Cień

"Większość ludzi jest spętana wzorcami, na które składają się przyzwyczajenia, instynkt stadny i korzyść własna. Dlatego też tak rozczarowująco łatwym jest przewidywanie ludzkich zachowań."

Ostatnio zaprezentowałam wrażenia po zapoznaniu się z ?Prawdą? Melanie Raabe, książka zrobiła na mnie oszałamiające wrażenie, to właśnie takich thrillerów psychologicznych poszukuję, pełna satysfakcja czytelnicza. Dlatego z wielkim entuzjazmem sięgnęłam po inną powieść autorki ?Cień?. Co prawda, nie udało się powielić mocnych uderzeń podczas zagłębiania się w nową intrygę z dreszczykiem, jednak dobrze bawiłam się przy jej rozpracowywaniu.

Raabe fantastycznie podkręca atmosferę, oferuje nie tylko ciekawy pomysł na fabułę, ale również atrakcyjnie go podaje. Odbiorca śledząc złożony scenariusz zdarzeń czuje, że jest wkręcany w wir incydentów, z których zaledwie kilka wybrzmiewa prawdziwymi nutami, inne przekierowują na fałszywe tropy, zmuszając do snucia nietypowych domysłów i frapujących interpretacji. W tym thrillerze nie dałam się łatwo omamić puszczanymi zasłonami dymnymi, dość gładko wyczułam, co się za nimi kryje, jakie motywy kierują bohaterami, a przede wszystkim intuicyjnie odgadłam, której z postaci przyporządkować mroczny czarny cień. Nie czułam się mocno zaskakiwana obrotem spraw, a nagły zwrot akcji, zmieniający wszystko o sto osiemdziesiąt stopni, nie zastał mojej wyobraźni zupełnie bezbronnej. Zastrzeżenia mam do niektórych irracjonalnych zachowań Norah, ale usprawiedliwieniem są wyjątkowa presja i perfidna manipulacja jakim podlegała.

Trzydziestopięcioletnia Norah Richter, dziennikarka, po zerwaniu z chłopakiem, przeprowadza się z Berlina do Wiednia. Rzuca się w wir pracy, lecz dziwne incydenty krążące wokół jej obecnego życia odciągają codzienność od spokojnych nurtów. Kobietę porywa silny prąd osobliwych słów i akcji, początkowo uważa je za mało istotne, choć niepokojące, jednak z czasem to właśnie na nich skupia się uwaga. Echa przeszłości sprzed dwudziestu lat, skrawki wspomnień, przebijają się na pierwszy plan, zaś data jedenastego lutego brzmi niczym straszna klątwa. Norah zanurza się w świat goryczy, zemsty, moralnych wątpliwości i wahań, dociera do najbardziej strzeżonych tajemnic, poddaje się zwodniczym poszeptom zła. Czy zdoła umknąć sztucznie wyznaczonemu przeznaczeniu? Do czego doprowadzi burzliwa konfrontacja wyrzutów sumienia i wymierzenie sprawiedliwości? Jak uwolni się od dojmującego ciężaru nienawiści i wściekłości? Co zrobi ze straszliwą wiedzą zagrzebaną głęboko w podświadomości, a która teraz daje o sobie znać?

Norah przeprowadza się z Berlina do Wiednia. Chce zacząć nowe życie, sama. Dostaje niezłą posadę w redakcji. Jednak pewnego dnia spotyka na swojej drodze dziwną kobietę, która mówi jej, że określonego dnia, w określonym miejscu Norah zabije bez przymusu i zupełnie dobrowolnie innego człowieka. Każdy potraktowałby to jak kompletne brednie, jednak zaczynają się dziać wokół naszej bohaterki dziwne rzeczy. W jej mieszkaniu coś się pojawia i ginie, smsy z nieznanego numeru sugerujące pewne fakty, przyjaciele, którzy się pozornie od niej odwracają. I w końcu nadchodzi ten dzień, który jest również datą pewnego tragicznego wydarzenia z przeszłości. Co zrobi Norah? "Cień" Melanie Raabe już po okładce wydał mi się intrygujący. Z początku czytałam książkę z wielkim zapałem. Od razu uświadomiłam sobie, że muszę poświęcić jej więcej uwagi i skupienia, by wyłapać wszystkie szczegóły. Spisek, w którym brała udział Norah, był bardzo interesujący i ciekawa byłam jak to wszystko się wyjaśni. Jednak lektura po pewnym zaczęła mnie lekko nudzić. Opisywany dzień za dniem bohaterki praktycznie niczym się nie różnił oprócz kilku niuansów. Zakończenie było niezłe, ale nie zaskoczyło mnie jakoś mocno. Z całej książki ostatnie 50 stron było najciekawsze. Podsumowując, bardzo lubię thrillery i mimo że sam pomysł na historię i jej zakończenie był dobry, to jednak trochę to wszystko było naciągane. Wiem, że nie mogę narzekać, że nie doświadczyłam tu wartkiej akcji, jednak nie udało się autorce trzymać mnie w ciągłym napięciu. Książka trochę inna niż wszystkie. Do szybkiego zapomnienia ????

