Ebook Żywoty świętych Pańskich mobi,epub

h, poznał twardy los niewoli, w jakiej znajdowali się chrześcijanie pod jarzmem Maurów. Widział jeńców przykutych do taczek, w kajdanach ciężkich pracujących wśród głodu i zimna, wystawionych na ustawiczne niebezpieczeństwa utraty wiary. Jego serce dobroczynne i litosne postanowiło nieść im pomoc. Cały swój majątek poświęcił na to, by wykupywać niewolników. Sam wyzwolił trzystu jeńców z niewoli. Było to w roku 1223 w dzień uroczystości św. Piotra w Okowach, kiedy w nocy ukazała mu się Matka Najświętsza, pochwaliła jego gorliwość w niesieniu pomocy niewolnikom i objawiła życzenie, by założył zgromadzenie, którego celem miało być wybawianie jeńców z nieszczęścia niewoli. Następnego dnia poszedł Piotr do św. Raymunda z Pennafort, który był jego spowiednikiem, aby przedstawić, co mu Matka Boża objawiła. Lecz jakie było zdziwienie, gdy się dowiedział, że Raymund to samo miał widzenie i to samo odebrał polecenie od Matki Boskiej. Udali się obaj do króla Jakóba I., króry jako trzeci tego samego był dostąpił objawienia. Wola Boża była widoczną. Raymund ułożył regułę nowego zgromadzenia, a Piotr otrzymał z jego ręki nową suknię zakonną w kościele św. Krzyża. Było to wroku 1223. Piotr był pierwszym jenerałem nowego zakonu. Oprócz trzech zwykłych ślubów: czystości, posłuszeństwa i ubóstwa przyjął zakon czwarty ślub poświęcania własnej osoby, gdzie chodziło o wybawienie jeńców. Zgromadzenie to zawiązało się pod nazwą ˝Służebników Maryi od wybawiania jeńców˝. Zakonnicy nosili długą białą suknię z herbem królów aragońskich na piersiach. Nowy ten zakon rycerski zatwierdził papież Grzegórz IX. w roku 1235. W dzień założenia wstąpiło do zgromadzenia sześciu innych rycerzy. Zakon wzrastał z roku na roku, tysiące niewolników zawdzięczało mu wolność. Zrazu ograniczał swą działalność na chrześcijańską Europę. Później zaś rozszerzył swą pracę także na inne kraje, wysyłając swych ˝wykupicieli˝ także w obce strony między niewiernych. Św. Piotr był dwa razy w Afryce dla dobra biednych niewolników. Wiele tam cierpiał prześladowania, wiele razy przebywał w więzieniach dla Chrystusa. Z największą gorliwością spełniał urząd jenerała aż do roku 1249. Zmęczony i wycieńczony na siłach nadmierną pracą, złożył godność przełożonego zakonu i zamieszkał w klasztorze. Tu spełniał najniższe posługi. Najchętniej rozdawał przy drzwiach klasztoru jałmużnę, krzepiąc biednych słowem Bożem. Po całym świecie chrześcijańskim rozeszła się sława jego życia i poświęcenia. Tysiące wykupionych niewolników rozszerzały jego zasługę i głosiły jego wielkie imię po świecie. Królowie i książęta oddawali mu cześć i szacunek. Król francuski Ludwik chciał go zabrać ze sobą do Ziemi świętej, kiedy gotował się na wyprawę krzyżową. Niestety śmierć zaskoczyła wiernego sługę Chrystusowego. Przed zgonem zwołał Piotr rycerzy swego zakonu i wzywał ich do wytrwania w miłości i do poświęcania się dla niewolników. W godzinę śmierci ukazała się św. Piotrowi Najświętsza Panienka, by jeszcze za życia nagrodzić go za trudy, który w jej imieniu podjął dla nieszczęśliwych. Umarł w dzień Bożego Narodzenia w roku 1256 z słowami na ustach: O jak słodką jest śmierć pod opieką Maryi! Papież Urban VIII. policzył go w roku 1628 w poczet świętych. Kościół obchodzi pamięć św. Piotra Nolaska w dniu 31. stycznia. Nauka Życie świętego Piotra Nolaska, to jedno pasmo ustawicznego poświęcenia dla bliźnich. Całe swe życie służył nieszczęśliwym a przez to najlepiej służył Panu Bogu według słów Chrystusa Pana: ˝Coście jednemu z tych maluczkich uczynili, mnieście uczynili˝. Mało cenił ten świat i znikomości jego, bo wiedział, że w dzień sądu Bożego uciechy i dobra światowe przedstawią się nam w całej swej marności i nicości. Zawsze chcę chętnie nosić, tak zwykł był mawiać, słodkie i lekkie jarzmo Chrystusowe, i nie chcę, by troska i przywiązanie do dóbr doczesnych panowały nad duszą moją, bo przez nie oziębia się miłość Boża. Krótkie i niepewne jest życie, i nikt z nas nie wie, kiedy śmierć go zaskoczy i powoła na sąd, gdzie będzie trzeba zdawać surowy rachunek z całego życia. Iluż to zejdzie z tego świata nieprzygotowanych, przygniecionych grzechami, jako łup wiecznych kar piekielnych! Jak zmiennym jest wszystko, co posiadamy na świecie! Jeżeli bogactw nie używamy ku dobremu, więcej nam szkody niż korzyści przynoszą. Piękność ciała więdnieje z każdym dniem, i wnet przeminie. O jak marną jest pochwała ludzka wiecznej chwały w niebie? Niczego więc nie pragnę, jedno nieba! Inni święci z dnia 31. stycznia: Św. Aldan, biskup irlandzki. - Św. Bobin, biskup z Troyes. - Św. Cyrus, lekarz i zakonnik. - Św. Jan, żołnierz. -