Wiek czerwonych mrówek (twarda)

Książka przybliża nam trzech bohaterów: całą rodzinę Dusi, Solę oraz Swyryda. Na rodzinę Dusi składa się babcia Sańka, mama Helena, wywieziony na Sybir Tymofij oraz dzieci: kilkuletni Myroś i nastoletnia Jadwochna. Po pewnym czasie zostaje im jeszcze podrzucona czteroletnia Mełaszka. W Helenie kocha się Swyryd. Od lat, ale to nie on wygrał wyścig o rękę Hanny, tylko Tymofij, kułak. Swyryd wcześniej pracował w młynie, ale młyn spalili. To komunista. Wykorzystuje swoje kontakty nie tylko by bałamucić kobiety takie jak rudowłosa Tamara, ale i by pozbyć się rywala i zbliżyć się do Hanny, jak nie podstępem to zastraszeniem. Jednak dumna kobieta woli umrzeć z głodu, zapracować się w kołchozie niż dzielić łóżko z kimś, kto tyle złego jej i jej rodzinie zgotował. Mąż Soli jest przełożonym Swyryda. Kobieta jest w ciężkiej depresji po utracie dziecka. Zajada smutki, przez co trafia do ośrodka odchudzającego. Nadal widzi Ewę. Jej świat jest tak zamknięty na to, co dzieje się na zewnątrz, że nie widzi głodu, biedy czy bestialstwa. Wszyscy oni koniec końców mieszkają w Macochcach, miejscowości, która rzeczywiście znajduje się pod Połtawą (oryginalnie po ukraińsku to wieś ??????).

To trudna książka. Ciężka. Właściwie nawet nie da się opisać jak bardzo przytłacza. Przez antropomorfizację samego głodu wydaje się jeszcze straszniejsza niż gdyby była suchym świadectwem Hołodomoru w Macochach. Jeśli doda się brutalne opisy śmierci i bestialstwa, to otrzymujemy obraz, jaki w najgorszych koszmarach się nie śnił. Polecam lekturę. Jest naprawdę ważna. Ale z adnotacją, że nie każdy da radę doczytać do końca.

Książka "Wiek czerwonych mrówek" jest debiutancką powieścią autorki, jak wiecie bardzo lubię poznawać nowych pisarzy, dlatego też nie mogłam przejść obojętnie obok tego tytułu. Do sięgnięcia po tą książkę zachęcił mnie niesamowicie interesujący opis i klimatyczna, nieoczywista okładka, która ogromnie przyciąga wzrok. Język jakim posługuje się autorka jest bardzo przyjemny w odbiorze, co sprawia, że książkę czyta się bardzo szybko i z dużym zainteresowaniem oraz zaangażowaniem. Fabuła została w bardzo ciekawy i zarazem wciągający, poruszający sposób nakreślona, przemyślana, dopracowana i równie dobrze poprowadzona. Razem z bohaterami książki przenosimy się na Ukrainę, gdzie w latach trzydziestych dwudziestego wieku polityka Sowietów wywołała tak zwany "Wielki Głód". Postaci przedstawione na kartach tej powieści zostały naprawdę świetnie wykreowane. Mamy tutaj troje narratorów: Jawdochije (Dusię), Swyryda oraz Sołomije (Solę). Dowiadujemy się co czują, myślą, z czym się borykają, jakie emocje nimi targają oraz możemy lepiej zrozumieć ich postępowanie oraz decyzję. To co łączy tych bohaterów to głód, jednak w zupełnie innym wymiarze, od początku widać tutaj wyraźny kontrast pomiędzy bohaterami... jedni nie mają co jeść, a inni zajadają smutek i cierpienie.. Autorka w bardzo realistyczny, plastyczny i emocjonujący sposób opisuje wszystkie wydarzenia mające miejsce w tamtym czasie na ziemiach ukraińskich. To naprawdę przerażające, że takie rzeczy miały kiedyś miejsce. Niektóre sytuacje przestawione na stronach tej powieści ogromnie mną wstrząsnęły, zabolały i zmusiły do refleksji oraz docenienia tego co mam. "Wiek czerwonych mrówek" to przejmująca, poruszająca, wartościowa i ogromnie emocjonująca pozycja, która momentami łamie serce. Czekam na kolejne powieści spod pióra autorki. Polecam!!

?Wiek czerwonych mrówek? autorstwa Tania Pjankowa, to bardzo trudna oraz bolesna historia, przez którą brak mi słów... Czytając opis tej książki czułam, że będzie to trudna lektura, jednak nie spodziewałam się, że autorka przygotowała dla mnie historię, która aż tak mocno we mnie trafi.

?Wiek czerwonych mrówek? to przejmująca powieść o jednym z najtrudniejszych momentów w historii Ukrainy ? Wielkim Głodzie w latach 1932?1933.
Rodzina młodej Jawdochy umiera z głodu, podobnie jak wiele innych rodzin w miejscowości Macochy. W tym samym czasie żona radzieckiego komisarza Sołomija zajada smutek po stracie dziecka, nieświadoma sytuacji. Swyryd, przedstawiciel wiejskiej władzy, zupełnie pogubił się w swoich odczuciach i nie wie co nim kieruje ? miłość czy partia.
Zdaje się, że tych bohaterów dzieli ogromna przepaść. Nie wiedzą oni jeszcze, że przyjdzie im zjednoczyć się przeciwko czerwonemu mrowisku swoich radzieckich ciemiężycieli.
Tania Pjankowa stworzyła głęboką psychologiczną powieść. Na tle niewyobrażalnej tragedii przedstawia los zwykłych ludzi, o różnych statusach i charakterach.

Pierwsza rzecz, która przychodzi mi do głowy kiedy pomyślę o tej historii jest przede wszystkim język autorki. Jestem zaskoczona jakim cudem, posługując się tak pięknym, wręcz ?melodyjnym? językiem autorka była w stanie opisać tak drastyczne sceny.

Pjankowa bardzo dobrze oddała realia, w których znaleźli się bohaterowie jej powieści oraz przelała na kartki papieru ich uczucia. W pewnym momencie poczułam się jakbym ja sama stała się uczestniczką tych okropnych wydarzeń... Czułam ten ogromny smród, strach oraz widziałam tych głodnych, wykończonych psychicznie ludzi, którzy zamiast żyć w tych męczarniach woleli już umrzeć.

Nawet teraz, pisząc tę recenzję czuję jak po policzkach spływają mi pojedyncze łzy... ?Wiek czerwonych mrówek?to trudna historia, którą zmuszona byłam czytać ponad tydzień - nie jest to pozycja, którą można przeczytać w ciągu dwóch wieczorów. Tania przygotowała dla nas brutalną historię, która wymuszała na mnie przerwę na chwilę oddechu - jestem człowiekiem i jak każda osoba nie byłam w stanie przejść obojętnie obok tego co działo się w tej lekturze.

Czy książkę polecam? Pomimo trudnej tematyki, sądzę, że warto sięgnąć po ten tytuł. Może lektura ta mocno Was zdołuje, jednak pomoże Wam zrozumieć, że warto jest cieszyć się tym co się ma. ?Wiek czerwonych mrówek? to pozycja, o której zbyt szybko nie zapomnicie oraz mam nadzieję, że trafi ona do szerszego grona odbiorców - Pjankowa poruszyła tutaj bardzo ważne kwestie, o których we współczesnym świecie wiele ludzi zapomina.