Aptekarz

?Aptekarz? Iwony Bogusz nie należy do książek bardzo dobrych, ani do złych, jest to po prostu dobra powieść. Bardzo spodobał mi się fakt, że pisarka w swoim dziele połączyła aż trzy gatunki: kryminał, obyczajówkę i fantastykę - wątek czytania w myślach. To połączenie stworzyło bardzo oryginalną powieść - pomimo mojego długiego stażu czytelniczego, z takim połączeniem miałam po raz pierwszy kontakt. Ale niestety wykonanie poszło autorce troszeczkę słabiej...

O czym tak naprawdę jest ta historia?

?Aptekarz? opowiada o życiu pana Juliana, który prowadzi aptekę w Wejherowie. Praca w zawodzie to nie jedyna rzecz, którą odziedziczył po swoich przodkach. Razem z tym dostał niespotkany dar - umiejętność czytania w myślach. I nie tylko wie co siedzi w głowie złych ludzi, ale i ich ofiar. W okolicy dochodzi do zbrodni. Jedyne co łączy wszystkie przestępstwa, to fakt, że trupy za życia czerpały radość z krzywdzenia innych. Pan Julian ubolewa na zdrowiu i niestety nie pamięta już niektórych rzeczy, w tym co robił w określonym czasie. Niestety śledczy wpadają na trop, który prowadzi ich prosto w ręce aptekarza. Jaką rolę w całym tym przedstawieniu odegra aptekarz? Czy ktoś jednak pragnie jego upadku? Jak zakończy się ta historia?

Zanim opowiem o swoich odczuciach, chcę Wam powiedzieć, że tytułowy bohater strasznie przypominał mi głównego bohatera serialu ?Archiwista?, który muszę w końcu skończyć. Kto z Was oglądał? Chyba głownie dlatego chciałam przeczytać tę książkę :)

Powiem tak, na początku autorka strasznie mnie zaciekawiła i do ponad połowy nie potrafiłam się oderwać od książki. Niestety czym bliżej końca, tym nie potrafiłam cieszyć się z czytania i byłam zmuszona odkładać książkę na półkę, by chociaż na chwilę od niej odsapnąć. Bardzo spodobała mi się zagadka kryminalna, którą miałam rozwiązać razem z bohaterami, autorka bardzo dobrze posługuje się technikami kryminalnymi, jednak na koniec czegoś mi po prostu zabrakło. Mimo początkowej zabawy w kotka i myszkę, domyśliłam się kto był złym charakterem w tej powieści. Jak dla mnie autorka nie powinna zwalniać tempa, ponieważ początek był bardzo obiecujący.
Pani Iwona umiejętnie przedstawiła czytelnikowi wątki z teraźniejszości oraz przeszłości, ale jest jedno ?ale?. Zabrakło mi odpowiedniego tła. Niestety jestem trochę wymagającym czytelnikiem i bardzo lubię kiedy autor poza fabułą, skupia się również na klimacie swojej książki. Jednak nie mogę mieć o to dużych pretensji, ponieważ jest to debiut i jestem pewna, że kolejna powieść będzie jeszcze lepsza!

Czy książkę polecam? Znajdziecie tutaj dużo wątków m.in., trudne relacje w rodzinie, pedofilię, tajemnice, które dopiero po latach wychodzą na światło dzienne, jednak ?Aptekarza? z ręką na sercu mogę polecić osobom, które zaczynają swoją przygodę z kryminałami, ponieważ dla fanów tego gatunku, pozycja ta niekoniecznie przypadnie do gustu.

Julian Tiliański jest farmaceutom. Prowadzi swoją aptekę, która jest w jego rodzinie od pokoleń.
Aptekarz ma pewien dar, który sam uważa za swoje przekleństwo. Słyszy on złe myśli ludzi. I słyszy je, aż nie udzieli pomocy osobie, która jej potrzebuje.

W Wejherowie dochodzi do serii zabójstw. Ofiarami były osoby, które znęcały się i niszczyły życie innym ludziom. Głosy, które słyszy Julian nie dają mu spokoju i bardzo osłabiają jego już stary organizm.

