Dobra dziewczyna, zła dziewczyna

Czy mając za sobą trudną przeszłość, która daje, o sobie znać na każdym właściwie kroku można o niej zapomnieć, czy żyć nią nie ujawniając nic z tego, co się wydarzyło, aby o tym stale nie myśleć?

Przyznam, że od samego początku książka pt.Dobra dziewczyna, zła dziewczyna autorstwa Pana Michaela Robothama należąca do gatunku literackiego kryminału tworzył zbyt wiele jak dla mnie tajemnic.

Samo nadanie książce tytułu uważam, że było trafne, gdyż odzwierciedlało ono to, co ukrywało się w głębi przeżyć jednej z dwóch w występujących w niej głównych bohaterów o imieniu Evie, o której nikt nic nie wiedział, ponieważ nie każdy mógłby ją zrozumieć, gdyby poznał jej ból i to z czym się zmagała, a być może nie chciała o tym mówić, a może omawiać szczegóły wydarzeń z jej przeszłości osobom, którym nie ufała. Zaufanie w takiej sytuacji, w jakiej znalazła, się Evie jest bardzo ważne na każdym etapie wydarzeń tych, których można uniknąć, a co jeszcze należy poprawić w relacjach odgrywającą znaczącą rolę.

Lubię, kiedy nieznajomy do tej pory autor z gatunku literatury, który jest, mojemu sercu bardzo bliski potrafi mnie zaskoczyć czymś wyjątkowym, a jeśli nie to chociaż podejmuje próbę, abym mogła spróbować dać mu szansę za to, że nie poddaje się, lecz wykazuje się odwagą i siłą pokonania własnych przeciwstawności i pomysłowości, lecz nie wszystko wyszło mu tak, jak by tego chciał idealnie.

Polubiłam Cyrusa Havena, który to jako policyjny psycholog ma wiele przed sobą zawodowych i prywatnych wyzwań, nigdy się nie poddaje, ale również nie pozwala na to, aby coś zostało przed nim ukryte, dzielnie walczy z tym, co kiedyś było dla niego bólem, a może pogodził się z tym w głębi serca, może tylko udaje, że nie. Jest w nim, coś takiego, że nawet ja nie potrafię go rozszyfrować do samego końca. Wiem, że umie być dobry, troskliwy, ale uczuciowo ma problem, by ujawnić, jakie jest jego prawdziwe oblicze, a może go nie ma?

Obserwując zachowania, co poniektórych bohaterów odnoszę takie wrażenie, jakby byli dla siebie samych obcy, nieufni, maskujący się idealnie, a jednak mimo szczerych chęci mają w sobie strach, że jednak sekrety ich zostaną ujawnione.

Kryminał ten przedstawia obraz rodziny zamordowanej nastolatki Jodie Sheehan z jednej strony dążenie do rodzinnego idealizmu, z drugiej strony ukrywanie prawdy o rodzinie, a trzecia strona medalu to miłość do zainteresowania łyżwiarstwa na pokaz, aby udowodnić, że można sukcesami przezwyciężyć wszystko i zarobkami, jakie ono daje, wykorzystując do tego ulubienicę rodziny, aby móc cieszyć się, że jest, coś warta nie patrząc na to, czy ona podoła planom rodziców w nią zapatrzonych, a nie zwracając uwagi na syna potrzebującego również od rodziców zainteresowania.

Czytając, ten kryminał można wyciągnąć wiele wniosków i zastanowić się, co jest ważne dla osób, które czują się odrzucone, czego im brakuje w życiu, a może jest coś takiego, czego najbardziej oczekują od życia, a może mają poczucie braku zaufania, co ich martwi, a co cieszy?

Warto dzięki przeczytaniu tego kryminału zastanowić się nad problemami młodzieży i być może znajdzie się wspólne rozwiązanie wyjścia z trudnych sytuacji, jakie je w głębi otaczają a najważniejsze porozmawiać z nimi, czy potrafią zrozumieć słowa: dobro i zło? Czy potrafiliby się odpowiednio zachować, kiedy widzą zło u swoich rówieśników bądź rodziny i czy umieliby sobie z nim walczyć, a może w ukryciu nie mówiąc nic nikomu rozwiązać problem z użyciem środków nie zawsze pasujących do sytuacji, która zagrażałaby choćby utracie życia, które jest jeszcze przed nimi ?

