Sięgając marzeń

, już i tak nikogo nie spotkam - grupa sta­rych kawalerów, dla zasady - samiec zawsze lgnie do sami­cy, taka natura, a nasza kultura wymaga raczej legalizacji. Mniejszości nie przedstawiam, gdyż to podchodzi pod cud, a reszta, w tym momencie początkowych stronic mojej książki mam nadzieję, że nie jestem jedyna, nie wypatrzy­ła jeszcze na horyzoncie odpowiedniego homo sapiens. Tak na marginesie adres podam w spisie treści, więc jak ktoś ,,normalny" chce, to niech bije jak na - Tak więc, wracając do tematu przewodniego, jego wy­mówki to następstwo braku czegoś takiego jak rozum, cho­ciaż on, mając go, nie zaskoczyłby do czego służy. Zresztą nie był ciebie wart. Izka jeszcze nigdy nie usłyszała tylu słów wypowiedzia­nych przeze mnie w ciągu jednej minuty. Dopiła kawę bezkofeinową, która nie wiem jakim cudem znalazła się na wyposażeniu mojej kuchni i lekko zszokowana kaza­ła mi się szybko zbierać. Oczywiście przeliczyła swoje ,,szybko" na miarę moich możliwości. Czekała nas dłuższa wyprawa. Wtedy nie wiedziałam jeszcze gdzie, potulnie jednak wzięłam podręczny bagaż, co w moim rozumo­waniu oznacza niedużą walizkę, jeszcze mniejszy kuferek z wacikami, jakiś ciuch i kosmetyk. Przed ósmej wyszły- śmy z mieszkania, zatrzaskując drzwi za sobą. Poczułam niepewność niby ,,zamykanej" teraźniejszości wobec tego, co dopiero miało nas spotkać podczas poszukiwania po­przedniego życia Izki. Kiedy już spokojnie wpakowałyśmy się do pięknego peu­geota - rocznik 99, niekiedy dla własnych wygód szarą rzeczywistość trzeba ,,ubrać" w słowa, Izka powiedziała: - Jeszcze wpadniemy po Ewkę. U niej byłam o piątej - chichot. - Ciesz się, że to nie ty jesteś pierwsza na na­szej trasie: JESTEM W DOŁKU, RATUJCIE, bo chyba nie zmrużyłabyś oka nawet na godzinę. - A ty w ogóle spałaś dzisiaj? - burknęłam, choć nie chcia­łam, by zabrzmiało to złośliwie. Miała rację, szczerze powiedziawszy to wróciłam coś przed piątą. Moim jedynym usprawiedliwieniem był fakt, że autobusy nie kursują w końcu co dziesięć minut tak wcze­śnie, a na taryfę mi szkoda. - Zakładam, że masz już plan? Próbowałam odwrócić jej uwagę od pytania, które i tak padnie. Drogą szeroko pojętej dedukcji muszę przemyśleć odpowiedź. - Ewka ma znajomego z czasów szkolnych, pokopała tro­chę w starym notatniku i znalazła do niego adres, telefon. - Z tym nie miała raczej problemu - stwierdziłam. - To nie ten Marek? Pamiętasz go, był w przeciwnej - czwartej? - A tak! Kojarzę. To ten chodzący ideał? - No - przytaknęłam. W klasie maturalnej, Ewka zadurzyła się w nim po uszy, podejrzewam więc, że jego adres miała skrupulatnie wryty w pamięć, a z telefonem poszło gładko. Czy żyje ktoś jesz­cze na tym świecie, kto nie słyszał o Internecie? Izka już nic nie mówiła, po piętnastu minutach zaparko­wała na Krakowskiej i wyskoczyła po Ewę. Czekając na nie, zrobiłam szybki makijaż, zaledwie w trzy minuty i uwierz­cie zdziałałam cuda - to jest tak, jak z tymi maseczkami natrętnie reklamowanymi w TV. Wtedy też pomyślałam, że Ruda z nadmiernym przepychem używa zwrotu: ,,po­śpiesz się". Gdyby nie ta presja, pewnie byłabym Gdy skończyłam, jeszcze ich nie było. - Co one u diabła robią? - pomyślałam zdenerwowana całą tą sytuacją i planami Izki. - Czy jest sens wracać do tego wszystkiego? Wysiadłam z auta i wyjęłam papierosa. Brak nikotyny spowalnia u mnie proces racjonalnego myślenia. Niestety jakoś trzeba tłumaczyć sobie nałogi, a to o wiele lepiej brzmi niż PALENIE ZABIJA czy PALENIE SZKODZI. Nie wiem kto to wymyślił, ale człowiek, który brałby na serio wszyst­kie zakazy, pomijam kodeks ruchu drogowego, i przejmo­wał się czy to jest zdrowe, bezpieczne, czy to nas zabije, czy nie, musiałby się stać współczesnym Franciszkiem z Asyżu. Kompletna asceza. Oczywiście nie wykluczam seksu, który także wchodzi w grę. Wyglądałoby to mniej więcej tak, że jeden przypadek z drugim pozamykałby się w czterech ścianach, oddając bezsensownej, według mnie, wegetacji. Do czasu jednak. Każdy wie jakie skutki czekają takiego delikwenta. Psychi­ka zdruzgotana cał i to w tydzień. Taki właśnie asceta, z własnego oczywiście wyboru nie paliłby, nie pił, podejrzewam także zerowy stopień zainteresowania u tych osobników rozkoszami nie tyle dla ducha, co ciała, po­szedłby wziąć kąpiel, niefortunnie upadł na pochlapanych płytkach i. w następstwie - zgon na miejscu. Gdybym ja chciała myśleć takimi kategoriami już dawno bym umar­ła. Wątek skutkowo-przyczynowy zabija wszystko - nawet abstynencja. Prawie skończyłam palić, gdy dziewczyny już się zbliżały. Koniec Wersji Demonstracyjnej Dziękujemy za skorzystanie z oferty naszego wydawnictwa i życzymy miło spędzonych chwil przy kolejnych naszych publikacjach. Wydawnictwo Psychoskok