Tajemnica Dąbrówki (twarda)

,,Tajemnica Dąbrówki" to druga część serii Klub Kwiatu Paproci. W tej części dziciakom również nie zabraknie atrakcji i na pewno nie będą mogły narzekać na nudę.
Przyczyną wszystkiego jest Tosia. A w zasadzie początek tej historii następuje wraz z postanowaniem pani Lipowskiej, że czas najwyższy wrócić do pracy. Wszak remont domu pochłonął sporo oszczędności. Pomysl z zatrudnieniem opiekunki nasuwa się praktycznie sam. Ale... Tosia ma zgoła odmienne zdanie i za sprawą silnej perswazji słownej udaje jej się przepędzić pierwsze dwie panie, które przyszły na rozmowę i miały tą przyjemność obcowania z Tosławą sama na sam, przed spotkaniem z jej mamą. Niestety trzecia juz nie dała za wygraną. Co gorsza, ku rozpaczy dziewczynki, zostala przyjęta na stanowisko niani. I jedynie Tosia, obdarzona jakimś szóstym zmysłem, ma wątpliwości co co prawdziwego oblicza pani Srogiej. Za to najmłodsza, Dąbrówka, wydaje sie być wprost zakochana w nowej opiekunce. Niestety argumentów dziewczynki, jakoby z panią Srogą było coś nie tak, trafiają w próżnię, bo wszyscy myślą, że ta znowu kłamie.

Mam wrażenie, że poprzednia część była mniej staraszna ????jednak przy kilkulatakach uważałam, że nie należy czytać przed snem, bo może to prowadzić do koszmarów u co wrażliwszych latorośli. Niemniej akcja poprowadzona wybornie. Przyznaję, że aż mi się szkoda zrobiło Tosi. Faktem jest, że dziewczynka często mija się z prawdą, ale w tym przypadku, wszyscy byli gusi i ślepi na jej argumenty. Dzieciaki nieustannie potrafią nas zaskakiwać pomysłami, a tej trójce niewiele potrzeba do szczęścia. I tym razem potrafią zewrzeć szyki, żeby zawalczyć o jedno z nich i pokazać dosadnie, że nie warto z nimi zadzierać. Klimat Bielin, z jednej strony spokojnych i sielskich, gdzie nad uchem latają komary a z drugiej przygoda i kłopoty wiszą w powietrzy, jest dosłownie wyczuwalny. Można się zatracić w tej histori, poczuć dzieciecą radość z drobnostek i zjawisk, które mijamy i których nie dostrzegamy. W pewien sposób, magi całej historii dodaje ciocia Mirka. Skrywająca swoje młodzieńcze tajemnice, starsza pani z początkami Alzheimera.
Niezmiennie obstaje przy tym, że seria jest fantastyczna, w każdym tego słowa znaczeniu.

Jak ja kocham takie przygody!

Już przy pierwszych stronach "Tajemnicy Dąbrówki" myślami wróciłam do historii, w których zaczytywałam się jako dziecko. Chociaż jest to drugi tom serii "Klub Kwiatu Paproci", nie miałam żadnego problemu z tym, aby odnaleźć się w rzeczywistości rodziny Lipowskich. Pani Lipowska postanawia wrócić do pracy i zatrudnić opiekunkę, która miałaby oko na jej dwie najmłodsze córki -malutką Dąbrówkę i 8 letnią Tosię. Znalezienie odpowiedniej niani łatwe nie jest (zwłaszcza, że Tosia nie chce aby w domu pojawiła się opiekunka i ucieka się do kilku kłamstw), a wybór pada a najgorszą z możliwych opcji i w domu Lipowskich pojawiła się pani Sroga. Tosia od samego początku wyczuwa, że coś jest nie tak i uważa, za Pani Sroga nawet nie jest człowiekiem, jednak z powodu jej wcześniejszych wybryków nikt nie chce jej uwierzyć...
Czy to tylko wybujała wyobraźnia dziewczynki, czy z panią Srogą faktycznie coś jest nie tak?
Czy rodzeństwo poradzi sobie z przeciwnościami, które na nich czekają?

