Szumowiny

Dla mnie są bezkonkurencyjni, a zwłaszcza jeśli chodzi o kryminały. W grupie niesamowitych znajduje się również pochodzący z Norwegii Jorn Lier Horst i jego cykl historii o Williamie Wistingu. "Szumowiny" to kolejna dawka mrocznych i zawikłanych morderstw do rozstrzygnięcia. Autor ma skłonność do pisania poplątanych, nie do końca zrozumiałych początków, jednak gdy tylko się przez nie przebrnie (nie trwa to długo) pojawia się prawdziwy majstersztyk kryminalistyczny. Co ciekawe autor pisze również opowiadania detyktywistyczne dla dzieci, także jeśli macie pociechy to zachęcam ich do zarażenia pasją do tego typu literatury zwłaszcza w wykonaniu Horsta :)

Środek lata. Fale wyrzucają na brzeg odciętą lewą stopę w sportowym bucie. Potem pojawia się kolejna. Na brzegu ponownie zostaje znaleziona stopa. Potem fale wyrzucają jeszcze jedną. Łącznie cztery lewe stopy znalezione przy brzegu w ciągu jednego tygodnia. William Wisting rozpoczyna kolejne śledztwo, podczas gdy jego córka Line ? dziennikarka z zawodu postanawia napisać artykuł o przestępcach, którzy po odbyciu swojej kary wyszli na wolność.

?Szumowiny? to już moje kolejne spotkanie z twórczością J?rna Liera Horsta i serią kryminałów o Wiliamie Wistingu. Z każdą kolejną książką tylko utwierdzam się w przekonaniu, że Horst jest wyjątkowym autorem, który dzięki swojemu doświadczeniu, zdobytemu podczas wieloletniej pracy w policji stworzył wciągającą, zajmującą, a przy tym poruszającą ważne tematy serię.

W ?Szumowinach? podobnie, jak w innych książkach tego autora akcja toczy się dwutorowo. Śledztwo, które prowadzi Wisting przeplata się ze zbieraniem materiałów do artykułu przez Line. Sprawa, przed której rozwiązaniem stoją bohaterowie, nie należy do najłatwiejszych, a wręcz przeciwnie jest bardzo nietypowa. Autor jednak świetnie potrafi splatać wątki, tak, że wszystko idealnie do siebie pasuje i tworzy spójną, sensowną całość. Śledztwo staje w pewnym momencie w martwym punkcie, jednak zaraz pojawia się nieoczekiwany zwrot akcji, który pcha je do przodu. Horst stopniowo przekazuje nam coraz więcej informacji i przedstawia kolejne poszlaki, które, choć na pierwszy rzut oka wydają się mało znaczące, potrafią całkiem odmienić bieg wydarzeń.

W ?Szumowinach? zostałam zaskoczona podjętym przez autora tematem. Oprócz wciągającego śledztwa na kartach książki został poruszony ważny problem społeczny, a mianowicie czy pobyt w więzieniu pomaga, czy wręcz przeciwnie szkodzi zdemoralizowanemu człowiekowi, z którego przez ten czas ma uczynić na nowo pełnoprawnego obywatela? Wątek Line w tej powieści skupia się właśnie na tym temacie, gdyż dziennikarka prowadzi wywiady z przestępcami, którzy odbyli już swoją karę i starają ponownie wdrożyć się do normalnego życia.

Horst po raz kolejny mnie nie zawiódł, a ?Szumowiny? okazały się kolejną bardzo dobrą książką. Już nie mogę się doczekać, aż poznam kolejne tomy z tego cyklu. Dla fanów serii to lektura obowiązkowa, a osobom, które jeszcze nie miały okazji poznać Williama Wistinga, a lubują się w czytaniu kryminałów, gorąco polecam sięgnięcie po twórczość J?rna Liera Horsta.

....

Taka pozycja do pochłonięcia na raz, w ciągu 3-4 godzin. Niezawodna, gdy dość masz "wielkiej" literatury i chcesz czegoś "rozrywkowego", ale nie miałkiego i sentymentalnego. No i lubisz rzeczowe, konkretne, niewydumane kryminały. Horst przeprowadzi cię więc przez wszystkie etapy policyjnej, codziennej, żmudnej roboty. Nie spotkasz żadnego gruboskórnego Harego Callahana ani rzucającego mięsem twardziela "Majami". Nic z tych rzeczy. William Wisting posuwa się w śledztwie krok po kroku, wykorzystując dostępne i docierająca w każdej chwili informacje. Z nich buduje koncepcje i tropy, które weryfikuje. Tym razem cztery odcięte lewe stopy, które w krótkim odstępie czasu fale wyrzuciły na brzeg, doprowadzają do niewyjaśnionych zniknięć sprzed roku. A te zmuszają śledczych do cofnięcia się aż o kilka dekad, bo to wtedy działała w Stavern "grupa pięciu" - tajna organizacja szkoląca się na wypadek ewentualnego ataku komunistów na Norwegię. Tymczasem Line, córka Wistinga, pracuje nad artykułem dotyczącym sensu kary więzienia. By odpowiedzieć na pytanie, czy więzienie resocjalizuje, spotyka się z zabójcami, którzy już odbyli swoje wyroki. Nazwisko jednego z nich wypływa także w śledztwie ojca... Jakoś nie przeszkadza mi, że Horst trzyma się wypróbowanego schematu. Doskonale wiem, czego się spodziewać po jego powieściach i właśnie dlatego po nie sięgam :-)

"Nie przypominał sobie drugiej takiej sprawy, która wydawałaby się aż tak chaotyczna, pozbawiona sensu i nieprawdopodobna. Nie wiedział od czego zacząć ani na co spożytkować skromne siły, którymi dysponował."

