Noc zimnego księżyca

Od samego początku miałam wątpliwości czy ten tytuł mnie porwie. Okładka i opis bardzo mnie zaciekawiły, ale bałam się stylu pisania autorki i poprowadzenia akcji historii. Koniec końców nie było tak źle, ale nie było też wspaniale.

Zacznę od niesamowitego klimatu tej książki, na pewno historia Maggie i Westona byłaby idealna na jesienny wieczór. Odczucie mrocznej aury i takiego niepokoju, nie wiedząc co się czai w ciemności było super, jest to jeden z plusów tej książki.

Zamysł fabuły jak dla mnie z ogromnym potencjałem, zresztą to właśnie ten Gon Półksiężyca mnie najbardziej zachęcił do przeczytania, ale się z tym tematem trochę przeliczyłam. Myślałam, że fabuła będzie się skupiać w większości na tym wydarzeniu i walka o przetrwanie będzie bardziej emocjonalna. Akcja rozwija się powoli co dodatkowo mnie delikatnie zniechęcało bo momentami się nudziłam.

WIECIE, ŻE WYSTĘPUJE TU MOTYW GRUMPY x SUNSHINE i to ONA jest grumpy? Przyznam, ich przeciwieństwo i dopełnianie się nawzajem mnie całkowicie zdobyło. Relacja Margaret i Westona jest slow burnem i jest to dobry slow burn, ale ja niestety za tym nie przepadam ???? Myślę, że bardziej podobałoby mi się gdyby uczucia pojawiły się odrobinkę szybciej.

Styl pisania autorki jest okej, chociaż niektórym mogą nie pasować długie opisy. Na waszym miejscu poczekałabym z tą pozycją do jesieni by na maxa odczuć klimat książki.

Dziś przychodzę do was z recenzją książki, która niestety mnie rozczarowała tym, co prezentowała sobą.

Nasza główna bohaterka Margaret jest córką bardzo słynnej i wiecznie nieobecnej matki alchemiczki. Kobiety nigdy nie ma, wiecznie niezadowolona, wiecznie coś jej przeszkadza względem córki. Co za tym idzie, Margaret musi bardzo się starać i żeby sprowadzić ją do domu musi wygrać turniej.

Wątek mitycznego gonu półksiężyca to coś, o czym bardzo chciałam się dowiedzieć, a ten temat był bardzo słabo rozwinięty.
Na początku wspomniałam o tym, że książka bardzo mnie rozczarowała a właśnie dlatego, że było dużo wątków, które nie zostały przedstawione i źle poprowadzone, albo nawet nieporuszane bardziej niż tylko tak ?liźnięte?.

Niby fabularnie coś tam się dzieje, a jednocześnie stoimy w miejscu i się nudzimy. I właśnie tak było całą książkę, wynudziłam się jak mops. 

Nie mogę jednak odmówić tego, że ma niesamowity klimat. Styl pisania autorki jest urokliwy i zachęcający. Czujemy się, jakbyśmy żyli w tej książce.  Język jest fajny, taki poetyczny i estetyczny. A opisy świata, bardzo mnie interesowały. 

Jednak samy klimat nie uratuje tego, że mało się tam działo. 
Co do samych postaci poznajemy też Weston?a. Kurcze, miałam wrażenie, że on jest po prostu głupi. Taki nieogarnięty życiowo. Niby uczy się na alchemika, ale jednocześnie jest taki pusty, bez życia. Slow burn tej książki też mnie nie przekonał, ich relacja była bez mocniejszych podstaw. Podchodzili do siebie jak pies do jeża. Przez co nie czułam z nimi żadnej więzi, nie potrafiłam im kibicować czy nawet mieć jakieś ciepłe wrażenia do nich. 

Bardzo ciężko mi ocenić tę książkę. Styl pisania fajny, ale tu nic się nie działo. To jest dla mnie taka 2/5 ?? pozycja. Niby była fantastyka, ale tak nie do końca. Niby była miłość, ale taka bez sensu. Niby było bohaterowie walczący o swoje, ale jednak bez charakteru i pazura. 

Książka jest strasznie rozwleczona, ale to tak na maxa.

Allison Saft naszkicowała wyjątkową, nietuzinkową opowieść, przesyconą mroczną magią, baśniowym, tajemniczym klimatem, a także polowaniem na legendarne stworzenie, czyli wszystkim tym, za co tak bardzo kochamy fascynującą fantastykę!????

Autorce nie sposób odmówić rozmachu i wyobraźni, wykreowała pasjonującą, dopracowaną rzeczywistość, rządzącą się własnymi zasadami. Kroczenie po kolejnych stronach i poznawanie tego fantastycznego świata to wspaniałe, niesłychanie angażujące doświadczenie, dzięki któremu otaczająca nas szara rzeczywistość na pewien czas przestaje istnieć. Właśnie tego oczekuję od fantastycznych powieści, pasji, przygody, oderwania od codzienności i błogiego zapomnienia. Jeśli w pakiecie otrzymam nietuzinkowych, wielowymiarowych bohaterów, jestem w pełni usatysfakcjonowana lekturą i tak właśnie było w tym przypadku.

Nakreślone postacie zdecydowanie nie należą do banalnych czy prostych. To bohaterowie pełnokrwiści, w pełni przemawiający. Zarówno Margaret, jak i Weston, zostali mocno doświadczeni przez los, i choć pochodzą z innych światów oraz kierują się zupełnie inną hierarchią wartości, tylko działając w duecie i biorąc udział w mitycznym polowaniu, mogą osiągnąć to, czego każdy z nich pragnie najbardziej. Oboje również toczą wewnętrzną walkę, zastanawiają się, czy słuchać serca czy rozumu. Na ogromne brawa zasługuje także mistrzowsko nakreślony wątek romantyczny, gdyż uczucie między tą dwójką nie wybucha gwałtownie, rozwija się niespiesznie, dając tym samym wiarę, że przybierze formę prawdziwej miłości.

Misternie skonstruowana fabuła, frapujące postacie, które od pierwszych stron skradną Wasze serca, genialnie wykreowana rzeczywistość, odurzający klimat, a także stopniowo odrywane tajemnice, formują nieszablonową, magiczną opowieść, od której nie sposób się oderwać. Dajcie się porwać w niezapomnianą, pełną intryg i alchemicznych rytuałów podróż, z której nie będziecie chcieli wrócić do normalnej rzeczywistości. Polecam gorąco!