Felicia zaginęła

"Felicia zaginęła" dość długo czekała, aż wreszcie się za nią zabiorę. Jest to zresztą kolejna książka przeczytana w ramach maratonu nieprzeczytanych. Czytając opis byłam pewna, że bardzo mi się spodoba. Czy tak faktycznie było?
W jednym z norweskich miasteczek podczas prac budowlanych zostają odnalezione zwłoki. Wszystko wskazuje na to, że kobieta zginęła ponad 20 lat wcześniej. Ze względu na zbliżający się termin przedawnienia zbrodni oraz tajemnice życia ofiary sprawa wydaje się być prawie niemożliwa do terminowego rozwiązania. Komisarz Wisting postawił sobie wyzwanie - uda mu się znaleźć mordercę jeszcze zanim sprawa się przedawni.
Miałam wobec tej książki ogromne oczekiwania; jest to ten typ powieści, które bardzo lubię - tajemniczy kryminał z bardzo trudną do rozwiązania sprawą. Podobało mi się to, jak akcja zakręcała wokół różnych wątków, a autor prowadził nas do zakończenia powoli, logicznym ciągiem zdarzeń. Niestety, nie wiem czym było to spowodowane, ale ciężko czytało mi się tę książkę. Być może było za dużo wątków, nie mających kompletnie związku ze sprawą, lecz z życiem prywatnym komisarza, co zazwyczaj uznaję jako plus, ale akurat w tej książce coś było nie tak. Mimo to jest to dobra powieść, a każdy, kto kocha kryminały z pewnością polubi jej klimat.

Podczas prac budowlanych zostaje znaleziona szafa z ciałem kobiety w środku. Na miejsce zdarzenia zostaje wezwany komisarz Williama Wisting, który w krótkim czasie dowiaduje się, kim była denatka i kiedy zostało zgłoszone zaginięcia. Okazuje się jednak, że Wisting ma tylko 5 dni na rozwiązanie sprawy inaczej ulegnie ona przedawnieniu.

Bardzo lubię książki Horsta, cenię je między innymi za styl, jakim są pisane, bujną wyobraźnie, jak również za frapującą fabułę i plastyczne opisy otoczenia, które, mimo iż są dokładne, to nie powodują zapychania treści. Autor umiejętnie rozwija wątek kryminalny oraz zwraca uwagę na tło psychologiczno-społeczne norweskiego środowiska. Jego historie są bardzo realistyczne, bo z własnego doświadczenia posiada fachową wiedzę policyjną i zna się na ludzkiej naturze. Jak dotąd nie zawiodłam się, bo każda z przeczytanych powieści Horsta dostarczyła mi wielu emocji, napięcia oraz doskonałą przygodę.

Kreacja Williama Wistinga jest bardzo dokładna, lecz nie karykaturalna. Posiada on wszystkie cechy mężczyzny o silnym charakterze. Ma też niesamowitą policyjną intuicję, która wraz z racjonalnym myśleniem i dociekliwością, wskazują mu drogę do celu. Jednak Wisting to nie tylko dobry gliniarz oddany swojej pracy, to też mąż i ojciec, który nie do końca może się pogodzić z tym, że jego latorośle wyfrunęły już z gniazda i zaczęły żyć swoim własnym życiem, a on sam nie należy już do najmłodszych.

W Felicia zaginęła mamy do czynienia z fabułą złożoną, jednak na pierwszym planie pojawia się rozwikłanie tajemnicy sprzed 25 lat, kiedy to w nieznanych okolicznościach przepadła młoda kobieta. Autor zmusza do refleksji na temat tego, czy morderstwo powinno ulegać przedawnieniu, bo jakby nie patrzeć zabójca zawsze zostanie zabójcą. I niczego to nie zmieni.

Akcja rozwija się w błyskawicznym tempie, dlatego książkę czyta się przyjemnie i wyjątkowo szybko. Choć odbiorca ma pewne przypuszczenia do tego, kto jest mordercą, to i tak zakończenie satysfakcjonuje i zaskakuje. Felicia zaginęła to bardzo dobrze skrojony kryminał z charakterystycznymi dla tego gatunku cechami. Jestem zadowolona z lektury. Szczerze polecam.

