Pan Wilk Tam i z powrotem

"Bo każdy czasem upada i każdy powinien mieć kogoś, kto wtedy pocałuje i przytuli."

"P@n Wilk tam i z powrotem" to książka na którą bardzo niecierpliwie czekałam. Ta pozycja również wiele dla mnie znaczy dlatego, iż dostąpiłam zaszczytu bycia jej ambasadorką. Biorąc pod uwagę mój krótki staż, jestem niesamowicie wdzięczna autorowi za zaufanie, którym mnie obdarzył.

Co do tego, czy mi się spodoba, po przeczytaniu dwóch poprzednich części, nie miałam absolutnie żadnych wątpliwości. Totalne mnie pochłonęły i oczarowały, więc wierzyłam, że z tą będzie podobnie. Na szczęście nie myliłam się ani trochę.

Muszę jednak wam przyznać, że Jarosław Wilk niesamowicie mnie zaskoczył. To historia zupełnie inna niż się spodziewałam, niesłychane, jak mocno różni się od swoich poprzedniczek.

Zacznijmy natomiast od tego, co się nie zmienia. Jest to bez wątpienia unikatowy styl autora. Język nadal jest nadzwyczajnie przystępny i plastyczny, co sprawia, że czytelnik gorliwie pożera słowa, a z każdą następną stroną jeszcze mu trudniej oderwać się od lektury. Szczerość bije z każdego zdania, dlatego trafiają one prosto do serca.
Nie zabrakło również sarkazmu i dobrego humoru, dzięki którym tak polubiłam książki autora.

Dowcip i cynizm to także istotne cechy charakteru głównego bohatera, ale wbrew pozorom, to nie one są najważniejsze. Tworzą bezpieczną skorupę, pod którą chowa się wrażliwy mężczyzna, który kiedyś został zraniony. Jest to więc człowiek z krwi i kości, z całą paletą wad i zalet, z licznymi, często nieprzyjemnymi, przeżyciami na koncie.
Myślę, że pozory, jakie od początku tworzy, mają go uchronić od kolejnych cierpień.
I tu właśnie pojawia się jeden z tych zaskakujących elementów, których nikt się nie spodziewał - nasz bohater zostaje w końcu bezlitośnie obnażony z uczuć i emocji, które tak umiejętnie skrywał. Nie tylko przed nami, ale chyba i również przed samym sobą.

Może wcale nie jest taki twardy i obojętny?

Może pragnie miłości jak każdy?

Tylko czy jeszcze jest w stanie kogoś pokochać?

Czy Wilk dorósł?

A może zawsze taki był, tylko perfekcyjnie udawał przed wszystkimi, łącznie z samym sobą?

Samotność przecież jest bezpieczniejsza, ochrania nas, jeśli nikogo nie darzymy uczuciem, nie musimy się obawiać, że nas zrani. Tylko czy bycie samemu ma jakikolwiek sens? Czy można być szczęśliwym w pojedynkę?

"Rozczarowani niepowodzeniami ludzie uciekają w siebie. Kryją się tam ze strachu przed światem, rezygnując z niego. Życie z samym sobą jest wygodne i bezpieczne. Żyjąc za barykadą wybudowaną przez własny umysł, zyskujesz spokój. Ale nigdy szczęście."

Miłość i samotność to właśnie dwa główne tematy tej powieści, dlatego porusza ona do granic i wywołuje liczne głębokie przemyślenia. Pod tym względem wielu z nas może utożsamiać się z bohaterem, więc głęboko przeżywamy jego rozterki i cierpienia. W końcu zaczynamy wszystko rozumieć. Pana Wilka od zawsze darzyłam wielką sympatią, ale teraz, gdy się odsłonił i mogłam go lepiej poznać, naprawdę skradł moje serce.