Mylące było dla mnie kto tak naprawdę odpowiada za morderstwo nastolatki Jodie Sheehana, która powinna żyć, a niestety nie znalazł, się nikt kto wyciągnąłby do niej pomocną dłoń, lecz istniał inny sposób na, jej nieoczekiwany problem mogący wiele zmienić, a jednak dał o sobie znać.

Problemy poruszane w tym kryminale udowadniają, że życie toczy się dalej, ale mimo wszystko nie można obwiniać innych za nie, lecz siebie za to, że żyje się w świecie, w którym widzi się jedynie indywidualizm i widoczny narcyzm, o którym się nie mówi, bo wolimy oskarżać innych, a nie siebie za popełniane błędy w trakcie wychowania młodego pokolenia na przyzwoitych obywateli, a jednak pojawia się zawsze coś na drodze negatywnego zamiast pozytywnego dla osiągniętego w przyszłości idealnego celu i zadowolenia, że zrobiło się coś dobrego.

I pojawia się nagle cień nadziei z trudnej przebytej przyszłości, czy uda się naprawić go, a może jedynie zapomni się o nim na chwilę i znów on z dalekiej przebytej podróży na chwilę powróci, tego nie wiemy, dopóki nie pojawi się ktoś na horyzoncie i nam pomoże się go pozbyć, a może sami spróbujemy o nim zapomnieć, choć to nie jest takie proste, ale czas pokaże i może wyleczy rany, które kiedyś zostawiła po sobie nieprzewidywalna przeszłość.

Nie podobało mi się to, że kryminał zawiera za dużo rozdziałów.

Polubiłam twórczość autora za to, że mogłam do samego końca poznać losy wszystkich bohaterów.

Polecam przeczytać ten kryminał.

Evie sześć lat temu została znaleziona w domu, w którym dokonano morderstwo i nie wiadomo jak wiele czasu tam spędziła. Pewne jest tylko, że została skrzywdzona. Teraz jest agresywną nastolatką bez tożsamości, bezbłędnie rozpoznaje, kiedy ktoś kłamie.
Cyrus Haven pracuje jako policyjny psycholog. Zostaje zaangażowany do sprawy zamordowanej młodej mistrzyni łyżwiarstwa. Razem z talentem Evie ma szansę odkryć przerażającą prawdę na temat Jodie.

"Dobra dziewczyna, zła dziewczyna" to thriller psychologiczny, w którym autor dogłębnie przedstawia ludzką psychikę i wiele ciekawych spostrzeżeń na świat. Nasi główni bohaterowie to intrygujące postacie z traumatyczną przeszłością. Oboje wiele w życiu przeszli i ich pięczęć odbija się, aż do dziś. Cyrus, dzięki temu, że sam zmaga się z urazem i emocjami z nim związanym, jako jedyny jest w stanie zaprzyjaźnić się z Evie. Dziewczyna tylko jemu ufa i wierzy, że jest jeszcze dla niej nadzieja. Jej postać z pewnością zapada w pamięć, jest wyjątkowa. Jeszcze nie spotkałam się z osobą, której tożsamość jest dla wszystkich jedną wielką tajemnicą. Nie wiadomo jak ma naprawdę na imię, ile ma lat i skąd pochodzi. Z resztą nie wiele pamięta ze swojego dzieciństwa i nie ułatwia fakt, że nie chce o sobie mówić. Nie ukrywam, że sama jestem jej ciekawa i liczę, że przy kolejnych tomach poznamy całą prawdę o niej.
Mamy również wątek śmierci młodej dziewczyny Jodie, wschodzącej gwiazdy łyżwiarstwa, która w tajemniczych okolicznościach w brutalny sposób została zamordowana. Sprawa jest mocno skomplikowana, w szczególności, gdy na jaw wychodzą sekrety dziewczyny i wyraźnym okiem widać, że jej rodzina coś ukrywa i nie mówi całej prawdy. Podejrzanych jest wielu, jednak sprawca tylko jeden. To była ciężka do rozwiązania zagadka, ale Cyrus z pomocą Evie dał radę w końcu odkryć przerażającą prawdę, która wszystkich zaskoczyła. Policyjny psycholog dostrzegał znacznie więcej, niż policja i udowodnił, że znajduje się na odpowiednim miejscu.
Mam jedno ale, co do zwrotu akcji - dzieje się co prawda wiele, jednak jego tempo nie jest zawrotne przez co czytanie mi się trochę dłużyło.

