Szepty spoza nicości

Patrzył na nią tak długo, że musiała odwrócić wzrok. - Nie - odparł w końcu. - Wystarczy, że poprosisz. Uśmiechnęła się lekko, a potem pokręciła bezradnie głową. Odeszła bez słowa do samochodu, bo w zasadzie nie musiała nawet werbalizować prośby. Seweryn zakładał zresztą, że właśnie w ten sposób skończy się to spotkanie. Na udział w dochodzeniu nie miał co liczyć, ale powinien przekazać Konarzewskiemu i reszcie to, co wiedział. Przy odrobinie szczęścia śledczym uda się ustalić, o co w tym wszystkim chodzi. Zaparkowali pod komisariatem chwilę później, a kiedy Burza wprowadziła Seweryna do środka, ten natychmiast poczuł na sobie nieprzychylne spojrzenia mundurowych. Żaden z nich się nie odezwał, kiedy szedł za Kają do gabinetu przełożonego. Komendant jednak milczeć nie zamierzał. - Co on tu robi, do kurwy nędzy? - rzucił, podnosząc się z trudem zza biurka. Choć zdawało się to niemożliwe, od ostatniej sprawy szef lokalnych stróżów prawa przytył jeszcze bardziej. Podbródek był już tak obfity, że zasłaniał kawałek luźno zawiązanego krawata. Brzuch stał się tak wydatny, że mundurowa koszula niemal pękała w szwach. - Przyjechał złożyć zeznania - odparła Kaja. - Chyba ż Zaorski zmarszczył czoło, nie mogąc zrozumieć, z czego wynika niedowierzanie komendanta. Właściwie nie było powodu, by tak reagował. Szczególnie że nie wiedział, w czym rzecz. - Wyprowadź go stąd - zarządził. Oddech Konarzewskiego nieco przyspieszył i trudno było sądzić, że to rezultat samego podniesienia się zza biurka. - Ale panie - Natychmiast! Burza spojrzała na Seweryna, jakby to on miał wytłumaczyć jej, co się dzieje. Zrobiła krok ku niemu, ale zanim zdążyła choćby lekkim ruchem zasugerować, by skierował się do drzwi, Konarzewski ruszył przed siebie. Wyszedł z gabinetu, przywołał do siebie dwóch policjantów, a potem wskazał im Zaorskiego. - Wyprowadzić go - polecił. - Posadzić w korytarzu i pilnować, żeby nigdzie się nie ruszał. Seweryn drgnął nerwowo. - Jestem zatrzymany? Słysząc alarmistyczny ton zwierzchnika, funkcjonariusze natychmiast stanęli obok Zaorskiego. Ten nadal niespecjalnie wiedział, jak się zachować. Wyglądało to jak aresztowanie, mimo że formalnie z pewnością nim nie było. - No? - dodał Seweryn, tracąc cierpliwość. - Zatrzymujecie mnie, czy co? - Poczekaj chwilę na zewnątrz - wpadła mu w słowo Kaja, podchodząc bliżej. - Zaraz się wszystkiego dowiem. - Wolałbym sam dowiedzieć się wszystkiego już teraz. Dwóch policjantów tylko czekało na sygnał od szefa, by siłą wyprowadzić nieproszonego gościa. - O co tu chodzi? - dorzucił Zaorski. - Daj mi chwilę - odparła Kaja. Posłała mu długie, uspokajające spojrzenie. Tyle właściwie powinno wystarczyć, by poczuł, że wszystko jest w porządku. Miał jednak głębokie przekonanie, że to początek poważnych kłopotów. Ciąg dalszy w wersji pełnej SPIS TREŚCI Okładka Karta tytułowa Dedykacja Cytat ROZDZIAŁ 1 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 ROZDZIAŁ 2 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 ROZDZIAŁ 3 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 ROZDZIAŁ 4 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 EPILOG POSŁOWIE Reklama 1 Reklama 2 Reklama 3 Karta redakcyjna Copyright (C) by Remigiusz Mróz, 2019 Copyright (C) by Wydawnictwo FILIA, 2020 Wszelkie prawa zastrzeżone Żaden z fragmentów tej książki nie może być publikowany w jakiejkolwiek formie bez wcześniejszej pisemnej zgody Wydawcy. Dotyczy to także fotokopii i mikrofilmów oraz rozpowszechniania za pośrednictwem nośników elektronicznych. Wydanie I, Poznań 2020 Projekt okładki: (C) Tomasz Majewski Redakcja: Karolina Borowiec-Pieniak Korekta: Joanna Pawłowska Skład i łamanie: Stanisław Tuchołka | Konwersja publikacji do wersji elektronicznej: ,,DARKHART" Dariusz Nowacki eISBN: 978-83-8195-076-3 Wydawnictwo Filia ul. Kleeberga 2 61-615 Poznań Seria: FILIA Mroczna Strona Wszelkie podobieństwo do prawdziwych postaci i zdarzeń jest przypadkowe.