Ebook Czarny tulipan. La tulipe noir epub

czyny życzyć sobie czegoś podobnego. -- Gdybyście się tego dopuścili i my dalibyśmy ognia -- zawołali mieszczanie. -- Przyznaję to, lecz chociażbyście nas wszystkich pozabijali, dlatego nie przywrócilibyście do życia tych, którzyby padli od naszych strzałów. -- Ustąp nam miejsca, a uczynisz zadość obowiązkowi! dobrego obywatela. -- Naprzód nie jestem obywatelem -- mówi Tilly -- lecz oficerem, co jest zupełnie odmiennem; przytem nie jestem holendrem, lecz francuzem, co jeszcze większą stanowi różnicę. Nie uznaję innej władzy nad stany, które mi za to płacą, przynieście mi rozkaz stanów, ażebym ustąpił, a natychmiast zakomenderuję pół obrotu w prawo, gdyż bardzo mi się tu nudzi. -- Tak, tak! -- zawołało ze sto głosów, co powtórzyło natychmiast pięćset innych. -- Dalej na ratusz, idźmy do deputowanych, dalej, dalej. -- Otóż dobrze -- pomrukuje Tilly, spoglądając na oddalających się zagorzańców -- idźcie, a zobaczymy czy wam dadzą zezwolenie, idźcie przyjaciele. Zacny oficer liczył na cześć magistratu, który ze swej strony liczył na jego honor żołnierski. -- Zdaje mi się -- mówi do ucha Tillego jego porucznik -- że deputowano powinni odrzucić ich żądanie, lecz zarazem należałoby nam przysłać posiłki, to byłoby nieźle. W tymże czasie, Jan de Witt, którego opuściliśmy wstępującego na schody po rozmowie z Gryfusem, i jego córką, Różą, stanął przed drzwiami izby, w której leżał na materacu brat jego Korneljusz, który był wzięty na tortury przygotowawcze. Wyrok wygnania zapadł przed rozkazem wydania go na tortury nadzwyczajne. Korneljus z rozciągnięty na łożu odpoczywał nareszcie po trzechdniowych katuszach mając ręce i stawy wyłamane; pomimo tego nie przyznał się do zbrodni, której zamiar mu przypisywano, oczekując śmierci dowiedział się nakoniec, że skazany został na wygnanie. Budowy ciała energicznej, ożywionej duszą wzniosłą mógłby zawstydzić swych nieprzyjaciół, gdyby ci przeniknęli pośród głębokiej ciemności więzienia do jego osoby; wtedy ujrzeliby na jego wybladłych policzkach uśmiech męczennika zapominającego o znikomościach ziemskich ad chwili, gdy dostrzegł okazałości niebios. Korneljusz odzyskał siły wskutek postanowienia silnej woli raczej jak środków pomocniczych i zastanawiał się ile czasu zatrzymywać go będą formy prawne w więzieniu. W tejże chwili wrzaski milicji i ludu odnoszące się do obu braci, zagrażały kapitanowi de Tilly, który osłaniał ich swoją opieką. Odgłos tej wrzawy odbijający się od murów więziennych podobnie jak przypływ morza, doszedł do uszu więź XXXI. HARLEM Harlem, o? nous sommes entrés il y a trois jours avec Rosa et o? nous venons dentrer ? la suite du prisonnier, est une jolie ville, qui senorgueillit ? bon droit d?tre une des plus ombragées de la Hollande. Tandis que dautres mettaient leur amour-propre ? briller par les arsenaux et par les chantiers, par les magasins et par les bazars, Harlem mettait toute sa gloire ? primer toutes les villes des États par ses beaux ormes touffus, par ses peupliers élancés, et surtout par ses promenades ombreuses, au-dessus desquelles sarrondissaient en vo?te, le ch?ne, le tilleul, et le marronnier. Harlem, voyant que Leyde sa voisine, et Amsterdam sa reine, prenaient, lune, le chemin de devenir une ville de science, et lautre celui de devenir une ville de commerce, Harlem avait voulu ?tre une ville agricole ou plutôt horticole. En effet, bien close, bien aérée, bien chauffée au soleil, elle donnait aux jardiniers des garanties que toute autre ville, avec ses vents de mer ou ses soleils de plaine, ne?t point su leur offrir. Aussi avait-on vu sétablir ? Harlem tous ces esprits tranquilles qui possédaient lamour de la terre et de ses biens, comme on avait vu sétablir ? Rotterdam et ? Amsterdam tous les esprits inquiets et remuants, que poss?de lamour des voyages et du commerce, comme on avait vu sétablir ? la Haye tous les politiques et les mondains. Nous avons dit que Leyde avait été la conqu?te des savants. Harlem prit donc le go?t des choses douces, de la musique, de la peinture, des vergers, des promenades, des bois et des parterres. Harlem devint folle des fleurs, et, entre autres fleurs, des tulipes. Harlem proposa des prix en lhonneur des tulipes, et nous arrivons ainsi, fort naturellement comme on voit, ? parler de celui que la ville proposait, le 15 mai 1673, en lhonneur de la grande tulipe noire sans tache et sans défaut, qui devait rapporter cent mille florins ? son inventeur. Harlem ayant mis en lumi?re sa spécialité, Harlem ayant affiché son go?t pour les fleurs en général et les tulipes en particulier, dans un temps o? tout était ? la guerre ou aux séditions, Harlem ayant eu linsigne joie de voir fleurir lidéal de ses prétentions et linsigne honneur de voir fleurir lidéal des tulipes, Harlem, la jolie ville plei