Słowa wdzięczności Z zachwytu nad życiem

Uwielbiam czytać książki autorki, gdyż ona ma niezwykły dar do opowiadania swojego życia i mieszania swojej historii z wiedzą poradnikową. Każda jej książka jest niczym opowieść o trudach życia, smutku i szczęściu, które spotkała, oraz co sami powinniśmy zrobić, by ta radość do nas przybyła. Nie wiem czy wiecie, ale miłość i wdzięczność to najsilniejsze uczucia na świecie. Żadne zło nie jest w stanie się przez nie przebić, a odczuwając je przez długi czas, możemy wręcz zaprogramować swoje życie na dobrobyt. Wszechświat zsyła na nas szczęście tylko wtedy, kiedy je odczuwamy, a bierze się ono właśnie z wdzięczności. Każda osoba na świecie może czuć się wdzięczna za cokolwiek. Choćby za to, że wstałam, za to, że jestem zdrowa. Za słońce, które ogrzewa nas promieniami lub za deszcz, który karmi naszą ziemię. Bądźmy wdzięczni za to, że starczyło nam na opłacenie rachunków. Za to, że mam samochód, dom, dzieci, za to, że nie marznę na dworze. Dziękujemy za to, że komuś na nas zależy. Za przytulas dziecka, towarzystwo zwierzątka, pyszną kawę, ulubione ciastko, pierwsze jajko od swojej kurki, wózek do dziecka, kuchenkę gazową, mikrofalę, telewizor, domową toaletę, książki do czytania, czas dla siebie czy zielone światło na skrzyżowaniu. Sami widzicie, że tych rzeczy jest ogrom, wystarczy je dostrzec. Ludzie nie znają wdzięczności, bo myślą, że tylko z dużych i opłacalnych dla nich rzeczy można się cieszyć. Dlatego może ktoś wymyślił święta, które choćby na czas ich trwania powinny dawać nam radość i szczęście. Urodziny, imieniny, Boże Narodzenie, Wielkanoc, Dzień psa, Dzień kota, Dzień kobiet, Chrzest, Komunia, Bierzmowanie, Osiemnastka i wiele innych. Pomyślcie, czy gdyby ktoś wam te wszystkie święta zabrał, to czy dalej bylibyście radośni i wdzięczni? Wiecie, ja czytam coraz więcej poradników i każdy z nich jest napisany pod innym kontem. Niektórzy widząc opinię poradnika, od razu ją pomijają. Myślą, że po co czytać o czymś, co już wiemy. Nie chcemy by ktoś nas pouczał, bo jesteśmy DOROŚLI. Ja będąc już przed czterdziestką wciąż dla swojej mamy jestem dzieckiem. Nadal dowiaduję się od niej rzeczy do których sama jeszcze nie doszłam. Rodzice wciąż mają wspaniałe rady, które sprawiają, że moje życie jest łatwiejsze. Tak samo działają poradniki. Wybaczcie, ale w telewizji nikt wam nie da żadnego dobrego uczucia. Wciąż nas straszą złymi rzeczami, wciąż się dowiadujemy co kto nam zabierze, jakie idą podwyżki, kto zmarł i jakich leków nam nie dadzą na nasze choroby. Dostajemy sto procent niedostatku będąc non stop w energii braku. Tam nie ma wdzięczności, bo wdzięczność oznacza dla nas szczęście i spotykanie dobrych rzeczy. Wdzięczność oznacza brak lęku, zmartwień, a co za tym idzie, daje nam zdrowie. Czyli coś na czym ludziom w telewizji nie zależy. Pokazują reklamy leków i akurat później na to chorujemy. Przypadek? Dlaczego zatem starsze pokolenia długo żyli? Czemu rzadko dotykały ich choroby? Bowiem nie znając ich z telewizji, nie myśleli o nich i ich ciała były od tego wolne. Pamiętam jak moi dziadkowie cieszyli się, że sami uchowali kury i mieli własne jajka. Cieszyli się z każdego jednego. Byli wdzięczni za deszcz i słońce. Za to, że samica królika wykociła dwanaście młodych. Cieszyli się z zapachu akacji i jedli jej kwiaty. Cały dzień zbierało się ziemniaki i śpiewało dawne piosenki. Później były palone na gałęzi, a ich smak był najsmaczniejszy pod słońcem. Jako dzieci moczyliśmy zerwane pokrzywy i jedliśmy je udając, że robimy obiad. Wtedy była radość, wdzięczność i zdrowie.
Słowa wdzięczności nie jest tylko zwykłym poradnikiem. Autorka wpierw pokazuje nam czym jest wdzięczność i prosi byśmy sobie ją wyobrazili na podanym przykładzie. Pokazuje nam ją od różnych stron, zawsze kończąc na tym, by móc ją poczuć. Ona wie, że niektórzy nie znają tego uczucia, dlatego chce nas tego nauczyć. Do tego służą karty pracy na których będziecie wykonywać swoje zadania. Do niczego was nie zmusza, wręcz zachęca niczym małe dziecko, które pierwszy raz coś widzi. Wszystko opisuje nam z dużą cierpliwością i miłością. Daje nam oparcie i uczy bezpieczeństwa. Podczas czytania wciąż odczuwamy radość i wdzięczność, że natrafiliśmy na tą książkę. Według mnie jest bardzo wartościowa, dlatego ogromnie ją polecam!

