Opowieść starego lustra

Trafiliście kiedyś na książki, które wywoływały poczucie istnienia w niej? Brania udziału w akcji, jaka aktualnie toczy się albo że dany bohater mówi do bezpośrednio do Was? Autorka dzisiejszej pozycji zawsze wywołuje we mnie takie uczucia. Czytając poprzednie jej książki przeżywałam przygody, o których nawet mi się nie śniło. Przed Wami książka o cudownym tytule magicznym wciągającym od pierwszych stron. ?Opowieść starego lustra? to historia, o jakiej jeszcze nie czytałam i mam nadzieję, że i Wy przeżyjecie przygodę tak bardzo pasująca do chwili obecnej, czyli nadchodzące Święta Bożego Narodzenia i wszystko to, co się z nimi wiąże, a mowa o magii.
Co byś zrobiła, kiedy trafiłabyś lub dostała od kogoś lustro?.?! W sumie żadna rewelacja i ja tak samo pomyślałam, ale? Nie będę spoilerować jak napisze, że czekają Ciebie przygody w dwóch czasach, rodzinach. Przekonacie się jak to możliwe, kto jest odpowiedzialny za to oraz czego dotyczą te podróże. Przedstawiam Wam Alicje, która nie jedno będzie musiała przeżyć, znieść, ale i rozważyć, lecz, czego dotyczą te sprawy to już pozostawiam do Waszego poznania. Czytając pierwsze rozdziały oczami wyobraźni widziałam ten magiczny, cudowny, przytulny antykwariat, w którym pracowała Alicja. Chciałam takie miejsce odwiedzić i poczuć magię Świąt z kubkiem gorącej herbaty z cytryną. Oczami wyobraźni czuje sympatie i przywiązanie ludzi jacy otaczają naszą Alicję oraz dylematy, jakie będzie musiała rozwiązać. Uprzedzam, że książka wciąga, a ma 491 stron.
Grudzień to idealny czas (ale każdy inny miesiąc też będzie dobry) na miłość, na przygodę, na magię. Za każdym razem, kiedy nasza bohaterka przenosiła się do dziewiętnastowiecznego dworu i do ludzi, którzy żyli przed urodzeniem jej rodziców wpadałam w bezdech w sensie bałam się oddychać, żeby tylko nie pominąć danej chwili. Dorota Gąsiorowska jest autorką, dla której zarwę noc, żeby tylko poznać koniec, lecz z tyłu głowy moje drugie ja krzyczy, żebym się nie spieszyła, bo jak szybo skończę, to będę musiała czekać na kolejną jej książkę. Wracając do bohaterów to każdy wniósł coś swojego w tej historii, lecz dwóch takich jegomościów swoją osobą zrobili idealną przejażdżkę w emocjonalnym rollercoasterze. Jeżeli chcecie wiedzieć, to ta pozycja jest jedną z pierwszych książek z motywem świątecznym, jakie przeczytałam i przyznaję, że jednak dam im szansę ze względu na ten klimat i magię, jakie ze sobą niosą. Byłam w błędzie, że omijałam je.
Zachęcam całym sercem do wzięcia kocyka, kubka z ulubionym napojem i poddanie się emocjom, jakie będą Wam towarzyszyć. Za wszelkie ochy, achy nie odpowiadam, a gwarantuje, że trochę ich będzie.

Czy zastanawialiście się czasami jakby to było przenieść się w czasie?
Alicja pracuje w klimatycznym sklepiku z antykami, gdzie swoją historię będzie miało pewne lustro. Od kiedy wspomniany przedmiot trafi w ręce dziewczyny, zaczynają dziać się magiczne rzeczy. Alicja trafia do dziewiętnastowiecznego dworu, co dziwniejsze ludzie tam zamieszkujący znają ją, a pewien młodzieniec nawet się w niej zakocha. Po chwili Alicja wraca do współczesności. Sytuacja powtarza się jeszcze kilka razy. Jakie zadanie stoi przed Alicją? Jaką historię kryje za sobą magiczne lustro?
Książka utrzymana jest w klimacie świątecznym. Razem z bohaterami będziemy przygotowywać się do świąt Bożego Narodzenia. Nie zabraknie wzruszeń i chwil radości.
Dzięki najnowszej książce Doroty Gąsiorowskiej mamy okazję znowu poczuć się jak dzieci. Przenieście się wraz z bohaterami do magicznego świata, gdzie wszystko jest możliwe. Niech otuli Was magiczny klimat tej powieści.
Książka jest dosyć obszerna, liczy 496 stron, ale niech Was to nie przeraża. Tę opowieść chłonie się od pierwszej strony.
Wspaniała lektura na długie, zimowe wieczory.
Polecam.

