Na tropie baśniostworów (twarda)

Diabnielątko i Diabniołeczek to bohaterowie najnowszej książki Weroniki Szelęgiewicz pt. ?Na tropie baśniostworów?. Urodzeni w niebie dwaj bracia bliźniacy, obdarzeni unikatowymi mocami pochodzącymi zarówno od aniołów, jak i diabłów, otrzymują od Archanioła Gabriela szereg zadań, które mają ocalić świat przed potworami, oraz nakłonienie ich do zmiany zachowania. Wśród nich znajdują się m.in. Dracula, potwór Frankenstein, duch złego pirata.
Każda z pięciu historii zabiera czytelnika w podróż po krajach Europy Środkowej i Południowej. W Transylwanii poznamy bliżej postać króla wampirów Draculi. Spacerując ulicami Pragi, odkrywamy historię żyjących tam przed wiekami społeczności żydowskiej. Ciesząc się słońcem na chorwackich plażach, posłuchamy morskich opowieści pewnego pirata i jego skarbu.

Lektura ?Na tropie baśniostworów? była moim pierwszym spotkaniem z twórczością pani Weroniki Szelęgiewicz. Dzięki tej publikacji mogłem zafundować sobie i moim bliskim, niezwykłą podróż do świata legend i baśni i to bez wychodzenia z domu. Każda z pięciu historii poświęcona jest jednej baśniowej bądź literackiej postaci, o której zwykle można przeczytać na łamach powieści grozy. Mimo to zostały one przedstawione wyjątkowo pozytywnie i zrozumiale dla młodszych czytelników. Każda z opowieści porusza problemy istotne z perspektywy czasów, w jakich obecnie żyjemy m.in. zanieczyszczenie środowiska, tolerancja, walka ze stereotypami, ponoszenie konsekwencji za swoje czyny.

To, co charakteryzuje tę publikację to bogactwo zdjęć, przedstawiających opisywane w niej miejsca, oraz bardzo dużo informacji z zakresu historii, kultury, obyczajów, geografii związanych z miejscami, w których toczy się akcja.

Jedynym minusem książki ? w mojej ocenie ? były imiona głównych bohaterów. Czytając na głos o przygodach Diabniołeczka i Diabnielątka, często miałem problem z wymawianiem ich imion, szczególnie gdy znajdowały się w jednym zdaniu, wówczas powstawał niezrozumiała zbitka słowna.

Czy jesteście gotowi wyruszyć w podróż, podczas której nie tylko przeżyjecie niezwykłe przygody, ale i wcielicie się w rolę detektywów ? Waszym zadaniem będzie wytropienie postaci znanych z bajek, bajek i legend a w tej ważnej misji towarzyszyć wam będą Diabnielątko i Diabniołeczek ? dwie anielsko diabelskie sympatyczne postacie. Gotowi na niezapomniane wrażenia i duuuużą porcję wiedzy ? No to serdecznie.
.
Nie muszę wam chyba mówić, że jestem zachwycona tą książką. Skradła ona moje serce i pozwoliła miło spędzić wolny czas. Książka rozwija wyobraźnię i pobudza ciekawość dziecka do odkrywania nieznanych zakątków polski i świata. Takie pozycje jak ta zawsze chętnie będę wam polecać, bo są nie tylko ciekawe, ale i angażujące. Mają moc odrywania od telefonu i komputera, a to zadanie niełatwe w dzisiejszych czasach. Bawią, a jednocześnie wzbogacają w wiedzę. Przekazują wartościowe informacje i robią to w sposób nietypowy i pasjonujący. W książce Szelągowskiej nie ma miejsca na nudne regułki i suche fakty, bo tego chyba nikt z nas nie lubi, a wszyscy znamy to ze szkoły. Doskonale się bawiłam, czytając, a przy okazji nie wychodząc z domu, co nieco się dowiedziałam o otaczającym mnie świecie i miejscach, które być może kiedyś jeszcze odwiedzę. Ode mnie mocne 9/10.

Według mnie jest to bajka dla nieco starszych dzieci ze względu na język jakim jest napisana. Czasami są tutaj trudniejsze wyrazy i większość ilustracji jest tutaj autentyczna z miejscem, które przedstawia. To typowa książka podróżnicza, która poprzez zabawę ma ukazać nam prawdziwe informacje na temat historycznych wydarzeń. Głównym ich celem jest odnalezienie dawnych stworów, by móc jak najwięcej nam o nich opowiedzieć. Opowieść bardzo przypomina mi bajki pana Marka Marcinowskiego, który również za pomocą postaci dzieci ukazuje przeróżne miejsca. Tutaj jednak książkę mamy traktować wyjątkowo, gdyż jej bohaterami niby są dzieci, ale takie anielskie. Z początku przeczytamy o ich niezwykłych narodzinach w niebie, gdzie miały być aniołkami, a jednak każde z nich miało cechę należącą do diabełka. Zostały nazwane Diabnielątko i Diabnioleczek, gdyż byli to chłopiec i dziewczynka. Wpierw poszukują wampirów i zwiedzają w tym celu Rumunię. Przedstawiają nam z podróżniczego podręcznika zabawny cmentarz, który jest przystrojony kolorami i na nagrobku każdej osoby widnieje wiersz, który opisywał osobą w tym grobie leżącą. Dowiedziałam się też co oznacza słowo cmentarz w innym języku i dlaczego taka nazwa znajduje się w miejscu, gdzie chowani są ludzie. Dwójka postaci często ze sobą rozmawia, byśmy poznali jak najwięcej informacji w danym temacie, jaki poruszają. Jak sądzicie, czy odnaleźli prawdziwego Drakulę? A jeśli tak, to co ciekawego miał im do powiedzenia?
W książce jest pięć ponumerowanych opowiadań i to kogo oni szukają wiąże się z zadaniem, które zostało im przydzielone. Niekiedy bywa tutaj strasznie, same dzieci również się boją, lecz wspierają wzajemnie. Bardzo poważnie traktują powierzone im zadania i to podpowiada młodemu czytelnikowi, by solennie wykonywał swoje obowiązki. Same ilustrację są naprawdę ciekawe, ale w tajemnicy zostawię co przedstawiają, bo najlepiej samemu odkrywać historyczne stwory i legendy z nimi związane. Myślę, że najbardziej zainteresuje ona dzieci powyżej dziewiątego roku życia. Ja sama mam wielką wyobraźnię, więc dobrze się przy niej bawiłam:-)