Taka sama

W jakim stopniu rodzice mają wpływ na życie swoich dzieci? Czy w dorosłości powielają schematy, z którymi się spotkały w rodzinnym domu?

Matka Sienny jest paranoiczką. Dostrzega niebezpieczeństwo w najzwyklejszych zdarzeniach, a w jej mniemaniu każdy zagraża jej córce. Dziewczyna żyje w ciągłym strachu, że nie tylko z wyglądu jest podobna do matki, ale też odziedziczyła jej chorobę psychiczną.

Gdy więc pewnej nocy znajduje zwłoki dziewczyny w kampusie uniwersyteckim, zaczyna snuć przypuszczenia, że to ona miała być ofiarą. Przerażona opuszcza rodzinny dom i dopiero po dziesięciu latach czuje się na tyle silna, by wrócić i przejąć opiekę nad matką. Jednak czy jest wystarczająco silna, by zmierzyć się z własnymi demonami? Szczególnie gdy śledztwo w tej sprawie zostaje wznowione, a niepokojące sygnały tylko pogłębiają jej podejrzenia i wątpliwości?

Czy dziewczyna ulega niestabilnej atmosferze tworzonej każdego dnia przez chorą na urojenia matkę, a może rzeczywiście ma powody do niepokoju? Może przed laty to ona była celem, a ten, kto zabił spróbuje dokończyć dzieła?

To thriller, w którym od pierwszych stron nie opuszcza nas napięcie i jednocześnie wątpliwości, która z hipotez będzie tą prawdziwą. Czy zagrożenie okaże się imaginacją chorego umysłu, czy faktycznym niebezpieczeństwem? Autorka skutecznie mąci nam w głowie podsuwając kilkoro kandydatów na podejrzanych. Co jednak okaże się prawdą?

Powieść okazała się nie tylko intrygującą i trzymającą w napięciu rozrywką, ale również wnikliwie ukazała jak obciążające jest życie z osobą psychicznie chorą. Jak bardzo wyczerpuje i jak ogromnej cierpliwości wymaga. Znakomite zakończenie, którego nie byłam w stanie przewidzieć zrekompensowało w zupełności spowolnienia akcji w drugiej części książki. A że to thriller psychologiczny, to i wgląd w psychikę bohaterów, wiarygodny i budzący emocje dał mi dużo satysfakcji.

Ulubiony cytat : Ona jednak straciła o wiele więcej. Wyrwani bardzo ważną część jej ciała, po której została tylko krwawiącą rana.


Thriller psychologiczny to z pewnością mój ulubiony gatunek. Otrzymując książkę Erici Spindler spodziewałam się porywającej historii wywołującej ciarki. Opis i okładka dokładnie na to wskazywały, przez co wręcz z ekscytacją zaczynałam czytać. Nawet początek książki zachęcił mnie i spotęgował oczekiwania, które miałam.

Niestety w pewnym momencie fabuła skręciła, spowolniła i uspokoiła się. Trwało to do samego końca.

Przyznam, że mimo tego czuć tajemniczość przez cały czas i chcemy rozwiązać sprawę morderstwa sprzed lat.


Najciekawszym elementem książki była dla mnie postać matki głównej bohaterki. Kobieta mierzy się z chorobą psychiczną, gdzie urojenia zawładnęły nad jej życiem. Dodatkowo jej wpływ na rodzinę to zdecydowanie jedyny wątek psychologiczny i bardzo dobrze rozwinięty. Szczególnie relacja z córką była tak samo mroczna i ciemna jak ich dom.


Czytałam recenzję innych czytelników i zgodzę się, że jest to obyczajówka z elementami thrillera.

Sienna po 10 latach wraca do domu. W tym samym momencie policja wraca do sprawy nierozwiązanego morderstwa, którego kobieta była świadkiem. Sienna boi się, że popada w paranoję tak jak jej matka i ma podejrzenia, że to ona miała zginąć.

Lekki styl pisania autorki i niezwykła fabuła sprawiła, że zatraciłam się w lekturze, czytało mi się ją niesamowicie szybko i z ogromnym zainteresowaniem śledziłam losy Sienny. Byłam mega ciekawa jaki będzie jej finał.
Mamy opisy morderstwa, napięcie, strach i emocje jakie towarzyszyły głównej bohaterce są niemal namacalne, przyprawiały mnie momentami o szybsze bicie serca i gęsią skórkę. Był też szok i niedowierzenie.
Prawda mieszała się z kłamstawi, nie wiadomo komu można było ufać, każdy z bohaterów coś ukrywał.
Autorka świetnie przygotowała się do tematu i idealnie odwierciedliła nam nie tylko jak wygląda życie z osobą chorą na urojenia paranoiczne, ale jak i samo życie tej osoby. Nieustanny lęk, wmawianie sobie przeróżnych rzeczy i ciągła troska o najbliższych, chyba nie ma nic bardziej przerażającego.
Bohaterowie zostali świetnie wykreowani, każdego polubiłam na swój sposób i żal było mi się z nimi rozstawać.
Niektóre sytuacje płatały nam psikusa i mieszały w głowach, jednak co do tego kto jest mordercą miałam swoje dwa podejrzenia, byłam wręcz przekonana, że wiem kto nim jest, lecz okazało się, że marny ze mnie detektyw. Takiego rozwiązania sprawy się zupełnie nie spodziewałam, dalej to do mnie nie dociera.
Został tu również wpleciony wątek miłosny, który pozwolił na chwilę zapomnieć o tym przez co przechodziła główna bohaterka i oderwać się od ciężkiej rzeczywistości. Było to tu również potrzebne, a Jonathan odegrał wzorowo swoją rolę.
Jedynym chyba minusem jest dla mnie fakt, że Sienna pomimo tego co przeszła i wciaż przechodzi, za szybko ufa ludziom, powinna być nieco bardziej ostrożna.
Jak najbardziej polecam.

