Duchy nocy wigilijnej

Wigilia już dawno za nami, ??????? ale ja postanowiłam przywrócić nieco świątecznego nastroju, ???????? przedstawiając Wam książkę "Duchy nocy wigilijnej", ???? czyli antologię opowiadań grozy. Przecież aby czytać tego typu historie z dreszczykiem wcale nie trzeba mieć w asyście choinki ???? i padającego za oknem śniegu ???? (chociaż moja choinka nadal stoi ubrana, ???? a pogoda za oknem robi się coraz bardziej zimowa ????). Klimat jak najbardziej sprzyja.

W tym zbiorku ???? znajdziemy 11 przyprawiających o ciarki ???? opowiadań napisanych przez 8 różnych autorów. Są to bardziej i mnie znani twórcy, a wśród nich znajdują się: Jan Barszczewski, Aleksander Bestużew, John Meade Falkner, Alfred McLelland Burrage, Catherine Anne Crowe, Jerome K. Jerome, Bernard Capes oraz Frank Cowper.

Te klasyczne opowiadania grozy traktują o wszelkiego rodzaju duchach, ???? demonach, ???? zjawach czy wilkołakach. ???? Poznamy historie, które przeniosą nas do eksperymentalnego więzienia, nawiedzonego domu, ???? nawiedzonego hotelu, a nawet do nawiedzonej łodzi. ???? Różnorodność w tym zbiorku jest naprawdę spora, dlatego śmiem twierdzić, że każdy czytelnik znajdzie w nim coś dla siebie. ????

Osobiście bardzo lubię antologie, ???? szczególnie te z gatunku horroru, dlatego przy lekturze "Duchów nocy wigilijnej" bawiłam się znakomicie. ?? Opowiadania zawarte w zbiorku są ciekawe i wciągające, a język, jakim zostały napisane jest piękny i barwny, dzięki czemu czytanie książki sprawia wiele przyjemności. ???? Cieszę się, że dzięki tym historiom mogłam odbyć tą wspaniałą, aczkolwiek nieco przerażającą, ???? podróż po świecie pełnym duchów ???? i niewytłumaczalnych, tajemniczych zjawisk. ???? Gorąco polecam Wam tę lekturę??????

Uwielbiam tą serię od wydawnictwa Zysk i S-ka, gdyż zawsze znajdę tam nie tylko historie warte zapamiętania, ale i morały, czy też przesłania. Nie zaczynają się w sposób zwyczajny, tylko nawet początkowi towarzyszy tutaj osobna historia. Tym razem podczas brzydkiej śnieżnej pogody pewni ludzie proszą o schronienie. Dostają je w zamian za wspaniałe historie, które muszą właścicielowi opowiedzieć. Choć każda z nich jest fikcyjna, to jednak twierdzą, że niektóre wydarzyły się naprawdę. I tak poznajemy jedenaście krótkich opowiadań, które sieją w nas niepokój. W każdym z nich w każdej chwili może się coś wydarzyć nieprzewidzianego. Wiele razy dzieje się odwrotnie do naszych przekonań i myśli. Zupełnie jakby bohaterzy chcieli pokazać, że to oni tutaj rządzą. No i trzeba przyznać, że są bardzo sprytni, bo ich chytre plany się ziszczają, przebiegli, bo potrafią sterować innymi postaciami według swoich wymagań, nawet chytrzy, gdyż co sobie upatrzą, to muszą to dostać. Nie każda miłość będzie tutaj szczęśliwa, jednak bogactwo gra tutaj pierwsze skrzypce. Są to dawne opowiadania, więc i ich język jest dawniejszej gwary. Niekoniecznie straszą, bardziej sieją zwątpienie i każą na coś wyczekiwać. Czyta się je z przejęciem, uwagą i ciekawością. Zawierają wiele elementów fantastycznych, nawet diabelskich. Parają się czarami i dawną magią. Choć czytamy o ich wyczynach, dokładnych opisach jak utworzyć te czary, to myślę jednak, że czytelnik nie zechce tego robić ze względu na ich konsekwencje. Jest ich jedenaście i każde inne. Poruszają inne wątki, wywołują inne emocje, choć lęk nas nie opuszcza. Jakby chcą nas wiele rzeczy nauczyć na własnych błędach. Bardzo lubię takie książki, gdyż nie są puste, tylko łączą przyjemne z pożytecznym. I można je czytać bez względu na kolejność, a także czas pokoleniowy. Są ponadczasowe i mądre. Czego więcej chcieć od książki? Zawsze będę je polecać!

Nie wszyscy lubią opowiadania. Wielu twierdzi, że to za krótka forma, że trudno się w nią wczytać. Ja opowiadania lubię. Kocham też atmosferę świąteczną.
W związku z tym z przyjemnością sięgnęłam po tę książkę. Wiele się spodziewałam, ale i wiele dostałam.
Duchy nocy wigilijnej to zbiór 11 opowiadań. Różni autorzy, różny styl pisania, jednakowy temat, czyli szeroko rozumiana Wigilia i wszystko co z nią związane.
Opowiadania grozy, tak można je określić, odrobinę bajkowe, z magami, smokami i tego typu zjawiskami. Święta z duchami, elementami gotyckiej codzienności. To wszystko wymieszane z Wigilia, świątecznym klimatem sprawi, iż Duchy nocy wigilijnej są bardzo ciekawą i ponadczasową książką.
Jeżeli lubicie elementy grozy, duchy tajemnice, niewyjaśnione zagadki, baśniowość i bardzo powoli budowane napięcie zachwycicie się tymi opowiadaniami.
Jedne podobają mi się bardzo, inne odrobinę mniej, ale każde trzyma wysoki poziom i nie ukrywam, każde zaskakuje, niektóre bardzo mocno.
Trudno jednoznacznie określić, które opowiadanie wywarło na mnie największe wrażenie. Gdybym jednak musiała wybrać to jedno, byłby to Zaginionym Stradivariusie Johna Meade Falknera. To wyjątkowo długie opowiadania. W zasadzie można by je określić mianem mini powieści. Wspaniale napisane opowiadanie, genialnie nakreślony klimat i to otaczające od pierwszej strony napięcie, które wręcz oblepia czytelnika.
Drugim zachwycającym opowiadaniem jest dzieło wspaniałego pisarza Jeroma K. Jeroma, tego od Trzech Panów w łódce (nie licząc psa). Opowiadanie jest świetne. Nie będę wam zdradzać o co w nim chodzi, czego dotyczy. Mogę tylko zachęcić do lektury wszystkich, nie tylko w/w opowiadań. Warto tym bardziej, że wśród większości opowiadań obcojęzycznych twórców, jest dzieło polskiego pisarza, Jana Barszczewskiego. Polecam.