Ebook Być jak... Adele mobi,epub

publicznie na szkolnym koncercie z piosenką ,,Rise", następnym hitem Gabrielle. ,,Mama zrobiła mi opaskę z cekinami, żebym wyglądała tak jak ona - wspomina Adele w wywiadzie dla ,,The Sun". - Pakowałam się w tarapaty, zakładając ją w szkole i tłumacząc, że zraniłam się w oko". W obliczu nieuniknionych kpin kolegów piracka opaska zostaje jednak szybko porzucona. Wielki wpływ na młodą Adele wywiera również dziewczęcy zespół Spice Girls. ,,Nawet jeśli niektórzy uważają je za obciachowe, ja nigdy nie będę się wstydziła wyznać, że kocham Spice Girls, bo dzięki nim jestem, kim jestem - mówi piosenkarka. - Weszłam w muzykę dokładnie w ich najlepszym czasie, gdy były wielkimi gwiazdami". Utworzony w roku 1994 girlsband błyskawicznie podbija serca nastoletnich fanek, a pseudonimy młodych wykonawczyń - Scary, Baby, Ginger, Posh i Sporty - natychmiast zyskują rozpoznawalność. Grupa była bezsprzecznie i fenomenem, i dobrze sprzedającym się produktem popkultury, co zarzuca się jej najczęściej oprócz dotkliwego braku muzycznych talentów - ale nie zmienia to faktu, że jej sztandarowe hasło ,,Girl Power" (siła dziewczyn) autentycznie dodaje skrzydeł milionom nastolatek. Ocena Adele, jednocześnie krytyczna i pełna uznania, wydaje się najbliższa prawdy o Spice Girls: ,,To one zachęciły mnie swoim przykładem. Nie były rzecz jasna wielkimi piosenkarkami i wiedziałam o tym, już mając siedem lat, ale dokonały wielkich rzeczy". Jak mnóstwo innych dziewcząt w jej wieku, tak i Adele uwielbia bubblegum pop, czyli ,,muzykę spod znaku gumy do żucia" w wykonaniu czołowych brytyjskich zespołów lat 90., włącznie z East 17 i All Saints. Ma jednak okazję, ponownie dzięki muzykalnej matce, zetknąć się z większym spektrum muzycznych wpływów niż większość jej rówieśników. W domu Penny Adkins słucha się: Toma Waitsa, Jeffa Bucklea, 10,000 Maniacs czy wspomnianej już grupy The Cure. Spragniony melodii mózg małej Adele Laurie Blue regularnie otrzymuje urozmaicony pokarm i przyswaja go w postaci oryginalnej mieszaniny, która okaże się tak wyrazistą cechą przyszłej artystki. Jej niezwykła otwartość na wszelkie gatunki muzyki ewidentnie bierze początek z dzieciństwa i rozwija się z czasem, w miarę poszerzania zakresu muzycznych fascynacji. W wieku dziewięciu lat Adele przenosi się z matką do Brighton. Penny liczy, że to artystyczne nadmorskie miasto okaże się bardziej inspirujące dla niej samej i jej własnych twórczych poszukiwań. Adele nie cierpi jednak nowego otoczenia. ,,Ludzie wydawali mi się straszliwie pretensjonalni i snobistyczni, nie mówiąc o tym, że ogóle nie było tam czarnych - wspomina w wywiadzie dla <>. - A ja zdążyłam się już przyzwyczaić w Tottenham, że jestem jedynym białym dzieckiem w klasie". Na szczęście dla Adele przeprowadzka nie przynosi oczekiwanych przez matkę owoców i okazuje się tylko etapem przejściowym. Po dwóch latach obie wracają do rodzinnego Londynu, tym razem do mieszkania w południowej dzielnicy West Norwood. Mniej więcej wtedy Penny spotyka też mężczyznę, który stanie się przybranym ojcem dla jej córki. Nowi przyjaciele Adele żyją w klimacie black soulu i szybko przekonują ją do R & B w wykonaniu Destinys Child, Faith Evans, Lauryn Hill, Mary J. Blige czy P Diddyego. Ale tak jak zwykle, Adele nie umie poprzestać na jednym rodzaju muzyki. Jak będzie później wspominać, właśnie wtedy, w wieku jedenastu lat, pasjami odtwarza piosenki z najnowszego albumu Toma Jonesa ,,Reload", trzymając w ręku dezodorant Impulse w charakterze mikrofonu i ciesząc się z aplauzu ze strony matki i ojczyma. A bezmiar tego aplauzu najlepiej wyraża się w okrzyku: ,,Do licha, ty naprawdę jesteś piosenkarką!". Przełom dzieciństwa i młodości to dla Adele okres następnych muzycznych odkryć, wszystkich bez wyjątku znaczących dla jej przyszłej kariery. Prawdopodobnie jednym z najważniejszych okazuje się Pink, żywiołowa Amerykanka o potężnym głosie, która obrała sobie artystyczny pseudonim na cześć Mr. Pinka, jednego z bohaterów debiutanckie go filmu Quentina Tarantino ,,Wściekłe psy". W listopadzie 2002 roku Adele uczestniczy w koncercie Pink w Brixton Academy, promującym drugi album wokalistki, ,,Missundaztood". ,,Nigdy wcześniej nie słyszałam kogoś śpiewającego tak jak ona - powie później. - Miałam wrażenie, że jestem w tunelu powietrznym, a jej głos zwala mnie z nóg. To było niesamowite". A dziennikarz NME obecny na tym samym koncercie pisze: ,,Chociaż Pink nie cofnie się przed niczym, aby zdobyć wymarzone uznanie, jest w niej coś szczególnego: ona robi to wszystko na swoich własnych warunkach. Inni - gwiazdy popu i nie tylko - zrobią, co im się powie dla przebłysku sławy. Ale dla Pink sama sława to za mało. Pink naprawdę chce coś znaczyć". I być może nie tylko jej głos robi tak wielkie wrażenie