Elżbieta

Recenzja

[?] Życie jest piękne w każdej chwili, wszędzie można dojrzeć jego zalety[?]

Kto by nie chciał żyć w przepięknym zamku, otoczony przepychem i bogactwem. Kto by nie chciał mieć poddanych, pięknych sukien i innych przywilejów, ale czy to życie było łatwe?

Otóż nie. Pełno intryg, oszustw, manipulacji. Szpiegów w każdym zakątku zamku czy tez pałacu. Okazywanie uczuć i emocji było wręcz zabronione. Rady jakie dostawało się to słuchaj, obserwuj i ucz się. Nie okazuj emocji, nie sprawiaj wrażenia słabej i kruchej bo to wykorzystają. Takie właśnie rady dostała nasza Elżbieta, która dorastała w świecie, gdzie o jej matce mówiono źle, myślano źle, a ojciec wręcz ją odtrącał. Szukała atencji u nowo poznanych macoch, ale nie zaznała szczęścia. Jednakże pewnego dnia? Sami przeczytajcie.

Nie będę ukrywać, że było mi się troszkę ciężko wgryźć w fabułę. Poczuć ten klimat, zobaczyć oczami wyobraźni te suknie, te bogactwa. Akcja płynęła tak wolno, że czytałam tylko kilka kartek i odkładałam. Mnóstwo przeskoków do różnych bohaterów, sprawiało że wręcz gubiłam się w historii, ale też doskonale rozumiem autorkę, że chciała dać wszystkim bohaterom prawo głosu. I gdy już zrezygnowana chciałam odłożyć książkę, nagle akcja tak poleciała, że nie mogłam się oderwać. Aż miałam ochotę zabić niektóre damy na tym dworze. Normalnie dwulicowość aż wypływała z nich. Było mi żal Eli, ale potem byłam z niej dumna.

Każdy sam musi ocenić tą pozycję. Mi się podobała, ale od środka książki. Jednakże pomimo tych wszystkich nużących opisów, bohaterów i przeskoków do nich, czytało się ją przyjemnie i warto było chociaż na chwile móc poczuć się jak księżniczka, lub lady z wieloma zaszczytami, posiadłościami i ubraniami. Bo my kobiety je kochamy, któż nie, prawda? ????????????????

Na początku trudno mi było się wkręcić tę książkę. Miałam przez chwilę czas, że jak zaczynałam ją czytać, to zaraz ją odkładałam. Jednak, po dłuższym czytaniu jej po prostu nie mogłam się od niej oderwać. Zaczęła się robić tak interesująca, że dosłownie w mgnieniu oka ją skończyłam. Niestety, było tam tyle postaci że w pewnym momencie gubiłam się kto jest kim i o kim właściwie teraz czytam. Podobało mi się, mimo wszystko to że autorka dawała prawo głosu różnym bohaterom i mogliśmy ich chociaż trochę poznać oczami ich samych, i pióro autorki zdecydowanie na plus! Bardzo przyjemnie się ją czytało, na pewno bardzo szybko, mimo kilku błędów które występowały absolutnie nie przeszkadzało to w czytaniu i szczerze zachęcam żeby się z tą książką zapoznać. Dworskie intrygi, kłamstwa i knucie. Niektórych bohaterów nienawidzisz a niektórych pokochasz. Kobiety, które myślały że ich jedynym zadaniem jest rodzenie dzieci i już teraz musisz wyjść za mąż, mężczyźni pozbawieni skrupułów, ludzie pozbawieni życia takiego jakiego chcą, wieczne manipulacje i nie szanowanie drugiego człowieka i w tym wszystkim mała Elżbieta, która patrząc na to wszystko nie chciała dopuścić do siebie mężczyzny i już od małego postanowiła, że nie chce wychodzić za mąż. Henryk VIII, to totalny psychopata który miał za duże mniemanie o sobie, zmieniał żony co chwile a niektóre z nich nawet kazał skrócić o głowę, nienawidziłam go od samego początku, a Anna Boleyn? moja idolka i uwielbiam pomysł autorki na to, jak pojawiła się w tej książce.