Uwielbiam książki, które nie tylko trzymają w niesamowitym napięciu, ale też silnie mącą w głowie, ściągają na czytelnika otumaniającą podejrzliwość. Bezsprzecznie, Michael Robotham potrafi mistrzowsko zmanipulować i zwodzić zdezorientowanego czytającego, co gwarantuje w czasie lektury solidną porcję emocji i niezapomniane wrażenia. Dodajmy do tego genialnie nakreślone portrety psychologiczne, solidnie pokiereszowanych przez los bohaterów i otrzymujemy thriller idealny, od którego nie można się oderwać.

Nieprzewidywalność to chyba największa zaleta tej książki, wszelkie sekrety odkrywane są stopniowo, dodatkowo, ze względu na traumatyczne przeżycia głównych bohaterów, nie sposób uciszyć stale obecnego niepokoju. Im dalej się zanurzamy, tym więcej w nas podejrzliwości i dystansu, a jednak zdolności manipulacyjne pisarza są tak ogromne, iż nie sposób samodzielnie rozwiązać zagadkę. Z jednej strony bardzo zaangażowało mnie poszukiwanie mordercy Jodie, która jak się okazuje prowadziła podwójne życie, z drugiej jednak, to właśnie niespotykana relacja Evie i Cyrusa dosłownie spędzała mi sen z powiek i nie pozwalała na przerwę w lekturze. Gwarantuję, że intensywne emocje będą obecne do samego finału, dlatego fani mocnych wrażeń będą absolutnie zachwyceni!

Nakreślone postacie również zachwycają, gdyż dopracowane portrety psychologiczne nie tylko wywołują wulkan niepojętych, intensywnych uczuć, ale i pozostawiają po sobie ślad w pokiereszowanej duszy już na zawsze. Nieszablonowe, przemawiające i wielowymiarowe w każdym możliwym znaczeniu! Zestawienie bezbronnego dobra z potężnym mrokiem nadaje całości tak angażującego klimatu, iż kartki same przelatują przez palce, a czytający w całkowitym amoku pragnie poznać, jak dramatyczne konsekwencje w psychice dziecka mogły wyrządzić tak traumatyczne wydarzenia. Kolejne odkrywane karty dotyczące życia Jodie natomiast, szokują coraz mocniej, siejąc w umyśle czytelnika ogromną ciekawość i podejrzliwość, które będą się utrzymywać do samego finału!

Jeśli kochacie hipnotyzujące, przyprawiające o ciarki thrillery, będziecie w pełni usatysfakcjonowani lekturą. Polecam całym sercem!

Cyrus Haven pracuje jako policyjny psycholog. Właśnie pomaga policji rozwiązać sprawę morderstwa nastoletniej łyżwiarki. Sprawa nie jest prosta, a dziewczyna skrywała wiele tajemnic.

Jednocześnie Cyrus angażuje się w pomoc Evi Cormac. Nikt nie zna jej prawdziwej tożsamości. Kilka lat wcześniej znaleziono ją w ukrytym pokoju w domu, gdzie doszło do brutalnego morderstwa. Cyrus również ma za sobą ciężkie dzieciństwo. Jego rodzina zginęła z ręki starszego brata.

Evie ma pewien dar, potrafi bezbłędnie wskazać czy ktoś kłamie. Jest też agresywna i ma skłonności autodestrukcyjne. Czy wspólne traumy, wystarczą, aby tę dwójkę połączyła nić porozumienia? Czy zdolności Evie pomogą Cyrusowi rozwiązać sprawę morderstwa?

"Dobra dziewczyna, zła dziewczyna" to świetny, wciągający kryminał. Jest to pierwsza książka Michaela Robothama, jaką przeczytałam i jestem pod ogromnym wrażeniem. Czyta się jednym tchem.

Fabuła posiada wszystko to, czego potrzebuje dobry kryminał. Zagadka morderstwa jest ciekawa, skomplikowana, a tropy prowadzą co rusz do nowego podejrzanego. Plot twisty serwowane przez autora dodatkowo mieszają czytelnikowi w głowie.

Nie można też nie wspomnieć o głównych bohaterach i ich historii. Ten wątek jest nie mniej ważny od morderstwa. Narracja jest prowadzona zarówno z perspektywy Cyrusa, jak i Evie, więc czytelnik może dobrze poznać obie te postacie.
Evie jest intrygująca, tak samo, jak jej historia. Tajemnicza, zamknięta w sobie, inteligentna, ale nie wierząca w siebie. Jestem ciekawa czy autor pociągnie jeszcze jej wątek, ponieważ dużo jeszcze zostało niewiadomych, co do jej podchodzenia. Z chęcią sięgnęłabym po ciąg dalszy.

