okazał się jedynie zamkiem z piasku."

Autor ponownie jak w ?Zmorze? wciela się w kobiecą postać czyniąc to z wielkim wyczuciem i subtelnością. Julia Karlińska, była policjantka, po stracie męża w wypadku pracuje jako nauczycielka i samotnie wychowuje nastoletnich synów. Tego dnia gdy dowiaduje się o śmierci kolegi z pracy, nie spodziewa się, że przyjdzie jej opłakiwać też jednego z synów.

Czy te dwie śmierci można łączyć? Wskazuje na to bliskość miejsc znalezienia ciał, ale poza tym trudno znaleźć jakikolwiek wspólny element. Julia, próbując zagłuszyć niewyobrażalny ból rzuca się w wir działań, próbując odkryć prawdę. Tylko czy jest na nią gotowa?

Powieść budzi silne emocje. Pokazuje jak łatwo zniszczyć czyjeś życie poprzez brak akceptacji, tolerancji. Jak łatwo też wśród codziennych spraw nie zauważyć sygnałów, utracić więź z nastolatkami. Jak wielki wpływ na ludzkie decyzje ma wstyd przed tym co powiedzą ludzie. Gdy strach przed reakcją otoczenia buduje mur milczenia cegła po cegle. Mur, który tworzy fasadę złudnego poczucia bezpieczeństwa, gdy runie pozostawia tylko zgliszcza.

Czy odebrałam tę historię tak intensywnie, ponieważ sama mam nastoletnich synów? Z pewnością tak, ale też dlatego, że dotyka problemu, który może stać się udziałem każdej rodziny. A współczesny świat pozornie tak tolerancyjny i otwarty jest pełen hipokryzji i okrucieństwa.