Ebook Bolimów 1915 mobi,epub

syj­skie prze­su­wają się za Wisłą ku pół­nocy", lecz gen. Luden­dorff w tym cza­sie miał infor­ma­cje o 60 tysią­cach cho­rych i ran­nych żoł­nier­zach rosyj­skich prze­by­wa­ją­cych w War­sza­wie po wal­kach w Pru­sach Wschod­nich19. Bitwa pod War­szawą, w którą uwi­kłana była grupa Mac­ken­sena, trwała od 9 do 17 paź­dzier­nika. Naprze­ciwko wojsk Mac­ken­sena stały 2 i ele­menty 5 Armii Rosyj­skiej, które roz­po­częły nie­udaną prze­prawę pod Górą Kal­wa­rią. Nie­udaną, gdyż w dys­po­zy­cji armii nie było mate­riału do budowy mostów. Gdy sape­rzy most posta­wili, oka­zało się, że wła­ści­wie już jest nie­po­trzebny, bo Niemcy prze­szli do ener­gicz­nego natar­cia, w wyniku któ­rego 2 Armia musiała zacząć cofać się pod osłonę prze­sta­rza­łych już wtedy war­szaw­skich for­tów. 5 Armia wró­ciła na drugą stronę Wisł nisz­cząc dopiero co zbu­do­wany most, by unie­moż­li­wić przej­ście Niem­com20. 2 Armia prze­szła do natar­cia 13 paź­dzier­nika, wzmoc­niona nowymi jed­nost­kami. Prze­ciwko gru­pie Mac­ken­sena ruszyły: XXVI Kor­pus, Kor­pus Kawa­le­rii Nowi­kowa, II Sybe­ryj­ski Kor­pus Strzel­ców, IV i I liniowe, I Sybe­ryj­ski Kor­pus Strzel­ców, a naprze­ciw nie­miec­kiego XX Kor­pusu ruszył XIX Kor­pus21. Bitwa pod War­szawą w dniach 14-17 paź­dzier­nika, na linii od Bło­nia do Pia­seczna, wyczer­py­wała oby­dwie strony. Hin­den­burg nie tylko nie otrzy­mał posił­ków, na któ­rych ścią­gnię­cie z Prus Wschod­nich liczył, ale wspar­cia odmó­wili rów­nież Austriacy. Con­rad von Hötzendorf, dowódca austriac­kiego sztabu gene­ral­nego, kate­go­rycz­nie odmó­wił ,,mie­sza­nia wojsk"22. Austriacy zgo­dzili się jedy­nie na prze­nie­sie­nie wojsk nie­miec­kich spod Dęblina na zachód, wsku­tek czego Rosja­nie, wcho­dzący w lukę pozo­sta­wioną po jed­nost­kach nie­miec­kich, zde­rzyli się z woj­skami austriac­kimi, które w rezul­ta­cie kil­ku­dnio­wych walk ode­pchnęli od Dęblina. Z uwagi na moż­li­wość oskrzy­dle­nia z rejonu Modlina i brak moż­li­wo­ści wywal­cze­nia powo­dze­nia z prze­wa­ża­ją­cymi siłami Rosjan, Hin­den­burg zde­cy­do­wał o wyco­fa­niu 9 Armii spod War­szawy. Odskok od nie­przy­ja­ciela wyko­nano 19 paź­dzier­nika23. Tego dnia z rejonu War­szawy wyszło rosyj­skie ude­rze­nie dwu­na­stu i pół dywi­zji pie­choty oraz pię­ciu dywi­zji kawa­le­rii. Grupa Mac­ken­sena uchy­liła się jed­nak od wal­nej bitwy z nad­cho­dzą­cymi kor­pu­sami sybe­ryj­skimi i po spraw­nym ode­rwa­niu się od prze­ciw­nika wyco­fała się spod War­szawy na linię Łowicz-Skier­nie­wice-Rawa-Nowe Mia­sto-Bia­ło­brzegi24. Rosyj­skie ude­rze­nie na lewe skrzy­dło 9 Armii tra­fiło w próż­nię. Nowej linii obrony 9 Armii rów­nież nie udało się utrzy­mać. Prawe skrzy­dło nie­miec­kie, znaj­du­jące się na połu­dnie od Pilicy, nie mogło zmie­nić swo­jego poło­że­nia, gdyż dal­sze jego dzia­ła­nia uza­leż­nione były od poczy­nań Austria­ków w rejo­nie dębliń­skiej twier­dzy. Jed­nostki lewego skrzy­dła 9 Armii, cofa­jąc się, nisz­czyły na dro­dze odwrotu drogi, mosty i tory kole­jowe. Spo­dzie­wany rosyj­ski pościg tym samym został zna­cze­nie spo­wol­niony. Tym­cza­sem jed­nostki 1 Armii Austriac­kiej wyko­nały natar­cie na wycho­dzące z Dęblina rosyj­skie siły. Bitwa sto­czona w rejo­nie twier­dzy pomię­dzy 22 a 26 paź­dzier­nika obna­żyła sła­bość Austria­ków, ich natar­cie w rejo­nie Kozie­nic zmie­niło się w klę­skę25. Nie­miec­kie dowódz­two wysłało nawet w rejon Kozie­nic Rezer­wowy Kor­pus Gwar­dii, nie mogło to już jed­nak zmie­nić poło­że­nia ani decy­zji Austria­ków o odwro­cie. Do tego Austriacy zacho­wali się dość tchórz­li­wie. Gen. Max Hof­f­mann z pewną iry­ta­cją wspo­mi­nał: ,,Dnia 27, koło godziny 1 po połu­dniu, zgło­sił się do mego tele­fonu star­szy sze­re­go­wiec naszego oddziału tele­fo­nicz­nego [...], powie­dział mi, co nastę­puje: <>"26. Roman Borzęcki w swo­jej pracy o roli twierdz i umoc­nień w kam­pa­nii 1914/1915 pod­su­mo­wał w kilku punk­tach ope­ra­cję war­szaw­sko-dębliń­ską, pod­kre­śla­jąc, iż nie­wiel­kie siły nie­miec­kie anga­żo­wały siły rosyj­skie posia­da­jące ogromną prze­wagę. Do fia­ska rosyj­skiego suk­