Córka nieboszczyka

Uwaga! Chwila dla Masonów, mopsów i pszczół !
Bohaterkami opowiadania są dwie przyrodnie siostry, które poznają się na pogrzebie ojca.
Ich imiona są bardzo oryginalne: Tycjana oraz Angelina Michalina. (Angelina pochodzi od Michała Anioła - Michelangelo - Michalina&Angelina; Tycjana od włoskiego malarza Tycjana).
Życie zawodowe również jest bardzo interesujące. Tycjana jest konserwatorką dzieł sztuki, a Angelina charakteryzatorką teatralną. Dzięki temu mają sporą wiedzę o historii, szczególnie biorąc pod uwagę, iż ojciec był bibliotekarzem w Pracowni Zbiorów Masońskich.
Ekscentryczna ciotka Józefina, wątpi, że ojciec sióstr zmarł z przyczyn naturalnych. Snuje teorie o morderstwie a żeby rozwiązać tę zagadkę wynajmuje prywatnego detektywa - alkoholika.
Siostry rozpoczynają więc własne śledztwo, aby znaleźć mordercę taty.
Nie jest to zwykły kryminał. Czytając ?Córkę nieboszczyka? możemy zapoznać się z historią oraz tradycjami Masonów, z którymi związani są wszyscy bohaterowie?
Celem tego tajnego ruchu społecznego było stałe duchowe doskonalenie człowieka. Masoni wyznawali pewne przekonania, które można poznać podczas wdrażania się w ich system.
Oprócz połączenia losów głównych bohaterów z kulturą Masonów,w książce zostaje nawiązane do wielu dzieł sztuki i historii - ponieważ wraz ze śmiercią Tomasza Reja ginie miniaturowy, bardzo cenny portret (a może nawet jest to portret z kosmykiem włosów Carycy Katarzyny? A może jednej z pierwszych polskich malarek protegowanych przez S. Poniatowskiego?)
Dzięki nawiązaniu do sztuki możemy poznać wiele ciekawostek historycznych oraz nauczyć się nowych rzeczy (a my lubimy się uczyć!).
W książce odnajdziemy dużą dawkę sarkazmu i ironii, dzięki czemu pozycję tę czyta się bardzo szybko i przyjemnie. Wątek kryminalny z połączeniem elementów komedii jest idealnym zabiegiem, który sprawia, że śmiejemy się, a jednocześnie zastanawiamy w jaki sposób z mordercą powiązani są masoni, pszczoły oraz mopsy. Dawno nie czytałam tak zabawnych dialogów oraz opowieści o sekretach

Córka nieboszczyka dość długo czekała na swoją kolej. Nareszcie jednak nadszedł i jej czas (brzmi to dość strasznie, przepraszam) i mogłam poświęcić się lekturze tej pozycji. Z niewiadomego powodu podchodziłam do niej trochę jak pies do jeża, bałam się trochę rozczarowania, które mogło się przecież nastąpić. Na szczęście jednak moje obawy były niepotrzebne, a ja teraz opowiem Wam kilka słów na temat tej pozycji.

Wydawać by się mogło, że rodzinna tragedia, jaką jest śmierć ojca, połączy rodzinę w trudnych chwilach. No cóż, poznanie niewidzianej nigdy siostry rzeczywiście zalicza się do tego następstwa. Kiedy Tycjana spotyka na pogrzebie Angelinę, absolutnie nic nie zwiastuje tego, co wydarzy się później. Z kolei ciotka twierdzi, że ojciec kobiet nie zmarł śmiercią naturalną, a ktoś pomógł mu odejść z tego świata - w kręgu podejrzanych znajdują się wszyscy członkowie rodziny, w tym i sama Tycjana oraz nowo przybyła Angelina. Mimo jawnej niechęci, siostry Raj będą zmuszone współpracować. Czy uda im się rozwikłać tę z pozoru prostą zagadkę?

Zacznę od głównej bohaterki powieści. Tycjana wzbudziła moją sympatię od samego początku. Oczywiście, nie obyło się również bez momentów, w których jej zachowanie mnie irytowało, jednak z perspektywy czasu widzę, że jej postępowanie było w pełni uzasadnione. W końcu moment, gdy po latach dowiadujesz się o siostrze może dość niemiło zaskoczyć, a także wywołać pewien rodzaj szoku. Choć każdy reaguje inaczej. Uważam, że jest ona dobrze wykreowana i dzięki temu czytelnik może bez problemów zżyć się z tą postacią.

