W drogę!

???? RECENZJA
Tytuł: W drogę
Autor: Beth OLeary
...

Addie i Deb wyruszają na ślub koleżanki, czeka je 600km drogi do Szkocji. Niespodziewany splot wydarzeń sprawia, że do ich podróży dołącza Dylan, były partner Addie i jego przyjaciel. Czy może być coś gorszego, niż wspólne kilka godzin z kilkoma osobami, o których najchętniej byśmy zapomnieli? Kilkugodzinna trasa, dużo emocji, wiele tajemnic i wspomnienia z przeszłości. Jak to się może skończyć?

Lubię książki Beth OLeary, za każdym razem wiem, że otrzymam lekką i przyjemną lekturę. Fabuła "W drogę" przedstawiona jest dwutorowo, wspomnienia ze wspólnej przeszłości Addie i Dylana oraz obecna podróż samochodem. Dodatkowo historię poznajemy zarówno z perspektywy obojga bohaterów.

Po raz kolejny książka z serii Mała Czarna gwarantuje również nutę dobrego humoru, przygody bohaterów i ich dyskusje czyta po prostu się dobrze. Przeczytałam już kilka recenzji, z którymi muszę się zgodzić - książkę można jednak podzielić na dwie części.

Wątek dotyczący przeszłości jest niesamowity, z wypiekami na twarzy śledziłam losy miłości Addie i Dylana. Z ogromną ciekawością śledziłam, jak toczy się ich wspólne życie, z jakimi problemami się borykają, czy w końcu, co doprowadziło do ich rozstania. Natomiast rozdziały dotyczące podróży z czasem stały się niestety zbyt monotonne, chwilami nużyły, a fabuła się dłużyła.

Sama historia nie wywołała u mnie głębszych emocji, niczym nie zaskoczyła, nie wzbudziła refleksji. Nie jest to zła książka, jest po prostu bez efektu wow. Po przeczytaniu wszystkich książek autorki uważam, że ta jest niestety najsłabsza. Ale czy sięgnę po kolejną książkę z tej serii? Oczywiście!

Wypchany po brzegi mini cooper - taki punkt wyjścia wydaje się być bardzo obiecujący w przypadku komedii romantycznej. Tym bardziej, że samochodem jedzie para, która rozstała się w nieznanych czytelnikowi okolicznościach.

Historię Addie i Dylana - głównych bohaterów powieści - poznajemy z dwóch perspektyw czasowych: ?kiedyś? i ?teraz?. Dowiemy się, jak para się poznała i jak wyglądała ich relacja przez cały okres związku. Historia może budzić różne emocje - zapierać dech w piersiach, fascynować, wzruszać - dla mnie była przegadana i za bardzo rozwleczona. W dużej mierze skupiała się na jednym problemie, którego Addie i Dylan nie potrafili rozstrzygnąć między sobą. Ta para nie miała w sobie uroku, jaki mieli choćby Tiffy i Leon ze "Współlokatorów".

"W drogę!" ma swoje dobre momenty - dotyczą one przede wszystkim tego, co działo się w trakcie podróży. Dialogi i komizm sytuacyjny bawiły i nadawały książce lekkiego tonu. Na uwagę zasługuje przede wszystkim postać Rodneya, którego nieporadność była źródłem najzabawniejszych sytuacji.

Beth O?Leary podjęła także temat toksycznych relacji: z przyjaciółmi oraz z rodzicami. Pokazała jak wpływają na pewność siebie, poczucie własnej wartości i budowanie relacji. Tutaj kreacja postaci Marcusa zrobiła na mnie pozytywne wrażenie - to chłopak, który ma duży problem z własną tożsamością. Aby funkcjonować potrzebuje poklasku, szybko się nudzi, nie potrafi być poważny - jego historia jest najbardziej oryginalna i dużo wniosła do powieści.

Autorka niestety poległa w przypadku innych istotnych tematów - niepotrzebnie potraktowała je z przymrużeniem oka lub po macoszemu

"W drogę!" to mało wymagająca książka i mająca swój urok komedia pomyłek. Nie wywołała we mnie tak pozytywnych wrażeń jak poprzednie książki Autorki, ale ciągle jest to komedia romantyczna, która sprawdzi się jako odskocznia od codzienności.

Nowa powieść Beth OLeary to coś z pogranicza obyczajówki i romansu z fabułą rozgrywającą się na dwóch płaszczyznach czasowych. Zazwyczaj przy takich konstrukcjach bardziej podobają mi się rozdziały dotyczące przeszłości ???? Tak było i tym razem. Rozdziały dotyczące przeszłości bohaterów śledziłam z zapartym tchem, natomiast wydarzenia rozgrywające się w teraźniejszości czytałam z umiarkowanym entuzjazmem.

