Kumpelki. Dzwonią koleżanki

Cóż, można by rzec, że spotkało mnie lekkie rozczarowanie. Do tej pory komiksy Cazenove spełniały wszelkie moje oczekiwania. Miały przyjazną dla oka kreskę, ciekawe, zabawne dialogi i krótkie scenki, kończące się zaskakującą puentą. Tym razem nie jest tak kolorowo. To znaczy, przepraszam, rysunki są kolorowe. Jedynie treść kuleje. Żarty są po prostu słabe. Szkoda. Liczyłam na naprawdę dobrą zabawę, a tymczasem zaledwie kilka razy się uśmiechnęłam. Powiecie, że to nie tak źle. Cóż, nie jeśli porównam ten komiks z innymi tego samego autora, jak choćby przygody siostrzyczek czy też Ptysia i Billa. O owadach już nie wspominając. Szkoda. Jak widać nikt nie jest idealny. Nawet genialnemu twórcy komiksów zdarzają się gorsze serie. Nie odważę się zachęcać do lektury.

,,Kumpelki?? niestety nie powtórzyły dla mnie sukcesu ,,Sisters??. O ile perypetie dwóch zwariowanych sióstr choć miejscami nieco głupkowate, ale w ten jak najbardziej przyjemny sposób, potrafiły wywołać u mnie szczery uśmiech i nawet czytane epizodycznie,przywiązywały czytelnika do bohaterek, o tyle ,,Kumpelki??, nawet z jeszcze większą liczbą unikatowych bohaterek nie są w stanie osiągnąć tego efektu. Poziom żartów również wydaje się dużo niższy niż w przypadku ,,Sisters?? i niestety w większości jest to po prostu bardzo stereotypowe przedstawienie dziewczyn, które rozmawiają tylko o chłopakach i ciuchach, a te które nie wpasowują się w te schematy często są wyśmiewane. Co prawda to dopiero pierwszy tom serii i ma ona jeszcze szansę się rozkręcić, jednak nie ukrywam, że na chwilę obecną nie czuję wielkiej potrzeby kontynuowania przygody z ,,nowymi kumpelkami??. Może u młodszych czytelników ten komiks wywoła większy entuzjazm, jednak szczerze, bardziej polecałabym lekturę ,,Sisters??.

Jeżeli ktoś miał do czynienia z wymienionymi powyżej tytułami, zdaje sobie sprawę z umiejętności autora do zaserwowania czytelnikowi prostej, acz mocno humorystycznej historii. Dokładnie tak jest w przypadku albumu Kumpelki 1, który w dużym skrócie można nazwać komiksem o nastolatkach dla nastolatków. Nie oznacza to jednak, że ktoś starszy nie będzie się przy tytule również doskonale bawił.

Pierwszy tom serii skupia się na Jessice, uczennicy szkoły średniej, która lubi być otoczona tytułowymi kumpelkami. Każda z nastolatek to zupełnie inny charakter. Jedna potrafi bohaterkę rozbawić inna rozzłościć albo stać się powiernikiem jej sekretów. Młodość i żywiołowość wylewa się więc z każdej strony komiksu. Nie można jednocześnie zapomnieć o chłopakach, którzy co prawda wydają się być z innego świata, ale mocno przyciągają uwagę młodych dziewczyn.

Nie ma tutaj jednej większej osi fabularnej. Komiks składa się z różnych krótkich skeczy z życia nastolatków, gdzie dziewczyny dzielą się swoimi radościami, zmartwieniami, pierwszymi miłościami, rodzinnymi problemami itp. Na kolejnych stronach Christophe Cazenove w swoim stylu serwuje odbiorcy gigantyczną porcję prostego, ale bardzo przyjemnego w odbiorze humoru. Kolejne szalone gagi i zwariowane sytuacje naprawdę potrafią wywołać uśmiech na twarzy czytelnika. Humor stara się on odpowiednio ?dozować?, prezentując dodatkowo trochę bardziej złożony obraz ?nastoletniego życia?. Jest to oczywiście wszystko mocno uproszczone, ale pojawia się tu kilka fragmentów, które powinny być dobrze zrozumiałe przez rówieśników bohaterek albumu.

Poprawny scenariusz, dobry humor i plejada wyrazistych bohaterów idą tutaj w parze z równie interesującą kolorową oprawą graficzną. Za rysunki odpowiedzialny był Philippe Fenech (wyłoniony w ramach specjalnego konkursu) i solidnie wykonał on powierzone mu zadanie. Jego prace emanują kolorami i mocno przyciągają wzrok odbiorcy.

PRZYJAŹŃ NASTOLATEK

Christophe Cazenove powraca z nową serią. Tym razem mowa o ?Kumpelkach?, opowieści w sam raz dla miłośników takich tytułów twórcy, jak ?Sisters?. Czyli zabawnej opowieści o relacjach międzyludzkich w sam raz dla całej rodziny.

Jessica to uczennica szkoły średniej. I to uczennica, która na brak znajomych nie może narzekać. Kumpelki ją otaczają, potrafią bawić, ale i wzruszać. Z tymi może się zabawić, tym zazdrości, jeszcze inne podziwiać, kolejnym się zwierzać. A chłopakom chciałaby się podobać, nawet jeśli wydają się jej zupełnie obcy. A my obserwujemy jej losy, poznając coraz lepiej ją i jej świat.

Scenarzysta serii, Christophe Cazenove, to autor, którego nie trzeba nikomu przedstawiać. W końcu doskonale znany jest polskim czytelnikom z serii takich, jak ?Sisters?, ?Kasia i jej kot?, nowych tomów ?Ptysia i Billa? czy ?Małych bogów?. Pisał już o relacji sióstr, psotnych dzieci-bóstw czy dziecka / rodziny i zwierzęcia. A teraz oferuje nam historię o przyjaźni, bardziej skierowaną do nastoletnich dziewczyn, ale wciąż dobrze nadającą się dla całej rodziny.

Jak zawsze, tak i teraz Cazenove serwuje nam kawał uroczego, zabawnego i interesująco komiksu. Nie ma tu ciętej satyry, która dodałaby całości mocy, ale i tak czytanie perypetii nastoletnich bohaterek daje sporo przyjemności, nawet jeśli jest to głównie lekka i niezobowiązująca lektura, jaka najbardziej spodoba się grupie docelowej, znającej te problemy i sytuacje ze swojej obecnej codzienności. Ale, jak zawsze, nie tylko ta grupa będzie czerpała przyjemność z lektury, bo to rzecz dla całej rodziny i każdy, kto był albo będzie nastolatkiem, czyli każdy, pod warunkiem, ze lubi familijne komiksy humorystyczne, odnajdzie tu coś ze swojego życia, a tym samym i znajdzie coś dla siebie.

Do tego dochodzi sympatyczna, lekka, prosta i pełna uroku szata graficzna, w połączeniu z wpadającym w oko kolorem, która dobrze to wszystko uzupełnia. O samym wydaniu warto wspomnieć właściwie tyle, że jak zawsze w przypadku Egmontu jest ono ładne i nie mam właściwie żadnych zastrzeżeń co do niego. Choć nie zaszkodziłoby, gdybyśmy ?Kumpelki? dostali w jakiejś zbiorczej edycji, w większej porcji komiksu na raz.

Każdy, kto polubił poprzednie komiksy autora, albo po prostu każdy, kto lubi familijne opowieści obrazkowe europejskich twórców, będzie zadowolony. Jest się z czego pośmiać, jest co poczytać, jest też w tym sporo prawdy. A i na nutę dydaktyzmu miejsce również się znalazło.