Angelina z kolei kompletnie mi nie podeszła, a jej kreacja ? mimo tego, że dobra, to nie zachwyciła mnie. Wzbudzała wręcz mnóstwo niechęci i złości. Pozostało tak do samego końca i podejrzewam, że niewielu czytelników ją polubi. Chociaż w zasadzie wszystko jest możliwe, więc być może znalazłby się ktoś, komu Angelina przypadłaby do gustu.

Joanna Jodełka ma świetne pióro, dzięki któremu lektura Córki nieboszczyka jest przyjemna i bardzo lekka. Nie spodziewałam się, że aż tak wciągnę się w historię Tycjany i Angeliny oraz ze śledztwo w sprawie ojca głównych bohaterek zaangażuje mnie na tyle, iż nie będę w stanie oderwać się od tej powieści. Ogromną zaletą tej książki jest również obecność starszej ciotki dziewczyn, która swoją determinacją i odwagą mogłaby dorównywać niejednej młodej osóbce. Autorka wprowadziła tu również ekspolicjanta, Jarotę, który z kolei został odrobinę potraktowany po macoszemu. W kilka dni po skończeniu książki, jego obecność zdążyła umknąć mi z pamięci, co nie do końca pozytywnie wpływa na moją ocenę tej powieści.

Koniec końców jednak nie będę ukrywać, że Córka nieboszczyka to pozycja, którą czytałam z szerokim uśmiechem na ustach i którą będę polecać każdemu miłośnikowi kryminału. Mamy tutaj komizm sytuacyjny, komizm językowy, ciekawych bohaterów oraz akcję, która wciąga od pierwszej strony. Ciekawi? W takim razie czym prędzej sięgajcie po tę powieść.

Joanna Jodełka za swoją debiutancką powieść Polichromia. Zbrodnia o wielu barwach (2010) została uhonorowana Nagrodą Wielkiego Kalibru na Międzynarodowym Festiwalu Kryminału we Wrocławiu. Jest także autorką książek takich jak: Grzechotki, Kamyka, Kryminalistki, Wariatki.
Nie można także zapomnieć o powieści ?Córka nieboszczyka?, która rozpoczyna cykl kryminalny z nietypowych duetem.

O książce możemy przeczytać, że:
Pierwsza część kryminalnego cyklu, którego bohaterkami są przyrodnie siostry: konserwatorka dzieł sztuki Tycjana i charakteryzatorka teatralna Angelina. Poznają się na pogrzebie ojca, bibliotekarza z Pracowni Zbiorów Masońskich. Ekscentryczna ciotka jako jedyna wątpi, że ich ojciec zmarł śmiercią naturalną. Podejrzani są wszyscy: stary antykwariusz, kolekcjoner masoników, brat naukowiec, właścicielka sklepu ezoterycznego, kuzynki bliźniaczki, młoda instagramerka, a nawet ogrodnik.
Mimo pierwotnej niechęci siostry zmuszone są jednak rozpocząć własne śledztwo.

Podsumowując. Jest to niezłe połączenie kryminału z komedią. Co jakiś czas można wybuchnąć śmiechem na zmianę z dedukowaniem kto też zabił tego czy owego. Mnie utkwiła w pamięci scena na cmentarzu, kiedy to dwie starsze panie prawie że się pobiły o bukiet margerytek. Dla takich scen warto. Czekam na kolejne części!