Jako mama dwójki przewlekle chorych dzieci jestem ogromnie wdzięczna za każdą wspólną chwilę, za każdy dzień, który spędzamy w domu, nie w szpitalu, za to, że te choroby, choć odebrały im beztroskę i utrudniają codzienność, nie są przecież aż tak straszne? Są jednak chwile, gdy poczucie bezradności i niesprawiedliwości przytłacza podwójnie, wtedy to, co naprawdę się liczy, zostaje gdzieś szczelnie ukryte, pozwalając, by złość, zazdrość, a wreszcie całkowite przygnębienie odebrało jakąkolwiek radość.

Tak długo szukałam swojego drogowskazu, tak bardzo potrzebowałam, by ktoś mnie w pełni zrozumiał i przytulił, choćby platonicznie, by pomógł pogodzić się z bolesną przeszłością i nauczył, jak zamiast ze strachem patrzeć w przyszłość, być uważnym, w pełni cieszyć się chwilą obecną, dostrzec jej wyjątkowość w każdym calu.

Dziękuję, dziękuję, dziękuję! Nawet nie przypuszczam, że tak bardzo potrzebowałam tej książki. Ta wartościowa publikacja jest jak czuła rozmowa z przyjaciółką, otula, wspiera, daje przyzwolenie na błędy, ale równocześnie inspiruje, jak uczynić każdą chwilę swego życia wyjątkową! Życie jest cudem i jak się przekonałam, nie trzeba płakać przerażonym na szpitalnym łóżku, by o tym pamiętać. annahniemczynow słowo za słowem, strona za stroną, pokazuje na własnym przykładzie, jak nauczyć się celebrować cud, jakim jest życie. Szczerość i ciepło, jakie płyną z każdego słowa trafiają do najgłębszych zakamarków duszy i pozostawiają po sobie śladu już na zawsze, dlatego każda lekcja, dokładniej każdy koszyk wdzięczności, ma ogromną szansę być przez nas wypełniony. Wszystko zależy jedynie od nas samych, a przecież każdy z nas pragnie być szczęśliwym, a tylko wdzięczny człowiek może zaznać tego w pełni.

Chciałabym Wam powiedzieć, że tak książka jest wyjątkowa i że z całą pewnością nie zniknie z waszego życia wraz z przewróceniem ostatniej strony. Chciałabym Wam wyjaśnić, jak głęboko Was poruszy i zachwyci równocześnie. Mam jednak wrażenie, że nie znam słów, by opisać to emocjonalne mistrzostwo! Po prostu musicie ją przeczytać, a ja dziękuję Autorce z całego serca, i będę dziękować do końca życia!??

Pani Anna H. Niemczynow zaprasza do tego, aby czytelnik rozpoczynający, poznawać jej twórczość w książce pt. Słowa wdzięczności mógł na chwilę się zatrzymać. Pomyśleć nad tym, jak ocenia obecnie swoje życie, czy potrafi dokonać w nim zmian, czy widzi więcej w sobie plusów, czy minusów, a przede wszystkim czy umie wyrazić tytułowe słowa wdzięczności, co czuje, kiedy je wypowiada, aby być może zapomina o nich w otaczającym go świecie pełnym niepewności jutra.

Jest to cudowne uczucie, kiedy autorka książki wyraża z wielką aprobatą pozytywnej energii słowa podziękowania dla wszystkich, którzy pomogli jej, aby móc na nowo odkryć, jak wielkie znaczenie ma, słowo dziękuje, do kogo ona je kieruje i co ono daje, kiedy się je kilkakrotnie wypowiada.