Okazuje się też, że wszystkie ślady pozostawione przez mordercę prowadzą właśnie do Tiliańskiego. Czy faktycznie mógł on zabić?

"Aptekarz" to debiutancka powieść Iwony Bogusz. Mam szczęście do debiutów, bo to kolejny świetny na który ostatnio trafiłam.

Książka to miks gatunków. Znajdziemy tu intrygę kryminalną, która jest dobrze przemyślana. Do końca nie mogłam odkryć, kto stoi za morderstwami.
Są również wątki obyczajowe. Historia życia Juliana, jego rodziny, relacje z sąsiadami i mieszkańcami Wejherowa.

Autorka do tego miksu bardzo umiejętnie wplotła realizm magiczny. W rodzinie Tiliańskiego dar słyszenia myśli dziedziczą kolejni męscy potomkowie. Rzadko czytam książki z takimi elementami. Ale muszę powiedzieć, że bardzo mi się to podobało.

Postać samego aptekarza jest bardzo ciekawa. Budzi sympatię, ale i współczucie. Za sobą ma ciężkie życie i chłodną relację z synem. Za to piękna jest jego relacja z wnuczką. Dziewczyna podobnie do niego interesuje się ziołami i ziołolecznictwem oraz idąc w ślady dziadka, studiuje farmację. Dzięki retrospekcją, czytelnik bardzo dobrze poznaje Juliana. To jak przebiegało jego życie, z czym musiał się mierzyć, z jakim złem musiał walczyć.

"Aptekarz" to kryminał całkiem inny od tych które zwykle czytam. Jest to wielogatunkowa lektura, która na dłużej pozostanie w pamięci.

?Nie pomożesz innym, dopóki nie pomożesz sobie?.

Kasia od dziecka marzyła, żeby zostać farmaceutką. Tą pasją zaraził ją ukochany dziadek, od którego wiele się nauczyła, między innymi tego, że można leczyć nie tylko syntetycznymi lekami, ale także tym, co dała natura. Zaraził ją pasją do ziołolecznictwa. Od zawsze dziadek był dla niej kimś wyjątkowym, niezwykłym, mądrym, kimś na kim mogła polegać w każdej chwili, komu mogła się zwierzyć ze wszystkich problemów. Teraz gdy spełniła swoje marzenie i może dziadkowi pomagać w aptece, którą ma w przyszłości od niego przejąć, on zaczyna się dziwnie zachowywać, niedomaga, szwankuje mu pamięć, źle się czuje, aż pewnego dnia doznaje udaru mózgu i trafia do szpitala. Na domiar złego w okolicy dokonano dwóch morderstw, zaś dowody znalezione na miejscach zbrodni, jednoznacznie wskazują, że sprawcą jest Julian Tiliański. Kasia nie może w to uwierzyć. Przecież to niemożliwe, żeby jej ukochany dziadek, ten najlepszy człowiek na świecie, jakiego zna, był mordercą.

Nieprzytomny Julian nie może skontaktować się z wnuczką i ostrzec przed grożącym jej i całej rodzinie niebezpieczeństwem. Kasia jeszcze nie wie, że jej dobiegający osiemdziesiątki dziadek, nie jest zwyczajnym aptekarzem. Jest kimś wyjątkowym, obdarzonym niecodziennym darem dziedziczonym przez mężczyzn w ich rodzinie. Potrafią oni czytać w myślach osób, które chcą popełnić coś złego i słyszą te głosy dotąd, aż uda się im udzielić pomocy tym, którym grozi niebezpieczeństwo. Julian niejednemu w życiu pomógł, ale tym samym przyciągał do siebie kłopoty.

Nie mogę uwierzyć, że ta książka jest literackim debiutem autorki. Nigdy dotąd nie spotkałam się z takim połączeniem, kryminału z realizmem magicznym. Główny bohater też jest nietypowy , jako że ma już swoje lata, a posiadany niezwykły dar, wcale nie postrzega jako coś wyjątkowego, uważa raczej, że jest dla niego przekleństwem. Teraz wiek i podupadające zdrowie oraz kłopoty z pamięcią, powodują, że coraz trudniej mu radzić sobie z niecichnącymi głosami w swojej głowie. Chciałby, aby tę schedę przejął po nim ktoś inny, młodszy.

