Przybrana córka Mroczna strona

Trzyletnia Millie, która była pod opieką siostry znika w biały dzień. Zeznania Shelby nie trzymają się całości, co takiego ukrywa dziewczynka?

Nie ukrywam, że byłam mega ciekawa tej pozycji od kiedy tylko ujrzałam ją w zapowiedziach i na całe szczęście się nie rozczarowałam, choć z początkiem się męczyłam.
Przez prawie 100 stron nie potrafiłam się wkręcić w historię, jednak z czasem było dużo lepiej i nie mogłam się już od niej oderwać. "Przybrana córka" to nie tylko trzymający w napięciu, pełen tajemnic thriller, to historia, która poruszyła moje serce i pokazała, że największą miłością darzy zawsze matka. Leslie jest matką zaginionej Millie oraz macochą Shelby i to ona wywołuje w czytelniku najwięcej emocji. Czuć jej strach i rozpacz, widać, że jest przerażona zaistniałą sytuacją, nie ma pojęcia jak się zachować, martwi się o swoją córeczkę, która jest dla niej całym światem i to naprawdę widać. Ma wątpliwości co do tego, czy Shelby mówi całą prawdę, jednak nikogo nie obarcza winą, tymbardziej, że ma świadomość, że sama nie jest bez winy i cieszę się, że zostało to właśnie w taki, a nie zupełnie odwrotny sposób przedstawione.
Shelby doskonale wie, co tak naprawdę się stało, ale z jakiegoś powodu nie chce powiedzieć prawdy, ewidentnie kogoś próbuje kryć, tylko dlaczego? Leslie chociaż nie jest jej prawdziwą matką to kocha ją jak własną córkę, troszczy się o nią bardziej, niż jej prawdziwa mama.
Autorka potrafi namieszać, budować napięcie i zmanipulować czytelnika, rozegrała wszystko w taki sposób, że podejrzewałam jedną osobę o najgorsze, a jak się okazało sama była ofiarą.
Poznajemy również tajemniczą postać Ruth, która opowiada w większej mierze o swojej przeszłości, miałam co do niej mieszane uczucia, nie wiedziałam po co w ogóle ona tutaj jest, jednak jak się później okazuje, wbrew pozorom ma ona ogromne znaczenie dla całej tej sprawy.
Finalnie jestem bardzo pozytywnie zaskoczona tą książką. Nie byłam w stanie odgadnąć zakończenia, które mnie zdumiło, do samego końca towarzyszyło mi poczucie niepewności i na dodatek autorka poruszyła trudny, aczkolwiek ważny temat jakim jest molestowanie. Wszyscy wiedzą jak to wygląda, ale nikt nie reaguje.
ZDECYDOWANIE POLECAM

Nicole Trope po raz kolejny stworzyła wstrząsający thriller, który wywołał u mnie ciarki.
Mała trzyletnia Millie zniknęła bez śladu. Pilnowała ją starsza przyrodnia siostra. Jak to się stało, że trzyletnia dziewczynka zniknęła z domu? Czy to był tylko przypadek, czy może celowe działanie? Czy przyrodnia siostra- Shelby coś ukrywa? Co robiła matka dziewczynki, w czasie, gdy jej córka zniknęła? Gdzie był w tym czasie jej ojciec?

Sam prolog wywołuje gęsią skórkę. A to dopiero początek...
Poznajemy Leslie, naszą młodą matkę i drugą żonę Randalla. Ona jest jedną z głównych bohaterek. Podejrzewam, że ją polubicie. Całkiem spoko babka, tylko pech chciał, że zostawiła swoją córeczkę z nieletnią pasierbicą, która nie do końca ją lubiła.
Drugą główną bohaterką jest dwunastoletnia Shelby. Kiedy ją poznacie, to będziecie przerażeni. Dlaczego? Koniecznie musicie poznać jej historię. Od razu dodam, że dziewczyna ma podejrzaną przyjaciółkę, która zawsze chce rządzić.
Naszą trzecią główną bohaterką jest Ruth. W dzieciństwie przeżyła prawdziwe piekło. Jej matka oczywiście nie wierzyła w to co jej się stało. Przykre. Jak dziś żyje dorosła kobieta, która w telewizji widzi swojego dawnego oprawcę? Bardzo znerwicowana bohaterka. Przejęłam się jej losem. Bardzo jej współczułam.
Bianca ? nie jest główną bohaterką, ale chciałam o niej wspomnieć. To istna diablica. Jest byłą żoną Randalla i matką Shelby. Zazdrościła byłemu mężowi nowej żony i ponownie wyszła za mąż. Ta kobieta to chodząca katastrofa. Dla niej liczy się tylko jej drugi mąż. Córkę ma gdzieś. Dla niej nie liczy się dobro Shelby. Dlaczego?