Owszem zdarza się, że najczęściej zapominamy, o powiedzeniu słowa dziękuje, a od niego tak wiele zależy. Jest to przykre uczucie, kiedy nie umiemy dobrać kilku słów, które mogłyby wyrazić z punktu widzenia i móc spróbować, chociaż podzielić się tym, co czujemy w sytuacjach, które nas bezpośrednio dotyczą opowiedzieć o tym. To nic nie kosztuje. Od razu zostaniemy pozytywnie odebrani, w momencie dostrzeżenia czegoś, co pozwoli nam inaczej spojrzeć na świat.

Czytanie tej książki sprawia mi radość, bo wiem, że dodaje mi motywacji, aby poczuć się lepiej, a dodatkowo odsłania, czym jest naprawdę słowo wdzięczność.

Pani Anna chętnie się dzieli z czytelnikiem życiowym doświadczeniem, które nie zawsze było dla niej łaskawe. Opowiada o tym, jak ono się toczy dalej, że jest czas na wyciągnięcie wniosków z tego, co nie zawsze wychodzi takie, jakie powinno być, nie trzeba mieć wątpliwości, że nie zawsze musimy wykonywać coś wbrew sobie.

Podoba mi się to u Pani Anny, że ma ona ciekawe pomysły na przekaz dotyczący wyrażenia wdzięczności.

Szczególnie utkwiły mi w pamięci modlitwy, które to mogą być wskazówką do tego, aby dać znak osobom mającym przed samym sobą dylematy, czy wykażą, się na tyle odwagą mówienia częściej słów dziękuje

Zostały zamieszczone w książce 103 koszyki, które na końcu zawierają podpisy podsumowujące: datę i jestem wdzięczna za.

Warto jest przeczytać tę książkę, gdyż Pani Anna dba, abyśmy umieli zawsze znaleźć własną drogę na wyjście z kryzysowych sytuacji, które nas nie omijają szerokim łukiem. Wówczas przy odpowiednim zachowaniu nie zapomnieli, o kulturze słowa mogących spowodować nieoczekiwane zmiany prowadzące ku dobru wypowiadając, często potrzebne i pomocne słowo dziękuje.

"[...] Tym, co wiem na pewno, jest to, że wdzięczność, podawana przy pierwszych symptomach osamotnienia i zagubienia, może być jak witamina C. Praktykując ją, oduczamy nasz mózg dopatrywania się zła wszędzie, gdzie to tylko możliwe. [...]"

Książki Anny H. Niemczynow czytam z ogromną przyjemnością. Tym razem sięgnęłam po jej najnowsze dzieło pod tytułem "Słowa wdzięczności. Z zachwytu nad życiem". Jest to bardzo wzruszająca lektura. Zmusiła mnie do głębokiej refleksji nad własnym życiem. Poleciało sporo łez. Zużyłam kilkanaście chusteczek higienicznych. Zostałam z pytaniami: Czy ja jestem wdzięczna? Czy zawsze potrafię za wszystko dziękować? Czy dziękuję tylko za dobre rzeczy?
Powinniśmy dziękować Bogu za to np., że się obudziliśmy, za to, że możemy oddychać i widzieć. Czy tak postępujemy? Pewnie niektórzy z nas tak, ale większość niestety nie. Nie doceniamy tego co mamy, dopóki tego nie stracimy.
Ile razy dziennie mówicie słowo "dziękuję"? Anna H. Niemczynow mówi to słowo bardzo często. Ja używam tego słowa stanowczo za mało. Autorka w bardzo prosty sposób mi to uświadomiła.
W książce "Słowa wdzięczności. Z zachwytu nad życiem" znajdziecie 103 Koszyki wdzięczności. Po poznaniu każdego koszyka znajdziecie puste miejsca, w które możecie wpisać, za co jesteście wdzięczni.
Znalazłam tutaj kilka interesujących cytatów, modlitw i pięknych zdjęć samej autorki. Uwielbiam jej piękny uśmiech. Gdy patrzę na uśmiechniętą Anne H. Niemczynow, czuję, że wysyła do swoich czytelników mnóstwo pozytywnej energii.
Po przeczytaniu tej książki czuję się jakbym była po wizycie u psychologa. Całkiem przyjemne uczucie.
Tak jak jej poprzednią książkę "Z zachwytu nad życiem" tak i tą "Słowa wdzięczności. Z zachwytu nad życiem" z całego serca polecam.
Takie książki warto czytać. One zmieniają nasze podejście do świata.
Anna H. Niemczynow pisze językiem zrozumiałym dla każdego czytelnika. Warto wziąć przykład z tej autorki. Może dzięki niej odzyskacie radość z życia.
Nie bójcie się za wszystko dziękować.
Dziękuję autorce, że napisała dla nas tę książkę.
Dziękuję Luna za to, że wydało "Słowa wdzięczności. Z zachwytu nad życiem".
Dziękuję wam, że czytacie, to co napisałam.
Dziękuję mojej rodzinie za to, że jest.
Dziękuję Bogu za to, że mogę żyć, oddychać, chodzić, śmiać się i płakać.

