Żona Lobotomisty

Akcja książki toczy w latach 30 ubiegłego wieku. Poznajemy Ruth, kobietę, której brat odebrał sobie życie po Pierwszej Wojnie Światowej. Był to punkt zwrotny w życiu naszej bohaterki. Postanowiła ona bowiem wtedy pomagać ludziom cierpiących z powodu różnych chorób psychicznych. Praca w szpitalu jest jej całym życiem. Dla niej poświęciła swój związek i pogodziła się z tym, że zawsze będzie sama. Na jej drodze stanął jednak Robert Apterze, w którym bardzo szybko zakochała się z wzajemnością. Mężczyzna był lekarzem, który wspierał nową terapii ? lobotomii. Na początku Ruth wierzy w nowy lek i nową metodę leczenia, ale po pewnym czasie, zauważa, że z jej mężem zaczyna dziać się coś dziwnego. Zadaje sobie pytanie na ile Robert kieruje się dobrem pacjentów, a na ile są to jego chore ambicje.
Dawno nie czytałam tak dobrej książki, która łączy w sobie elementy medycyny, powieści obyczajowej i historycznej. Szczególnie aspekt medyczny, bardzo mnie zaintrygował, ponieważ porusza on różne choroby psychiczne. Gówna bohaterka, została świetnie wykreowana. To kobieta silna i potrafiąca walczyć o dobro pacjentów. Kobieta, która miała odwagę postawić się swojemu mężowi i działać przeciwko niemu. Ruth to osoba, która szczególnie przypadła mi do gusty, ponieważ potrafiła ona zbudować więzi z pacjentami i stała się przez to autetyczna.
Książkę czyta się bardzo szybko. Należy ona do tych, które ciężko odłożyć nawet na chwile. Bardzo podoba mi się styl pisania autorki. Każde zdanie jest przemyślane i nie ma tutaj niczego przekoloryzowanego. Na pewno jest typem książki, który zapada w pamięci na dłużej. Przykuwa uwagę nie tylko okładką, ale również medyczną tematyką. Polecam!

"Żona lobotomisty" to historia Ruth Emeraldine, która z pasją poświęca się pomocą chorym w szpitalu psychiatrycznym. Gdy na jej drodze staje charyzmatyczny lekarz - Robert Apter - zakochuje się ona w nim oraz fascynuje jego prekursorską metodą leczenia pacjentów lobotomią. Z upływem czasu jednak zaczyna mieć wątpliwości, na ile faktycznie jej mąż kieruje się dobrem pacjentów, a na ile megalomanią i usilnym podtrzymywaniem wiary w skuteczność kontrowersyjnej metody...

To jedna z ciekawszych propozycji wśród powieści historycznych, jakie ostatnio miałam okazję przeczytać. Opowieść fabularnie jest porywająca i wciąga od samego początku czytelnika. Dodatkowo piękny język i wierne osadzenie w realiach historycznych sprawiają, że przenosimy się z tą książką w czasie. Nie mam może dużej wiedzy na temat psychiatrii, czy lobotomii, ale miałam poczucie, że ten szał na ów zabieg i jego konsekwencje są oddane prawidłowo, a przy tym porażająco, jeśli się uświadomi, że tak się faktycznie kiedyś "leczyło".

Mocna postać głównej bohaterki wzbudziła moją sympatię. Ruth to silna inteligentna i niezależna kobieta, a przy tym szczerze oddane swojej misji, co mocno do mnie trafiało.

Świetna, wciągająca opowieść! Polecam serdecznie! :)

,,Szpital Emeraldine , położony w środku Nowego Jorku(...) nie sprawiał wrażenia jednej z tych zimnych, mrocznych publicznych placówek psychiatrycznych z łuszczącą się farbą, słabym oświetleniem i wielopiętrowymi łóżkami. Stworzyli tu coś nowego: szpital publiczny dla ludzi chorych psychicznie, gdzie opieka i udogodnienia dorównywały ośrodkom prywatnym, z bezpośrednim połączeniem ze szkołą medyczną oraz z najlepszym działem naukowym".

W pierwszej kolejności poznajemy Ruth, która ma pretensję do siebie, że po porodzie nie potrafi być szczupła jak inne kobiety. I w tym momencie mnie porwała, bo nie sądziłam, że odbiorę ją tak osobiście. Następnie mamy przeskok czasowy do wielu lat wstecz, kiedy jest jeszcze młodą kobietą. Rozpoczyna swoją pracę w wspaniałym szpitalu psychiatrycznym, właśnie tym z cytatu. Z powodu dramatu jaki przeżyła postanawia nieść pomoc tym ludziom, którzy naprawdę tego potrzebują. Skoro i tak straciła swojego narzeczonego, nie było dla niej sensu rozpaczać. Przełomowym uczuciem okaże się dla niej miłość do Roberta, który rozpocznie terapię dla osób chorych stosując lobotomię. Jako jego żona zaczyna jednak niepokoić ją, że operacje zaczynają być mniej dokładne. Zaczyna dochodzić do pewnych problemów, które ona bardzo przeżywa. Uczucia niesprawiedliwości targają ją coraz bardziej, a musicie wiedzieć, że jest bardzo wrażliwą kobietą. Kiedy więc na horyzoncie pojawi się młoda mama coś się wydarzy...
Przepiękna książka, która bardzo mną poruszyła. Czuć było tu ogromną prawdziwość, jakby bohaterzy nie grali, tylko opowiadali swoje prawdziwe życie. Wierzyłam we wszystko, co tu się wydarzyło. Bywało, że miałam łzy w oczach. Ruth tęskniła za niektórymi pacjentami, choć zdawała sobie sprawę, że bywali niebezpieczni. Kiedy jej mąż opowiadał przy stole w jaki sposób przeprowadza zabiegi, ona nie potrafiła tego słuchać. Była twarda i stanowcza, choć jej wnętrze aż krzyczało. Nie da się niektórych opisów zapomnieć. Bardzo polecam do przeczytania! Prem 12 październik 2022