Nagły świt

?I wyszedłeś, jasny synku, z czarną bronią w noc,
i poczułeś, jak się jeży w dźwięku minut ? zło.
Zanim padłeś, jeszcze ziemię przeżegnałeś ręką.
Czy to była kula, synku, czy to serce pękło? ? fragment wiersza o chłopcu polskim.

Historia została napisana z wielu perspektyw. Każda z osób miała swoją małą historię, ale wszystkich łączyło jedno ? walka o przetrwanie w tak krwawym okresie. Jedni pomimo walki, nie mieli tyle szczęścia, jednakże do końca robili, co mogli, aby ochronić nie tylko siebie, ale i bliskich. Innym udawało się? ale na jak długo?

Anna Polakowska, żona oficera Wojska Polskiego, przez wojnę została rozdzielona z mężem, z którym łączyła ją wyjątkowa więź. Była ona tak silna, że nie sposób było ją zniszczyć. Pomimo bardzo długiej rozłąki ich uczucia nie gasły, a wręcz przeciwnie, wzmacniały się. A to sprawiało, że stawali się silniejsi, bo mieli powód do walki ? ujrzenie siebie i ochronienie dzieci, które były dla nich wyjątkowym darem, zwłaszcza najmłodszy Krzysztof ? syn, który miał przedłużyć ród Polakowskich.

Gdy Franciszek ruszył na front, Anna została sama z trójką dzieci. Choć najstarsza córka wkraczała w dorosłość, a druga w okres nastoletni, to i tak Polakowska traktowała je, jak bezbronne dziewczynki. To sprawiało, iż była w stanie posunąć się do wszystkiego. Robiła to, żeby one i jej malutki Krzyś przetrwali tę krwawą nawałnicę, którzy fundowali im okrutni Sowieci.

Najstarsza z córek, Zosia przed przesiedleniem poznała Janka, chłopaka, który marzył o tym, aby stać się żołnierzem i móc walczyć za ojczyznę. Choć ich kontakt oparty był tylko na listach, to pomiędzy nimi zaczęło kiełkować uczucie. Jednakże przez sytuację w kraju ich zauroczenie idzie na bok, a liczy się tylko to, aby przeżyć kolejny dzień. Marzyć o tym, aby mogli wrócić do swoich domów ? na własnej ziemi. Czy wiara w Boga i miłość wystarczą, aby przetrwać ten trudny okres?

Nigdy wcześniej nie czytałam książek Agnieszki Jeż, więc sugerowałam się opisem, który bardzo mnie zaintrygował. Nagły świt to książka, w której autorka przedstawia nam okrutne losy Polaków w czasie drugiej wojny światowej. Już po przeczytaniu prologu, który rozpoczyna się od 1937 roku, wiedziałam, że ta historia bardzo mnie wciągnie.
Historia ludzi, którzy w jednej chwili utracili wszystko, ale jednak byli w stanie sobie poradzić, kiedy mieli siebie nawzajem. Dla żołnierzy liczył się: Bóg, honor, ojczyzna, ale rodzina, czy ukochana osoba zawsze była w sercu i to ona dodawała otuchy. Bo nie ma lepszego lekarstwa na ukojenie niż miłość.

Jak wspomniałam, historia ta jest pisana z kilku perspektyw. Bohaterowie są w różnych miejscach, mają swoje przeżycia, przechodzą i przeżywają okupację na różne sposoby. Jedni mają oparcie, inni zaś muszą być nim dla innych. Pomimo strachu, ludzie byli wyjątkowo silni. Potrafili trzymać się na twardych nogach, wiedząc, że dzień może być tym ostatnim. Niektóre sceny były opisane w tak realistyczny sposób, że przechodziły mnie ciarki. Chwilami chciało się płakać, czytając o tych okrucieństwach. Historia ta ma w sobie wiele bólu, cierpienia, ale też pokazuje, jak mocnym uczuciem jest miłość. Że rodzina, to coś więcej, niż tylko więzy krwi i że dawanie od siebie dobroci sprawia, że możemy zyskać jeszcze więcej ? przyjaciół, sojuszników, a może i nawet wolność?