Bohaterki książki siostry Raj, nowy kryminalny duet, takiego w literaturze jeszcze nie było. Doskonały kryminał, świetna książka, wyśmienita lektura.
Córka nieboszczyka to 1. tom kryminalnej serii. Jej bohaterami są właśnie przyrodnie siostry Raj, konserwatorka dzieł sztuki Tycjana i charakteryzatorka teatralna Angelina. Siostry są diametralnie od siebie różne, ale obie niebanalne, niezwykłe, wbijające się w pamięć. Trudno ich nie polubić.
Wszystko, co jest między nimi jest dziwne. Siostry poznają się dopiero na pogrzebie wspólnego ojca, który był bibliotekarzem w Pracowni Zbiorów Masońskich. Przyznacie, iż samo to brzmi niezwykle. Jeżeli dodamy do tego wyjątkowo ekscentryczną ciotkę (nawet nie potraficie sobie wyobrazić, jaka ona jest) która nie wierzy w naturalną śmierć brata, to mamy komplet kuriozalnej rodzinki. Ciotka podejrzewa wszystkich, dosłownie, nawet ogrodnika. Rozpoczyna się śledztwo, w którym przym wiodą siostry. Nie jest to jednak zwyczajne dochodzenie. W takiej rodzinie nic nie jest zwyczajne, przeciętne. Oj dzieje się, dzieje :) A czas nagli i to bardzo.
Są dwie sprawy, które w tej książce wysuwają się na plan pierwszy, werwa, ikra i pomysłowość z jaką autorka prowadzi narrację oraz ogrom wiedzy z zakresu historii sztuki. Jednak proszę się nie przerażać. Choć informacji dot. historii sztuki jest w książce sporo, to są one zaserwowane zjadliwie, niezwykle umiejętnie, w wyważonych proporcjach. Całej historii dodają one tylko smaczku. Do tego spora porcja wiedzy z zakresu ziołolecznictwa i ezoteryki.
Siostry Raj są niesamowite, indywidualistki, ekscentryczne, bardzo je polubiłam. Przytrafiają im się różne dziwaczne rzeczy. W ogóle cała książka to nagromadzenie kuriozalnych wpadek, przypadków, unikalnych i niesamowitych wydarzeń.
Całość może sprawiać wrażenie odrobinę przerysowanej, ale taki moim zdaniem był cel autorki. Taki też jest urok tej opowieści. Córka nieboszczyka to zdecydowanie dobra, dopracowana, lekka, ale i inteligentna lektura nie tylko na czas letniej kanikuły. Czyta sie wyśmienicie. Niecierpliwie czekam na 2. tom.

...

Córka nieboszczyka to pierwsza część nowego kryminalnego cyklu autorstwa Joanny Jodełka. Książka na swój sposób intrygująca i zapewniająca należytą dawkę rozrywki i relaksu. Śmiało można ją więc określić mianem doskonałego tytułu na lato, który umili czytelnikowi jego wolny czas.

Nietypowa śmierć, nietypowe śledztwo
Tycjana Raj to ułożona, spokojna konserwatorka zabytków, której życie w ostatnim okresie nie rozpieszcza. Do problemów z byłem mężem, do którego wyjechał jej syn, doszła żałoba po śmierci ojca. Szanowany bibliotekarz z Pracowni Zbiorów Masońskich odszedł z tego świata przedwcześnie w wyniku szoku anafilaktycznego po ugryzieniu przez pszczoły. Jego pogrzeb staje się początkiem szeregu kompletnie nieprzewidzianych wydarzeń, które wywrócą jej życie do góry nogami. Jednym z nich jest poznanie swojej przyrodniej siostry Angeliny, o której istnieniu nie miała pojęcia. Jakby tego było mało, jedna z ciotek cały czas podsyca plotki, jakoby śmierć jej ojca nie była przypadkowa. Dojrzała dama jest pewna, że doszło w tym przypadku do zbrodni, a podejrzanych w tej sprawie jest całe grono osób. Obie siostry nie tylko muszą odnaleźć się w nowej dla nich sytuacji, ale również mimowolnie zostają wplątane w prywatne rodzinne śledztwo. Szybko okazuje się, że ciotka, wielbicielka tropienia spisków i intryg, w tej konkretnej sprawie może mieć racje, a śmierć wcale nie była tak przypadkowa.

Zbrodnia i humor
Córka nieboszczyka to nie tylko lekki i przyjemny w czytaniu kryminał. To również całkiem spora dawka czarnej komedii, w której dominują nieskończone pokłady absurdu, sarkazmu i ironii. Pod względem budowy ?kryminalnej historii?, autorka stawia raczej na sprawdzone schematy. Zbrodnia, tajemnica, zwroty akcji i wielki finał wyjaśniający całą sprawę. Jest poprawnie, co samo w sobie jest wielkim pozytywem i nie ma co tutaj więcej dodawać.