?Wdzięczność zmienia życie?
Anna Niemczynow ma tę lekkość w pisaniu, ten prosty i łatwy sposób dotarcia do odbiorcy. Traktuje czytelnika jak przyjaciela, jak bliską sobie osobę i rozmawia z nim bez skrępowania, otwarcie i z sercem na dłoni.
?Otwórz serce na nowe. Życie nie znosi próżni ? ono zawsze coś dobrego przyniesie?.
W najnowszej lekturze autorka zachęca nas do praktykowania, dosłownie na każdym kroku, wdzięczności. Za co można być wdzięcznym? Za wszystko. Za dobre i złe rzeczy. Dziwne, ale dlaczego? Nie sztuka być wdzięcznym, gdy wszystko się układa po naszej myśli, gdy pomyślność i szczęście nas nie opuszczają nawet na chwilę. Wtedy jesteśmy wdzięczni i zadowoleni. Ale wielkim wyzwaniem i umiejętnością jest dziękować, gdy jest źle, gdy los nas doświadcza i nie jest wobec nas łaskawy. Takie trudne sytuacje uczą życia, pokazują nam, że trzeba w niepowodzeniach doszukiwać się sensu tych wydarzeń, zadać sobie pytanie, dlaczego nas dosięgają? I wiadomo, każdy z nas inaczej będzie uzasadniał niepowodzenia, każdy będzie tłumaczył po swojemu.
?Wdzięczność działa cuda. To nie jest żadna filozofia, kochani ? TO PRAWDA.
PRAWDA, W KTÓRĄ CAŁYM SERCEM WIERZĘ!?
Przyznam, że często dziękuję za określone pozytywne sytuacje w moim życiu, za powodzenie, za rodzinę i liczne grono przyjaciół. Ale za coś przykrego raczej nie starałam się być wdzięczna. Ale jak się głębiej nad tym zastanawiam i to analizuję, to muszę przyznać, że jest w tym coś. Nie do końca jest to pozbawione sensu. Wydobywam z tego pewną prawdę, głębię i moc, którą się nie będę z nikim dzielić. Moje przemyślenia zostaną ze mną i będą drogowskazem do zmian, oczywiście na lepsze. Będą bodźcem do przyjmowania życia takim jak jest.
Wielką sztuką, zwłaszcza w dzisiejszych trudnych i zwariowanych czasach, jest cieszyć z małych, prawie niedostrzegalnych rzeczy i symboli. Ja tak potrafię i praktykuję od lat. Cieszę się z ładnej pogody, z pachnącej i świeżo zaparzonej kawy, z uśmiechu na twarzy mijającej mnie obcej osoby w porannej drodze do pracy. I wszystkich znajomych wkoło zarażam swoim optymizmem i radością, pokazuję, jak można się cieszyć dosłownie ze wszystkiego. Potrafię złą okoliczność odwrócić w pozytywny odbiór i pokazać jej jasne strony. Celebruję i cieszę się z każdego kolejnego dnia, nieważne czy jest deszczowy czy słoneczny, ważne, że mogę go przeżyć po swojemu, wydobyć z niego pozytywne emocje. Łatwiej jest mi zrozumieć przekaz autorki, gdyż jestem niepoprawnym optymistą, z uśmiechem nie schodzącym z twarzy, który codziennie rozsiewa wokół siebie dobro i pokój. I uczę innych, jak z radością podchodzić do codzienności i cieszyć się bez względu na nastrój i wewnętrzny ład.
?Jeśli w chwili, gdy czytasz moje słowa, masz dach nad głową, nie jesteś głodna, masz się w co ubrać i jest przy tobie bodaj jedna osoba, do której możesz się uśmiechnąć, to wierz mi, że masz naprawdę wszystko?.
Książka jest podzielona na ponad sto krótkich rozdziałów, koszyków wdzięczności, każdy koszyk to pochwała innej sfery naszego życia. Wachlarz słów wdzięczności jest ogromy i nieskończony. I każdy dzień kończy się modlitwą, podziękowaniem za to, co się doświadcza każdego dnia.
Słowa wdzięczności to pewnego rodzaju poradnik ? drogowskaz, jak żyć pełnią życia i cieszyć z barw otaczającego nas świata. Zawiera mnóstwo cennych rad, zasad i wskazówek. Niekończąca się skarbnica życiowych mądrości. Wystarczy przyjąć tylko niektóre z nich, a radość i miłość wkroczy w twoje życie, i słońce rozświetli twoje emocje i wydobędzie je z ukrycia.
?Przeszłość minęła, przyszłości nie znamy. Mamy dostęp jedynie do chwili obecnej?
Praktykowanie postawy życiowej skierowanej na okazywanie wdzięczności może mieć tylko pozytywny wydźwięk. Zmieni nasze postrzeganie świata, nasz stosunek do otoczenia i nauczy dostrzegać to, co dotychczas nam umykało, co było dla nas niewidoczne i przez nas niedostrzegalne. Pozwoli uchwycić momenty ulotne i wirtualne.
Autorka jest uśmiechniętą i zadowoloną z życia kobietą, która potrafi celebrować każdy dzień. Uczmy się od niej, to tak niewiele, a potrafi zmienić w życiu tak wiele.
Nie będę polecać tego poradnika, on jest wartością samą w sobie. Ten, kto ma go przy sobie, to jakby wygrał największy los na loterii! Głębia myśli i sentencji, które sprawią, że w twoim życiu zagoszczą niesamowite przeżycia i piękne emocje!