Cyrus to też interesująca postać. Policyjny psycholog, który sam wiele przeżył i chyba do końca jeszcze nie poradził sobie z tymi przeżyciami, emocjami i uczuciami.

Z całą pewnością jest najlepszy kryminał przeczytany przeze mnie w tym roku. Muszę zainteresować się innymi książkami autora. Kto już zna jego twórczość?

Na wstępie powiem wam, że nie ma co szufladkować ludzi, to to, czy ktoś jest dobry, czy zły, to naprawdę zależy od punktu widzenia i znajomości danej osoby. Często poprzez maski, które ludzie na siebie zakładają widzimy ich takich, jakich chcą, żebyśmy ich widzieli. Zazwyczaj prawda, wygląda zupełnie inaczej. Napomknęłam o tym, bo tutaj mamy przedstawione różne obce dziewczyny i choć bohaterzy wydadzą tutaj osądy, to jednak nie oznacza to, że w ten sposób mamy je postrzegać. Mają cechy prawdziwych ludzi i śmiało można by rzec, że nie grają, tylko zachowują się normalnie, według wytycznych tego, co przeżyły. Jedna z postaci za młodu przeżyła życie niczym wyjęte z prawdziwego horroru. Przez lata obserwowała ludzi, patrzyła na ich zachowania i nerwowe tiki. W ten sposób potrafi odróżnić kto kłamie, a kto jest szczery. Jej losy zetkną się tutaj z policjantem, który widzi możliwość współpracy z dziewczyną. Poszukując sprawcy pewnej gwizdy, wydaje mu się, że jego talent w byciu psychologiem policyjnym jest nieco niedokładny. Sam mając własną burzliwą przeszłość, dostał się do pracy z powodu traum z dzieciństwa. I tutaj mamy ciekawą zależność, bo prosząc o pomoc dziewczynę nie wie, że jej demony wciąż grasują na wolności i sama nie potrafi o nich zapomnieć. Jak zatem sądzicie, czy dwoje skrzywdzonych ludzi może mieć wspólne spojrzenie na przyszłość?
Celowo nie zdradziłam ważnych faktów, gdyż uważam, że to one robią na czytelniku największe wrażenie. Język postaci bywa dosyć wulgarny, ale nic dziwnego, skoro kogoś wychowała ulica. Tam wiadomo, że stajemy się potworami po to, by już nikt nas więcej nie skrzywdził. Poprzez częste dialogi zauważamy, że agresja jest tu na pierwszym planie. Nie ma możliwości, by przerwać czytanie, gdyż mamy tu bardzo dynamiczną akcję. Każdy tutaj walczy o swoje i nie mamy się temu dziwić. Bywają momenty, że okropne opisy nie robią na nas wrażenia, jednak są i lżejsze, które bardzo grają na naszym dobrym sercu i chęci ochrony przed złem. Po skończeniu długo nie można o niej zapomnieć. Świetny thriller psychologiczny, bardzo go polecam!

