Agathe

Powiem lekarz odlicza ilość rozmów z pacjentami. Zniczulony latami pracy, słuchaniem problemów innych, zatracił sam siebie. Skupił się na bolączkach duszy pacjentów, pomagał uporać się nie rzadko z błahostkami.
I kiedy upragnionej emeryturę zostało tylko kilkaset rozmów, jego sekretarka zapisuję na terapię Agathe, która zmusi lekarza do zmiany postrzegania rzeczywistości.

Coraz bardziej doceniam tego typu lektury pokazujące jak duży wpływ na nasze życie mają inni ludzie.
Często obieramy w życiu cele, po zrealizowaniu jednego przychodzi kolejny, ale co robić kiedy nadchodzi jesień życia. Poświęcając całe życie dla innych bardzo łatwo jest zapomnieć o samym sobie.
Wbrew pozorom, na przekór tytułowi to historia mężczyzny. Samotnego terapeuty, dla którego domem stał się gabinet.
Sam lekarz zatracił się i przestał pamiętać o ,,zdrowym egoizmie" przez co znudził się życiem. Jego egzystencja kręci się wokół gabinetu i pacjentów, ale praca nie przynosi mu żadnych satysfakcji. Nie jestem pewna kto tu dla kogo jest terapeutą...

Zakończenie takie trochę bez zakończenia. Pozostawia pole do interpretacji.
Cała książka skłania czytelnika do refleksji, bombarduje nas pytaniami, których wolelibyśmy uniknąć. Porusza tematy, o których się głośno nie mówi, ale samotnym można być wśród tłumu ludzi.