Smerfy i maszyna snów

SMERFY I KRYSZTAŁOWA TABLICA

Miłośnicy Smerfów mogą zacierać ręce, bo oto na polskim rynku pojawił się właśnie album ?Smerfy i maszyna snów?. Czyżby był to jakiś genialny tom tej niezapomnianej serii? A może dzieją się w nim niecodzienne rzeczy? Nie ? to po prosu kolejna odsłona cyklu, trzymająca co prawda doskonały poziom, do jakiego zostaliśmy już przyzwyczajeni, ale nic poza tym. Na czym więc polega niezwykłość tego albumu? Na jego świeżości. Po raz pierwszy bowiem możemy cieszyć się ?Smerfami? ledwie kilka miesięcy po ich premierze, dostając w swoje ręce najnowszą odsłonę ich przygód. A że tradycyjnie jest to bardzo dobry komiks, tym bardziej jest się z czego cieszyć.

Smerfy to małe niebieskie stworzonka mieszkające w przypominających grzyby domkach w wiosce w samym środku lasu. Niestety nie mają spokoju, bo poluje na nie zły Gargamel. Ale to nie jedyne problemy, na jakie natykają się w swoim szalonym, pełnym przygód życiu.
Co tym razem na nie czeka? Zbliża się zima, Smerfy robią zapasy, ale pojawia się coś, co zmienia wszystko. Owym czymś jest znaleziona na leśnym uroczysku kryształowa tablica. Jak się można domyślić, nie jest to zwykły przedmiot, ale jaka jest jego prawdziwa natura? Kiedy znalezisko zaczyna wywierać na Smerfy coraz większy wpływ, nawet Papa Smerf nie jest w stanie ustrzec się tego, co nadchodzi. Jedynie Ważniak okazuje się być odporny na działanie tablicy, ale czy sam będzie w stanie odkryć sekret znaleziska i pomóc swoim przyjaciołom?

Jaki jest ten najnowszy tom ?Smerfów? chyba nikomu nie muszę mówić. Kontynuatorzy serii, choć idą nieco innymi drogami niż Peyo, w godny sposób rozwijają jego spuściznę i za każdym razem serwują nam kawał świetnej rozrywki. Co ważniejsze jednak jest to rozrywka z głębią i przesłaniem. Nie brak tu satyry, nie brak potępienia naszych złych cech czy zachowań i jednocześnie gloryfikacji tego, co dobre i właściwe.

Oczywiście twórcy nie serwują nam tu nachalnego dydaktyzmu. ?Smerfy? tak, jak za czasów Peyo, tak i dziś, wszystko to przemycają pod płaszczykiem lekkiej opowieści rozrywkowej. Cartoonowej komedii z solidną dawką fantastyki, przy której czytelnik tak dobrze się bawi, ze nawet nie zauważa, jak przesłanie wsącza się do jego serca i umysłu. Bo przygody małych niebieskich stworków zapadają w pamięć ? nic dziwnego, że we mnie budzą wiele sentymentalnych odczuć (w końcu wychowałem się na serialu opartym na tych komiksach) i na pewno w niejednym dorosłym też obudzą.

Dlatego polecam całość gorąco Waszej uwadze. Najnowszy (37 już!) tom ?Smerfów? to kawał świetnie napisanej i znakomicie zilustrowanej opowieści dla czytelników w każdym wieku, łączący w sobie klasykę z nowoczesnością. Wszyscy miłośnicy tytułowych skrzatów, jak i każdy kto lubi dobre familijne opowieści, będą zadowoleni.

Smerfne sny.

Jeśli czegoś dotąd brakowało w wiosce Smerfów i w ich małych, niebieskich życiach, to była to z pewnością maszyna snów ;) Któż bowiem nie chciałby śnić na jawie i widzieć to, o czym skrycie marzy? Wszystko umożliwią specjalne okulary i magiczny kryształ. Czy będzie to jednak bezpieczna przygoda dla Smerfów?

Niebieskie skrzaty podczas wyprawy do lasu odnajdują tajemniczą jaskinię. A na jej dnie okulary, które po założeniu pozwalają zobaczyć rzeczy piękne, wspaniałe, wymarzone... Ułudzie ulega każdy prawie Smerf - z Papą Smerfem włącznie! - jednak nic nie jest w smerfowym świecie takie piękne od a do z. Jeśli dzieje się coś dziwnego, to można być pewnym, że stoi za tym nie kto inny jak Gargamel. I tak też w istocie rzeczy jest, jednakże tym razem Gargamel ma do pomocy jeszcze jednego czarownika. Niebezpieczeństwo grożące Smerfom staje się ogromne, a jedynym który zachowuje trzeźwość umysłu jest w tej sytuacji... Ważniak :)

Świetny komiks, który udowadnia, że spuścizna Peyo jest wiecznie żywa, a kontynuatorzy jego dzieła spisują się na medal. Przyznać trzeba, że czasem czuć inne pomysły, widać inną kreskę, bliższe współczesności rozwiązania, ale to chyba nieuniknione wraz z rozwojem serii i "dociągnięciem" jej do naszych czasów... Sam Pyeo by się w każdym razie, moim skromnym zdaniem, nie powstydził :)

Polecam ;)