Zadam przewrotne pytanie. Czy ta zła dziewczyna jest rzeczywiście zła, a ta dobra zasługuje na takie miano? Mam wątpliwości co do prawdziwości tych stwierdzeń. Mam dziwne przeczucie, że jest właśnie odwrotnie. A jak było naprawdę? Już za chwilę można się przekonać ?
Dwie bohaterki całkiem sobie obce, nie mające ze sobą nic wspólnego. Evie po sześciu latach życia w ukryciu zostaje odnaleziona. Była zaniedbana, brudna i nieobliczalna. Nikt nie znał jej tożsamości, wieku, nic nie wiadomo o rodzinie. Dziewczyna widmo. Została umieszczona w domu dla trudnej młodzieży. Z czasem jej opiekunem prawnym został psycholog policyjny, Cyrus Haven. Mężczyzna, który miał za sobą traumatyczne przeżycia. Może równie bolesne jak przeżycia Evie? Między nimi nawiązała się nić porozumienia. Evie ma jeden dar, który sprawia, że jest nieoceniona. Jej pomoc okaże się istotna w postępowaniu, w którym bierze udział jej opiekun. A zajmuje się sprawą morderstwa drugiej bohaterki, nastoletniej Jodie Sheehan, dobrze zapowiadającej się łyżwiarki. Jodie miała wszystko, kochających rodziców i liczne grono przyjaciół i znajomych. Ale nad nimi ciążyło widmo kłamstw i sekretów, rodzinnych skrywanych tajemnic. To one doprowadziły do śmierci dziewczyny. Gdyby ujrzały światło dzienne, postawiłyby rodzinę w niekorzystnym świetle. Ale czy jakakolwiek tajemnica rodzinna może być usprawiedliwieniem dla morderstwa? Jak trzeba być zdesperowanym, aby pozbawić życia piętnastoletnią dziewczynę, która dopiero wkraczała na drogę dorosłości?
Dobra dziewczyna, zła dziewczyna to intrygujący, pełen tajemniczości i niedopowiedzeń thriller psychologiczny. Fabuła toczy się wobec głównego wątku, morderstwa nastolatki. Wszystkie zabiegi autora zmierzają do ujęcia sprawcy, i jak się okazuje wielu bohaterów idealnie wpisuje się w profil mordercy. Mieli powód, aby pozbyć się dziewczyny. Autor często i celowo nasze podejrzenia kieruje ku danej osobie, by za chwilę wyprowadzić nas z błędu i oczyścić ją z podejrzeń. Nie mamy ani chwili spokoju i wytchnienia, musimy być czujni i uważni, aby czegoś nie przeoczyć.
Autor miał znakomity pomysł na fabułę. Świetnie skrojona i wykonana, na miarę mistrza. Przenikliwość i spryt autora nie ma granic, napięcie utrzymuje się od pierwszej strony. I z każdą chwilą się potęguje, osiągając kulminację w finale. Powiedzieć, że autor zaskoczył mnie zakończeniem powieści, to tak, jakby nic nie powiedzieć. Takiego końca się nie spodziewałam. Ale to tylko świadczy o wielkich umiejętnościach autora. Utrzymać do końca w tajemnicy rozwiązanie zagadki i zszokować czytelnika, to wielki wyczyn.
Ta powieść porusza bardzo ważne zagadnienia. Nie ominą nas rodzinne tajemnice i tragedie, uzależnienie od narkotyków, korupcja, zakłamanie i obłuda, zniewolenie dzieci przez rodziców, układanie im przyszłości po swojemu, nie bacząc na ich marzenia.
W tę lekturę się przenika całym ciałem, ona wchłania bez opamiętania. Nie sposób się od niej oderwać. Rewelacyjna. Fabuła jest przedstawiana z perspektywy Aniołka, czyli Evie, i jej opiekuna. Zarówno kobieta, jak i mężczyzna, te same wydarzenia widzą i przekazują inaczej, na inne aspekty zwracają uwagę, inaczej przeżywają i radzą sobie z emocjami. Ten zabieg urozmaica przekaz, mamy szerokie spojrzenie na całą sytuację i łatwiej nam ją zrozumieć.
Polecam, znakomita i elektryzująca! Mocna i odważna! Bierzcie ją w ciemno i się nie zastanawiajcie ani przez chwilę!

Zła dziewczyna. Szorstka i zbuntowana.

Ona wie, kiedy kłamiesz. Taki dar i przekleństwo jednocześnie ? prawda jest piękna, ale trudniejsza, mniej przyjemna. Chcemy prawdy, ale nie zawsze umiemy ją przyjąć. Dlatego Evie jest wyobcowaną ?dziwaczką?, niewygodną rozmówczynią? Choć przede wszystkim jest skrzywdzoną, zagubioną ofiarą przemocy i traumatycznej niewoli, która reaguje na otoczenie agresją, buntem i ??.

Dobra dziewczyna. Zdolna, grzeczna i pracowita.

Poszukiwania zaginionej licealistki szybko zostają zwieńczone znalezieniem ciała. Kto chciałaby skrzywdzić ?złote dziecko? i dlaczego przekreślił życie młodej, ambitnej łyżwiarki? Tyle poświęciła w dążeniu do doskonałości, a skończyła w taki smutny sposób.

Policyjny psycholog. Dobry chłopak ze złą przeszłością. Dla niego obie dziewczyny są ważne, choć w zupełnie różny sposób. Próbuje dotrzeć do prawdy o każdej z nich. Jednej może jeszcze pomóc, dla drugiej walczy już tylko o sprawiedliwość.

