Columbine. Masakra w amerykańskim liceum

Reportaż mimo, że o ciężkiej tematyce i wypchany faktami napisany jest jak powieść, lekko, wciągająco, trudno się od niego oderwać. Poznajemy fakty z 1999 roku z perspektywy autora książki, raportów policyjnych, dzienników sprawców oraz opowieści osób, które ocalały z ataku i ich rodzin. Autor przedstawia fakty sprzed ataku, w trakcie oraz po nim. Książka pokazuje złożoność sytuacji, oraz to, że prawda nie jest biało-czarna, opisuje też podejście psychiatryczne pomagając choć trochę zrozumieć co kierowało sprawcami tragedii w Columbine. Książka zdecydowanie jest godna polecenia.

20 kwietnia 1999 roku dla uczniów liceum w Columbine miał być zwykłym wiosennym dniem. Nikt nie przewidział, że ta data już na zawsze zapisze się w kartach historii Stanów Zjednoczonych, jako największa masakra w liceum Columbine. Tego dnia, Eric Harris i Dylan Kle bold, weszli do szkoły i zastrzelili dwanaścioro uczniów i nauczyciela, poważne zranili jeszcze dwadzieścia cztery osoby. Obaj wyglądali na zwykłych licealistów, chodzili do liceum na przedmieściach Denver, spotykali się ze znajomymi, mieli dziewczyny, łapali się prac dorywczych. Lada chwila mieli iść na studia, które poprzedzał bal maturalny. Jednak na kilka miesięcy przed balem zaplanowali zamach bombowy na swoich rówieśników. Według ich planu, mieli zginąć wszyscy, bomby jednak nie wybuchły.

Dave Cullen przez dziesięć lat zbierał informacje, dokładnie analizował wszystkie narosłe wokół tej sprawy mity i przyglądał się losom lokalnej społeczności, która każdego dnia zmagała się z tragedią, jaka miała miejsce w liceum. Cullen, korzystając z dostępnych dokumentów i obszernego materiału dowodowego stworzył jeden z lepszych reportaży, jakie do tej pory czytałam. Autor w swojej książce nie skupia się na samej tragedii, nie przedstawia nam tylko tego, co wydarzyło się 20 kwietnia 1999 roku, ani też, co było tego przyczyną. Daje nam obraz społeczeństwa zmagającego się z prawdziwą traumą, która pozostawiła po sobie ślad, którego nie sposób jest wymazać. ?Columbine? to dogłębny obraz psychologiczny morderców ? poznajemy ich życie, myśli, a to wszystko dzięki dostępnym prywatnym dziennikom. Bardzo dokładnie przyjrzał się również ofiarom oraz poszkodowanym, ukazał nam ich życie po tragedii, korzystając z zeznań i transkrypcji rozmów ze świadkami. Cullen wykonał kawał dobrej roboty, zadał sobie wiele trudu, analizując wszystkie dokumenty, zeznania, odbył wiele rozmów, gromadząc przy tym ogromną ilość informacji, którą później musiał skrupulatnie prześledzić.

?Columbine? nie jest łatwą lekturą, ale warto po nią sięgnąć, tym bardziej że do takich sytuacji dochodzi coraz częściej. To kawał rzetelnie wykonanej pracy reporterskiej. Polecam.

?Columbine. Masakra w amerykańskim liceum? to wstrząsający reportaż o strzelaninie w jednym z amerykański liceum. Autor, Dave Cullen dokumentował go przez dziesięć lat. Przez te wszystkie lata próbował znaleźć odpowiedź dlaczego do tego doszło? Czy ją znalazł?
Eric Harris i Dylan Klebold to wydawałby się zwykli uczniowie jednego z liceum w Denver. Mieli swoje zainteresowania, podrywali dziewczyny, umawiali się na randki. Próbowali również swoich sił w szukaniu pracy. Kończą szkołę i mają iść na studia. Jednak pewnego dnia, zaczęli planować zamach bombowy w swojej szkole. Planowali to od drugiej klasy. Gromadzili bomby, broń i amunicje. Gdy bomby nie wystrzeliły, zastrzelili dwanaścioro uczniów i jednego nauczyciela. Zranili 24 osoby. Zrobili to 20 kwietnia 1999 roku i wydarzenie to przeszło do historii. Niestety, ale w kolejnych latach inni uczniowie wzorowali się na tym zamachu i próbowali podobnych.
Autor przed napisaniem tego reportażu przeprowadził rozmowy ze świadkami i rodzinami ofiar. Jego analiza jest bardzo dokładna i rzetelna.
Dzięki temu szczegółowemu opisowi Dave Cullen, dostarcza czytelnikowi wielu emocji. Ciężko sobie wyobrazić, że jesteśmy uczniami szkoły, w której może dojść do podobnych zdarzeń. Albo będąc uczniem w szkole, w której każdego dnia myśli się, że może ktoś wpaść na podobny pomysł. Że zamachowiec siedzi właśnie koło mnie, uśmiecha się, a w głowie ma gotowy plan jak mnie zabić.
Reportaż dostarcza wielu emocji i jest napisany językiem prostym. Innym niż zazwyczaj posługują się autorzy tego gatunku. Nie jest to krótki reportaż, ponieważ ma ponad 600 stron, ale jest na pewno bardzo dokładnym opisem tego co działo się przed i po zamachu.
Jeśli nie czytacie tego tupu książek, to myślę, że warto zrobić wyjątek i sięgnąć po ?Columbine. Masakra w amerykańskim liceum?.