"Taka sama" to thriller psychologiczny, w którym mamy do czynienia z morderstwem sprzed lat, ucieczką od tego wydarzenia oraz matki cierpiącej na urojenia prześladowcze. Temat dość ciekawy zważywszy na fakt, iż nie jest on dość często wykorzystywany w książkach. Przynajmniej odniosłam takie wrażenie.
Sienna Scott nie miała łatwego dzieciństwa. Sytuacja ta nie zmieniła się na przestrzeni lat, kiedy już dorosła. Choroba matki nie pozwalała i nadal nie pozwala na normalne funkcjonowanie rodziny. Sienna została odesłana do Londynu po morderstwie dziewczyny, która była łudząco podobnie do niej ubrana. Obawia się, że to ona miała być celem. Kiedy po dziesięciu latach wraca do domu, ktoś przypomina jej o tragicznym wydarzeniu. Nabiera jeszcze większej pewności, że to ona miała wtedy zginąć. Kto chciał pozbawić ją życia? Co jest prawdą, a co kłamstwem?
Muszę przyznać, że autorka ciekawie przedstawiła chorobę matki Sienny. Dzięki niej nie do końca jest się pewnym w wytypowaniu mordercy. Co prawda są też inne znaki, które świadczą o winnym, ale pytanie tylko, komu bliżej do mordercy według czytelnika. Postać matki głównej bohaterki pokazuje, jak ciężką chorobą są urojenia prześladowcze nie tylko dla samej chorej, ale także dla bliskich jej ludzi. Autorka nie poprowadziła tego wątku pobocznie, co również nadaje powieści więcej emocji. Dwie przestrzenie czasowe umożliwiają przybliżyć wydarzenia sprzed dziesięciu lat i ich konsekwencje w czasie teraźniejszym.
Losy bohaterki i jej bliskich poznajemy dzięki narracji trzecioosobowej, choć głównie z punktu widzenia Sienny. Podejrzenia które rzuca w kilku kierunkach, niepewność, obawy, strach przed tym, by nie być taka jak chora matka sprawiły, że częściowo Sienna jest irytująca, a z drugiej strony jej zachowanie wcale nie dziwi. Nadzieją jest to, że próbuje żyć normalnie mimo wielu trudności i obaw matki dotyczących bezpieczeństwa córki.
Autorka mocno skupiła się na warstwie psychologicznej, niż wartkiej akcji, która by gnała do przodu nie mając większego skupienia na bohaterach. To właśnie strona psychologiczna tejże książki jest mocnym atutem. Jak bardzo choroba jednego członka rodziny może wpłynąć na jego bliskich? Jak takie życie wygląda? Jak społeczeństwo odbiera osobę cierpiącą na urojenia prześladowcze?
"Taka sama" to książka, którą czyta się z wielkim zainteresowaniem. Od początku jest zrzucona bomba w postaci ofiary mordercy, którą napotka Sienna. Od tego wszystko się zacznie. Może nie było fajerwerków w trakcie czytania i finał jakoś mocno mnie nie zaskoczył, ale i tak dobrze spędziłam czas czytając tę książkę i mam nadzieję, że i Wy także go dobrze spędzicie.

Jest to thriller psychologiczny, z naciskiem na "psychologiczny". Kreacja bohaterów i ich relacji rodzinnych została bardzo dobrze nakreślona. Wątek choroby umysłowej również został widocznie dopracowany i ciekawie poprowadzony. Rozważania głównej bohaterki były dość rozbudowane, przez co spowalniały nieco tempo akcji. Podczas lektury towarzyszyło mi dość słabe napięcie. Autorka próbowała co rusz podrzucać nowe mylące tropy. Może nie zostałam wywiedziona w pole, ale doceniam pomysłowość zwrotów akcji. Całość czytało mi się przyjemnie i głównie dynamicznie.
Sprawdza się idealnie, jako thriller, w subtelnej wersji.

Sienna Scott po latach wraca do domu, by zaopiekować się chorą psychicznie matką. Nie jest to łatwe, a dodatkowo musi zmierzyć się z traumatyczną przeszłością i nierozwiązaną sprawą morderstwa. Okazuje się, że śledztwo zostało wznowione. Sienna boi się, że tamtej nocy to ona była celem mordercy.
Sienna prowadzi śledztwo na własną rękę.
Czy uda jej się zdemaskować zabójcę?
Dowiecie się tego czytając tę książkę.

Uwielbiam czytać thrillery psychologiczne. Tutaj miałam do czynienia z znakomitą fabułą, świetnie wykreowanymi bohaterami, rodzinnymi tajemnicami, trudnymi relacjami rodzinnymi, chorobą psychiczną, nieoczekiwanymi zwrotami akcji, dreszczykiem emocji. Autorka potrafi wyprowadzić w pole czytelnika i trzymać w napięciu.
Książkę czytałam z ogromnym zaciekawieniem. Wciągnęła mnie od samego początku. Nie ma nudy. Cały czas coś dzieje się. Autorce udało się zaskoczyć mnie, bo nie odgadnęłam, kto jest zabójcą.
Świetny thriller. Spędziłam ciekawie czas.
Nie mogłam oderwać się od tej książki.
Napewno przeczytam inne książki tej autorki.
Polecam!