Jeśli szukacie thrillera o ciężkiej, posępnej atmosferze, nawet trochę przygnębiającej, z bohaterką, która jest inteligentna, bez wątku miłosnego i z zakończeniem, które zaskakuje, chociaż odpowiedź na wszystkie pytania mamy pod nosem - to koniecznie sięgnijcie po Cień.

Dawno nie czytałam książki, która miałaby taki styl. Krótkie zdania, dobitne i wywarzone, sprawiają takie trochę niepokojące wrażenie. Całość jest utrzymana w pesymistycznej otoczce, nawet pogoda opisana jako deszczowa, zimna i wilgotna, dodaje dodatkowego mrocznego klimatu. Gdyby powstała ekranizacja, na pewno byłby to taki "ciemny" film.

Nie jest to pozycja, która przypadnie wszystkim do gustu, jednak mnie styl autorki, fabuła, kreacja bohaterów i klimat powieści bardzo odpowiadały. Chociaż początek nie był zachęcający, to potem z każdą stroną rosło napięcie i - wydawałoby się, psychoza bohaterki.

Propozycja wydawnictwa Czarna Owca kolejny raz musiała zostać oceniona bardzo wysoko. Myślę, że jest to powieść, której jeszcze na naszym rynku nie było - nieprzewidywalna i daleka od schematu. Gorąco polecam.

Musze powiedzieć, że ?Cień? ma dość dobrze skonstruowaną intrygę, która została przemyślana. Zakończenie trochę rozczarowuje. Spodziewałam się czegoś innego, bardziej mrocznego, nawiązującego do przeszłości głównej bohaterki. Nie jest ono złe, nawet całkiem sensowne, ale nie tego oczekiwałam. Nawet można się go domyślić. Mi pojawiła się w głowie taka myśl, ale nie pasowała mi do reszty niepokojących wydarzeń, więc ją odrzuciłam.

Całość czyta się dość szybko z wciąż rosnącym zainteresowaniem, które jednak gdzieś ulatuje pod sam koniec historii. Powieść uświadamia nam jak łatwo jest nas zmanipulować, kierując naszą uwagę na podrzucane tropy. Podoba mi się atmosfera niepokoju wywołana uczuciem bycia ciągle obserwowanym. Nie jest to zła powieść, ale jeśli szukacie efektu wow, to niestety się zawiedziecie.

?Cień? to powieść, która przedstawia nam wydarzenia, które wiodą w tego typu utworach, Mamy więc tajemnicę sprzed lat, która nie daje o sobie zapomnieć głównej bohaterce, jej ucieczkę w zupełnie nowe życie i oczywiście ta nieszczęsna przeszłość, która obowiązkowo kładzie się cieniem na jej życiu. Ale to tylko pozory. Bo historia tutaj przedstawiona jest trochę inna. A nosi ona tytuł ?Cień?.

O książce możemy przeczytać, że:
?11 lutego zabijesz na Praterze mężczyznę o nazwisku Arthur Grimm. Z własnej woli. I nie bez powodu?. Młoda dziennikarka Norah chce zostawić za plecami dotychczasowe życie i jest świeżo po przeprowadzce z Berlina do Wiednia, gdy jakaś stara żebraczka wypluwa jej te słowa na ulicy niemal prosto w twarz. Norah jest w szoku, bo dokładnie 11 lutego wydarzyło się przed wieloma laty coś strasznego. Mimo to lekceważy słowa niezrównoważonej kobiety ? to jakaś wariatka, nie ma innej możliwości. Ale krótko potem pojawia się w jej życiu tajemniczy mężczyzna o nazwisku Arthur Grimm. Kiełkuje w niej straszliwe podejrzenie: może faktycznie ma aż nadto wystarczający powód, by się mścić? Co się naprawdę wtedy wydarzyło, tej najgorszej nocy jej życia? I czy może wyrównać rachunki, nie uciekając się do morderstwa?