STRAŻNICZKA STAREGO LUSTRA
Główna bohaterka powieści, jak zawsze w przypadku książek autorki, to dobra życzliwa duszyczka. Uczynna względem ludzi, mająca szacunek dla starszych, pracowita historyk sztuki niegdyś miała udać się na rozmowę kwalifikacyjną do jednej z krakowskich galerii, kiedy na jej drodze stanął sklepik z antykami. Odwiedziła go i została na dłużej. Pracując u boku starszego pana Teodora trafia w sam środek skomplikowanej zagadki, w której przychodzi jej uczestniczyć nie znając celu. I nie od razu tak łatwo przywyka do nowej sytuacji, przeżywa prawdziwy wstrząs. Jak to jest budzić się we współczesności w sukni z dziewiętnastego wieku? I przechadzać się po starym dworze we współczesnej koszuli nocnej? W powieści pojawia się cały szereg postaci drugoplanowych. Są dwie zupełnie różne pod względem charakterów dziewczynki. Spośród których jedna z nich ma do swojego ojca wielki żal. Jest mężczyzna, który wyjeżdża na wielkie podróże, jest tęskniąca żona, która nie potrafi mówić o swoich problemach, jest starsza i bardzo tajemnica pani sprawiająca wrażenie najbardziej obeznanej z tematem. W końcu pojawia się Wojciech, mężczyzna z nie do końca krystaliczną reputacją. Dlaczego? Nie tak łatwo oddzielić Alicji grubą kreską dwóch zupełnie różnych światów. Czy ktoś uwierzy w przypadek, jaki ją spotkał?

PRZESZŁOŚĆ I TERAŹNIEJSZOŚĆ
Fabuła powieści z pewnością niesie ze sobą sporą porcję magii. Stare lustro przenoszące w przeszłość ? brzmi jak książka spod gatunku fantasy. A jednak w tej tajemniczej i na pewno naginającej rzeczywistość powieści pojawia się ogromna porcja wiarygodności. Ponieważ bohaterowie mierzą się z życiowymi dylematami, rozterkami i problemami. Przewija się tutaj wątek uczuciowy, subtelny, nienachlany, stanowiący element składowy pośród kilku istotnych tematów. Jest zagadka związana z lustrem, bo przecież powrót do przeszłości nie jest czymś, co przytrafia się wielu z nas. Jedną z bardzo ważnych kwestii jest towarzyszące czytelnikowi zapytanie o cel grzebania w dawnych latach Alicji. Dlaczego pewna starsza pani, pełna zagadek, woła ją i oddelegowuje wedle własnego uznania? Tęsknota, rodzinne więzy, stare fotografie, na których Alicja widzi samą siebie. Naprawdę jest co odkrywać.

PODSUMOWANIE
?Opowieść starego lustra? to bardzo klimatyczna, zimowa powieść obyczajowa z porcją magii. Dlaczego nie nazwę ją książką fantasy? Bo jej bazą są ludzkie problemy, a poza przenoszeniem się w czasie nie ma tutaj nic pozaziemskiego. Jest za to snująca się tajemnica, zagadki, wątek miłosny, są ciekawe kreacje wielu różnych postaci. Autorka bardzo ciekawie konfrontuje przeszłość i teraźniejszość, które jednak mają ze sobą wiele wspólnego. Ponadczasowe wartości bywają niezmienne. Książka została napisana eleganckim, a zarazem prostym językiem, z wyczuwalnym szacunkiem do słowa pisanego. Piękna, oryginalna, rozgrzewająca serca. Idealna na zimowe, przedświąteczne dni. Bardzo polecam.