Jestem w szoku, bo nie przypuszczałam, że ta książka zafunduje czytelnikom aż tak emocjonującą podróż. Uczucia tu opisane są niewiarygodnie namacalne, silnie wpływają na czytającego, poruszają jego serce i duszę. Mamy możliwość nie tylko odbyć intrygującą podróż w głąb duszy mężczyzny, ale także cofnąć się w czasie do istotnych zdarzeń, które wpłynęły na jego życie.W momencie gdy Wilk leży w szpitalu i nie ma pojęcia, ile jeszcze życia mu pozostało, ma możliwość przeanalizowania wszystkiego od początku do końca, może zrozumieć najistotniejsze kwestie. Ktoś mu jednak w tym bardzo pomoże. To kolejny zaskakujący element, ale nie mam zamiaru wam go zdradzić i psuć zabawy.

Jestem pod wrażeniem tego, jak autor pięknie opisuje miłość i troskę ojca do córki. Jest dla niego najważniejsza i zrobi wszystko, by była szczęśliwa. Nie są to puste słowa, swoje zapewnienia udowadnia w czynach. Bez względu na wszelkie grzechy, jakie popełnił nasz bohater, jest niewątpliwie fantastycznym rodzicem.

"Miłość w nas jest dzięki tym, którzy nas kochali, którzy przekazali nam miłość w genach, słowach i czynach."

"P@n Wilk tam i z powrotem" to również powieść o trudnych decyzjach i stratach. Pokazuje, że dobre wybory także ranią i nie wszystko zależy od nas. Z drugiej strony natomiast, przez pokazanie burzliwych czasów, w których ludzie żyli w strachu i cierpieniu, pozwala nam bardziej docenić to co mamy. Nasze problemy przy tym co oni przeszli to błahostka.

Nie obawiajcie się jednak, nie jest to wyłącznie smutna historia. Cięte riposty i żarty doskonale łagodzą tę napiętą atmosferę. Po chwilach wzruszenia pojawiają się niekontrolowane wybuchy śmiechu. To takie idealne, zrównoważone połączenie głębokich emocji i refleksji ze specyficznym poczuciem humoru, które osobiście uwielbiam. Dzieję się tak dlatego, iż autor pisze szczerze, autentycznie, bez owijania w bawełnę, nie koloryzuje, a ukazuje życie właśnie takim jakim jest, czasem słodkim, niestety częściej gorzkim, gdzie niekiedy jedynym ratunkiem jest luz i wesołe usposobienie.

Bez obaw, nie zabraknie również pięknych kobiet, dobrego wina, jak i erotycznych sytuacji, które tak doskonale znamy z poprzednich książek. Mają jednak one teraz już trochę inne znaczenie.

"Jeśli chcesz być z kobietą naprawdę, musisz zedrzeć z niej skórę. Zobaczyć to, czego nie widać na zewnątrz. Tylko że ona musi dać ci przyzwolenie. Ty i tobie podobni z łatwością kobietę rozbieracie, ale żaden z was kobiety nie rozumie."

Kolejną rzeczą, którą jestem zachwycona to powrót wspaniałego, przezabawnego kota Mruka. Byłam nim oczarowana i bardzo mi go brakowało w drugiej części. Tym razem jednak mamy możliwość poznania prawdy, dowiemy się, jaką istotną rolę pełni on w życiu Wilka. Kim jest tak naprawdę? Gwarantuję wam, że będziecie zupełnie zaskoczeni!

Największą i chyba jedyną wadą jest to, iż powieść czyta się o wiele za szybko. Długo na nią czekałam, więc starałam się poznawać ją jak najdłużej, po prostu nie chciałam jeszcze żegnać się z bohaterem, ale nie sposób się od niej oderwać, tym bardziej gdy nie mamy pojęcia, czym nas zaskoczą kolejne strony.

Wygląda na to, że każda kolejna książka Jarosława Wilka jest lepsza, dlatego mam nadzieję na ciąg dalszy, bo po skończonej lekturze pozostał żal, niedosyt oraz tęsknota. Każdy kto lubi jego twórczość będzie nią zachwycony. To prawdziwa wybuchowa mieszanka, która zawładnie waszym sercem. Gwarantuję, że zostanie w pamięci na bardzo długo! Na takie pozycje zdecydowanie warto czekać. Nikt nie pozostanie wobec niej obojętnym. Szczerze polecam!