Poczytajcie, do czego mogą doprowadzić kłamstwa i skrywane tajemnice.
Obie rodziny mogłyby żyć w zgodzie i harmonii. Stanowiliby zgraną paczkę, a zamiast tego doszło do olbrzymiej tragedii.

Czytając "Przybraną córkę" miałam cichą nadzieję, że mała Millie odnajdzie się cała i żywa. Czy tak faktycznie było?
Autorka Nicole Trope doskonale gra na naszych emocjach. Uwielbiam jej psychologiczne thrillery. Są po prostu doskonałe.

Kiedy poznałam zakończenie, dosłownie byłam w szoku. Nie miałam pojęcia, że mogło dochodzić do takich sytuacji. Początkowo źle oceniłam jedną z bohaterek. Szkoda, że nie zawsze mówimy, co nam dolega, co nas boli i co nam się dzieje.

Morał z tej książki: zawsze mów o wszystkim bliskiej osobie. Nie zostawaj samemu z problemem. Kolejna rada dla nas: nauczmy się słuchać innych. Nie wszystko będzie prawdą, ale również nie wszystko będzie kłamstwem.

Z całego serca polecam ten thriller,

Moja opinia o najnowszej książce Nicole Trope pt. "Przybrana córka", może brzmieć krótko, acz dosadnie:
O M G! ????
No dobra zacznę po ludzku.

Wystarczyła chwila nieuwagi, by będąca pod opieką przyrodniej siostry trzyletnia Milly, znikła bez śladu. Rozpoczyna się walka z czasem, jaki będzie jej finał?

Wydarzenia śledzimy z kilku perspektyw: nastoletniej Shelby, której zachowanie od początku wskazuje, że nie mówi ona wszystkiego, oraz matki, która również coś zataiła. Choć brak mi słów, by oddać wagę i moc targających nią uczuć.
Shelby obrazuje niszczące działanie rozwodu na psychikę dziecka. Mimo wielu starań ze strony rodziców nigdy nie obejdzie się bez pewnego uszczerbku, a co, gdy tych starań zabraknie? Ogromne jej współczułam, bowiem ciężar, który na nią spadł, okazał się zbyt duży na jej wątłe barki.
Jest i jeszcze jeden zupełnie nieoczekiwany narrator, tajemnicza Ruth, cierpiąca na kilka manii prześladowczych kobieta w średnim wieku. Okazuje się, że ta pozornie nic nieznacząca postać jest dość kluczowa dla fabuły.

Autorka dozując informacje, po mistrzowsku stworzyła trudne do zniesienia napięcia oraz naprawdę duszną atmosferę. Nagłe zwroty akcji powodowały szybsze bicie mojego serca. Główną siłą napędową tej historii jest motyw zaginięcia, lecz okazuje się, że problem jest bardziej złożony i jest wiele czynników, które doprowadziły, do tej tragicznej w skutki sytuacji. Pisarka stawia tu bardzo ważne pytanie, jak cienka bywa granica między tzw. przyjacielskim zachowaniem, a molestowaniem i co, gdy tyczy się ono dzieci?
Dla mnie to opowieść, przede wszystkim o sile matczynej miłości i konsekwencjach jej braku.

Słowa pasierbicy rozbrzmiewają w jej głowie, zapętlają się i osaczają każdą jej myśl. Jednak, mimo usilnych prób, wciąż nie nabierają żadnego sensu. Gdzie podziała się jej ukochana trzyletnia córeczka? Co stało się pod jej nieobecność w domu? Leslie nie wie jeszcze, jak wiele mrocznych tajemnic będzie musiało ujrzeć światło dzienne, by mogła dociec prawdy...

Niezmiennie cenię sobie twórczość Trope, dlatego nawet przez chwilę nie zastanawiałam się nad sięgnięciem po tę historię - tworzy ona pierwszorzędne, mocno osadzone w warstwie psychologicznej thrillery, i tak też było w przypadku "Przybranej córki". Cóż, po prostu kawał porządnej lektury. Tym razem autorka serwuje nam trzy różne, nieustannie przeplatające się perspektywy, przez co akcja pędzi błyskawicznie, a pozycja w pewnym momencie staje się wręcz nieodkładalna.

