Igrzyska śmierci / W pierścieniu ognia / Kosogłos (pakiet)

Gdy zaczęłam czytać pierwszy tom nie mogła przestać czytać, zżyłam się z bohaterami książki całkowicie wciągnął mnie świat stworzony przez Suzanne Collins, obie areny igrzysk zostały tak opisane, że praktycznie widziałam je własnym oczami i miałam wrażenie, że jak włączę telewizor na odpowiedni kanał to będę widziała zmagania bohaterów na arenie . I gdy się wydaje że już wszystko będzie dobrze że przecież 13 dystrykt to sami pozytywni bohaterowie, że ich działania są wynikiem tylko chęci niesienia pomocy ? czytając trzeci tom przekonujemy się, że nic tak naprawdę dla naszej bohaterki się nie zmieniło dalej uczestniczy w walce tylko teraz akcja rozgrywa się na dużo większej arenie a wszyscy bohaterowie powieści biorą w niej udział.

Igrzyska śmierci, a dokładnie trylogia rodem z science fiction autorstwa Suzanne Collins to powieść, która dorobiła się już adaptacji pierwszej części. Książka bije rekordy popularności i przyznam się, że osobiście się temu nie dziwie. Utrzymana w atmosferze napięcia powieść przenosi nas do totalitarnego państwa przyszłości, Panem, gdzie co roku odbywają się krwawe Igrzyska Głodowe mające na celu wyłonić jednego zwycięzcę z dwudziestu czterech wybranych losowo młodych ludzi, pochodzących z dwunastu dystryktów. Sytuacja zmienia się, gdy na arenę wkraczają Katniss Everdeen i Peeta Mellark. Ten duet przywoła w ciemiężonym ludzie Panem pragnienie wolności. Sami bohaterowie przejdą szkołę życia, a ich relacje wzruszą każdego czytelnika. Ich losy opisane w trzech tomach zapierają dech w piersiach, aż nie chce się rozstawać z książką. Czytając wzdychamy nad losami głównych bohaterów, ale sama istota prężnie działającego ustroju totalitarnego pozwala na zastanowienie się nad tym jakże współczesnym zagrożeniem w świecie. Autorka, umiejętnie wplatając w całą historię wątek miłosnego trójkąta, doskonale przedstawiła silnie zniszczoną psychikę ludzi, którzy bezpośrednio walczą z uciskiem reżimu.

Na początku zobaczyłam okładkę, bardzo dawno temu, na stronie pewnej księgarni internetowej. Przeszły mnie ciarki i stwierdziłam, że mi się nie spodoba, więc nie zamówiłam jej. Później zaczęła czytać Igrzyska Śmierci moja bliska przyjaciółka, która szczerze mi ją poleciła. Powiedziałam "okej". Przez to "okej" i wzięcie do ręki TEJ książki zyskałam wspaniałą lekturę, do której fragmentów wracam praktycznie codziennie. Później była W Pierścieniu Ognia i Kosogłos. Końcówka Kosogłosa, mimo czytania jej po raz tysięczny, nadal wyciska ze mnie łzy.
To naprawdę warta przeczytania opowieść o może niedalekiej przyszłości, której musimy uniknąć.