Krótsze ramię trójkąta Dominik

?Nie powinniśmy ufać sobie wzajemnie. To nasza jedyna obrona przed zdradą...?

?Dominik? autorstwa Ady Johnson to drugi tom dylogii: Krótsze ramię trójkąta, na której kontynuacje czekałam z wielką niecierpliwością. Johnson należy do tych autorów, którzy nie boją się tworzyć historii, które opisują wzloty i upadki naszego życia - nic nie koloryzuje, nie wyimaginuje, tylko pisze szczerą prawdę, czym zdobyła moje uznanie.

Wraz ze śmiercią mamy świat Elki Walewskiej stracił jeden z filarów, na których się opierał. Kobieta ma czasem wrażenie, że uszkodzona konstrukcja niebezpiecznie się chwieje i zaraz runie. Przypomina sobie wtedy, że wie, jak ją ustabilizować: musi po prostu żyć. Rozpacza więc, niecierpliwi się i złości, by za chwilę się śmiać, wzruszać i zachwycać wiosną.
Dominik wspiera ją we wszystkim. Jest nie tylko mężem, ale i najlepszym przyjacielem. Razem mogą przetrwać każdą katastrofę. Oboje są o tym przekonani.
Właśnie wtedy przekorny los stawia na ich ścieżce ?tę trzecią??

Tym razem, Ada Johnson postanowiła skupić się nie na relacjach międzyludzkich, ale na czynnikach, które mogą ją niszczyć. Naszej Elce przyjdzie zmierzyć się z żałobą po śmierci jednej z najbliższych jej osób, jednak to nie jedyne przeszkoda, której będzie musiała stawić czoła... Johnson nie mogła jej oszczędzić i zaserwowała na jej drodze jeszcze jedną osobę, która doprowadzi do kryzysu w małżeństwie. Takie ?zwrotu? akcji się kompletnie nie spodziewałam, na bank autorka przygotowała ten plot twist, by zemścić się na swoich czytelnikach i sprawić by w trakcie lektury jej najnowszej książki cierpieli równie mocno co główna bohaterka.

Styl autorki jest (jak zawsze) na wysokim poziomie, co skutkuje tylko jednym - kiedy zaczynasz czytać jej książki, wchodzisz do zupełnie innego wymiaru. Dodany do tej powieści humor sprawił, że dość szybko zakochałam się w tym tytule. Poza ciągłym śmiechem lektura ?Dominika? spowodowała u mnie kilka pojedynczych łez. Oczywiście nie zepsuję Wam zabawy i nie powiem, o jaki konkretnie wątek mi chodzi, ale warto mieć pod ręką chusteczki.

Po raz kolejny Ada Johnson stworzyła historię pełną zwariowanych bohaterów, których nie można nie polubić. Owszem, mają kilka wad, jednak kto z nas ich nie ma? Ta autorka ma dar do tworzenia ludzkich postaci, którym towarzyszą przyziemne zdarzenia, które mogą przytrafić się każdemu z nas. Wydaje mi się, że to głównie ten element sprawia, że czytelnik bardzo szybko odnajduje swoje lustrzane odbicie w którymś z bohaterów tej pozycji.

Czy książkę polecam? Tak, tak i jeszcze raz tak. ?Dominik? to bardzo emocjonująca powieść, która pokazuje nam, że życie każdego z nas przeżywa mocne upadki, jednak zawsze (po krótkim lub dłuższym czasie) wschodzi słońce, które sprawia, że nasze życie zaczyna się do nas uśmiechać.

Po śmierci Leny, jej córka Elka nie może dojść do siebie. Ciągła huśtawka nastroju, w jednej chwili rozpacz, złość, a w następnej śmiech i zachwyt nad rodzącą się wiosną. Dominik oraz dzieci nieustannie wspierają kobietę. I wydaje się, że tej wspaniałej, silnej miłością rodziny, nic i nikt nie jest w stanie ruszyć. A jednak.. Nad małżeństwem Elki i Dominika zbierają się czarne chmury.. Czy uda się posklejać mocno nadszarpnięte zaufanie?

"Dominik" to drugi tom serii "Krótsze ramię trójkąta" . Tak jak pierwszą część, tak i drugą przeczytałam w ciągu jednego dnia. Lekko i przyjemnie skonstruowana fabuła. Bohaterowie, którzy stają się czytelnikowi bliscy niczym rodzina. Problemy poruszone w książce są takie jak nasza codzienność. I przez to bardzo dobrze się ją czyta, bo jest taka zwyczajna, bez przerysowań, infantylności, ukazująca życie takim jakie znamy. Czytając tę książkę można odnieść wrażenie, że rozmawia się z przyjaciółką.

????Elka po śmierci mamy musi zmierzyć się ze wspomnieniami i jej brakiem.Jej mąż Dominik wspiera ją do czasu?wyjście na wieczór kawalerski niszczy dotąd spokój w ich małżeńskim życiu?

Drugi tom ?Krótsze ramię trójkąta.Dominik? jest historia pokazująca cierpienienie po stracie ukochanej osoby ale również siłę wybaczenia gdy popełni się ogromny błąd.

Śmierć jednego z rodziców jest ogromnym ciosem.Kto to przeżył zrozumie w pełni naszą bohaterkę.Nie tylko potrzeba czasu,ale również pomocy,by nie zostać samemu w trudnych chwilach.Autorka świetnie przedstawiła moment żałoby i pogodzenia się ze stratą.Najbliżsi odgrywają wtedy bardzo ważna rolę.
Na pierwszym planie wysuwa się tylko Elka,ale również Dominik,który jest jej opoką i wsparciem.Kocha ją bezwarunkowo.

Kolejnym ważnym punktem poruszanym w powieści jest strata zaufania,którą budowało się przez lata.Sami wiemy,że nikt nie jest kryształowy.Człowiek jest tylko człowiekiem i czasem należy ?odpuścić? spoglądając inaczej.Zapomnieć,by iść dalej?

Historia uczy pogodzenia się ze śmiercią,pokazuje obraz prawdziwej przyjaźni,ciepła ogniska domowego oraz trudnego wybaczenia.Dzięki temu czyta sie ją z przyjemnością,ponieważ jest bardzo prawdziwa.Każdy z nas może znaleźć się w podobnych sytuacjach co bohaterowie.I dlatego bardzo przeżywa się ich decyzje oraz cierpienie.

Idealna lektura dla każdego z was.
Gorąco wam ją polecam.