Upadek i gniew

Upadek i gniew to pierwszy tom dobrze rokującej nowej serii od Jennifer. Jest to lekki powiew świeżości i odetchniecie od jej najpopularniejszego cyklu ?Z krwi i popiołu?, ale czy na pewno? Teoretycznie jest to całkiem coś nowego, ale ja widzę pewne podobieństwa.

Kreacja głównej bohaterki strasznie przypomina mi Poppy z pierwszych tomów. Była w nich wycofaną, cichą dziewczyną o zerowym poczuciu własnej wartości. Mimo to często nie potrafiła utrzymać języka za zębami, przez co wpadała w kłopoty. Podobnie jest z Calistą, która unika bycia w centrum uwagi, a jej cięty język tworzy jej problemy. Mam wrażenie, że Jennifer po prostu lubuje się w tworzeniu podobnych bohaterów.

Relacja głównych bohaterów kreowana jest w sposób podobny do tego w ?Krew i popiół?. Wieczne docinki, droczenie się, wojna na złe miny, rzucanie przedmiotami (brakuje tylko dźgania). Dosłownie tak samo wygląda relacja Poppy i Casa. Z jednej strony mam takie meeh, znowu to samo, a z drugiej uwielbiam takie relacje, wiec nieszczególnie mi to przeszkadzało. Między bohaterami czuć napięcie już od pierwszych chwil. Ja tam kupuję to i czekam na więcej.

Fabuła za to w niczym nie przypomina tej z Krew i popiół. Dostajemy nowy, mroczny świat, który od samego początku intryguje czytelnika. Jest tutaj bardzo dużo tajemnic, które tylko wzmagają nasze zainteresowanie. Wszystko to sprawia, że chce się kontynuować lekturę i poznać odpowiedzi na rodzące się pytania, na które i tak przyjdzie nam poczekać. Jestem mocno zaintrygowana i wyczuwam mocny potencjał, szczególnie po tym zakończeniu.

Pomimo kilku podobieństw bawiłam się naprawdę świetnie. Jako fanka historii Casa i Poppy nie czuję zawodu ani znużenia, bo zwyczajnie lubię taki sposób tworzenia relacji i bohaterów. Myślę, że po prostu trzeba przyzwyczaić się, że to taki styl Jennifer i jej książki będą miały pewne elementy wspólne.