Ebook Kryształ czasu mobi,epub

wek, żeby nie wychodzić na zewnątrz. Najpierw przez wiele dni, potem przez wiele tygodni, aż zaczęła straszyć jak duch w swoim cmentarnym domu. Początkowo miała mnóstwo pomysłów na zajęcie sobie czasu. Pisała wiersze (Życie to tragedia i Niebo jest na cmentarzu), rysowała portrety Rozpruwacza, które przerażały myszy bardziej niż żywy kot, a nawet próbowała swoich sił w baśniopisaniu, tworząc księgę zatytułowaną Długo i koszmarnie, o pięknych dzieciach ginących straszną śmiercią. Ale nie miała komu pokazać tego wszystkiego, aż pewnego dnia zapukała do niej Sofia. Weszła na skrzypiący ganek i poczuła, jak Rozpruwacz liże ją po kostkach. Potem usłyszała dochodzący ze środka śpiew: W prastarej puszczy trwa Akademia Dobra i Zła. Agata przewróciła oczami i otwarła drzwi. Odwrócona plecami do drzwi matka śpiewała radośnie, pakując do kufra czarne peleryny, miotły i szpiczaste kapelusze czarownic. Bliźniacze wieże jak dwie głowy, Jedna dla szlachetnych, Druga dla podłych. Ucieczka z niej niemożliwa. Jedyna droga wyjścia W baśni się ukrywa. - Wybierasz się na wakacje w jakimś egzotycznym miejscu? - zapytała Agata. - Kiedy ostatnio sprawdzałam, z Gawaldonu nie można się było wydostać, chyba że wyrosłyby ci skrzydła. Kallisa odwróciła się. - Myślisz, że trzy peleryny wystarczą? - zapytała, wybałuszając czarne oczy skryte pod hełmem czarnych włosów. Agata skrzywiła się na myśl o tym, jak bardzo są do siebie podobne. - Są identyczne - mruknęła. - Po co ci aż trzy? - Na wypadek gdybyś chciała jedną pożyczyć przyjaciółce, skarbie. - To ma być dla mnie? - Zapakowałam dwa kapelusze, na wypadek gdyby jeden się zgniótł, miotłę, na wypadek gdyby ich były śmierdzące, i kilka fiolek z psimi językami, jaszczurczymi nogami i żabimi palcami. Kto wie, ile czasu stoją u nich zapasy! Agata znała odpowiedź, ale mimo to zadała pytanie: - Matko, a do czego są mi potrzebne peleryny, kapelusze i żabie palce? - Na Powitanie Nowych Wiedźm, rzecz jasna! - zaszczebiotała Kallisa. - Nie chciałabyś chyba po przybyciu do Akademii Zła wyglądać jak kompletna amatorka. Agata zrzuciła ciężkie buty. - Zapomnijmy na moment o tym, że miasteczkowa lekarka wierzy w takie rzeczy. Dlaczego tak trudno ci zaakceptować, że jestem tu szczęśliwa? Mam wszystko, czego mi potrzeba. Łóżko, kota i przyjaciółkę. - Cóż, powinnaś się nauczyć czegoś od tej swojej przyjaciółki, skarbie. Ona przynajmniej wie, czego chce od życia - powiedziała Kallisa, zamykając kufer. - Doprawdy, Agato, czy może być wspanialszy los, niż zostać Wiedźmą z Baśni? W dzieciństwie marzyłam o trafieniu do Akademii Zła! Ale zamiast mnie Dyrektor zabrał tego idiotę Swena, który jako głupi czarownik został przechytrzony przez księżniczkę i podpalony. Nie dziwi mnie to. Ten chłopak ledwie potrafił zawiązać sobie buty. Jestem pewna, że gdyby Dyrektor Akademii mógł wybierać jeszcze raz, zdecydowałby się na mnie. Agata wślizgnęła się do łóżka. - Cóż, wszyscy w miasteczku i tak uważają cię za wiedźmę, więc twoje życzenie mimo wszystko się spełniło. Kallisa odwróciła się gwałtownie. - Moim życzeniem jest, żebyś się stąd wydostała - syknęła z oczami czarnymi jak węgle. - To miejsce sprawia, że jesteś słaba, leniwa i przestraszona. Ja przynajmniej tu do czegoś doszłam, ty gnijesz w bezczynności, jeśli Sofia nie przyjdzie, żeby wyprowadzić cię na spacer jak psa. Agata patrzyła na nią oniemiała. Kallisa uśmiechnęła się promiennie i wróciła do pakowania. - Ale opiekuj się swoją przyjaciółką, skarbie. Akademia Dobra może wydawać jej się usłana różami, ale czeka ją nielicha niespodzianka. A teraz do łóżka. Dyrektor Akademii niedługo się tu zjawi i będzie mu łatwiej, jeśli będziesz spała. Agata naciągnęła kołdrę na głowę. Sofia nie mogła zasnąć. Do północy zostało pięć minut, a nikogo nie było widać. Uklękła na łóżku i wyjrzała przez szparę w okiennicach. Wokół Gawaldonu tysiąc wartowników machało pochodniami, oświetlając las. Sofia skrzywiła się. Jak on się koło nich przedostanie? I właśnie wtedy zauważyła, że z parapetu zniknęły piernikowe serduszka. On tu już jest! Trzy spakowane różowe walizki wyleciały przez okno, a za nimi wyskoczyła para nóg w szklanych pantofelkach. Agata gwałtownie usiadła na łóżku, budząc się z koszmarnego snu. Z drugiego końca izby dobiegało chrapanie Kallisy, obok której spokojnie spał Rozpruwacz. Koło łóżka stał zamknięty kufer z wypisaną koślawym pismem wizytówką ,,Agata z Gawaldonu, ul. Cmentarna Góra 1", obok leżał woreczek z miodowymi ciastkami na drogę. Agata ugryzła ciastko i wyjrzała przez pękniętą szybę. Poniżej widać było płonące pochodnie, ale tutaj, na Cmentarnej Górze, został tylko jeden zwalisty