Ebook Ślęczenie na balkonie mobi,epub,pdf

, jednak wierzyli w niego wszyscy dresiarze w mieście. Mistyczny szef mafii, który trzęsie całym Blue Trifle i ma w garści każdego. Dziwnym trafem wszyscy ludzie wierzący w ową plotkę, byli przekonani o znajomości Nicka z wyżej wymienionym gangsterem. Często ratowało mu to skórę oraz dostarczało rozrywki. - Dobra, wyluzuj stary - wycedził widocznie zmieszany koleżka i ulotnił się. Nick prowadził swój sklepik szkolny od ośmiu lat. Kiedyś sam był uczniem Liceum im. Neila Armstronga a obecnie pełnym dumy pracownikiem tego przybytku. Może i nie było spełnieniem marzeń, ale mimo wszystko lubił swoją pracę. Pieniędzy wystarczało na związanie końca z końcem, a brak oszczędności jakoś mu nie przeszkadzał. Sklepik mieścił się w dawnym schowku na szczotki i środki czystości. Było to pomieszczenie o wymiarach dwa na dwa metry bez okna. Większą jego część zajmował regał zastawiony rozmaitymi produktami spożywczymi oraz przyborami szkolnymi. Lodówki nie było, ale Nick chłodził napoje w wiaderku z wodą i lodem. Najważniejszym meblem było krzesło, na którym przesiadywał większość dnia. Nie należy zapominać przy tym o małym telewizorze oraz podłączonej do niego grze i jednym joysticku. Największe dochody przynosił mu ostatni mebelek. Było to średniej wielkości kartonowe pudło z napisem ,,ŚMIECI", znajdujące się pod krzesłem. W tym to śmietniku magazynowane były papierosy (sprzedawane na sztuki), kondomy, kilka piw, czasami dwa lub trzy tanie wina oraz kilka gram marihuany. Towar ze śmietnika schodził błyskawicznie. Po nowe zapasy należało biegać codziennie po lekcjach a czasami nawet przed długą przerwą. Nad ladą sklepiku wisiała tabliczka oznajmiająca: ,,PRZY OKIENKU MOŻE PRZEBYWAĆ TYLKO JEDNA OSOBA". Nick ukradł ją kiedyś z poczty na swoim osiedlu. Hasło pasowało idealnie do jego klitki. W schowku nie było miejsca na prawdziwą ladę, więc Nick wyciął kwadratowe okienko w drzwiach, następnie przykręcił zawiasy oraz zasuwkę i w ten sposób uzyskał drzwi oraz ladę w jednym. Często uczniowie przychodzący do sklepiku zastawali zamkniętą okienko - ladę oraz słyszeli soczysty potok przekleństw dochodzący zza drzwi. Oznaczało to, że pan Nick nie ma zamiaru obsługiwać klientów oraz, że w grach także nie idzie mu najlepiej. Zdarzały się oczywiście dni, gdy Nick wychodził ze swojej jaskini, by uczestniczyć w życiu szkoły. Kilkakrotnie pomagał w ustawianiu dekoracji przed szkolnymi apelami oraz wyjeżdżał na zawody piłki nożnej, jako pomocnik trenera. Najczęstszym dodatkowym zajęciem było pomaganie palaczowi w kotłowni, co sprowadzało się do pijaństwa i przyśpiewek. Pewnego razu został poproszony przez uczniów o zagranie roli Kurta Cobaina w apelu poświęconym historii muzyki. W całej szkole nie było lepszego faceta do tej roli, gdyż Nick był uderzająco podobny do znanego artysty. Przetarte jeansy, kilkudniowy zarost oraz niemyte od dawna blond włosy, lekko opadające na oczy, powodowały u mijających go ludzi pojawienie się miny w stylu ,,skądś tego gościa znam". W każdym razie zgodził się na odegranie scenki i trzeba mu przyznać, że zagrał na Oskara. Na kilka godzin przed apelem udał się do kotłowni, gdzie wypił skrzynkę piwa razem z palaczem o imieniu Jeremy. Na scenę wpadł pijany jak atom, wykrzykując chwalebne hasła, których z uwagi na jego pijackie esperanto nikt nie rozumiał. Następnie podjął próbę zaśpiewania swojej wersji Smells Like Teen Spirit i nawet mu wychodziło biorąc pod uwagę stan, w jakim był. W wielkim finale zniszczył wyciętą z kartonu gitarę, jak zwykł robić to Cobain. Warto dodać, że Nick przewyższył w tym artystę, gdyż oprócz rąk i nóg, do niszczenia sprzętu używał również zębów. Niestety kawałek kartonu utkwił mu w gardle, w wyniku czego zwymiotował na podłogę. W tym momencie uznał, że przedstawienie zakończone i zszedł ze sceny. Uczniowie długimi godzinami wmawiali dyrektorowi, że wymiociny były sztuczne, a cała scena została z góry zaplanowana. Sprawa zakończyła się na kilku naganach (dla uczniów), oraz rekomendacji Nicka w kółku teatralnym. Uczniowie woleli wziąć konsekwencje na siebie, niż stracić miejsce, gdzie bez problemu mogli zaopatrywać się w używki. Jones miał dziś wyjątkowo dobry humor, związany niewątpliwie z pustym kartonem - śmietnikiem. Dochodziła dopiero jedenasta, a on już sprzedał cały swój ,,specjalny" towar. Postanowił przejechać kilka okrążeń w swojej ulubionej grze, a następnie udać się na spacer po mieście w celu dostarczenia nowego zaopatrzenia. Rozsiadł się wygodnie na krześle i wykonał dziesięć głębokich oddechów celem uspokojenia i koncentracji przed wyścigiem. Nick zawsze chciał mieć tak odjechaną furę jak ta, dzięki której wygrywał kolejne zawody i wyczyniał na drodze rzeczy, o jakich zwykli śmiert