Zdecydowanie najbardziej w dziełach Anny Niemczynow lubię to, że pomimo poruszania ważnych, a zarazem ciężkich tematów, pióro Autorki jest niesamowicie lekkie i zamiast czytać, chłonie się te książki ????
Jest to idealna pozycja dla osób które chciałyby zacząć praktykować okazywanie wdzięczności, o którym, jak mniemam, już słyszeliście.

Anna Niemczynow pokazuje na własnym przykładzie, jak ważna jest wdzięczność w życiu codziennym oraz jak dzięki jej praktykowaniu można zmienić podejście do świata oraz otaczających ludzi.

Autorka opowiada o wielu wydarzeniach ze swojego życia. Bardzo zaskoczyła mnie otwartość na opowiadanie naprawdę intymnych zdarzeń z przeszłości. Jednakże podpierając się na pewnych sytuacjach można zauważyć wpływ praktykowania wdzięczności, co zachęca by faktycznie to czynić ????

Anna Niemczynow stworzyła tę pozycję na wzór dziennika ? z podziałem na 103 spotkania (rozdziały), podczas których dziękuje za wszystko za co odczuwa taką potrzebę i uczy nas wdzięczności za?mogłoby się wydawać banalne rzeczy, a jednak bardzo istotne! Myślę że otwiera oczy na to, czego nie widzimy na co dzień, a powinniśmy być za to wdzięczni.

Polecam serdecznie i?.cytując Autorkę: ?dziękuję, dziękuję, dziękuję? za możliwość przeczytania tej pozycji

"Słowa wdzięczności. Z zachwytu nad życiem" jest wznowiekiem książki "Sto dni wdzięczności", o czym pczątkowo nie wiedziałam. Jednak poprzedniego wydania nie miałam okazji czytać.

Nie jest to standardowa książka, nie jest to bowiem obyczajówka, jakiej się można by spodziewać. To lektura, która jest niejako dziennikiem, pamiętnikiem itp. Co ciekawe, bez przeszkód i wyrzutów sumienia, że zniszczymy książkę, ona wręcz prosi się, aby czynić w niej własne notatki na temat tego, za co jesteśmy wdzięczni, zapisywać nasze postanowienia czy przemyślenia. Dużo jest w niej przeznaczonego na to miejsca. 