Mimo niespiesznego początkowo tempa czujemy się złapani w sidła tej powieści od pierwszych stron. Tajemnicza przeszłość bohaterów też dawkowana jest stopniowo, co zaostrza apetyt na odkrywanie. Postaci budzą dużą ciekawość, tak jak i prowadzone śledztwo ? krok po kroku odkrywane są kolejne, przemilczane przez świadków fakty, mające znaczący wpływ na wyjaśnienie prawdziwego obrazu wydarzeń niefortunnej nocy. Samo zakończenie poprowadzone jest krótkim, ostrym cięciem i nie satysfakcjonuje mnie w pełni, ale powieść, jako całość, jest świetna i jeśli pojawi się kontynuacja ? a powinna! ? to natychmiast po nią sięgnę.

Książka wciąga od pierwszej strony, nie sposób się od niej oderwać. To jedna z tych pozycji, którą czyta się do późna w nocy albo idąc potykając się na chodniku. Świetnie napisana, z wartką akcją, dotykająca bardzo trudnych tematów, nieoczywista. Jest śmierć, jest tajemnica, rodziny kryjące ciemne sekrety i dwoje wyrazistych bohaterów - psycholog z traumatyczną przeszłością i nastolatka znaleziona przed laty w domu, w którym dokonano strasznej zbrodni. Napięcie rośnie z każdym rozdziałem, z każdą kartą, czeka się z niecierpliwością na końcowe rozwiązanie... a tu klops. Rozwiązania nie ma. Autor pozostawił dużą przestrzeń na domysły i samodzielną interpretację. Z początku byłam tym zabiegiem niesamowicie rozczarowana i zniechęcona, ale z biegiem czasu, gdy sama układam sobie możliwe scenariusze doceniam taki sposób zakończenia książki. To pierwsze moje spotkanie z autorem. Na pewno nie ostatnie. Książkę polecam!

?Zło to nie stan, to ?cecha?, a jeżeli występuje u jakiejś osoby w wystarczającym natężeniu, czasem zaczyna ją definiować.?

Thriller psychologiczny podkręca wyobraźnię i trzyma w niepewności, tak jak to powinno być. Intryga znakomicie rozpisana, z wyczuciem potrzeb odbiorcy, atrakcyjne elementy sensacji i kryminalne wątki frapująco splatają się z wyrazistymi portretami postaci. Niemało tajemniczych faktów z przeszłości barwnych kluczowych bohaterów wplecionych w fabułę, niecierpliwie chce się je poznać, ale również kilka zagadkowych ujęć z życiorysów drugoplanowych osób. Scenariusz zdarzeń fascynująco rozpisany, wolny od wad nieprawdopodobnych incydentów, naciąganych scen akcji, trudnych do uwierzenia postaw postaci, chociaż z niewielką domieszką zaskakującego zbiegu okoliczności. Michael Robotham doskonale wie, jak przyciągnąć uwagę czytelnika, rozpalić chęć dowiedzenia się prawdy, co tak naprawdę kryje się za zachowaniami jednostek. Od pierwszych stron wciąga w grę interpretacji, prób ustalenia tożsamości, weryfikacji podejrzeń. Pomysł na książkę rzetelnie przemyślany, zaś wątki logicznie ułożone. Narracja wdzięcznie i przyjaźnie niesie fabułę.

Autor dba o odpowiednie proporcje tego, co dzieje się wokół Evie Cormac, dziewczyny sześć lat temu odnalezionej w ukrytym pomieszczeniu jednego z londyńskich domów, a Cyrusem Havenem, psychologiem sądowym z wyjątkowo mroczną przeszłością. Natychmiast niemal namacalnie czuje się, że między tą dwójką przebiega szczególna energia, intrygująco intensyfikująca się w miarę rozwoju skomplikowanej sprawy zabójstwa piętnastoletniej Jodie Sheehan, mistrzyni łyżwiarstwa figurowego. Robotham słusznie czyni oddając naprzemiennie głos Evie i Cyrusowi. W ten sposób podkręca historię i motywuje ją psychologicznie. Książka z pewnością spodoba się szerszemu gronu odbiorców, zdecydowanie ma w sobie coś, co sprawia, że nie można się od niej oderwać, zwłaszcza, że uwzględnia nagłe zwroty akcji, warto poświęcić dla niej kilka nocnych godzin. Dziewczyna potrafiąca wyczuć kłamstwa i mężczyzna walczący z tym, co spotkało go w dzieciństwie, mogliby jeszcze pojawić się w kolejnych powieściach. Naznaczeni czymś szczególnym i sekretnym niosą obietnicę kolejnych wciągających przygód czytelniczych.