Piękny kryminalista - Audiobook mp3

e mężczyzna taki jak ja uwierzy w Boga. - Szefie, jesteśmy spóźnieni - mówi cicho z przedniego siedzenia Declan. - Wiem. Jeżeli brzmię na rozdrażnionego, to tylko dlatego, że jestem wściekły na siebie. Nie na niego. Jedenaście miesięcy odmawiania sobie czegoś, czego tak pragnę, odbiło się na mojej cierpliwości. Przyglądam się jeszcze chwilę. Szkoda, że nie mam talentu do rysowania. Naszkicowałbym jej twarz po tysiąckroć, spróbowałbym uchwycić delikatność jej oczu, gdy spogląda na mnie zza tych długich rzęs, i uwieczniłbym uderzenia gorąca, kiedy jej wzrok zjeżdża na moje usta. Lecz moje ręce zostały stworzone do zdecydowanie brutalniejszych zajęć niż malowanie portretów pięknych, skromnych dziewczyn. Liamie, postąp właściwie. Trzymaj się od niej z daleka. To, że oboje pochodzicie z wielodzietnych rodzin i lubicie lody pistacjowe, jest tylko głupim zbiegiem okoliczności. To, że ona też lubi dzikie miejsca, że też dorastała w małym miasteczku i patrzy na ciebie, jakby nie widziała w życiu niczego bardziej fascynującego, nic nie znaczy. Ona nie jest dla ciebie. Twoje życie by ją pożarło i wypluło same kości. Odrywam wzrok od okna, przeczesuję włosy dłonią i polecam Declanowi, żeby jechał, byle szybko. Im szybciej stąd zniknę, tym lepiej dla nas. Rozdział 3 Tru Wracam do domu po pierwszej w nocy i w dodatku leje jak z cebra. Jestem taka roztrzepana od rozmyślania o tym, co może się wydarzyć, gdy - czy też jeśli - wilk wróci do naszej knajpy, że muszę sobie nalać kieliszek wina na uspokojenie. Opieram się na kuchennym blacie, obserwuję zza okna ulewę i rozmyślam o swoim adoratorze. Jest moim przeciwieństwem. To wyrafinowany, ciekawy i pewny siebie mężczyzna. Jest też starszy o dziesięć, a może nawet piętnaście lat. Chyba powinnam uznać za podejrzane, że ktoś taki się mną zainteresował, ale mam przeczucie, że ten gość należy do tych, którzy dostrzegają w ludziach to, co innym umyka. Nie tylko patrzy, ale też widzi. Być może, kiedy na mnie spojrzał, to dostrzegł rzeczy, które tak usilnie ukrywam. Rzeczy takie jak: niepokój, mroczne tęsknoty, przetarcia na A może to tylko moje pobożne życzenia? Po ostatnim łyku taniego chardonnay słyszę stłumiony płacz. - Och, kochana - mówię do pustej kuchni i wzdycham. - Co zrobił tym razem? Odkładam pusty kieliszek, przemierzam mieszkanie na bosaka i pukam do drzwi współlokatorki. - Hej, Elliebellie. Potrzebujesz czegoś? Słyszę jeszcze kilka pociągnięć nosem, a potem szuranie wlekącej się do drzwi Ellie. Po chwili szuranie ustaje, a Ellie otwiera drzwi, przecierając dłonią czerwone, opuchnięte oko. Jej krótkie czarne włosy sterczą na wszystkie strony, a pokój śmierdzi brudnymi skarpetkami i zrujnowanymi marzeniami. - Nie Nie trzeba - odpowiada, zwalczając czkawkę. - Po prostu oglądałam film Był sobie pies. Powinni umieścić jakieś ostrzeżenie na początku tego kurestwa. - Nie widziałam tej produkcji. O czym to? - O psie, który ciągle umiera i odradza się ze wspomnieniami z poprzednich żyć. Do tego bez przerwy próbuje znaleźć cel w życiu, aż w końcu odnajduje swojego pierwszego pana, który był małym chłopcem, gdy pierwszy raz uśpili psa. Okazało się, że teraz ten mały chłopiec jest już staruszkiem. Na domiar złego na koniec fabuły pies opowiada, że sens życia polega na znalezieniu osoby, z którą powinno się być. No przecież to koszmar! - zawodzi. - Nawet zmyślony pies potrafi znaleźć prawdziwą miłość! Ellie przeżyła niedawno paskudne rozstanie z chłopakiem. albo dziesiąte. Nie wiem, już się pogubiłam. Za każdym razem zarzeka się, że tym razem kończy z nim raz na zawsze, ale jakimś cudem po kilku tygodniach znowu są razem, a ona zapomina o krzywdach sprzed rozstania, o jego obojętności, o kłamstwach, a nawet o innych panienkach. Nigdy tego nie zrozumiem. Kiedy mój były zdradził mnie pół roku po naszej przeprowadzce do Bostonu, wywaliłam jego ciuchy na chodnik i je podpaliłam. Może i jestem introwertyczką, ale z charakterkiem, więc potrafię żywić urazę za trzech. Ale nadal jestem przyjaciółką Ellie i nie zamierzam jej osądzać. - Chcesz trochę lodów? Kupiłam pudełko w drodze do domu. - Jesteś kochana - mówi głosem niczym z mowy pogrzebowej. - Ale chyba pooglądam sobie Kroniki Seinfelda, a potem zrobię sobie dobrze. - Dziękuję, że jesteś tak otwarta - odpowiadam, krzywiąc się z niesmakiem. - Naznaczyłaś mnie do końca życia. - Tak czy siak, dobranoc. Kiedy zamyka drzwi, udaję się prosto do mojej sypialni i barykaduję się na wszystkie spusty, zanim w mieszkaniu rozlegnie się pomruk urządzeń na baterie. * * * Kolejny dzień leje. Deszcz mnie dopada, jak tylko wychodzę z budynku i biegnę z ostatnich zajęć na parking. Udało mi się osłonić głowę, ale na tym koniec sukcesów, ponieważ od pas