O wiele ciekawiej prezentuje się wspomniana warstwa rozrywkowo ? komediowa, która zdecydowanie wyróżnia książkę na tyle podobnych tytułów. Podstawą czarnego humoru są tutaj mocno nietuzinkowe postacie. Mowa tutaj zarówno o rodzinie Rajów, której daleko do przeciętności i szeroko pojętej ?normalności?, jak i przyjaciołach familii, którzy stają się momentalnie jednymi z głównych podejrzanych o dokonanie zbrodni. Ukazani bohaterowie są bardzo mocno specyficzni (bardzo delikatne określenie). Ich ?odmienność? jest jednak atutem dzieła, które stara się kryminalną intrygą pokazać właśnie przez pryzmat nietuzinkowych postaci, których jest tutaj cała masa. Począwszy od dwóch nowo poznanych siostrach, które pałają do siebie wielką ?niechęcią?; ekscentrycznej ciotce węszącej na każdym kroku spisek; kuzynkach wielbicielkach uroczych piesków; starym antykwariuszu myślącym o tym, jak zdobyć precjoza nieboszczyka; wielkim kolekcjonerze masońskich przedmiotów; bracie denata skrywającym swoją tajemnicę; właścicielce sklepu ezoterycznego; młodej instagramerce; tajemniczym młodym ogrodniku czy zawieszonym policjancie z problemami osobistymi, który został wynajęty do rozwiązania sprawy. Jest różnorodne i mocno szalenie.

Ciekawa dawka historii
Kolejnym ciekawym elementem książki jest przewijająca się cały czas w tle tematyka masonerii. Ma ona tutaj nadać historii pewnej dozy tajemniczości i doskonale się to udaje. Autora w przystępny sposób przybliża czytelnikowi funkcjonowanie masonerii w historii świata oraz przedstawia ich symbolikę. W kryminalno-rozrywkową treść, wplata ona pewne fakty historyczne, które mają pobudzić umysł czytelnika do wzmożonej aktywności. Nie jest to jednak element nadmiernie eksponowany, cały czas pozostaje on na drugim planie, nie zaburzając tym samym dynamicznego charakteru dzieła, gdzie najważniejsi są bohaterowie.

Dobry kawałek rozrywki
Córka nieboszczyka to całkiem udana pozycja, która sprawdzi się równie dobrze jako książka typowo wakacyjna, jak i chwila rozrywki podczas długich jesiennych/zimowych wieczorów. Tytuł godny polecenia każdemu miłośnikowi szeroko pojętego gatunku ?kryminałów?.

