Ebook Psychologiczne dylematy wiary epub

ychologia może mieć ,,duszę" i nie musi rozczarowywać tych, którzy głęboko wierzą w Boga. 1 Paradoksalnie, termin ,,psychologia" pochodzi od słów greckich: (psyche) - dusza i Aóyoę (logos) - słowo, myśl, rozumowanie (por. ). 2 Psychologia pozytywna nie oznacza bezkrytycznie pogodnego spojrzenia na świat, ale dopatrywanie się w człowieku siły i piękna (a nie słabości) oraz prawdy (a nie samooszukiwania się w obliczu bólu). Ta perspektywa wręcz walczy z tak zwaną perspektywą Polyanny (Polyanna to bohaterka powieści Eleanor H. Porter, która na wszystko i wszystkich patrzyła naiwnie pozytywnie, czyli, mówiąc potocznie, przez różowe okulary) (por. Porter, 2003; ). Część pierwsza Pomię Pomiędzy złą a dobrą pokorą Wed ług Słownika języka pobkiego PWN, ,,pokora" tostan psychiczny polegający na odczuwaniu własnej małości, niższości; uniżona postawa wobec kogoś, czegoś; brak buntu wobec przeciwności; potulność, uległość, uniżoność, natomiast ,,bycie w pokorze ducha" oznacza ,,bardzo potulnie, ulegle" (http: ). Z kolei według Oxford English Dictionary, ,,pokora" jest to rodzaj bycia pokornym (uniżonym) lub posiadania niskiej opinii o samym sobie, potulność, skromność, przeciwieństwo dumy lub wyniosłości (pychy) (cyt. za: Tangney, 2000, s. 71). Zazwyczaj w każdym słowniku językowym pokorę definiuje się głównie jako postawę pełną pokory, a z kolei postawę tę określa się za pomocą takich cech człowieka, jak: skromny, nieważny, nieznaczący, bezwartościowy, zwykły, o niskim poczuciu wartości, uzależniony, a nawet grzeszny i skruszony (por. tamże). Rozumienie pokory jako poniżania się dla najczęściej materialnych korzyści obrazuje przysłowie: ,,Pokorne ciele dwie matki ssie". Przekazy Boga na temat pokory znacząco odbiegają od słownikowego i przysłowiowego rozumienia tego terminu. Dla Boga pokora ma wymiar zdecydowanie religijny: Bóg jest ponad wszystkim. Św. Teresa od Dzieciątka Jezus pisała: Jednak nie na pierwsze miejsce się wysuwam, ale pędzę na ostatnim (Łk 14, 10); zamiast biec na przedzie z faryzeuszem, pełna ufności powtarzam pokorną modlitwę celnika (Łk 18, 13); a przede wszystkim naśladuję zachowanie się Magdaleny; jej zadziwiającą, lub raczej rozmiłowaną śmiałość, która oczarowuje serce Jezusa (Łk 7, 36--50), uwodzi moje (Nowenna Miłosierdzia, 2005, s. 35--36). Z perspektywy Boga, który ,,jest ponad naszą logiką" (Kindziuk, 2001, s. 175), bo nasza ,,biedna logiczna głowa" jest jak ,,kotka przyuczona do porządku" (; por. Twardowski, 2000), ,,każdy [...], kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się uniża, będzie wywyższony" (Łk 18, 14). Dla Boga pokora jest kluczem do przyjaźni z Nim. Oto słowa Jezusa skierowane do św. Faustyny Kowalskiej: Oblubienico Moja, zawsze Mi się podobasz przez pokorę. Największa nędza nie powstrzymuje Mnie od połączenia się z duszą, ale gdzie pycha, tam Mnie nie ma (św. Faustyna Kowalska, 1983, s. 513, ustęp 1563); ,,[...] pokornej duszy hojniej się dawa, więcej, aniżeli ona sama " (tamże s. 452, ustęp 1361). ,,Uniżonego serca nigdy nie odrzucę..." (tamże, s. 484, ustęp 1485). Byłem twoim Mistrzem -- jestem i będę, staraj się, aby serce twoje upodobniło się do pokornego i cichego Serca Mojego. Nie upominaj się nigdy o swoje prawa. Wszystko, co cię spotyka znoś z wielkim pokojem i cierpliwością; nie broń się, gdy całe zawstydzenie będzie spadać na ciebie niewinnie; pozwól triumfować innym. Nie przestań być dobrą, gdy spostrzeżesz, że nadużywają dobroci twojej; gdy będzie potrzeba Ja sam się upomnę za tobą. Bądź wdzięczna za najdrobniejszą łaskę Moją, bo ta wdzięczność zniewala Mnie do udzielania ci nowych ł (tamże, s. 558, ustęp 1701; por. Wider, 2006). Dojrzała pokora jest to wyjście poza własną perspektywę ku przyjaźni z ludźmi i Bogiem. Do dominikanki s. Kalisty Kopf św. Teresa Benedykta od Krzyża napisała: Im głębiej ktoś zanurzył się w Bogu, tym więcej, w tym samym duchu, musi wyjść z siebie, tj. wchodzić w świat, by mu nieść życie Boże (cyt. za: Adamska, 2003, s. 48). Wobec tego nadmierne wyszukiwanie w sobie błędów i wymaganie od siebie bezwzględnej doskonałości jest somooszukiwaniem się, a Niebezpieczeństwo duchowości autorytarnej polega na tym, iż zaczynamy wierzyć w to, że uda się nam dotrzeć do Boga bez Jego pomocy (Grun, 2005, s. 14). ,,My jednak nie możemy dojść do Boga wyłącznie dzięki własnym staraniom" (tamże, s. 15). Wszystko, co człowiek posiada, pochodzi od Boga i sam bez Jego pomocy nie potrafiłby nic uczynić, nawet, a może tym bardziej w Boga wierzyć. Według św. Teresy Benedykty od Krzyża, Łaska musi sama przyjść do człowieka. Z siebie samego może on w najlepszym wypadku dojść do jej bram, ale nigdy nie zdoła sforsować wejścia (cyt. za: Adamska, 2003, s. 32). ,,Zejście łaski do