Zakończenie pozostawiło mnie z wielkim znakiem zapytania. Historia ta jest pełna emocji, na której kontynuację będę czekać i to z wielką przyjemnością. Moim zdaniem to świetnie napisana książka. Nie tylko czuć dobrze zrobiony research, ale i to, że było to pisane prosto z serca. Ogromne brawa dla autorki, za tak świetnie wykonaną pracę!

"Nagły świt" to pierwszy tom serii "Saga rodziny Polakowskich".
Agnieszka Jeż to autorka, która w swoich powieściach skupia się głównie na emocjach. Jej najnowsza książka opisuje losy Polaków podczas II wojny światowej.
Anna Polakowska musi zrobić wszystko, żeby chronić swoje dzieci. Zwłaszcza teraz, kiedy jest zdana sama na siebie, ponieważ jej mąż przebywa na froncie.
"...nawet jeśli komuś udało się przetrwać ten koszmar, to potem będzie musiał dokonać drugiego cudu - znaleźć sposób, by dalej żyć".
Wojna to najstraszniejsza rzecz w dziejach ludzkości. Zabrała wiele ludzkich istnień, rozdzieliła rodziny, dzieciom zabrała dzieciństwo i radość życia, a jedyne co zostaje człowiekowi to nadzieja.
Autorka pokazuje nam w bardzo rzeczywisty sposób oblicze wojny. To idealna lektura dla każdego, a losy rodziny Polakowskich wciągają od pierwszej strony.
Polecam????

?I wyszedłeś, jasny synku, z czarną bronią w noc,
i poczułeś, jak się jeży w dźwięku minut ? zło.
Zanim padłeś, jeszcze ziemię przeżegnałeś ręką.
Czy to była kula, synku, czy to serce pękło? ? fragment wiersza o chłopcu polskim.
Historia została napisana z wielu perspektyw. Każda z osób miała swoją małą historię, ale wszystkich łączyło jedno ? walka o przetrwanie w tak krwawym okresie. Jedni pomimo walki, nie mieli tyle szczęścia, jednakże do końca robili, co mogli, aby ochronić nie tylko siebie, ale i bliskich. Innym udawało się? ale na jak długo?
Anna Polakowska, żona oficera Wojska Polskiego, przez wojnę została rozdzielona z mężem, z którym łączyła ją wyjątkowa więź. Była ona tak silna, że nie sposób było ją zniszczyć. Pomimo bardzo długiej rozłąki ich uczucia nie gasły, a wręcz przeciwnie, wzmacniały się. A to sprawiało, że stawali się silniejsi, bo mieli powód do walki ? ujrzenie siebie i ochronienie dzieci, które były dla nich wyjątkowym darem, zwłaszcza najmłodszy Krzysztof ? syn, który miał przedłużyć ród Polakowskich.
Gdy Franciszek ruszył na front, Anna została sama z trójką dzieci. Choć najstarsza córka wkraczała w dorosłość, a druga w okres nastoletni, to i tak Polakowska traktowała je, jak bezbronne dziewczynki. To sprawiało, iż była w stanie posunąć się do wszystkiego. Robiła to, żeby one i jej malutki Krzyś przetrwali tę krwawą nawałnicę, którzy fundowali im okrutni Sowieci.
Najstarsza z córek, Zosia przed przesiedleniem poznała Janka, chłopaka, który marzył o tym, aby stać się żołnierzem i móc walczyć za ojczyznę. Choć ich kontakt oparty był tylko na listach, to pomiędzy nimi zaczęło kiełkować uczucie. Jednakże przez sytuację w kraju ich zauroczenie idzie na bok, a liczy się tylko to, aby przeżyć kolejny dzień. Marzyć o tym, aby mogli wrócić do swoich domów ? na własnej ziemi. Czy wiara w Boga i miłość wystarczą, aby przetrwać ten trudny okres?
Nigdy wcześniej nie czytałam książek Agnieszki Jeż, więc sugerowałam się opisem, który bardzo mnie zaintrygował. Nagły świt to książka, w której autorka przedstawia nam okrutne losy Polaków w czasie drugiej wojny światowej. Już po przeczytaniu prologu, który rozpoczyna się od 1937 roku, wiedziałam, że ta historia bardzo mnie wciągnie.
Historia ludzi, którzy w jednej chwili utracili wszystko, ale jednak byli w stanie sobie poradzić, kiedy mieli siebie nawzajem. Dla żołnierzy liczył się: Bóg, honor, ojczyzna, ale rodzina, czy ukochana osoba zawsze była w sercu i to ona dodawała otuchy. Bo nie ma lepszego lekarstwa na ukojenie niż miłość.
Jak wspomniałam, historia ta jest pisana z kilku perspektyw. Bohaterowie są w różnych miejscach, mają swoje przeżycia, przechodzą i przeżywają okupację na różne sposoby. Jedni mają oparcie, inni zaś muszą być nim dla innych. Pomimo strachu, ludzie byli wyjątkowo silni. Potrafili trzymać się na twardych nogach, wiedząc, że dzień może być tym ostatnim. Niektóre sceny były opisane w tak realistyczny sposób, że przechodziły mnie ciarki. Chwilami chciało się płakać, czytając o tych okrucieństwach. Historia ta ma w sobie wiele bólu, cierpienia, ale też pokazuje, jak mocnym uczuciem jest miłość. Że rodzina, to coś więcej, niż tylko więzy krwi i że dawanie od siebie dobroci sprawia, że możemy zyskać jeszcze więcej ? przyjaciół, sojuszników, a może i nawet wolność?
Zakończenie pozostawiło mnie z wielkim znakiem zapytania. Historia ta jest pełna emocji, na której kontynuację będę czekać i to z wielką przyjemnością. Moim zdaniem to świetnie napisana książka. Nie tylko czuć dobrze zrobiony research, ale i to, że było to pisane prosto z serca. Ogromne brawa dla autorki, za tak świetnie wykonaną pracę!