Wdzięczność... czym jest dla każdego z nas? To słowo klucz tej książki. Odczuwanie i okazywanie wdzięczności może mieć uzdrawiającą moc. Ale czy w każdej sytuacji i dla każdego? Tu nachodzą mnie wątpliwości, gdyż łatwo można zostać wykorzystanym. Równie istotne są przesłania, które autorka nazwała koszykiem. Przekonuje nas tym samym, że drobne gesty względem innych osób są dla nas niczym tlen. Danie komuś dobrego słowa, sprawia, że obie strony czują się lepiej. Ważne jest także cieszenie się z małych rzeczy oraz drobnych gestów, bo to dzięki nim nasza codzienność staje się bardziej znośna i szczęśliwsza.

Książka może być uznana za pewną formę terapii. Anna H. Niemczynow bowiem sama wiele w życiu przeszła. Mocno czuć tu szczerość. Przyznam, że osobiście chyba nie potrafiłabym się aż tak uzewnętrznić, a autorce wydaje się, że wychodzi to bez problemu. Ból i cierpienie zostały przykryte niesamowitymi pokładami dobra, uśmiechu, ufności, nadziei i akceptacji.

Autorka przyzwyczaiła nas do tego, że w swoich książkach poświęca sporo miejsca na religię i wiarę w Boga. Temat dość kontrowersyjny, prawda? A tu jest tego naprawdę dużo. Oprócz tego wplotła garść cytatów sławnych osób czy przepisów np. na chleb. 

"Słowa wdzięczności. Z zachwytu nad życiem" to pozycja z zacięciem psychologicznym o wdzięczności do samego siebie i innych. To książka drogowskaz dla zagubionych w pędzie życia, pozwalająca spojrzeć na wszystko z innej perspektywy. Ja zamierzam stworzyć swój własny koszyk szczęścia ze zbiorem myśli, a Wy? 

Nawet nie spodziewałam się, że ta książka okaże się tak bardzo dla mnie potrzebna, tak bardzo dla mnie ważna.

Jestem w takim momencie życia, kiedy wdzięczność jest trudna do pojęcia...
A książka Ani otworzyła mi oczy i serce na to, co naprawdę ważne.
Nauczyła mnie tego, że nie warto zamykać się w skorupie i mieć pretensje do całego świata, że coś poszło nie tak...
Z każdej porażki, z każdego upadku należy wyciągnąć odpowiednie wnioski i być za nie wdzięczną.
Wiem, brzmi banalnie. W końcu jak można być wdzięczną za coś, co sprawiło ból, co jest zadrą duszy i sercu.
Otóż można.
Bo nawet porażka jest pewnego rodzaju doświadczeniem. Czegoś uczy.
Bóg nas nimi nie karze. On otwiera nam oczy. Udowadnia, że nic nie dzieje się bez powodu.

Nie płacz, że ktoś złamał ci serce.
Bądź wdzięczna, bo ten ktoś nie będzie zatruwał ci więcej życia.

Nie płacz, że straciłaś pracę.
Bądź wdzięczna, bo nie będziesz przebywać wśród toksycznych ludzi, bo być może właśnie teraz stoisz przed szansą robienia tego, co naprawdę lubisz.

Nie użalaj się nad sobą.
Bądź wdzięczna za swoje życie. Za dwie ręce i nogi. Za oczy i uszy. Za każdy zmysł.
Wiele osób, chciałoby być na twoim miejscu. Wielu ludzi chciałoby mieć to, czego ty nie doceniasz.

Uwierz, że ja tez wielu rzeczy w sobie nie dostrzegałam i nie doceniałam. Dzięki książce "Słowa wdzięczności...", dzięki Ani zrozumiałam naprawdę dużo. Teraz celebruję każdy dzień. Bo cudem jest to, że on nastał. Cudem jest, że mogę doświadczyć kolejnego wschodu słońca. Cudem jest móc wyjść na spacer, zamknąć oczy i oddychać pełną piersią.
Bo cudem są małe, całkiem przyziemne rzeczy, których się nie docenia, a które są tego docenienia absolutnie warte.
Cudem jest zdrowe dziecko. Jego szczery uśmiech i słowa "kocham cię" gdy wydaje ci się, że wali się cały twój świat. Cudem jest tupot małych nóżek, które sprawiają, że dom tętni życiem, które są dowodem na to, że nie jesteś sama.

Jestem wdzięczna za ten cud.
Jestem wdzięczna za wszystko, co mam.
Ty też bądź!
Chociaż wydaje ci się, że nie masz zupełnie nic, to uwierz, że naprawdę masz wiele i wielu ludzi chętnie by się z tobą zamieniło.

Aniu! Dziękuję Ci za "Słowa wdzięczności..." Pomogły mi przetrwać najgorszy czas ??