Ebook Dźwięki duszy mobi,epub

zając w kierunku pasa startowego. Szybciej i szybciej, aż oderwały się od ziemi. Eliza zamknęła oczy, wstrzymała oddech i zacisnąwszy palce na oparciu, uświadomiła sobie, że największa przygoda jej życia właśnie się rozpoczęła. Rozdział 2 Położyła walizkę na podłodze i rozejrzała się po pokoju. Podeszła do hotelowego okna, podniosła roletę i spojrzała na pobliski park, z którego dobiegały krzyki. Dzieci biegały, robiąc przy tym mnóstwo hałasu. Matki lub opiekunki popijały kawę i wymieniały się nowinkami, wykorzystując czas przed powrotem do domu i rutyny. Młodzi ludzie, w wieku Elizy lub nieco starsi, siedzieli na kocu, posilając się jedzeniem z pojemników. Przez chwilę przyglądała się tej scenie, zaciekawiona i przejęta. Potem otworzyła szafy, by sprawdzić, ile miejsca ma na ubrania i kosmetyki. Dostrzegła zalegający na półkach kurz. Wyjęła chusteczki higieniczne, przetarła drewno i zeskrobała z niego resztki gumy do żucia. Co się wydarzy w ciągu najbliższych dwóch tygodni? - zastanawiała się, rozpakowując swoje rzeczy. Potem wzięła prysznic; chłodna woda zmyła z niej trud podróży. Poprzedniej nocy kiepsko spała, więc zaczęło ogarniać ją zmęczenie. Zasnęła natychmiast po przyłożeniu głowy do poduszki. Następnego dnia obudziła się o świcie. Założyła białą bluzeczkę i szorty i uczesała włosy. Potem zamknęła pokój i pobiegła do stołówki, aby coś przekąsić. Promienie słońca wpadały przez uchylone okna i zatrzymywały się na podłodze, między wgłębieniami płytek, i na porcelanowych filiżankach. Siedzący przy stolikach ludzie wzdychali nad pełnymi talerzami. Odsuwane krzesła i ludzkie rozmowy wypełniały wnętrze mozaiką dźwięków. W powietrzu unosił się zapach grzanek i fasolki. Idąc wzdłuż stolików, Eliza dotarła do szerokiej lady i przyjrzała się pełnym jedzenia półmiskom. Pulchna kobieta mieszała na patelni jajecznicę. Po chwili podniosła głowę, rozejrzała się po stołówce i zatrzymała wzrok na twarzy dziewczyny. - W czym mogę pomóc? Przestępując z nogi na nogę, Eliza zastanawiała się nad wyborem pierwszego w tym kraju dania. Po chwili na talerzu wylądowały: kanapka z tuńczykiem, sałatka z makaronem i tosty. Usiadła przy jednym z wolnych stolików. Jedzenie, niestety, nie było smaczne. Spożywając niechętnie posiłek, zastanawiała się, jak spędzi pierwszy dzień w Londynie. - Przyjechałaś na konkurs? Nie zauważyła, kiedy do stolika przysiadła się młoda dziewczyna. - Cześć, jestem Claire. Pochodzę z Francji. A ty? - Eliza, z Polski. - Przyjechałaś na konkurs? - spytała ponownie, wskazując na identyfikator zawieszony na szyi. - Tak. Claire miała na sobie krótką spódniczkę w kratkę, pomarańczową bluzkę i buty w gwiazdki. Krótkie włosy w kolorze czekolady kontrastowały z jasną cerą i zielonymi tęczówkami. Eliza przypatrywała się dziewczynie z uwagą, jakby próbowała dostrzec coś więcej niż powierzchowność. - Denerwujesz się przed występem? - Trochę tak, wiadomo. - A ja nie - powiedziała Claire. - Przyjechałam tu, żeby się dobrze bawić. Masz jakieś plany na dzisiaj? Zajęcia zaczynają się dopiero jutro po południu. Cały dzień dla nas! Chciałabym zobaczyć mnóstwo miejsc, ale samotne włóczenie się po mieście nie jest zbyt przyjemne. - Planuję pojechać na południe Londynu, a potem do centrum. - W takim razie może wybierzemy się razem? - Super! Spotkajmy się tu za godzinę. Tuż przed wyjściem Eliza postanowiła zabrać ze sobą skrzypce; były zbyt cenne, aby pozostawiać je bez opieki. Najwyższy czas, aby odkryć prawdę, pomyślała, upinając włosy do góry. Zeszła na parter, gdzie czekała na nią podekscytowana Claire. Dziewczyna, podobnie jak Eliza, nie rozstawała się ze skrzypcami. Przywitały się uśmiechem i krótkim uściskiem dłoni. - Od dzisiaj jesteś moją kumpelą - powiedziała Claire, jakby to było zupełnie oczywiste. Udały się na stację metra. W wagonie nie było wolnych miejsc. Stały przy drzwiach, z trudem łapiąc oddech. W powietrzu unosiła się woń mocnych perfum. - Ile jeszcze stacji? - Trzy. Kiedy Eliza i Claire wreszcie dotarły na miejsce, odetchnęły z ulgą. Weszły do sklepiku, aby kupić wodę mineralną. Zza lady uśmiechał się do nich młody człowiek, który prawdopodobnie pochodził z Pakistanu lub Indii. Na półkach znajdowało się wszystko - od produktów spożywczych, w tym egzotycznych owoców, po artykuły papiernicze i kosmetyki. Wewnątrz czuć było charakterystyczny zapach przypraw. Eliza zauważyła polskie słodycze. Przystanęła, zaciekawiona. Wzięła czekoladki i zapłaciła przy kasie. - Smaczne - stwierdziła Claire, gdy koleżanka ją poczęstowała. Przyglądając się tabliczkom z nazwami ulic, szły przed siebie i chłonęły wszystko to, co widziały dookoła. Nic nie umykało ich