Addie i Dylan tworzyli kiedyś bardzo udaną parę. Ich znajomość rozpoczęła się podczas wakacji we Francji, jednak nie była to wakacyjna miłostka, a głębokie uczucie. Uczucie, które zawładnęło bohaterami, wnikając w każdą komórkę ich ciała. Uczucie, które nie wszystkim się podobało i które ktoś usilnie starał się zniszczyć. Uczucie, które niestety nie przetrwało próby czasu.

Teraz, po prawie dwóch latach od burzliwego i bolesnego rozstania, Addie i Dylan spotykają się ponownie i zmuszeni są odbyć wspólną podróż w małym samochodzie z trójką innych pasażerów. Mają do pokonania setki kilometrów w drodze na ślub wspólnej przyjaciółki. Czeka ich wiele godzin spędzonych w towarzystwie żądnej przygód Deb, denerwującego Marcusa i dziwnego Rodneya, znanego tylko z Facebooka, a także w otoczeniu własnych uczuć, które po wielu miesiącach nie dają o sobie zapomnieć. Jedno jest pewne - ta podróż nie będzie pozbawiona przygód.

Rozdziały dotyczące przeszłości opowiadają ze szczegółami o relacjach Addie i Dylana, początkach ich znajomości, a także obnażają okoliczności i przyczynę ich rozstania. Z głównymi bohaterami szybko się polubiłam, jednak nie wszystkie postaci zaskarbiły sobie moją sympatię. Lekki styl autorki prowadzi nas przez kolejne strony dość szybko i dynamicznie. Mamy tutaj dużo dialogów i sporą dawkę humoru.

Dla miłośników komedii romantycznych i powieści obyczajowych, książka sprawdzi się idealnie. Choć to nie mój ulubiony gatunek, pierwsze spotkanie z Beth O?Leary uważam za całkiem przyjemne i chętnie zapoznam się także z jej poprzednimi książkami.

To miała być przyjemna podróż na ślub przyjaciółki. Addie wraz z siostrą Deb podróżują Mini Cooperem, w którym rozbrzmiewa muzyka country, gdy wtem dochodzi do stłuczki. Jak na złość uczestnikami kolizji jest jej były chłopak Dylan oraz jego głupkowaty przyjaciel Marcus. Czy może być jeszcze gorzej? Oczywiście! Od tej pory w małym samochodzie swą podróż będzie odbywała ich czwórka oraz Roodney ? dziwaczny koleś poznany na facebooku, który również wybiera się na ślub.

Historię poznajemy z dwóch perspektyw. Pierwsza z nich dotyczy czasów, w których Addie i Dylan się poznali, a było to podczas słonecznego lata w hotelu, w którym ona pracowała, a on wypoczywał. Zrodził się z tego gorący romans, który okazał się czymś więcej niż tylko przelotną miłostką. Niestety nic nie trwa wieczne, zwłaszcza gdy nasz ukochany ma kumpla, który jest do niego niemal przyrośnięty.

Druga perspektywa ukazuje czasy obecne i podróż na ślub przyjaciółki. Atmosfera jest napięta, a samochód aż kipi od emocji. Zdaje się, że nikt z obecnych w nim, nie chce być tam, gdzie aktualnie się znajduje. Nic dziwnego, jak można znieść kogoś, kogo z całego serca się nienawidzi. Nie pomaga fakt, że po drodze czeka na nich masa przygód.

Narratorami jest para głównych bohaterów, więc mamy okazję poznać całą historię z perspektywy ich dwójki. Raczej nie zapałałam do nich wielkimi emocjami, ale z całego serca znienawidziłam Marcusa. Cóż to za wstrętny, fałszywy, namolny typ. Chyba nie zna powiedzenia, że gdy ciało pierwsze oddziałuje na ciało drugie, to ciało trzecie się nie wtrynia. W całej tej powieści to on mąci najwięcej. Uważam, że jego relacje z Dylanem są niezdrowe. Marcus uzależnił go od siebie, powodując, że bohater był na każde jego skinienie. Nie na tym polega przyjaźń prawda?

?W drogę!?, to lekka pozycja, w stylu poprzednich książek autorki, więc jeśli ktoś je czytał, będzie wiedział, na czym mniej więcej opiera się schemat. Czytało mi się ją bardzo dobrze? do czasu. W pewnym momencie zaczęła mnie nużyć. Stwierdziłam, że jest nieco przegadana oraz przeciągnięta na siłę, gdyby była krótsza, miałabym o niej zdecydowanie lepsze zdanie.