Bardzo podobają mi się okoliczności przyrody i tajemnica, a odniesienia do słowińskiej mitologii z pewnością rozbudzą u każdego odbiorcy ciekawość w tym temacie. "Tajemnicę Dąbrówki" czyta się ekspresowo i oderwać się od niej nie można. To historia, która sprawi, że po zamknięciu okładki każdy czytelnik poczuje ochotę na (odrobinę niebezpieczne) przygody.

Rodzeństwo które wpada w tarapaty, przygody, zagadki, czarne charaktery, a do tego słowiańskie wierzenia i stworzenia prosto z bestiariusza- to musiało się udać!
Bardzo podoba mi się styl i język, którym w swojej książce posłużyła się Katarzyna Berenika Miszczuk i uważam, że jest bardzo uniwersalny i zachęcający do czytania. Chociaż jest to historia kierowana do dzieci w wieku 8-14 lat, to ja bawiłam się znakomicie i bardzo chcę nadrobić pierwszy tom serii.
Dodatkowym plusem są grafiki autorstwa Marcina Minora ( mojego ulubionego ilustratora) , chociaż bardzo żałuję, że nie są w kolorze.

Mam nadzieję, że pojawi się kolejny tom cyklu, bo coś czuję, że Dąbrówka, Tosia, Leszek i Bogusia bardzo często wpadają w tarapaty!

Czytaliście ?Szeptuchę?? A może wpadł wam w ręce ?Żerca?? Jeśli tak, to w Bielinach będziecie czuć się jak w domu. Nie? Też nic straconego. Autorka w sprytny sposób wprowadza czytelnika w tajniki i zawiłości akcji, nawet takiego, który nieopatrznie zaczyna znajomość z rodziną Lipowskich od drugiego tomu. Tym razem, mama czwórki rodzeństwa poszukuje opiekunki dla najmłodszych pociech. Jest to dla niej jedyna możliwość, aby wrócić do pracy, a tym samym zarobić na utrzymanie rodziny. Czy niania sprosta oczekiwaniom? Czy dobrze zajmie się Dąbrówką i ośmioletnią Tomisławą? A może stanie się źródłem kłopotów? Lektura dość przyjemna. Akcja rozwija się w sposób przewidywalny, przynajmniej dla dorosłego odbiorcy, co nie znaczy, że jest nudno. Wplecione w tekst informacje o słowiańskich bóstwach i wierzeniach nabierają kolorów. Co ciekawe, autorka nawet wtedy, gdy moralizuje i poucza, robi to w przekonujący, a nie irytujący sposób. I może młody czytelnik weźmie sobie do serca jej zalecenia. A gdy dziecko wciągnie się w treść, to samo schwyci za powieść, by dowiedzieć się, jaki był dalszy ciąg. Zatem, polecam, zajrzyjcie do Bielin. To wcale nie tak daleko.

"Tajemnica Dąbrówki" Katarzyny Bereniki Miszczuk to 2 tom serii "Klubu Kwiatu Paproci". Wydawnictwo podaje, że jest to książka dla dzieci w wieku 8-14 lat. Ale kto zabroni czytać ją starszym dzieciom lub dorosłym? A no nikt! Ja ją czytałam od czasu do czasu mojej 3 latce i 7 latkowi. Córcia była może mniej nią zainteresowana, za to spodobało jej się, że jest tutaj młodsza od niej dziewczynka - Dąbrówka. Ciągle dopytywała - mamo, to ile oni wszyscy mają lat? I musiałam po kolei wymieniać. Za to synowi spodobała się historia i stwierdził, że chciałby przeżyć kiedyś też jakąś taką przygodę, ale nie sam! No i że Tośka to fajna dziewczynka, ale mogłaby nie kłamać.

Pierwszy raz miałam styczność ze słowiańskimi bożkami, stworami czy demonami czytając serię "Powiernika" Franciszka M. Piątkowskiego. Spodobała mi się taka powieść, gdzie można było dowiedzieć się czegoś o dawnych stworach, w które ludzie wierzyli, a może i wierzą do dziś. Tutaj jest to podane młodszym czytelnikom w bardzo przystępny i odpowiedni dla nich sposób. Jest i przygoda, i dużo ciekawostek, jest pokazane, że ciągle kłamiąc najbliższym, później mówiąc prawdę może nam nikt nie uwierzyć. Jest też wsparcie rodziny. Bo w końcu w rodzinie jest moc!