Od jakiegoś czasu uwielbiam czytać sagi rodzinne z historią w tle. Tym razem miałam okazję poznać najnowszą powieść Agnieszki Jeż "Nagły świt". Jest to pierwszy tom, rewelacyjnej "Sagi rodziny Polakowskich".
Prolog przenosi nas do 1937 roku. Poznajemy w nim kochające się małżeństwo Annę i Franciszka Polakowskich. Poznali się ponad dwadzieścia cztery lata temu. Pierwsza wojna światowa ich nie rozdzieliła, a wręcz umocniła ich więzi.
" [...] MIŁOŚĆ, KTÓRA U WIELU ICH ZNAJOMYCH KARLAŁA, CICHŁA POD NAPOREM MIJAJĄCYCH OD ŚLUBU LAT, W ICH PRZYPADKU NIC SOBIE NIE ROBIŁA Z UPŁYWU CZASU. [...]"
Czy tak samo będzie po drugiej wojnie światowej?
Razem mają trójkę dzieci: Zosię, Elżbietę i rocznego Krzysia.
Rodzina Polakowski przez drugą wojnę światową została rozdzielona. Franciszek jest oficerem Wojska Polskiego, dlatego wyjeżdża na front. Anna nie ma wyjścia, staje się głową rodziny, opiekuje się i za wszelką cenę chroni swoje własne dzieci. Bohaterka godna naśladowania. Podobała mi się jej heroiczna postawa. Mocno jej kibicowałam. Jednocześnie bardzo bałam się o nią i jej dzieci. Oczywiście byłam mocno zaniepokojona losami Franciszka.
Jak poradzi sobie rodzina Polakowskich w czasie największych przesiedleń? Poczytajcie, jak wyglądała ich walka o przetrwanie. Każdy dzień mógł być dla nich tym ostatnim. Jak poradzili sobie z wielkim głodem?
Czy jesteście ciekawi, jak wyglądały Kresy Wschodnie podczas drugiej wojny światowej? do przeczytania najnowszej powieści Agnieszki Jeż "Nagły świt".
Bardzo przeraziły mnie niektóre ludzkie zachowania spowodowane bardzo ciężkimi a wręcz ekstremalnymi warunkami do życia. W tamtych czasach każdy człowiek, żeby żyć, musiał walczyć o przetrwanie.
Pierwszy tom kończy się w 1942 roku. Już nie mogę doczekać się kolejnych losów rodziny Polakowskich.
Autorka Agnieszka Jeż zabrała mnie w bardzo burzliwą i emocjonalną podróż. Dzięki niej mogłam poznać historię przesiedleńców. Pokazała nam drugą wojnę światową z całkiem innej strony, a mianowicie od sowieckiego "wyzwolenia".
Jeżeli lubicie powieści z historią w tle, to śmiało sięgnijcie po "Nagły świt". Nie zawiedziecie się.
Mimo ciężkiego i trudnego tematu powieść przeczytałam w ciągu jednego dnia. Dosłownie pochłonęłam ją. Pamiętajcie, sięgając po tę historię, nie zapominajcie o chusteczkach. Będą wam bardzo potrzebne.
Doskonała obyczajówka.
Wiem, że na temat drugiej wojny światowej ostatnio powstało mnóstwo książek, jednak warto sięgnąć po "Sagę rodziny Polakowskich". Ta saga ma bardzo duży potencjał.