Podczas prac budowlanych zamknięte w szafce i zakopane pod ziemią zostają znalezione zwłoki kobiety. W tym samym czasie William Wisting otwiera sprawę zaginięcia młodej dziewczyny, która wyszła z domu i już do niego nie wróciła. Dwie kobiety, które zaginęły w tajemniczych okolicznościach. Dwie sprawy, które zdają się nie mieć ze sobą nic wspólnego. Komisarz, zagłębiając się w śledztwo, odkryje sieć kłamstw, powiązań i tragicznych w skutkach wydarzeń. Czy uda mu się wygrać wyścig z czasem? Czy uchwyci mordercę, który przez lata myślał, że udało mu się uniknąć kary?

Ludzie giną bez przerwy. Zazwyczaj się odnajdują, gdyż tak naprawdę nie zaginęli, a zatrzymali się u kogoś znajomego. Nie zawsze jest to jednak takie proste. Niektórzy giną bez śladu i nigdy nie zostają odnalezieni, za to trafiają do archiwum na półkę z innymi nierozwiązanymi sprawami. Okoliczności, w jakich zniknęli, już na zawsze pozostają tajemnicą. W książce ?Felicia zaginęła? Wisting staje przed zadaniem odkrycia okoliczności morderstwa kobiety, która zaginęła prawie dwadzieścia pięć lat temu oraz odnalezienia dziewczyny, która dosłownie rozpłynęła się w powietrzu. W obu przypadkach komisarz ściga się z czasem. Z każdym kolejnym dniem maleje szansa na to, że dziewczyna żyje, zbliża się również data, po której sprawa zabójstwa kobiety ulegnie przedawnieniu, a morderca nie poniesie zasłużonej kary.

?Felicia zaginęła? to książka, która wciąga od pierwszych stron, choć sprawa, którą zajmuje się policja, nie jest jednak aż tak zawiła, jak w kolejnych tomach serii. Całkiem sporo elementów i poszlak było dla mnie oczywistych, co akurat nie jest częstym zjawiskiem u Horsta. Autor jednak po raz kolejny nie zawodzi, ponieważ stworzył dobrze skonstruowaną historię, od której nie można się oderwać. Przeplata w niej życie zawodowe oraz osobiste głównego bohatera, sprawia, że Wisting jest w naszych oczach człowiekiem, który oprócz niezwykłych zdolności śledczych i zamiłowania do przesiadywania w pracy po godzinach ma również rodzinę, której chciałby poświęcać więcej czasu.

Wisting zajmuje się dwiema sprawami, które na pierwszy rzut oka nie mają ze sobą nic wspólnego. Jednak jak możemy się domyślić coś je łączy i nie wszystko jest tak oczywiste, jak mogłoby się wydawać. Śledczy skacze od jednego tropu do drugiego, jednak większość z nich prowadzi go na manowce. Horst wyraźnie chciał zmylić czytelnika, nieustannie podsuwał nowych podejrzanych i dowody, które ich obciążały. W rezultacie trudno było jednoznacznie stwierdzić, co się wydarzyło i kto jest winny. W zakończeniu autor postawił jednak na prostotę, pokazując, że czasami to najprostsze rozwiązanie jest tym właściwym.

?Felicia zaginęła? jest kolejną bardzo dobrą książką serii o Williamie Wistingu, może nie z tak rozbudowaną intrygą, jak późniejsze tomy, jednak równie wciągającą i trzymającą w napięciu. Była to moja ósma książka tego autora i po raz kolejny przekonałam się, że nadal nie mam dość. Seria o Williamie Wistingu to literatura na wysokim poziomie, który autor utrzymuje w przypadku każdego kolejnego tomu. Choć ?Felicia zaginęła? nie jest najlepszą książką z serii, to jednak nadal bardzo dobry kryminał, którym warto się zainteresować.