Swoistym wyróżnikiem dzieł Nicole jest fakt, że nic w ukazanym przez nią świecie nie jest tym, czym się początkowo wydaje. Tutaj każdy, pozornie kompletnie nieistotny element ma znaczenie, a żaden wątek nie zostaje potraktowany po macoszemu. Ostatecznie wszystko łączy się w spójną, dogłębnie przemyślaną całość - całość, którą tym razem po części udało mi się odgadnąć, a po części... nie byłam nawet blisko.

"Przybrana córka" to najgorszy koszmar matki przelany na karty papieru. To do bólu poruszający emocjonalny rollercoaster. To wreszcie mętna plątanina kłamstw, w której gubią się bohaterowie. Zabłądźcie w niej razem z nimi - jestem pewna, że nie pożałujecie!

?Przybrana córka? to już czwarta powieść Nicole Trope wydana na naszym rynku i towarzysząc jej książkom od samego początku mogę stwierdzić, że mało kto ma taką umiejętność wpływania na emocje odbiorców. Z pewnością nie bez znaczenia pozostaje fakt, że każda jej książka dotyka trudnych spraw rodzinnych, często związanych z krzywdą dziecka. Nie inaczej jest w przypadku najnowszej pozycji, która swoją premierę będzie miała 12 października. Oczywiście pochłonęłam ją, gdy tylko za kurierem zamknęły się drzwi tak bardzo byłam ciekawa co w niej znajdę.

I znalazłam ładunek emocjonalny trudny do udźwignięcia, podany jednak w formie, która przyciąga niczym magnes, nie pozwalając oderwać się od lektury choćby na chwilę. Czytelnik przejmuje nie tylko paraliżujący strach matki, Leslie, której zaginęło dziecko, ale i jej podejrzliwość wobec męża i przybranej nastoletniej córki, którzy zdają się skrywać jakieś tajemnice. Nie brak tu i wyrzutów sumienia, bo w końcu to ona zostawiła trzyletnią Millie pod opieką dwunastoletniej siostry i nie pojechała tylko na zakupy, jak zapowiadała. Gdyby wróciła wcześniej?

Gdy trwają poszukiwania dziecka, my wiemy, że może zostać odnalezione zbyt późno i że niektóre osoby wiedzą dużo więcej niż zdradziły zrozpaczonym rodzicom i policji. Szczególnie Shelby, przybrana córka Leslie, która ostatnia widziała dziewczynkę coś ukrywa, ale dlaczego? Czy miała coś wspólnego z jej zaginięciem? A może kogoś kryje?

Równolegle do trwającego rodzinnego dramatu, który z każdą bezskuteczną godziną poszukiwań pogłębia rozpacz i odbiera nadzieję poznajemy kobietę, która zdaje się nie mieć nic wspólnego z tą rodziną. Ruth przeżyła własną traumę w młodości, po której nigdy się nie podniosła. Odizolowana od społeczeństwa, nałogowa zbieraczka i dziwaczka wychodzi ze swojej skorupy dopiero gdy dostrzega jego, mężczyznę, który ponad dwadzieścia lat temu wyrządził jej krzywdę.

Jak te dwie historie powiążą się ze sobą? Jeśli znacie choć jedną z powieści autorki, to już wiecie, że na pewno nie tak jak myślicie, bo tu nic nie jest takie na jakie wygląda, a każdy skrywa mniejsze i większe tajemnice.

Autorka genialnie oddała zagubienie i niemoc rodziców, którym świat w jednej chwili wali się na głowę, ale też zagubienie nastolatki zmanipulowanej przez dorosłych, pozostawionej samej sobie z przerastającymi ją problemami. Ukazała też jak kruche są fundamenty, na których zbudowane są rodziny patchworkowe i jak niewiele trzeba, szczególnie w tak trudnej sytuacji, by zniszczyć zaufanie. Najbardziej przeraziła mnie jednak znieczulica i niewyobrażalny egoizm matki, która w imię własnego szczęścia jest gotowa poświęcić własną córkę.

W tle głównego wątku pojawia się równie ważny związany z molestowaniem, który budzi pytania i zmusza do refleksji. Bo jakie zachowanie można nazwać przyjacielskim, a jakie już molestowaniem? Czy można oddzielić je jednoznaczną, twardą granicą?

Gwarantuję, że ta książka prócz genialnej, zaskakującej fabuły da Wam również masę powodów do przemyśleń, a zakończenie Was zadziwi i to nie jeden raz.