Ebook Córki swoich matek mobi,epub

otem przychodzi nuda albo rutyna. Każda minuta z nim jest dla mnie szczęściem. Znalazłam mężczyznę, który jest moją miłością, i nie chcę go stracić, i nie chcę na niego czekać. - Więc co? Zaakceptujesz Kemala z kochanką? To też już przerabiałaś i sama wiesz, że nie nadajesz się do takiego układu, córcia! - Nie, mamo. Nie zaakceptuję Kemala z kochanką, ale uwierzę mu i zaufam. Widzisz, do tej pory, kiedy w życiu moich mężczyzn zjawiały się inne kobiety, ja byłam okłamywana. Ukrywali je skrzętnie przede mną, sami sobie tłumacząc, że mnie w ten sposób chronią, bo czego oczy nie widzą, tego sercu nie żal. Żaden nie rozumiał, że kłamstwem rani mnie bardziej niż najgorszą prawdą. A Kemal powiedział mi prawdę, dlatego nie będę karać ani jego, ani siebie. Wyjdę za niego, zaufam mu, bo wierzę, że mnie nie oszukuje, chce skończyć tamten związek i że to zrobi. Przecież formalności i tak trochę potrwają, mam nadzieję, że do czasu naszego ślubu Kemal będzie wolny i tylko mój. - Asia, rzucasz się głową w przepaść. Logika nie jest taka głupia, jak ci się wydaje. A nie lepiej poczekać i krok po kroku budować swoje szczęście na zdrowych podstawach? - Zdrowe podstawy to nasze szczęście, mamo, kochamy się i w to akurat nie wątpię ani odrobinę. A mamo, ja nie chcę czekać. Czas pędzi jak szalony, tyle się dzieje, każdy dzień przynosi zmiany. Nie wiem, co będzie jutro. Jutro może mnie już nie być. Ważne jest to dzisiaj właśnie. Kiedyś gdzieś czytałam, że człowiek powinien żyć tak, jakby każdy dzień był ostatnim dniem jego życia. I to wcale nie jest takie głupie! Przecież tak naprawdę nie wiemy, czy przypadkiem to nie jest właśnie ten ostatni dzień. W życiu wszystko może się zdarzyć. A jeśli ja postanowię czekać, a tymczasem meteor walnie w Ziemię? Albo, żeby nie przesadzać, stanie się coś zwyczajnego, zginę nagle w wypadku, jak Dieter? Wtedy te parę miesięcy, które czekałam, będzie bezpowrotnie straconych, nie przeżyję tego szczęścia, które mogę przeżyć, jeśli zdecyduję się nie czekać i zaufać Kemalowi. Przypomnij sobie naszą prababkę Sofie. Gdyby machnęła ręką na zasady i rzuciła wszystko dla swojej miłości, to najprawdopodobniej żyłaby długo i szczęśliwie u boku Nostradamusa, ale ona postanowiła czekać. No i żyła długo i nieszczęśliwie! - Jesteś niepoprawną optymistką, Asiu. - Mama spojrzała na mnie z troską. - I tak zrobisz to, co będziesz chciała, ale proszę, weź w swoich kalkulacjach również pod uwagę te gorsze scenariusze. Co będzie, jeśli wyjdziesz za Kemala, a twój mąż będzie cię zdradzał z inną kobietą? Fakt, że będziesz o tym wiedziała, będzie cię ranił każdego dnia. Zadręczysz się z żalu. To też jest możliwe. Czy warto ryzykować? - Warto, mamo! Dla życia z Kemalem warto, uwierz mi! Zresztą tak się nie stanie. Ufam mu i wiem na pewno, że on też mnie kocha. Wszystko się ułoży, zobaczysz. Mama popatrzyła na mnie sceptycznie, ale ja już podjęłam decyzję. Wyjdę za Kemala i będę szczęśliwa. Wszystko się ułoży, tylko trzeba zaryzykować i się nie bać! Piotrek zgodnie z obietnicą przywiózł Kamilę późnym popołudniem. Poinformował mnie o jej sukcesach sportowych na nartach, ustaliliśmy kwestię ferii zimowych, które chciał z nią spędzić w górach, i pojechał. Żadnych rozmów na tematy osobiste, jedynym tematem, który nas łączył po tylu latach wspólnego życia, pozostała nasza córka. Nawet przykro mi z tego powodu nie było. Chyba wreszcie naprawdę odpuściłam. Misia nie kręciła nosem na fakt, że dżalabija to sukienka, przyjęła prezent z radością. Cały wieczór opowiadała nam o urlopie i wypytywała o Casablankę i Kemala. Obiecałam, że kiedyś pojedziemy tam razem. Kiedy już podjęłam decyzję o małżeństwie, czułam jedynie wielką ulgę i ciche szczęście. Jednak we wszystkich swoich wcześniejszych przemyśleniach nie uwzględniłam czegoś niezmiernie ważnego. Przecież nie jestem sama. Misia nie jest zwierzątkiem domowym ani meblem, który można przestawić z miejsca na miejsce bez pytania o zgodę. Moje życie jest nie tylko moją własnością, to nasze życie - moje i Kamili. Oczywiście nie potrzebuję jej zgody na kolejne małżeństwo, ale Misia nie jest już dzieckiem. Patrząc na moją córkę, opowiadającą o feriach z Piotrkiem, zrozumiałam, że czeka mnie jeszcze jedna ważna rozmowa. Kamili zdanie też się liczy, uczciwa wobec siebie i Kemala będę dopiero wówczas, jeśli córka zaakceptuje moją decyzję. Nie byłam do końca szczera z Kemalem, małżeństwo to duet, ale ja już gram w jednym duecie. Prawda jest taka, że żeniąc się ze mną, on musi się zdecydować na nas obie. Tylko pytanie, czy moja córka jest na to gotowa? Następnego poranka wróciłyśmy do Berli