http://someculturewithme.blogspot.com/2017/09/historia-zatacza-koo.html

?Felicja zaginęła? to według mnie najlepsza powieść J.L.Horsta. Kolejny raz komisarz William Wistling rozwiązuje zagadkę kryminalną i tak jak obiecuje zdanie zamieszczone na okładce, historia trzyma w napięciu od pierwszej do ostatniej strony.
Wszystko zaczyna się kiedy podczas prac budowlanych znalezione zostaje ciało kobiety, które ktoś ukrył w metalowej szafie i całość umieścił pod budowaną właśnie drogą. Wydaje się, że interwencja policji jest tylko czystą formalnością, bo zbrodnia za kilka dni ulegnie przedawnieniu, a ustalenie tożsamości ofiary jest bardzo czasochłonnym procesem. W tym samym czasie młody chłopak zgłasza zaginięcie swojej dziewczyny, co też na początku nie budzi ani szczególnego zdziwienia, ani nie wywołuje niepokoju wśród policjantów. W końcu w Norwegii za zaginione uważa się ponad tysiąc osób, więc jedna więcej nie robi różnicy.
Jednak te dwa zdawałoby się, odległe od siebie zdarzenia, zaczynają się splatać. Od tego momentu śledztwo nabiera tempa a tajemnice mnożą się jak grzyby po deszczu. Czy obydwie kobiety były ze sobą powiązane, czy sprawcą jest ta sama osoba, a może młodsza zginęła, ponieważ odkryła jakąś tajemnicę z przeszłości? Pytania mnożą się także w głowie czytelnika. Czy to możliwe, że sprawca czekał 25 lat, bo tyle minęło od pierwszego zabójstwa, aby zabić drugi raz? A jeśli tak to dlaczego? Kiedy jeszcze okazuje się, że zaginiona dziewczyna była w ciąży, a w tle zaczyna majaczyć kazirodczy związek, historia robi się naprawdę intrygująca. I kiedy przy końcu książki już wydaje się, że wiemy kto jest mordercą, jak z pudełka wyskakuje prawdziwy sprawca, który z resztą był cały czas blisko komisarza a przez to i czytelnika.
Polecam miłośnikom kryminałów, a przede wszystkim wielbicielom komisarza Wistlinga. Czyta się to jednym tchem, bo tyle w tej powieści zagadek i znaków zapytania, że samemu chce się w końcu znaleźć i poukładać elementy łamigłówki. Mnie najbardziej podobają się postacie jakie stworzył Horst, nie tylko komisarz, ale także towarzyszący mu współpracownicy. To są ludzie z krwi i kości, których można by spotkać na ulicy. Mroczna okładka oddaje mroczną treść książki, a ilość stron 351 powoduje, że jeśli lekturę zaczniemy w piątek wieczorem, to na pewno skończymy w sobotę przed śniadaniem. Gorąco polecam i czekam na kolejne przygody Williama Wistlinga.
Polecamy, zespół dobrerecenzje.pl

?Lata pracy nauczyły go, że najważniejsze pytanie w sprawie o zabójstwo brzmiało dlaczego. W tym krótkim słowie było zawarte napięcie..zmuszało go do bardziej racjonalnego myślenia i odciągało od snucia mglistych, niczym nieuzasadnionych spekulacji, którym drogę często torowały pytania kto i jak.?

?Felicia Zaginęła? jest drugim tomem cyklu ?William Wisting?. Jest to ósma książka Horsta wydana w Polsce. Oprócz niej dostępne są jeszcze: prequel i tomy 1, 6-10.

Dowodzący Wydziałem Śledczym w Larvik , komisarz William Wisting musi sprostać nie lada wyzwaniu. Bowiem ma on do rozwikłania sprawę, nad którą wisi widmo przedawnienia.
Podczas otwierania starej sprawy, budowlańcy na drodze krajowej odnajdują starą szafę z ciałem kobiety.
Tożsamość ofiary nie pozostaje długo tajemnicą, gdyż śledczy zadziwiająco szybko ustalają kim była zmarła. Niedługo potem zupełnie niespodziewanie komisarz Wisting, dostaje zgłoszenie o zaginięciu młodej kobiety, której zniknięcie zdaje się splatać z wydarzeniami, które miały miejsce w przeszłości.



?Zerknął na nią i uśmiechnął się lekko. Zupełnie jakby czytała w jego myślach. Jakby wiedziała, że właśnie teraz zastanawiał się nad tym, ilu innych zaginionych w rzeczywistości padło ofiarą zabójstwa.?