Bardzo dobry, mocny i bardzo przejmujący reportaż, który zdecydowanie warto przeczytać.
Kwestią i główną osią jest nie tylko kto i co i jak, ale także, a może przede wszystkim...dlaczego.
Teoretycznie wszystko zaczęło się 20 kwietnia 1999 roku. W tym dniu uczniowie liceum w Columbine w stanie Colorado, 17-letni Dylan Klebold i 18-letni Eric Harris przynieśli do szkoły torby wypchane zrobionymi przez siebie bombami. Chcieli wysadzić placówkę w powietrze i zabić jak najwięcej osób. Dlaczego? Co nimi kierowało? Czy to było ot tak, wstali rano pomyśleli zrobimy bomby, wysadzimy szkołę? Czy może coś za tym stało? Może jakiś długotrwały nawarstwiający się proces?
Szczęście w nieszczęściu, ładunki nie wybuchły. Nie było wielkiej masakry. Była inna tragedia, bo w/w mieli niestety plan B. Przy pomocy strzelb i pistoletów samopowtarzalnych zamordowali 13 osób i ranili 24. Straszne. Nie potrafię sobie tego wyobrazić.
W pogodni za sensacją, takie wtedy w 1999 roku były standardy, rozkładano wszystko na czynniki pierwsze, szukano przyczyn, grzebano w życiu sprawców. Niby robiono dobrze, teraz też tak się robi. Ale wtedy pod koniec lat 90. XX wieku nie było takich zasad, protokołu, którym by się kierowano. Robiono to nijak, bez empatii, bez fachowego podejścia, na hurra i nie ukrywajmy, też dla sensacji. Poza tym droga, którą obrano....
Wiele, ba chyba większość informacji była zmyślona. Mediom niewiele udało się dowiedzieć. To czego się nie dowiedzieli zmyślili. Czy cel uświęca środki? Wyrządzono więcej szkody niż pożytku. Teraz, po ponad 20 latach, postąpiono by zupełnie inaczej, ale czy rzeczywiście tak by postąpiono?
Autor książki, Dave Cullen, prezentuje nam szokujące fakty dot. sprawców, ale i tego, co działo się póżniej, ile zła wyrządzili inni ludzie, media. Prezentuje i punktuje także wszystkie ślady, informacje, znaki, które świadczyły, były przesłankami, ostrzeżeniem, ze wydarzy się tragedia, Te znaki zlekceważono. Czy ktoś za to powinien ponieść karę? A może winny jest cały system?
Tym, co jako pierwsze rzuca się w oczy jest porządny reasarch. Reporter zadał sobie ogromnie dużo trudu żeby prześledzić wszystkie materiały odbyć wiele podróży, setki rozmów, zgromadzić i przeanalizować materiały. Powstałą z tego naprawdę porządna, doskonała merytorycznie książka, którą czyta się z przyjemnością jeżeli chodzi o robotę reportera i stronę literacką, z rozpaczą i wręcz niemym krzykiem jeżeli chodzi o samą zbrodnię i to co było póżniej.
Polecam. Doskonała książka, kawał porządnej reporterskiej roboty i mistrzowskie studium okoliczności, następstw, skutków, przyczyn i samych zbrodniarzy. Tę książkę powinien przeczytać każdy. Ona aż bije na alarm, ostrzega. Przeczytajcie.