Kryminał napisany w bardzo wciągającym stylu, nie ma w nim szarpania narracji, jak to nieraz się zdarza, lecz konsekwentne, płynne, uporządkowane, choć również mocno zaskakujące obierane kierunki akcji i wyjątkowo umiejętne rozwijanie intrygi. Stopniowo zanurzamy się w coraz głębsze warstwy tajemnic i zagadek, docieramy do pokładów prawdy sprytnie ukrytych za przeszłymi i bieżącymi wydarzeniami. Wartko, lecz z dbałością o szczegóły, tak aby nic nam nie umknęło z detektywistycznych zawiłości, jak najbardziej ulec sprawnie budowanemu klimatowi książki, mocno zaangażować się w chwytające rytmiczne tempo następujących po sobie zdarzeń. Powieść kryminalna gwarantuje wysoki stopień zaczytania i mocną satysfakcję. Wiele w niej pomysłowych rozwiązań, zgrabnie prowadzonych wątków obyczajowych, ciekawych profili głównych bohaterów i czarnych postaci. Autor podnosi również interesującą kwestię sensowności kary więziennej, wieloletniego pozbawiania wolności, podstaw uzasadnienia izolacji skazanych od społeczeństwa, stopnia sprawdzenia się programów resocjalizacji, istotnych zmian zachodzących w człowieku podczas pobytu w więzieniu, wskaźnika powtórnych zbrodni i przestępstw po wyjściu zza krat zakładów więziennych. Kryminał na udany wieczór czytelniczy w konwencji świetniej gry docierania do źródeł zbrodniczych czynów i prób wskazywania tożsamości mordercy.

Makabryczne znaleziska wyrzucanych przez morze na norweską plażę ludzkich stóp wstrząsa mieszkańcami spokojnej miejscowości. Policja natychmiast zajmuje się identyfikacją, próbą odnalezienia reszty ciał i ustaleniem przyczyn zgonu ofiar. Jednak śledztwo prowadzone przez komisarza Williama Wistinga, może już nieco zmęczonego i zniechęconego wykonywaną pracą, okazuje się skomplikowane i złożone, uwarunkowane przez wydarzenia z dalekiej przeszłości, a do informacji o nich niezwykle trudno jest teraz dotrzeć. Rośnie presja czasu, zainteresowania opinii publicznej i środków masowego przekazu. Nie do końca wiadomo, jak prowadzić tak rozległe dochodzenie wobec znikomego zgromadzenia materiałów dowodowych, wielu teorii przedstawiających możliwy przebieg zdarzeń, braku logicznych powiązań, wyjaśnień, wzorców, wspólnych mianowników. Śledztwem zarzuca na prawo i lewo, wciąż nie wiadomo, z jakimi faktami i tajemnicami przyjdzie się jeszcze policjantom zmierzyć. Dlaczego plan zabójstwa zawiera element odcinania ofierze jednej stopy, co się za tym kryje? Co się okaże punktem zwrotnym sprawy, jaki ważny składnik, przełomowy detal, w końcu wydostanie się na światło dzienne, sprawiając, że powoli wszystkie elementy układanki zaczną trafiać na właściwe miejsca? Ale czy faktycznie uda się wszystko dokładnie i rzetelnie wyjaśnić, naświetlić właściwe tło sprawy, nie zgubić żadnego z tropów?

Szumowiny to kolejna książka, którą pochłonęłam wciągu dwóch wieczorów. I to tylko dlatego, że pomiędzy nimi był nieszczęsny dzień przeznaczony na pracę. Niesamowicie wciąga i naprawdę bardzo, bardzo trudno się od niej oderwać nawet na moment. To kolejny dowód na to, że z dalekiej Skandynawii przypływają (w stosunku do tej książki to jak najbardziej trafne określenie) do nas najlepsze kryminały na świecie. W tej powieści wszystko jest dobre i dokładnie takie, jakie być powinno-skomplikowana fabuła, świetnie stworzone postaci, kapitalna narracja i doskonały klimat. Jeśli ktoś ma ochotę przeczytać naprawdę mocny kryminał, który pasjonuje już od pierwszej strony, a z każdą kolejną powoduje, że włos jeży się na głowie to... gorąco polecam! Tylko lojalnie uprzedzam-nie oderwiecie się dopóki nie skończycie! :)