Sztuka obrończa Poradnik dla adwokatów

Opis produktu:

<P>Ileż to razy w naszej adwokackiej praktyce zadaliśmy w procesie o to jedno pytanie za dużo... Czasem mam ochotę zjeść własne pytania z sali sądowej i nie byłaby to wcale postna potrawa. A ileż to celnych ripost przyszło nam do głowy już po wyjściu z sali sądowej? Brzmi znajomo? Oczywiście! To część naszej pracy adwokackiej.</P><P>Książka R. Harrisa, mimo że napisana w 1879 r., wciąż przypomina kilka ważnych zasad sali sądowej. Niezmiennie są to te same - ,,nie pytaj za dużo świadka, bo się dopytasz` i ,,zachowaj umiar na sali sądowej`.</P><P>W wielu miejscach książki Autor sprowadza na ziemię szybującego, zakochanego w swoim głosie adwokata krótką komendą: ,,zamknij się`. Pozwólmy, aby R. Harris poprowadził nas po brytyjskich salach sądowych, pokazując różne (ale wciąż niezmienne te same) typy świadków z jakimi mamy okazję się spotykać. Z angielskim humorem i ironią opisuje on nasze adwokackie błędy oraz wpadki podczas procesów.</P><P>Co ważne - udziela po koleżeńsku życzliwych rad, z których jedna jest najważniejsza - ,,trzymaj język za zębami`.</P><P>Warto wyłowić kilka celnych uwag R. Harrisa, aby nie znaleźć się w sytuacji jakiej byłem świadkiem kilka miesięcy temu w jednym z sądów rejonowych na południu Polski.</P><P>Prowadziłem obronę wspólnie z miejscowym adwokatem, który miał uroczą manierę częstego wtrącania do swych wypowiedzi partykuły ,,dajmy na to`. Pytania do świadków brzmiały:</P><UL> <LI>Co świadek, dajmy na to, słyszał na temat zdarzenia?</LI> <LI>Czy świadek widział, dajmy na to, oskarżonego?</LI></UL><P>Zwieńczeniem była mowa końcowa Orła Temidy. Adwokat nie tyle wstał, ile trzymając się kurczowo skórzanej teczki z aktami wychylił się z ławy obrończej, jakby miał ruszyć z nią na środek sali sądowej. W jakimś półwychyleniu, czy właściwie leżąc na ławie, z zamkniętymi oczami, rozpoczął tubalnie swoje płomienne przemówienie ze wschodnią melodią:</P><UL> <LI>Wysssoki... sądziie...Ten... Z procesu wynika, że mój klient jest, dajmy na to, niewinny...</LI></UL><P>Kilka tygodni później obaj pisaliśmy, dajmy na to, apelację od wyroku.</P><P>Zatem posłuchajmy rad adwokata sprzed, dajmy na to, przeszło 140 lat.</P><P>adw. Wojciech Bergier</P><P> </P>