Emi i Tajny Klub Superdziewczyn Na dwóch kółkach

Cykl o Emi i Tajnym Klubie Superdziewczyn bardzo przypadł mi do gustu i choć docelowo jest on kierowany do czytelników w wieku bardziej szkolnym, to i ja dałam się porwać twórczości Agnieszki Mielech. Coś jest w tych książkach takiego, co chce się po prostu poznawać, a ponadto każdy z tomów niesie za sobą jakąś konkretną naukę. Tym razem nie obyło się bez zaskoczenia ? w pozytywnym tego słowa znaczeniu oczywiście. Jak książka ta wypadła całościowo? O tym w tej recenzji.

Emi i jej najlepsi przyjaciele postanawiają tym razem wskoczyć na dwukołowe pojazdy i wyruszyć w prawdziwą rowerową podróż. Dołączają do akademii rowerowej, by wziąć udział w Wielkich Zawodach Cyklistów. Kiedy na miejscu poznają Elenę - dziewczynkę poruszającą się na wózku inwalidzkim, wiedzą już, że muszą dowiedzieć się o niej czegoś więcej. Jednak czy jej niepełnosprawność nie będzie stanowiła dla nich problemu? Czy dziewczynka będzie w stanie wziąć udział w Wielkich Zawodach?

Zaczynając lekturę tego tomu, byłam nastawiona bardzo pozytywnie ? w końcu inne książki z tego cyklu za każdym razem trafiały w mój gust i po prostu mnie wciągały. Przy tej nie miałam żadnych wątpliwości co do tego, czy tak się stanie. Powiem jednak szczerze, że nie spodziewałam się tego, że temat niepełnosprawności okaże się tutaj potraktowany tak poważnie - bo przyznam się, że jeszcze nie natknęłam się na żadną powieść dziecięcą zawierającą ten temat.

Główni bohaterowie jak zawsze okazali się przyciągający moją uwagę, sympatyczni i niezwykle pomysłowi. Myślę, że cały Tajny Klub Superdziewczyn byłby w stanie zawstydzić niejednego śmiałka - ta ekipa zawsze znajdzie sposób na nudę i zawsze ma coś ważnego do zrobienia. Za tym wszystkim stoi autorka ? Agnieszka Mielech, której wyobraźnia nie zna granic, a kolejne historie, które funduje swoim postaciom, są po prostu coraz lepsze.

Tym razem autorka postawiła na bardzo ważny temat, jakim jest niepełnosprawność. Główni bohaterowie powieści z jednej strony bardzo chcieliby poznać Elenę bliżej, ale z drugiej boją się, że przez własną niewiedzę po prostu sprawią jej przykrość. Agnieszka Mielech pokazuje tym samym, że nie warto się bać, a trzeba chwycić przysłowiowego byka za rogi i po prostu pozwolić sobie na poznanie takiego człowieka - niemal zawsze okazuje się, że jest to osoba taka sama jak każdy z nas, a jedyną różnicą jest to, że przykładowo nie porusza się o własnych siłach. Elena jest bohaterką bardzo ciekawie wykreowaną i łamiącą stereotypy na temat osób niepełnosprawnych - że nie są w stanie absolutnie nic zrobić samemu. Jestem wdzięczna autorce za tak dobre podejście do tematu.

Na uwagę zasługują również (jak zawsze) ilustracje Magdaleny Babińskiej, które idealnie uzupełniają treść książki i sprawiają, że czytając ma się nieodparte wrażenie, że razem z bohaterami uczestniczymy w zajęciach w akademii rowerowej i zdobywamy kolejne doświadczenia. Sama aż nabrałam ochoty na wycieczkę rowerową podczas lektury.

Kończąc ten tom, miałam w głowie bardzo dużo pozytywnych myśli i powiem Wam szczerze, że do tej pory to jest chyba moja ulubiona książka z całego uniwersum Emi. Jest tutaj miejsce na zabawę i lżejsze tematy, ale też i na te poważniejsze i wymagające naszej całej uwagi. Jeśli pokochaliście Emi i jej przyjaciół, to i tutaj się nie zawiedziecie. No, a ja teraz czekam, aż poprzednie tomy do mnie dotrą i biorę się za nadrabianie zaległości. ????

Przed Emi i jej Tajnym Klubem Superdziewczyn kolejne wyzwania. Tym razem klubowicze postanawiają wkroczyć w szeregi akademii rowerowej. Skąd pomysł na takie a nie inne aktywności i jakie przygody przytrafiły się bohaterom w trakcie treningów dowiecie się sięgając po najnowszy, piętnasty już tom serii.

Przyszła wiosna. Chociaż Emi i jej Tajny Klub Superdziewczyn mają sporo nauki nie stronią od wyzwań. Tym razem postanawiają dołączyć do akademii rowerowej do której zapisany jest sąsiad Emi. Gdy po niemałych trudnościach klubowiczom udaje się po raz pierwszy dotrzeć na miejsce i odbyć pierwszy trening wiedzą już, że będą odwiedzać akademię regularnie. Zbliżają się zawody w których wszyscy zamierzają wziąć udział. Niespodziewanie do akademii dołącza również dziewczynka z niepełnosprawnością. Elena porusza się na wózku inwalidzkim. Emi i jej przyjaciele początkowo nie bardzo wiedzą jak zachować się w jej obecności. Klubowicze dowiadują się, że Elena zamierza wziąć udział w wyścigu. Po jakimś czasie jednak dziewczynka rezygnuje. Co było powodem jej rezygnacji? Czy Emi i Tajny Klub Superdziewczyn będą w stanie namówić ją na udział w zawodach? Jaką rolę odegra w tej kwestii ich wspólna koleżanka Inka Ciekaffska?