Któż z nas chociaż raz nie marzył o tym, żeby choć na ułamek sekundy przenieść się w czasie i móc na własne oczy zobaczyć tętniące życiem ulice, zamki i pałace w czasach ich świetności? Przejechać się zaprzężonym w białe rumaki powozem, w płaszczu lub furkoczącej sukni z jedwabiu przechadzać się po królewskich lub książęcych dworach?

Ale czasem, żeby zainteresować nie wystarczą niestety suche fakty. Zawsze lubiłam historię, ale nie ukrywam. Niektóre z typowo historycznych powieści czytałam bez mała przytrzymując sobie opadające powieki. Dlatego może tak bardzo upodobałam sobie fikcję historyczną, czyli wszystko to co piękne, klimatyczne, mroczne i prawdziwe.

Pamiętam jak kilka lat temu miałam fazę na Wojnę Dwóch Róż oraz dynastię Tudorów i słynne sześć żon Henryka VIII, z których każda jest już gotowym materiałem na książkę ? kusicielki, wyrachowane intrygantki czy kobiety, mające przeciwko sobie cały świat?

Najnowsza książka Marii Dudek - ,, Elżbieta? skupia się jednak nie tyle na żonach Henryka ( chociaż te, zarówno żywe jak i umarłe, przewijają się przez wszystkie karty powieści),co na córce ze związku ze znienawidzonej przez niego Anną Boleyn. Mamy tutaj zagubioną i samotną dziewczynę, pragnącą poznać prawdę o swojej matce oraz zawalczyć o swoje dziedzictwo oraz przede wszystkim o siebie.

Niestety na dworze, pełnym intryg, morderstw, zdrad, romansów i układów, wcale nie jest to takie proste?

Przyznam szczerze, że byłam bardzo, bardzo pozytywnie nastawiona do tej historii. Ciekawa tematyka, przepiękna okładka, jednak po przeczytaniu pierwszych stron, mój entuzjazm zniknął gdzieś we mgle. I próżno mi było go szukać. Totalnie nie mogłam wgryźć się w tę historię. Bez mała wszystko mnie w niej irytowało. Ale jako, że zwykle czytam książki do końca, stwierdziłam, że i tym razem nie będzie wyjątku. Czy żałuję? Absolutnie nie. Mam wrażenie, że to historia, która po prostu potrzebowała więcej czasu, żeby się rozwinąć i z pewnością skradnie ona nie jedno serducho ??????

To jest moja pierwsza historia historyczna, którą pokochałam z całego serca już od pierwszych przeczytanych stron. Oglądałam mnóstwo seriali o Katarzynie Howard oraz o Elżbiecie dlatego zdecydowałam się wziąć pod swoje skrzydła tę historię. I wiecie co? Nie zawiodłam się. To było moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, które uważam za bardzo udane. Muszę koniecznie nadrobić jej pierwszą historię o Anne Boleyn matce Elżbiety. Słyszałam, że jest równie dobra jak ta o Elżbiecie. Wiem, że historia będzie miała dużo zwolenników jak i przeciwników, ale wiadomo, wszystkim się nie dogodzi. Ja jestem zauroczona tą książką. Każdy rozdział czytałam z wielkim zafascynowaniem. Dowiadywałam się co rusz nowych rzeczy. To była ciekawa przygoda z takim typu gatunkiem literackim. Autorka stworzyła bardzo wyrazistych bohaterów. Którzy zdecydowanie zostaną w mojej głowie na długi czas. Śmiałam się z niektórych wątków do łez. Uprzedzam, że nie raz musiałam odetchnąć i wziąć głęboki oddech i wrócić do czytania. Miałam w niektórych momentach łzy w oczach ze wzruszenia. Fabuła od początku mnie wciągnęła w swój wir wydarzeń. A pióro autorki jest lekkie i przyjemne w odbiorze.

Muszę wam tutaj wspomnieć, że ta książka jest pięknie wydana. A okładka po prostu jest zniewalająca. Mam nadzieję, że każdemu ona się podoba tak jak mi ???? Jak nie to was znajdę ????????

Wracając, do tej historii, polecam wam z całego serduszka. I jak chcecie płakać ze śmiechu jak i wzruszenia jednocześnie to ta pozycja jest dla was.