Jagiellonowie Niechciane dziedzictwo

To moje kolejne spotkanie z twórczością autorki. "Niechciane dziedzictwo" to powieść historyczna, w której prawda historyczna łączy się z fikcją literacką. Książka rozpoczyna serię jagiellonowie opowiadającą losy jednej z najpotężniejszych polskich dynastii. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki i przyjemny w odbiorze co sprawia, że książkę czyta się bardzo szybko i z dużym zainteresowaniem oraz zaangażowaniem. Historia Jagiellonów została tutaj tak zaprezentowana, że po prostu chciało się czytać kolejne strony, chciało się poznawać dalsze losy bohaterów i z przejęciem się je śledziło. Zupełnie inaczej niż w przypadku suchych faktów, których uczyliśmy się na historii w szkole. Fabuła została w interesujący sposób nakreślona i bardzo dobrze poprowadzona. Razem z bohaterami przeniosłam się do czasów średniowiecznych. Historia została przedstawiona oczami przyjaciela Władysława i Kazimierza - Andrzeja, co było naprawdę świetnym zabiegiem. Obserwując historię Jagiellonów z jego perspektywy mogłam dowiedzieć się jak dokładnie wyglądało ich życie, jak wyglądała codzienność na dworze królewskim, z czym musieli się mierzyć, a tym samym mogłam lepiej zrozumieć ich postępowanie oraz decyzję. Autorka w tak niesamowicie plastyczny i pobudzający wyobraźnię sposób ukazała życie bohaterów, że wielokrotnie miałam wrażenie jakbym brała udział we wszystkich wydarzeniami i jednoczenie chłonęła wszystkie towarzyszące głównym postaciom emocje. W tej historii nie brakuje oczywiście tajemnic, kłamstw, spisków, intryg, walki o władzę, ale także namiętności, które w tamtym czasie były na porządku dziennym. Wszystko tworzy spójną kompozycję, która wciąga bez reszty i zarazem pozwala w trochę inny sposób spojrzeć na rodzinę Jagiellonów. Miło spędziłam czas z tą książką i nie mogę się już doczekać dalszego ciągu ich losów. Polecam.

Bardzo lubię się zagłębiać w literacką formę zdarzeń z dziejów polski. Mogę je wtedy mocniej przeżyć, oswoić się z nimi. Z tego powodu postanowiłam sięgnąć po powieść Marii Paszyńskiej ?Niechciane dziedzictwo?.
Autorka zdecydowała się przedstawić nam dzieje Jagiellonów w formie pamiętnika. Autorem tegoż pamiętnika jest bliska i zaufana osoba, osoba która przebywała na dworze i przyjaźniła się z synami Władysława Jagiellończyka. Akcja zaczyna się u schyłku życia Jagiełły i przeprowadza nas przez kolejne historie i wydarzenia, aż do momentu ślubu młodszego z synów wielkiego Jagiełły, Kazimierza z Elżbietą Rakuszanką. Autor pamiętnika, niejaki Andrzej, mocno przywiązuje uwagę do emocji towarzyszących mu przy dorastaniu na dworze, wchodzeniu w okres młodzieńczy oraz w dorosłości. Sam w momencie pisania jest już starcem i próbując zabić mijający nieubłaganie czas postanawia zostawić po sobie coś na wzór kroniki Jagiellonów.
Momentami podkreśla, że nie wszystkie wydarzenia pamięta dokładnie lub może nie opisał ich zgodnie z chronologią, a część stanowią plotki posłyszane na dworze. Taki zabieg uważam za dość ciekawy, mamy świadomość, że wydarzenia te nie są całkowicie zgodne z prawdą, jednak nakreślają realia schyłku czasów średniowiecza i tamtejszego życia na dworze Wawelskim.
Coś czego mi jednak zabrakło w tej książce to bardziej rozbudowana akcja, opisy miejsc oraz zdarzeń. Rozumiem, że z perspektywy jednego zaufanego człowieka na Wawelu ciężko opisać wszystko, to jednak czuję lekki niedosyt, że akcja była zbyt płytka, zbyt opisowa, a zabrakło w niej dynamiki i bardziej rozbudowanego tła Wawelu. Mimo wielu ciekawych wydarzeń mających miejsce w książce, odniosłam wrażenie, że nie poczułam tego klimatu. Nie dane było mi głębiej zanurzyć się w te historię. Mam nadzieję, że w kolejnych tomach się to zmieni!
A Wy czego oczekujecie po powieściach historycznych?

?Niechciane dziedzictwo? to książka jakiej mi brakowała w mojej bibliotece. Zaspokoiła w pełni mój gust czytelniczy. Autorka w przepiękny sposób i niezwykle barwnie zabrała mnie na wawelski dwór, na którym żądzą Jagiellonowie. Poznałam bliżej postać Władysława Jagiełły, który był 4 krotnie żonaty. I to właśnie 4 żona urodziła mu upragnionych synów: Władysława i Kazimierza. Po śmierci króla 10 -letni Władysław III obejmuje tron Polski, ale nie panuje zbyt długo. Gdy osiąga wiek męski wyrusza na wojnę z Turkami. Pod Warną ginie bez wieści. Tron powinien przejąć jego młodszy brat, Kazimierz. Jednak nie bardzo ma do tego ochotę. Odmawia również poślubienia brzydkiej królewny, wnuczki cesarza rzymskiego.
Całą historię opowiada Andrzej. Mężczyzna, który wychowywał się wraz z Władysławem i Kazimierzem. I bardzo spodobał mi się taki sposób narracji. Z niezwykłą wnikliwością ów bohater opowiada o swoim dzieciństwie, o tym co widział na Wawelu, a swoim pochodzeniu.
Powieści historyczne często napisane są językiem, który ciężko się czyta. Tutaj jednak, Pani Maria nie zamęcza czytelnika dawną polszczyzną, przez co lektura jest przystępna i przyjemna. Jagiellonowie byli potężną dynastią, ale książka nie jest gruba. Wystraczająca by w niej zamieścić wszystko co najważniejsze, by poczuć klimat XIV wieku. Zdrady, wielkie namiętności, kłamstwa, intrygi i złamane przysięgi. To świat Jagiellonów, który wciągnął mnie bez reszty.