Gra Sznurki i dziurki Granna

Recenzja zabawki kreatywnej Sznurki i dziurki

?Sznurki i dziurki? to nie gra planszowa, chociaż ?może być zabawką dla jednego dziecka? i jest oznaczona, jako ?Gram sam?. Jest to zabawka manualna, która uczy przewlekania sznurka i rozwija kreatywność dziecka w zakresie uzupełniania kolorowych wzorów ukazanych na wyszywankach oraz tworzenia własnych kompozycji.

Pozycja dla 1-4 uczestników zabawy w wieku 3-7 lat. Wewnątrz opakowania znajdziemy 8 sznurków w kolorach niebieskim, żółtym, zielonym i czerwonym ? w każdej barwie para, każdy o długości ok. 70 cm, 4 ilustracje z dziurkami, instrukcję.

Wydawca już na pudełku skupia się na zaletach zabawki, która ma duże walory edukacyjne. Dziecko ćwiczy sprawność ręki, rozwija kreatywność oraz poczucie własnej wartości, także jako małego artysty.

Sznurki są plecione, całkiem mocne i zabezpieczone na końcach, zatem łatwo je przecisnąć przez otworki. Plansze ukazują zwierzątka, widzimy tutaj jeża, dwa ptaki ? jeden przypominający z kształtu kaczkę i drugi hmmm, wróbla, oraz rybkę. Wszystkie organizmy w fantazyjnych, nienaturalnych kolorach, jakby raczej wyciągnięte z baśni.

Plansze wydają się być odrobinę za małe ? grubość kartonu oraz odstępy pomiędzy dziurkami mogłyby być większe, co naszym zdaniem jest słabą stroną tego produktu. Dzieci z pewnością skupią swoją uwagę na wielkich, szeroko otwartych oczach zwierzątek i elegancko dopasowanej palecie barw na ilustracjach ? przypomina nam złotą jesień na drzewach.

Każdy z obrazków przy kolejnych aktywnościach dziecka może różnić się detalami, ponieważ to od małego projektanta zależy, w jaki sposób przeciągać będzie kolorowe sznurki.

Jeżeli myślicie, że to nudne dla dzieci: mylicie się. Maluchy lubią wyzwania, a przy tym muszą zorientować się (patrząc na wzór), w jaki sposób należy poprzewlekać nitki, by wyszło tak samo. Ze względu na to muszą włączyć myślenie abstrakcyjne z tym, co mają przed sobą: sznurkiem i dziurkami. Mogą też przewlekać według własnego pomysłu, dobierając kolory i bawiąc się wzorami.

Sznurków jest sporo, więc dzieci mogą sobie nawet robić zawody: kto pierwszy ułoży dany wzór bez błędów. Potem zamiana wzorami i znów liczenie czasu. Nam, dorosłym, może to zadanie wydawać się dość monotonne, ale dla dzieci jest naprawdę atrakcyjne i świetnie je wycisza, a przy tym uczy cierpliwości.

Jeżeli widzę jakaś wadę, to grubość kartoników. Mogłyby być nieco twardsze i grubsze, a jednocześnie mniej podatne na zniszczenie i zużycie. Dzieci bardzo się angażują podczas pracy i ściskają tekturkę, przez co trochę się wygina. Mimo tego jest na szczęście dość wytrzymała.

Ja byłam dzieckiem, które uwielbiało wszelkie lepienia, wyplatania, zaszywania, malowania i całą resztę związaną z plastyką. Teraz dzieciom bardzo tego brakuje - rodzicom często nie chce się wyjmować farb czy plasteliny, bo przecież się ubrudzi czy poprzyczepia do dywanów. Warto jednak wrócić do tych manualnych aktywności.