Krew motyli

Oparta na faktach, ale daleka od reportażu. ?Krew motyli? w niebanalny sposób przedstawia sektę ? jej historię, mechanizmy pozyskiwania nowych członków, patologicznego i bezwzględnego posłuszeństwa, chorego zupełnie funkcjonowania. Ta powieść czerpie z tragedii, jaką było pojawienie się guru roszczącego sobie prawo do bycia władcą absolutnym, stworzenia własnej religii i przejęcia władzy nad ciałami i umysłami opętanych tymi wizjami zagubionych, zastraszonych, niepewnych postaci.

?(?) ludzie zazwyczaj krzywdzą się na własne życzenie brakiem uwagi albo zbyt wielką ufnością wobec obcych, wobec kogokolwiek?.

Fanatyzm i jej siostra obsesja. Matką jest beznadzieja, ojcem ? przemoc. Taka to patologiczna rodzinka z tej sekty. Wszyscy taplają się w moralnym bagnie. Słowo ?normalność? ma tu zupełnie inna definicję, straciło znaczenie. A przeciwko tej grupie występuje samotnik mający dar i instynkt, poszukiwacz tajemnic.... Zgorzkniały i niemający nic do stracenia, przegrany, a jednak walczący.

?Byliśmy na wojnie ze złem i na wojnie ze samym sobą?.

Ale jaki klimat tego pojedynku! Zagubione, dziwne, niepokojące miasteczko, wiecznie zasnute mgłą i przemoczone nieustannie padającym deszczem, odcięte od świata, będące więzieniem, choć nie zamknięte przecież na klucz. Zgniłe moralnie, spaczone religijnie. Ze ślepymi i zakłamanymi mieszkańcami. A wszystko przypieczętowane zostało zmową milczenia. Groza!

Obraz, który nakreślił Mateusz Jańta jest przerażający, przytłacza ogromem spustoszeń, jakich dokonał w ludziach przywódca sekty. On zniszczył wszystkich wokół siebie, a najgorsze jest to, że nie poniósł za to żadnej kary!

?Krew motyli? to powieściowy debiut Autora, więc można przymknąć oko na drobiazgi, całość zdecydowanie godna uwagi, zwłaszcza klimat niepokoju, niepewności. Gęsty, lepki lęk przykleja się do czytelnika. Zaskakuje narracja w pierwszej osobie ? uwaga ? rodzaju męskiego i bezpardonowy język, który świetnie gra z klimatem powieści.

Polecam!