Wiele jest na rynku książek o tematyce wojennej, zwłaszcza o okrucieństwie nazistów. Pani Agnieszka Jeż napisała świetną książkę, której akcja dzieje się w czasach II Wojny Światowej, ale opisuje losy Polaków na Kresach Wschodnich.
Anna Polakowska to żona Franciszka. Pobrali się i są razem wszystkim przeciwnością losów. Mają dwie córki -Zosię i Elę- oraz rocznego synka. Razem przyjeżdżają do miejsca, w którym ich miłość się zaczęła. Anna przeczuwa, że już niedługo coś się wydarzy. Coś co już na zawsze odmieni ich los. Niebawem wybucha wojna. Wie ona do czego zdolni są Sowieci i niczego innego by tak nie pragnęła jak trzymać się od nich z daleka. Jej mąż jest oficerem w Wojsku Polskim i ta na jej barkach spoczywa ochrona dzieci. Jej siła, odwaga i troska o własne dzieci zrobiły na mnie bardzo duże wrażenie.
Najstarsza córka, Zosia przeżywa swoja pierwszą miłość. Jednak nadchodzące wydarzenia i przesiedlenie rodziny Polkowskich sprawia, że wszystko schodzi na dalszy plan. Zaczyna się walka o przetrwanie, walko o to, by następny dzień nie był tym ostatnim. I może właśnie miłość dla ludzi przechodzących to piekło była siła, która pozwoliła przetrwać.
?Nagły świt? to pierwsza część Sagi o rodzinie Polkowskich. I jest to bardzo dobrze zapowiadający się cykl. Książka opowiada los ludzi na Kresach Wschodnich. Autorka ukazała ludzkie zachowają w warunkach ekstremalnych. Jest tu wiele opisów o cierpieniu i nienawiści, ale również o wielkiej miłości i nadziei. Nie brakuje w niej okrucieństwa, strachu i bólu. Opisów nękającego głodu, który doprowadzał do szaleństwa. Ale również nadziei w człowieczeństwo. O przyjaźni, miłości i bezwarunkowej pomocy. Książkę czyta się bardzo szybko. Nie jest gruba, ale myślę, że nie jej wielkość a emocje, które dostarcza czytelnikowi, sprawiają, że nagle jesteśmy na ostatniej stronie. Powieść ta na pewno należy do tych, które zostają w pamięci na dłużej.
Jestem bardzo ciekawa jak dalej potoczą się losy rodziny Polkowskich jak również innych przesiedleńców i już nie mogę doczekać się kolejnej części. Jeśli Wy również lubicie książki o tematyce wojennej i szukacie czegoś innego niż obraz getta, to bardzo polecam sagę rodziny Polkowskich.