Ebook Napisy końcowe mobi,epub,pdf

Dłuższy czas zastanawiałam się, jak do tej książki podejść. Napisy końcowe sugerują, że będzie o nieuchronności czegoś: filmu, płyty A może jednak życia. Klepsydra, żył i nie ma. Tutaj jest historia widziana oczyma mężczyzny na wózku. To on ma humory, potrzebuje opieki, domaga się leków. Z upływem czasu dowiadujemy się, jak on i jego opiekun trafili na wyspę, a przede wszystkim-dlaczego jednak zostali. Będzie o uzależnieniu od pomocnika, o miłości albo jej namiastkach i o tym, że czasem owe skłonne do pomocy osoby, są daleko bardziej potrzebujące niż ich chorzy. Ta książka pokazuje, że starość i nieuchronność śmierci to stany, z którymi musimy się oswoić. Dlaczego? Bo po nas także pozostaną jedynie napisy końcowe. Wyjątkowa książka o rzeczach i osobach ważnych, choć zapominanych.

m_agnes1203

"Każdego wieczora marzę, że ocknę się gdzieś indziej [...] Gdzieś musi być takie miejsce. Nawet nie umiem go sobie wyobrazić. Marzenia. Próżne marzenia bezwładnej kupy mięsa, którą jestem."

Nie skusił mnie opis okładkowy.
Skusiła mnie recenzja na insta.

A właściwie jedno słowo: mrok. Moje słowo - hasło.

No więc przeczytałam. I faktycznie - jest mrok. Mrok duszy. Mrok beznadziejnej egzystencji. Właściwie to mogłabym nawet zaryzykować stwierdzenie, że uwidocznił się w tej opowieści nowy gatunek: realizm ponury.

"Czego zapragnę? Zniknąć? Umrzeć? Uciec? Żadnej z tych rzeczy nie jestem w stanie zrobić."

Bardzo dojrzała, osobista historia. Dołująca, ale też pozwalająca się cieszyć (mi) z tego, co mam i pozwalająca docenić urok życia codziennego.

Barwa tej powieści?

Szarość.

POLECAM, nie tylko malkontentom.

Jak już napomknęłam akcja jest zaskakująco wartka. Zdziwienie tym większe, że na próżno szukać tam porywających zwrotów czy suspensu przy których będziesz gryźć paznokcie z nadmiaru napięcia. Charakter, tej prozy jest zdecydowanie refleksyjny, aczkolwiek pamiętam fragmenty, których zdecydowanie bym się nie spodziewała. Na pewno urozmaicenie wprowadziło podzielenie narracji, pokazujące perspektywę więcej niż jednej postaci oraz nielinearny ciąg przedstawiania zdarzeń. Po skończeniu lektury zrozumiałam, z czego wynikła wspomniana wcześniej lapidarność. Mimo krótkiej formy i niezbyt szczegółowej kreacji bohaterów, Byliński skupił się na aspektach psychologiczno-socjologicznych, opisując je poprzez emocje, drobne zdarzenia, łatwo umykające niuanse. Gdyby dodać do tego rozbudowaną, wielowątkową fabułę, istnieje ryzyko, że czytelnikowi umknęłaby połowa istotnej treści. Zresztą przyznam, że zakończenie czytałam kilkukrotnie, ponieważ nie byłam pewna jak należy je odebrać. W całej książce dużo jest niedopowiedzeń, pozostawionych po to, aby odbiorca mógł samodzielnie wypełnić tą lukę, wyciągając własne wnioski. Mam też wrażenie, że jest to jedna z tych wielowarstwowych pozycji, po które powinno się sięgnąć kilkukrotnie, jeśli się chcę odkryć całe jej przesłanie.
Napisy końcowe to ciekawa pozycja dla osób dobrze się odnajdujących w tematyce psychologicznej oraz interesujących się kwestiami społecznymi. Sądzę, że znajdzie sobie wielu czytelników, szczególnie w jesienne, melancholijne wieczory. ...