Podoba mi się natomiast styl autorki. Jej książki pozwalają mi się oderwać od świata rzeczywistego i problemów. Z całą pewnością ?W drogę!? mnie nie porwało, ani nie wywołało we mnie plejady emocji, ale bawiłam się przy tej pozycji dobrze.

Gotowi na zabawną i pełną specyficznego uroku podróż?
To ładujemy się do mini coopera i w drogę!

Nie będzie to jednak łatwa wyprawa. Tak, owszem, zapowiadało się miło i przyjemnie, jednak nieoczekiwana stłuczka pokrzyżowała plany Addie. Na horyzoncie pojawił się jej były partner, a wiadomo przecież, że gdy nagle niczym filip z konopi wyskakuje Pan lub Pani Ex będzie się działo! Oprócz niego w przestrzeni niewielkiego auta będziemy podróżować z rządną przygód Deb i niezwykle irytującym Marcusem, przyjacielem Pana Ex. Aha i jeszcze jakiś dziwny koleś z Facebooka się z nami zabrał. Zatem mieszanka przedziwnych osobowości gotowa! Dlatego też wspomniałam na początku, że ta wyprawa nie będzie łatwa. Będzie gorąco i ciasno. Będzie sentymentalnie i wesoło. Będzie frustrująco i gdy pewne długo tłumione pretensje ujrzą światło dzienne? będzie smutno i melancholijnie. Czy mimo wszystko warto wyruszyć w tę nietypową podróż? Oczywiście, że tak!

Ależ ja czekałam na tę książkę! To było moje trzecie spotkanie z twórczością Beth O?Leary. Potrzebowałam lekkiej lektury z poczuciem humoru, które tak dobrze trafia w mój gust. I nie zawiodłam się, gdyż podczas czytania niejednokrotnie na mojej twarzy gościł uśmiech. A pod koniec nawet troszkę się wzruszyłam! Lubię takie historie, gdyż potrafią mnie pozytywnie nastroić. Są niczym delikatny promyk słońca, który pojawia się nieoczekiwanie w pochmurny dzień.

?W drogę!? porusza kilka ważnych, egzystencjalnych tematów. Uzależnienie, depresja, niedojrzałość emocjonalna, toksyczna przyjaźń? Bohaterowie zostali w pewien sposób doświadczeni przez życie i dzięki licznym retrospekcją możemy przekonać się, czy z popełnionych błędów udało im się wyciągnąć wartościowe wnioski na przyszłość.

Niestety w porównaniu do ?Współlokatorów? i ?Zamiany? najnowsza powieść autorki wypadła minimalnie słabiej. Zabrakło mi jakiejś iskry? Jakby przedstawiona historia została napisana pod presją czasu? Nie zmienia to faktu, że jestem zadowolona z lektury i każdą następną książkę Beth O?Leary biorę w ciemno!

Pamiętam ile uśmiechu i przyjemności dała mi lektura wcześniejszych książek Beth O?Leary ?Współlokatorzy? i ?Zamiana?. Wyruszając ?W drogę? liczyłam na wiele. Czy najnowsza powieść autorki okazała się równie dobra?

Czy pięcioro dorosłych w mini cooperze podczas wielogodzinnej podróży na ślub ich przyjaciółki, to bardziej przepis na komedię czy tragedię? Szczególnie gdy się okazuje, że jednym z nich jest były chłopak Addie, drugim, jego irytujący przyjaciel, a trzecim, ktoś kogo obecność na ślubie nie będzie mile widziana.

W tak małym samochodzie wypchanym po brzegi, z pewnością nie zmieszczą się już emocje targające bohaterami. Gniew, frustracja, skrywane urazy i zatajone fakty, to wszystko będzie musiało się wylać. Czy zdołają wrócić do przeszłości i oczyścić atmosferę, a może poleje się krew zanim dotrą do celu?

W przeszłość zabierają nas wspomnienia Addie i Dylana. Do czasu ich wzajemnej fascynacji i miłości, którą zatruwa nie tylko wiszący nad nimi cień negatywnie nastawionego do ich związku Marcusa, ale również destrukcyjne relacje rodzinne i głęboka depresja.

Powieść z jednej strony budzi rozbawienie. Pojawia się i humor sytuacyjny, i postaci, a niektóre pełne ripost dialogi wzbudzają wręcz salwy śmiechu. Z drugiej strony bardziej zmusza do refleksji nad złożonością związków poruszając wiele wartościowych i trudnych tematów. To najbardziej poważna i dojrzała spośród książek autorki, pełna trudnych emocji.

Początek drogi, nawet bardzo wyboisty, daje nadzieję na szczęśliwe jej zakończenie, czy tak będzie i tym razem? Wyruszcie w drogę wraz z bohaterami powieści, będzie ciasno, ale naprawdę warto.