Pewnych rozwiązań zastosowanych przez autorkę można się było spodziewać, a nawet udało mi się parę zgadnąć. Jednak myliłby się ktoś, kto sądzi, że cała powieść jest przewidywalna. Wielki finał jest zaskakujący i widać że pisarka wspięła się na wyżyny swojej wyobraźni. Dodatkowym plusem jest tutaj atmosfera Wiednia. Nie dość, że jest to piękne i klimatyczne miasto, to dodatkowo jest przedstawione w zimowej scenerii, a to dodaje samej historii sporo atmosfery. Może nie zagrożenia, ale jakiegoś zagęszczenia, które prowadzi nas zapewne do czegoś niedobrego. Uważam że powieść tą mogę polecić każdemu, kto chce wreszcie thriller, który mimo że pełen tradycyjnych metod, ma także sporo zaskakujących zwrotów akcji, a to jest super.

Cienie przeszłości.

Thriller psychologiczny jakich z pozoru wiele. Mamy tu tajemnicę z przeszłości, która kładzie się cieniem na życiu głównej bohaterki, mamy jej ucieczkę od dawnego życia i mamy też powracającą przeszłość, która nie chce dać o sobie zapomnieć. Znajdzie się także oczywiście miejsce na wyjaśnienie całej zagadki oraz na trzymającą w napięciu sekwencję końcową, która zerwie do końca zasłonę, za którą czai się zagadka z przeszłości. Wszystko to już znamy - takich książek wskazać można bez liku. W "Cieniu" zaskakuje jednak sposób przeniesienia w/w schematu na karty powieści, przez co ma ona w sobie powiew świeżości, a tym samym zachęca do czytania, które staje się naprawdę interesującym doświadczeniem.

Norah Ritcher ewidentnie ucieka od przeszłości. A także od swojego dawnego życia. Po zerwaniu z narzeczonym (powód zerwania był co najmniej głupi, no ale cóż - nie wszystko w fabule zawsze wypada idealnie) przeprowadza się z Berlina do Wiednia licząc na to, że zacznie od nowa. Spotyka jednak przypadkiem uliczną żebraczkę, która zaczepia ją słowami: "11 lutego zabijesz na Praterze mężczyznę o nazwisku Arthur Grimm. Z własnej woli. I nie bez powodu". Od tego momentu zaczyna robić się co najmniej dziwnie... I to tym dziwniej, że wspomniany Arthur Grimm rzeczywiście pojawia się w życiu głównej bohaterki. Czy rzeczywiście Norah go zabije? A jeśli tak, to dlaczego? Czy Grimm ma coś wspólnego z tragicznymi wydarzeniami z przeszłości Nory?

Thriller poprowadzono fabularnie bez większych zarzutów. Pewnych rzeczy można się tutaj spodziewać, ale wtórności w tej książce bym nie upatrywał, a to z powodu dużej liczby elementów nowych, ciekawych i w efekcie przykuwających uwagę. ZNAKOMICIE poprowadzono tutaj zwłaszcza aspekt psychologiczny całej opowieści. Atmosfera sukcesywnie zagęszcza się na kolejnych stronach, robi się - jak wspomniałem - z biegiem wydarzeń coraz dziwniej... Zaczynają znikać przedmioty domowego użytku Nory, w ich miejsce pojawiają się inne (np. broń palna...) - dzieje się! A końcowy twist fabularny jest naprawdę palce lizać.

Mam wrażenie, że o tej książce będzie głośno :) Kwalifikacja tej lektury jako thrillera jest jak najbardziej zasłużona, ale to aspekt psychologiczny książki jest tym CZYMŚ, co zasługuje na uwagę. I to na SZCZEGÓLNĄ uwagę. Coś mi się wydaje, że Melanie Raabe ma szansę stać się autorką, której powieści będzie się wypatrywać - oby!

Ze spraw pobocznych, ale niemniej ważnych - osadzenie fabuły w zimowej scenerii Wiednia było strzałem w dziesiątkę! Piękne miasto, tajemnicze wydarzenia, dreszcz emocji, wciągająca historia - to połączenie zdecydowanie działa :)

Sobie i Wam życzę jak najwięcej tak dobrych lektur jak ta :)