Czy lubicie intrygujące komedie kryminalne? Zawsze można się uśmiać do łez, a i wątek kryminalny się znajdzie ? Proponuję zerknąć śmiało na najnowszą powieść Joanny Jodełki. Czy warto? Ja już wiem, wy przekonajcie się sami ?
Bohaterkami powieści są przyrodnie siostry: Tycjana i Angelina Raj. Od razu zaznaczę, że imiona im nie zostały nadane przypadkiem, wynikają z umiłowania rodziny do sztuki. Siostry są jak ogień i woda. Tycjana jest spokojna i ułożona, z zawodu konserwatorka dzieł sztuki. Natomiast żywiołowa i roztrzepana Angelina jest charakteryzatorką teatralną. Siostry poznają się na pogrzebie ojca, bibliotekarza z Pracowni Zbiorów Masońskich. Wcześniej nie miały o sobie pojęcia. Wszyscy już przyjęli śmierć ojca do wiadomości, jednak ciotka Józefina uważa, że nie zmarł śmiercią naturalną. A żeby było ciekawiej to w każdym widzi potencjalnego sprawcę jego śmierci, uważa, że każdy miał w tym określony interes. Dzięki namowie ciotki rodzina rozpoczyna prywatne śledztwo w sprawie śmierci ojca dziewczyn. W całą sprawę całym sercem są zaangażowane siostry. Z początku niechętnie podchodzą do pomysłu ciotki, jednak z czasem nabierają przekonania, że może ona mieć rację. A gdy cała historia zatacza coraz szersze kręgi i pojawia się kolejny trup, to zaczyna się robić coraz ciekawiej. Te wszystkie następujące po sobie zbiegi wydarzeń zaczynają się zazębiać i cała fabuła nabiera odpowiedniego tempa. Będzie ciekawie, dowiedzie się wiele o losach masonów i ich tajemnicach. I warto uzmysłowić sobie, że kto nie jest z nimi, ten jest przeciw nim ?
Córka nieboszczyka, jak przystało na powieść kryminalną, zmierza do odkrycia i ujawnienia prawdy, prawdy w różnych jej aspektach. Dojście do niej przysparza bohaterom wiele ciekawych przeżyć i wrażeń, bywa śmiesznie, ale i niebezpiecznie. Ale tak naprawdę ta historia wywołuje uśmiech na naszej twarzy. Cała jest podszyta ironią i sarkazmem, w najlepszym wydaniu. Prowadzone prywatne śledztwo, raz bardziej, raz mniej udolnie, nabiera rozmachu i tempa, gdy siostry przejmą się całą sprawą i wezmą ją do serca. Cały czas zastanawiałam się, kto jest tym prawdziwym sprawcą, podobnie jak ciotka, typowałam prawie każdego i każdemu potrafiłam przyporządkować powód. Ale jak to zazwyczaj bywa, autorka tak mną manewrowała, że w pewnej chwili straciłam pewność i rozeznanie. I tak naprawdę nie trafiłam, jestem pewna, że wy również będziecie mieli z tym problem. I to jest w kryminałach najlepsze, że do końca autor wodzi cię za nos, by później zmylić trop.
Czym różni się ta powieść od innych kryminałów? Ano tym, że jest trup, jest dochodzenie, ale nie ma policjantów ani innych służb tropiących przestępców. Śledztwo prowadzą prywatnie i po cichu bliscy zmarłego, a jak ono jest prowadzone, to już sami oceńcie. Więc nie liczcie na intrygujące i skomplikowane dochodzenie, wyrazistych i twardych policjantów, borykających się z problemami osobistymi.
Lekturę czyta się bardzo szybko, sprzyja temu nie tylko prosty i przejrzysty przekaz, ale szybko i dynamicznie skonstruowana akcja. Mnie w tej powieści zabrakło adrenaliny, powiewu tajemniczości, atmosfery strachu i grozy. Tak naprawdę nie odczuwałam, że to kryminał, taki był inny niż te, które dotychczas miałam okazję przeczytać. Liczyłam na więcej emocji, nie otrzymałam ich za wiele i to mnie zasmuciło.
Ale jak ktoś lubi lekkie kryminały, z nutką sarkazmu i ironii, i nie potrzebuje śmiałych i odważnych wrażeń, to ta lektura jest zapewne dla niego. Odpowiednia na popołudniowy relaks, przy kubku dobrej kawy.

Opowieść zaczyna się na pogrzebie Tomasza Raja od ?zabawnej? sytuacji.
Wszyscy uczestnicy tej smutnej uroczystości mogą ujrzeć przymocowaną do jednego z wieńców szarfę z napisem:
?Obyś przewracał się w grobie. Bez żalu ? Córka Nieboszczyka?
Oczy żałobników co chwila kierowane są na jedyną córkę zmarłego ? Tycjanę Raj ? konserwatorkę dzieł sztuki..
Czy na pewno jedyną córkę?
Kilka dni później do odziedziczonego po zmarłym ojcu domu wprowadza się Tycjaną i spotyka rozpakowującą swoje rzeczy?. Angelinę Raj, rzekomą swoją przyrodnią siostrę.
Do tego dochodzi ekscentryczna ciotka Józefina, która mimo wyników sekcji zwłok swojego brata Tomasza nie wierzy w nieszczęśliwy wypadek jako przyczynę jego śmierci. Nikt jednak nie bierze na poważnie jej podejrzeń ponieważ Józefina ma teorię spiskową na każdy temat. Dlatego wynajmuje ona ekspolicjanta Jarotę, zwolnionego ze służby za zbyt duże uwielbienie do napojów wyskokowych
Jaka jest przyczyna śmierci pana Tomasza ? Kto ukradł cenny miniaturowy portret z Jego biurka ?

?Córka nieboszczyka? to zabawny, trochę przewidywalny kryminał z lekką fabułą jednak idealny na wakacyjne, letnie wieczory. Jest on równocześnie pierwszą książką z zapowiadanego kryminalnego cyklu z siostrami Raj.