To ja, Szpilka

W ubiegłym roku mój mąż zaczytywał się w cyklu "www" Marcina Ciszewskiego i to głównie z fantastyką wojenną dotychczas kojarzyłam autora. Wiedziałam jednak od męża, że potrafi pisać wciągająco i z humorem, więc z ciekawością sięgnęłam po pierwszą część jego nowego cyklu ?Szpilka?. Tym bardziej, że główną bohaterką jest kobieta. Silna, ponadtrzydziestoletnia policjantka w stopniu podkomisarza. Świadoma swoich atutów, nieco butna i nie zawsze działająca w granicach prawa.

I jak mogłabym nie pokochać i nie utożsamiać się z tytułową Szpilką, gdy "jest nas, kurdupli metr sześćdziesiąt, paru na świecie." Pewnie i wielu z Was znalazłoby się w tym zacnym klubie.

Choć w powieści oczywiście nie o taki klub chodzi. Może o "klub wzajemnego mycia rączek"? A może o coś zupełnie innego? Szpilka pracuje nad wyjaśnieniem brutalnych zabójstw młodych kobiet oraz śmierci znanego pisarza zagryzionego przez psy. A że z natury lubi pakować się w kłopoty, to akcja porywa od pierwszych stron. Również jej przeszłość, którą stopniowo ujawnia, pozwala lepiej zrozumieć niektóre jej nieszablonowe działania. Choć żadne wprowadzenia z pewnością nie przygotują Was na zaskakujące zakończenie. Mnie przynajmniej nie przygotowały.

Bardzo spodobała mi się forma narracji, w której Szpilka opowiada nam w lekki i zajmujący sposób o prowadzonym śledztwie, realiach pracy w policji i własnej rodzinie. Często kieruje się wprost do czytelnika co w moim odczuciu wzmacnia przekaz i więź z bohaterką.

Dobrze rozumiem również jej odczucia dotyczące pracy z mężczyznami. Drobna, ładna i wyglądająca na dużo młodszą kobieta, często traktowana jest z pobłażaniem i musi udowadniać swój profesjonalizm. Choć wiadomo, wiele zależy od tego, na kogo się trafi.

Poprzednie cykle autor zamykał pięcioma, sześcioma częściami i na przynajmniej tyle liczę i tym razem.

"To ja Szpilka. Klub." na pewno nie jest powieścią pokroju serii Meteo z Jakubem Tyszkiewiczem. Główna bohaterka kompletnie nie przypadła mi do gustu. Lubię silne i charakterne babki, ale Szpilka to Terminator w spódnicy, ma niesamowite uzbrojenie, wszystko potrafi najlepiej, a z każdego starcia wychodzi zwycięsko. Dodatkowo ogólnie ludzi ma w poważaniu, bo ona jest jedyną sprawiedliwą. Jeżeli przebolejecie taką bohaterkę, to książka naprawdę będzie się podobała. Fabuła jest bardzo wciągająca, czego po p. Marcinie Ciszewskim się spodziewałam, tu zawodu nie ma. Śmierć znanego pisarza jest początkiem wielowątkowego kryminału, w którym codzienność śledczych daleka jest od amerykańskiego serialu. Żmudna praca, nadgodziny i naciski z góry, do tego wypalenie, taki obraz do mnie przemawia. Jeżeli dodamy do tego warszawski klimat, gdzie mieszają się przeróżne środowiska, od artystów po polityków, będziemy mieli pełen obraz tego, bardzo można skomplikować tropy. " To ja Szpilka. Klub." nie kończy się na jednej sprawie, bo przestępcy nie śpią, dlatego mimo wszystko czekam na kolejne śledztwa.

To ja, Szpilka. Klub to jedna z nowości wydawnictwa Warbook i najnowsza książka lubionego i cenionego pisarza Marcina Ciszewskiego. Twórca po serii solidnych książek wojennych i sensacyjnych zabrał się za nowy cykl kryminalny, który powinien trafić w gusta miłośników tego rodzaju literatury.

Główną bohaterką powieści jest podkomisarz Marianna Kohut, zwana jako tytułowa Szpilka. Oczywiście nikt w jej obecności nie waży się jej tak nazwać, szczególnie biorąc pod uwagę jej mocny i zdecydowanych charakter. Nie jest to kobieta, o której można napisać krucha i delikatna, nawet pomimo jej dość drobnej postury. Wymierza ona sprawiedliwość przestępcom, pracując na warszawskim Mokotowie. Procedury nie zawsze są dla niej najważniejsze, liczy się tylko prawda i odpowiednia kara. Przez to dość często popada ona w konflikty ze swoimi przełożonymi. Niespecjalnie się ona jednak tym przejmuje, ma jasno określone własne zasady, które wyznaczają sposób jej działania. Swoją nieustępliwość w dążeniu do złapania sprawcy, będzie musiała ona wykorzystać w sprawie dość brutalnego morderstwa pewnego znanego pisarza. Każdy kolejny odkryty przez nią ślad, będzie odkrywał wielką intrygę w której ?prawda? może okazać się bardzo zabójcza.

Bezsprzecznie mamy tutaj do czynienia z silną bohaterką, która będzie napędzać całą dość widowiskową akcję. Nie jest to jednak ?policjantka? skupiona tylko na swojej służbie i pozbawiona jakiejkolwiek emocjonalności. Kobieta pod wierzchnią warstwą swojego ?pancerza? skrywa zarówno delikatność, jak i całą masę mniejszym lub większych problemów osobistych. Autor stara się wszystko to wypośrodkować, pokazując czytelnikowi oba jej oblicza, co nadaje książce jeszcze większej dawki autentyzmu. Realizm historii przejawia się również w dbałości autora o pewne sztywne procedury policyjne, które stara się on jak najdokładniej opisać. Bohatera nie zawsze się z nimi zgadza i czasem mocno je nagina, jednak trzyma się ona linii prawa, której przekroczyć nie można. Jest to dość istotny element dla wielkich fanów literatury kryminalnej, którzy mocno zwracają uwagę na takie szczegóły.

Jeśli chodzi o sam wątek ?morderstwa?, to jest on napisany bardzo dobrze, wykorzystując wiele sprawdzonych schematów. Nie ma tutaj co prawda wielkich fabularnych zaskoczeń (kilka momentów i wątków może być jednak dość intrygujące), całość jednak tworzy bardzo solidną treść, która pozwoli odbiorcy zagłębić się w brudny, niebezpieczny i dość realny wykreowany świat. Twórca bardzo dobrze dawkuje również akcję i stosowne emocje, dzięki czemu zostają one na tyle równomiernie rozłożone, że powieść potrafi trzymać w napięciu od pierwszej do ostatniej strony.

To ja Szpilka. Klub to dobry i ciekawy początek nowej serii autora, która ma okazję mocno namieszać na rynku i trafić w gusta wielu miłośników kryminalnej beletrystyki. Pozostaje mieć nadzieje, że kolejne części cyklu będą równie dobre co część pierwsza, a być może nawet i lepsze.