Jest to historia przede wszystkim o prawdziwej przyjaźni i sile współpracy. Także o tym, że dużo łatwiej i ciekawiej jest iść przez życie z przyjaciółmi u boku. Fajnie gdy mamy na kim polegać, kto nas wspiera, ale też gdy mamy z kim się bawić, śmiać i spędzać wolny czas. Dotyczy to także osób z niepełnosprawnościami o czym tym razem miał okazję przekonać się Tajny Klub Superdziewczyn. W tej prostej opowieści znajdziemy więc całe mnóstwo takich życiowych prawd i wartości, a także sporo inspiracji do zabaw z przyjaciółmi, zachęt do podejmowania wyzwań oraz aktywności ruchowych. Warto jest więc choćby dlatego podsunąć ją swoim dzieciom...

Książkę czyta się niezwykle lekko i szybko. Autorka posługuje się prostym językiem, pisze ciekawie i porusza współczesne tematy. Jej historia jest pełna humoru i zabawnych scen. Bohaterami są natomiast dzieci, dlatego młody czytelnik nie ma problemu z tym aby wejść do ich świata i stać się niejako towarzyszem bądź naocznym świadkiem przygód. Przygody te są z kolei przyziemne i właściwie mogłyby przytrafić się każdemu z nas. Myślę, że każdy z czytelników w grupie tytułowych klubowiczów znajdzie też cząstkę siebie i wyciągnie z tej historii jakieś ciekawe przemyślenia.

Dodatkową atrakcją, która sprawia, że czytanie tej lektury jest jeszcze przyjemniejsze są wesołe czarno-białe ilustracje, na które można dość często natrafić. Zdecydowanie przykuwają one wzrok poniekąd nawet odrywając momentami od samej lektury ;). Doskonale oddziałują też na wyobraźnię i fajnie współgrają z tekstem.

Podsumowując więc polecam tę lekturę wszystkim ciekawym świata i przygód młodym ludziom, nie tylko dziewczynkom. Wszak do Tajnego Klubu Emi należy również jeden chłopak. Jeżeli jeszcze nie znacie tego cyklu bez obaw możecie sięgać po ten bądź dowolny inny tytuł z serii. Autorka na początku książki wprowadza nas w perypetie bohaterów, nawiązuje też niejednokrotnie do wcześniejszych tomów, więc bez problemu można się odnaleźć. Gorąco polecam. ;)

Flora, Faustyna, Aniela, Stanisława Emila Gacek i jeden chłopak Franek tworzą Tajny Klub Superdziewczyn i jednego Superchłpaka. Jest już końcówka roku szkolengo. Wszyscy są zmęczeni ciężko pracą przez ostatnie 10 miesięcy. W końcu nadchodzą upragnione wakacje i czas spędzony nie przed ekranami, ale na świeżym powietrzu. Dzięki znajomości z Luckiem, którego tata jest pomysłodawcą projektu ?jak odłączyć dzieci od sieci?, dziewczyny zaczynają swoją przygodę na rowerach. Zapisują się do akademii rowerowej, aby wziąć udział w Wielkich Zawodach Cyklistów. Udział w akademii to nie tylko praca, ale również świetna zabawa. Podczas jednego z treningów w lesie odnaleźli klucz i mapę do skarbu. A skarbem bynajmniej nie jest to o czym każdy z nich myślał. Tym skarbem jest przyjaźń. Poznają również Elenę, dziewczynkę która w wyniku wypadku na rowerze straciła czucie w nogach a jej największym marzeniem jest wziąć udział zawodach. Takie osoby są często osamotnione i nie wierzą we własne siły. Czy dziewczyną uda się przekonać Elenę do wzięcia udziału w zawodach? Przekonajcie się sami.
?Emi i Tajny Klub Superdziewczyn. Na dwóch kółkach? to już 15 tom przygód Emilki i jej przyjaciółek. Muszę przyznać, że każda kolejna część wydaje mi się bardziej ciekawa. Tym razem dziewczyny wskakują na rowery i uczą się czegoś nowego. Na pewno empatii, wrażliwości, koleżeństwa i pomagania sobie w trudnych, niezależnych od nas sytuacjach. Elena jest nową postacią, która wniesie w życie dziewczyn wiele dobrego.
Ten tom porusza temat pasji do sportu i ograniczania przebywania przed ekranami komputerowymi. Dzieci dowiedzą się jak ważny jest sen oraz spędzanie aktywnie czasu na świeżym powietrzu.
Książa przeznaczona jest dla dzieci od 6 lat. Posiada wiele czarno-białych ilustracji, które pomagają młodszym czytelnikom zrozumieć czytany tekst. Jest na pewno wartościowa książeczką i warto ją mieć w swojej biblioteczce. Polecam!