Przypowieść o pięknej miłości

Miłość...
Dla tej jedynej, prawdziwej jesteśmy w stanie poświęcić naprawdę wiele...

Czasami wystarczy jedno spojrzenie i całkowicie przepadasz...
Wystarczy jeden uśmiech i już wiesz, że jest to osoba, na którą czekałeś/czekałaś całe życie
I dla tej osoby jesteś w stanie wszystko zmienić

Gabrysia, bohaterka książki "Przypowieść o pięknej miłości" także była skłonna dla tej miłości oddać całą siebie.
Poświęcić całe dotychczasowe życie
Zmienić je
Porzucić
Dla miłości opuszcza Kraków i zamieszkuje z ukochanym w jego rodzinnej miejscowości. Szczęśliwa i zakochana, wierzy w długie i szczęśliwe życie jak z bajki.
Niestety sielanka nie trwa zbyt długo, a w małżeństwo Gabrysi i Pawła wkrada się rutyna. Na domiar złego mężczyzna coraz bardziej oddala się od swojej żony. Stroni od wszelkich rozmów, ucieka od dotyku. Żyje tylko pracą. Gabrysia snuje własne teorie dotyczące zachowania swojego męża. Wkrótce na jaw wychodzą skrywane przez lata tajemnice, które mocno zachwieją ich związkiem. Czy uda im się odbudować swoje zaufanie?

Historia zawarta w "Przypowieści o pięknej miłości" osadzona została w czasie, gdy panował koronawirus. Zatem jeszcze raz wracamy pamięcią do tych trudnych chwil, pełnych wielu niewiadomych i ciągłej niepewności.
Lecz mimo panującej epidemii wszyscy staraliśmy się żyć dalej. Przetrwać ten czas, który oprócz wielu wad, miał też ważną zaletę. Mieliśmy możliwość pobycia ze sobą na codzień. Mieliśmy możliwość rozmowy, której w pędzie dnia codziennego po prostu brakuje.

Osadzenie tej powieści w momencie wykrycia koronawirusa, było dobrym zabiegiem że strony autorki. Dzięki temu mogliśmy być bliżej bohaterów, utożsamić się z nimi, razem z nimi dzielić smutki i radości.

Obok książki "Przypowieść o pięknej miłości" nie da się przejść obojętnie. Czaruje swoją piękną okładką, czaruje wartościowym wnętrzem.
Momentami zabawna, momentami melancholijna, daje nadzieję za lepsze jutro. Ukazuje, że zawsze można zacząć wszystko od nowa. Że nigdy nie jest za późno na to, by zawrócić i zacząć jeszcze raz.

Polecam ??

Czy dziewczyna wychowana na jednym z krakowskich blokowisk może odnaleźć swoje miejsce w podgórskiej wiosce, z dala od wielkomiejskiego szumu? Wydaje się, że jest to możliwe.. choć nie zawsze rzeczywistość pokrywa się z wyobrażeniami.
Gabrysia, podczas pobytu na kolonii jako opiekunka, zakochuje się w miejscowym góralu i dla niego rzuca swoje dotychczasowe życie w Krakowie. Pomimo ostrzeżeń jakimi raczy ją przyjaciółka, o nierealności aby udało się połączyć dwa tak różne światy. Początkowa sielanka z czasem zaczyna przybierać formę monotonnej codzienności, obojętności ze strony męża. Nie brakuje sekretów, pretensji. Kropką nad i zdaje się być wybuch pandemii i przymusowe uwięzienie w domu.. Czy małżeństwo Gabrysi i Pawła przetrwa próbę jaką szykuje dla nich los?

Pełna emocji, wzruszeń ale i nie pozbawiona humoru, opowieść o miłości. Fabuła osadzona w dobie pandemii, przez co możemy wrócić myślami do tamtych momentów i skonfrontować naszą reakcję z postawą bohaterów powieści. A są to ludzie tacy jak my. Czasem pogubieni, pragnący bliskości drugiej osoby, walczący o własne szczęście. Nawet gdy codzienność przygniata i popełniamy błędy to warto sklejać, naprawiać, a tam gdzie zgrzyta naoliwić, by dać sobie szansę i nie składać tak łatwo broni. O tym właśnie jest historia Gabrysi, Pawła i pozostałych postaci wykreowanych tak realistycznie przez autorkę. Nie da się przejść obojętnie obok nich. Niektórzy mnie wkurzali, niektórzy od razu skradli moje serce. Wciągneli mnie w ten swój świat tak, że ich smutki i radości stały się też moimi.
Książkę przeczytałam w jeden dzień bo nie dało się od niej oderwać. Gorąco wam polecam "Przypowieść o pięknej miłości", niech i wasze serca skradnie.