Iwona Bogusz zaimponowała mi sporą wiedzą na temat ziołolecznictwa, którą wspaniale wykorzystała w swojej powieści. W fenomenalny i przemyślany sposób połączyła ze sobą dwa wątki, zarówno ten dotyczący rodzinnej tajemnicy i daru czytania ludziom w myślach, jak i ten realistyczny, gdzie byłam świadkiem toczącego się śledztwa w sprawie seryjnego mordercy. Fabuła była tak skonstruowana, że byłam nawet w stanie uwierzyć, że takie rzeczy mogłyby wydarzyć się naprawdę, chociaż można było też założyć, że wiekowy aptekarz, ma kłopoty natury psychicznej. ?Aptekarz? to fascynująca powieść, pełna mistycyzmu i tajemniczości, z bardzo ciekawym wątkiem kryminalnym i rozbudowanym tłem obyczajowym. Tę aurę tajemniczości, inności można znaleźć na każdej stronie tej frapującej powieści. Wciąż pojawiały się nowe wątki z przeszłości, na światło dzienne wychodziły kolejne rodzinne tajemnice. Autorka umiejętnie przeplata wydarzenia współczesne, z tymi które rozgrywały się w dalszej i bliższej przeszłości. Dzięki retrospekcjom udaje się odkryć i zrozumieć motywy zbrodni. Na uwagę zasługują wspaniale wykreowane główne postaci, niesamowitego dziadka i jego inteligentnej wnuczki, która odegrała w powieści znaczącą rolę. Właściwego kolorytu powieści dodają postacie dobre i złe, które wzajemnie się uzupełniają, bo nie wszyscy są dobrzy, ale też nie wszyscy są źli, chociaż chwilami tak to wygląda. Świetnie skonstruowana powieść, w której autorka umiejętnie wodziła mnie za nos i wielokrotnie udało jej się wprowadzić mnie w błąd i uśpić moją czujność. Ta nieustanna gra z czytelnikiem, spowodowała, że zakończenie zupełnie mnie zaskoczyło, bo nie przypuszczałam, że będzie tak złożone i przewrotne.

Iwona Bogusz przedstawia nie tylko historię rodu Tiliańskich i ich rodzinne tajemnice, które sięgającą kilku pokoleń wstecz, ale także historię Wejherowa, gdzie wiernie oddaje realia miasta, jego topografię i klimat. Ukazuje dramaty rodzinne rozgrywające się za zamkniętymi drzwiami. Przemoc domowa, alkoholizm, wykorzystywanie seksualne dzieci, to tylko niektóre z poruszanych w powieści problemów. To, co zwraca uwagę to nie tylko krzywda ofiar, ale obojętność i milczące przyzwolenie sąsiadów. Przemoc w rodzinie jest skutkiem wielopokoleniowego, społecznego przyzwolenia na stosowanie przemocy wobec najbliższych, w szczególności wobec kobiet i dzieci. Przykre jest, że w wielu środowiskach akceptuje się bicie, zwłaszcza dzieci, bo panuje przekonanie o dominującej roli mężczyzny w rodzinie, ?pana i władcy?.

Jestem zachwycona lekturą Aptekarza i w pełni usatysfakcjonowana, czekam na kolejne książki autorki, po które sięgnę w ciemno.

?Dzisiaj sprawca ma więcej praw niż jego ofiara. To nie są prawa człowieka, to prawa sprawców, żeby mogli dalej pastwić się nad swoimi ofiarami.?

Dziś przedstawię Wam książkę Iwony Bogusz ?Aptekarz?. Główny bohater to farmaceuta Julian Tiliański, który jest wyjątkowym aptekarzem ? posiada dar jakim jest czytanie w myślach ludzi, którzy zamierzają zrobić innym coś złego lub są w niebezpieczeństwie. Tiliański uważa, że jego obowiązkiem jest udzielić pomocy osobie, której myśli przeczytał, dopiero wtedy głosy cichną, dają mu spokój ducha i sumienia, a także możliwość dalszego funkcjonowania. Niestety jego życiowe zadanie zaczyna go przerastać, umarła mu żona, która była ogromnym wsparciem, a jemu samemu doskwiera już wiek i problemy z tym związane.

