Ebook Wojna polsko-jaruzelska. Stan wojenny, czyli kontrrewolucja generałów mobi,epub

imną wojnę, a to właśnie ta klęska dała Polsce niepodległość. Zdaniem Mażewskiego, zbędności ,,Solidarności" dowodzi też to, że ,,w innych państwach regionu sprawy potoczyły się mniej więcej podobnie, niezależnie od siły ruchów opozycyjnych". Wedle tego znanego prawnika i politologa związek założony w wyniku strajku powszechnego po prostu ,,wstrzelił" się w czas, gdy system jałtański załamywał się, a Polska była już państwem ,,w znacznej mierze zliberalizowanym"[4]. Nie ma chyba potrzeby wchodzenia tutaj w szczegółowy rozbiór tak radykalnych sformułowań, gdyż w istocie cała ta książka jest polemiką z nimi. Moim zamiarem, co wynika już z tytułu, nie był monograficzny opis i analiza całego polskiego ,,cyklu rewolucyjnego" od lipca 1980 r., gdy wybuchły pierwsze strajki, do września 1989 r., gdy w Warszawie powstał rząd koalicyjny, na którego czele stanął działacz ,,Solidarności" Tadeusz Mazowiecki. Zasadniczym przedmiotem referowanych tu badań jest tylko fragment owego dziesięciolecia, fragment niezbyt długi, bo trwający niewiele ponad półtora roku, ale o istotnym znaczeniu dla przedstawienia i zrozumienia całości cyklu. Z punktu widzenia mojego wywodu to, co działo się ,,przed" i ,,po", stanowi tak naprawdę tylko ramy dla brutalnego uderzenia rozpoczętego w nocy z soboty na niedzielę 13 grudnia 1981 r., które zablokowało rewolucję ,,Solidarności" i w trudnym do precyzyjnego określenia stopniu, ale na pewno zmieniło jej bieg. Spontaniczny ruch milionów ludzi pracy został drastycznie zredukowany do znacznie mniejszej, zdeterminowanej formacji konspiracyjnej, w której siłą rzeczy na plan pierwszy wysunęły się cele polityczne, a odwołania moralne, etos wspólnotowy i projekty reformy gospodarczej znalazły się w ich cieniu. Część działaczy podziemnej ,,Solidarności" traciła wiarę w to, że centralnie sterowaną, zetatyzowaną gospodarkę można będzie przekształcić w społeczną własność opartą o samorząd, i stopniowo akceptowała gospodarkę rynkową, uznawaną za ,,drogę do Europy". A raczej miał to być - jak często podkreślano - ,,powrót do Europy". Stan wojenny wyhamował rozpoczęty pęd do wolności - osobistej, grupowej i narodowej - ale nie zdołał zlikwidować głównej siły motorycznej, którą były dziesiątki tysięcy osób kontynuujących działalność konspiracyjną. Nadzieje zostały zawieszone, ale nie unicestwione. Książka ta nie jest poświęcona - pasjonującym skądinąd - przemianom ideowym ,,Solidarności"[5]. Głównym moim zamiarem jest przedstawienie mechanizmów stanu wojennego i reakcji społecznej na to, co gen. Wojciech Jaruzelski ogłosił wczesnym rankiem 13 grudnia. Interesują mnie zatem zarówno decyzje podejmowane na najwyższym szczeblu władzy i ich wykonywanie ,,w terenie", jak i odpowiedź, jakiej członkowie ,,Solidarności" udzielili na pojawienie się na ulicach czołgów i aresztowanie tysięcy najbardziej aktywnych działaczy. Do przedyskutowania pozostaje kwestia, czym był w istocie stan wojenny, gdyż nie miał on precedensu: pod kierownictwem jednego człowieka - premiera rządu, ministra obrony narodowej i przywódcy rządzącej partii - utworzono całkowicie niekonstytucyjny organ władzy w postaci Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego (WRON). Czy był to zatem - jak wielu twierdziło - wojskowy zamach stanu, czy też utworzenie WRON było zabiegiem propagandowym? Szukam także odpowiedzi na pytanie o rolę Wielkiego Brata, czyli Moskwy, w zainicjowaniu i realizacji stanu wojennego. Chciałbym przedstawić, jak na stan wojenny odpowiedziała ,,Solidarność" i jaka była postawa różnych grup społecznych, jak wyglądały techniki konspiracji i strategia tajnego związku. Last but not least staram się przedstawić rolę Kościoła katolickiego, który po 1947 r. był jedyną instytucją w Polsce wytrwale formułującą wizję rzeczywistości alternatywnej wobec wizji rządzących. Spróbuję też pokrótce scharakteryzować głównych bohaterów ówczesnego dramatu - gen. Wojciecha Jaruzelskiego i Lecha Wałęsę - z których każdy ma po kilka opublikowanych już biografii. Może to zaskakiwać, ale opracowań monograficznych ,,Solidarności" z lat 1980-1981 jest niewiele, choć pierwsza poważna próba - do tej pory traktowana jako autorytatywna - Jerzego Holzera ,,Solidarność" 1980-1981. Geneza i historia, ukazała się już w 1983 r. Rzecz jasna nielegalnie. Na następne jednak obszerne opracowanie monograficzne trzeba było czekać ponad trzydzieści lat: Rewolucja Solidarności 1980-1981 Andrzeja Friszkego ukazała się w 2014 r.[6]. Chociaż można powiedzieć, że pierwszy okres istnienia ,,Solidarności" - do chwili wprowadzenia stanu wojennego - należy do bardzo dobrze rozpoznanych, i to zarówno od strony władzy, jak i opozycji oraz związku, a także postaw społecznych. Być może najlepiej już opisanym fragmentem tego okresu są s