Ale może trochę od początku. Pani Lipowska chce wrócić do pracy, żeby podreperować budżet rodzinny. Zajmowanie się czwórką dzieci, w tym roczną córką, uniemożliwia jej to. W pełni to rozumiem, bo sama mam 4 dzieci ;) Dlatego mama postanowiła zatrudnić nianię. Niania miałaby się głównie zajmować Dąbrówką i przypilnować Tośki. Bo starsze rodzeństwo miałoby labę. Tośka czuje się urażona tym, że jako ośmiolatka, o przepraszam, żeby teraz Tośka nie obraziła się na mnie - jako prawie dziewięciolatka nie chce niani i postanawia, że coś wykombinuje, aby mama nikogo nie zatrudniła. Los jednak jej nie sprzyja. A nawet rzekłabym, że bardzo jej nie sprzyja. Mama przyjmuje pewną kobietę i ta niania od samego początku nie podoba się właśnie Tosi! Nasza bohaterka wyczuwa, że z tą kobietą jest coś nie tak? Tylko dlaczego tylko ona to widzi? Dlaczego inni uważają, że z nową nianią jest wszystko ok? Czy Tosia da radę przekonać rodzeństwo do swoich podejrzeń? Dlaczego ona jest taka uparta? Chociaż może to i dobrze, że ona jest uparta, bo gdyby nie podejrzliwość Tosi, to jej najmłodsza siostrzyczka mogła być w ogromnym niebezpieczeństwie.

Ta historia wciągnie Wasze dziecko, ale i Was również od samego początku. Choć nie miałam przyjemności czytać 1 tomu, żałuję, ale obiecałam sobie, że to kiedyś nadrobię, to uważam, że tę część można czytać bez znajomości 1 tomu. Bo niby jest to kontynuacja dalszych losów rodzeństwa Lipowskich, ale tak napisana, że choć nie znam tego 1 tomu, to tutaj nadążałam za wszystkim co się działo. Widać, że rodzeństwo się kocha, że są w stanie dla siebie zrobić wiele. Ale i pomoc kogoś spoza rodziny czasem jest bardzo potrzebna. Dodatkowo warto zerknąć do książki, aby przyjrzeć się ilustracjom pana Marcina Minora. Serdecznie polecam Wam tę książkę i zapewniam, że przy niej Wasze pociechy nudzić się nie będą!

?Tajemnica Dąbrówki? to kontynuacja przygód Bogusi, Leszka, Tosi i Dąbrówki, czyli rodzeństwa znanego już czytelnikom z książki ?Tajemnica domu w Bielinach?. Katarzyna Berenika Miszczuk osadziła akcję swojej najnowszej serii dla dzieci w uniwersum znanym już starszym z serii ?Kwiat Paproci? - co bardzo, ale to bardzo mi się podoba!

Ale po kolei - ?Tajemnica Dąbrówki? to książka dla dzieci (Empik sugeruje przedział wiekowy 9-12 lat), natomiast uważam, że dorośli również będą się przy niej świetnie bawić! Nie tylko wyłapując nawiązania do Kwiatu Paproci (Gosia, Jaga i Mieszko znów szaleją w akcji!), ale także po prostu poznając tę uroczą historię - nieważne, czy w towarzystwie najmłodszych.

?Tajemnica Dąbrówki? to książka zabawna, pełna przygód, a w dodatku mądra - autorka przekazuje dzieciakom uniwersalne wartości, przy okazji poruszając trudne tematy, takie jak rozwód rodziców czy choroba bliskiej osoby. A żeby było wesoło, wplata w fabułę przeróżne słowiańskie akcenty, na przykład demony - ale spokojnie, w takiej formie, że nikt nie będzie miał po tej książce koszmarów!

Seria ?Klub Kwiatu Paproci? to idealny przykład książek, które będą idealne dla każdego, niezależnie od wieku.

Dodatkowego uroku dodają jej ilustracje autorstwa Marcina Minora, chociaż przyznam, że chciałabym, by było ich nieco więcej!