Akcja książki dzieje się w Wejherowie, to właśnie tam znajduje się apteka w której pracuje pan Julian. Mimo, iż wydarzenia mają miejsce w czasach współczesnych, w treści książki dość często znajdują się nawiązania do przeszłości, ponieważ wydarzenia które miały miejsce kiedyś, odgrywają ogromną rolę w tym co dzieje się obecnie. Książka zawiera głównie wątki obyczajowe, dlatego też pokusiłabym się o stwierdzenie, iż jest to powieść obyczajowa, jednakże nierealistyczny wątek czytania w myślach oraz magii nadaje tej pozycji odrobinę niesamowitości. Momentami odczuwamy także dreszczyk emocji związany z wątkami charakterystycznymi dla kryminału, co według mnie tworzy idealnie spójną całość.

Poselstwo pana Jana jakim jest pomoc innym ludziom zaczyna go przerastać, problemy zdrowotne, a właściwie całkowita niemoc, sprawiają, że do akcji wkracza jego wnuczka Kasia oraz syn Piotr. Dziewczyna wydaje się być słońcem na niebie swojego dziadka, jej pojawienie idealnie zgrywa się w czasie z wydarzeniami, które zaczynają komplikować życie aptekarza jeszcze bardziej niż do tej pory. Sama Kasia ma też swoje problemy sercowe, wydaje się, że mogą sobie z dziadkiem wzajemnie pomóc.

Książkę oceniam bardzo pozytywnie, być może nie jest ona dla twardo stąpających realistów, którzy nie wierzą w nadprzyrodzone moce, ale moim zdaniem poznanie jej to naprawdę świetna rozrywka. Bardzo dobrze czytało mi się ,,Aptekarza?, można powiedzieć wręcz pochłaniało, stąd poleciłam ją już moim znajomym i polecam ją również Wam.

Farmaceuta to debiut Iwony Bogusz i będąc szczerym nie jest źle, ale do ideału jeszcze daleka droga.? Na temat samego wątku fabularnego nie ma się co rozpisywać bo opis z okładki dość precyzyjnie podaje zarys tego czego możemy się w powieści spodziewać, a nie chce też niepotrzebnie zdradzać szczegółów historii.??
Początek miałem dość trudny bo niestety było żmudnie i nudno, jednak stopniowo z czasem jakoś się to wszystko rozruszało, niestety nie do końca w tym kierunku, którego oczekiwałem, ponieważ sporo tutaj było wątków obyczajowych i społecznych, a ten dla mnie właściwy kryminalny pojawia się znacznie później. ??
Co do tempa akcji, dla mnie w powieści wszystko toczy się trochę zbyt wolno i to właśnie nierówne tempo akcji sprawiało, że moje zainteresowanie historią to wzrastało to diametralnie spadało co sprawiało, że ciężko było przez niektóre momenty przebrnąć.??
Autorka bardzo sprawnie posługuje się retrospekcją w celu ukazania nam przyczyny danego wydarzenia, a to stopniowe odkrywanie elementów układanki w bardzo ciekawy sposób budowało napięcie. ?Na plus zaliczam też wykreowane postacie, ponieważ myląc często tropy można zatracić się w tym kto jest dobry, a kto zły.??
Liczyłem, że historia ?głosów? aptekarza będzie jakimś marginalnym tłem, niestety ten wątek fantastyczno-mistyczny okazał się dość znaczący co dla mnie akurat jest wadą z racji, że nie lubię w kryminały wplecionej fantastyki bo zwyczajnie w jakiś sposób mi to pozbawia realizmu w danej historii.??Cała historia wydała mi się ciekawie rozwiązana i zakończenie może zaskakiwać, a to zawsze działa na korzyść w kryminale.

?Powieść oceniam raczej pozytywnie nie jest to dla mnie jakiś hit, a zwyczajna przyzwoita historia, którą można przeczytać jednak nie na tyle wyjątkowa by sięgać po nią w pierwszej kolejności.