Powieść porusza wyjątkowo przykry i niełatwy temat, jakim jest niespodziewane i nagłe zaginięcie człowieka. Podczas nieobecności poszukiwanych, ich rodzina i bliscy przeżywają istny koszmar. Najgorsza i dominująca jest niepewność ? czy oni jeszcze żyją? Czy dzieje im się krzywda? Czy cierpią przeżywając tortury? Czy jeszcze kiedykolwiek ich zobaczymy? Brak zapewnienia, że wszystko będzie dobrze jest przejmujący. Pokłady wiary i nadziei też się kiedyś kończą, a wtedy nietrudno o poddanie się.

?O posiłkach można było powiedzieć wszystko, tylko nie to, że przybyły bezgłośnie.?

J?rn Lier Horsta umiejętnie wciąga i prowadzi czytelnika po stronach powieści. Daje możliwość spokojnego śledzenia wzorkiem treści, żeby nagle i zupełnie niespodziewanie rozpędzić akcję, od której nie sposób się oderwać. Historia skromnie ubarwiona wątkiem obyczajowym, dostatecznie skupia się na wątku kryminalnym. W niektórych sytuacjach odczuwalny jest lekki pośpiech, który może wzbudzić dezorientację, co jednak nie jest żadnym mankamentem, jednak jest zauważalne. Z płynną łatwością zalewa nas dominujące napięcie, które popędza do zachłannego połykania treści. Horst niejednokrotnie w jednej chwili rozwiewał moje nagromadzone przeczucia i domysły, do których snucia tak ochoczo dostarczył mi pola.
Główny bohater bez problemów wzbudził moją sympatię, ani razu nie zdarzyło mu się rozniecić we mnie chociażby najmniejszej iskierki irytacji. Wiele razy na mojej buzi pojawiał się uśmieszek po przeczytaniu jego wypowiedzi.

Autentycznie wciągnięta w historię spędziłam emocjonujące godziny z książką w dłoniach. Lekturę uznaję za godną polecenia.

Skrupulatny, rzetelny, rzeczowy i skuteczny - to norweski policjant, William Wisting. Używa przede wszystkim mózgu, broni - jedynie w ostateczności, a śledztwo opiera na drobiazgowym przeczesywaniu faktów, a nie siłowym wyciskaniu prawdy z podejrzanych. Ja go lubię. Całą serię również. Najnowszy na naszym rynku, a drugi w kolejności tom to sprawa śmierci sprzed 25 lat - tyle liczą odnalezione zwłoki kobiety. W dniu odkrycia ciała znika jednocześnie młoda dziewczyna, a kilka dni później okazuje się, że i ona nie żyje. Czy zaskakujący fakt, iż była nieślubnym dzieckiem zmarłej, ma coś wspólnego z jej śmiercią? Kryminał dla miłośników śledzenia prawdziwej, policyjnej roboty.

"Lata pracy nauczyły go, że najważniejsze pytanie w sprawie o zabójstwo brzmiało dlaczego. W tym krótkim słowie było zawarte napięcie... zmuszało go do bardziej racjonalnego myślenia i odciągało od snucia mglistych, niczym nieuzasadnionych spekulacji, którym drogę często torowały pytania kto i jak."

To jeszcze nie jest Horst z późniejszych tomów serii, jak choćby misternie utkane "Szumowiny", jednak już mocniej trzyma w napięciu niż pierwsza odsłona cyklu "Kluczowy świadek", coraz silniej zarysowuje się przekonujący pazur pisarski norweskiego autora. Podoba mi się swobodny styl snucia narracji, łatwo wciągający w rozwiązywanie zagadki detektywistycznej, zgrabnie podsuwający intrygujące tropy, ciekawie nakłaniający do snucia przypuszczeń i domysłów, a przy tym wielokrotnie zmieniający rytm posuwania się działań śledczych, rozwijania ich w wielu różnorodnych kierunkach. Okresy spokojnej, drobiazgowej i skrupulatnej pracy przeplatają się z nagłymi przyspieszeniami akcji, nadawaniem fabule sensacyjnych elementów, zadbaniem o odpowiedni poziom emocji i tajemniczości. Kryminał sprawia wrażenie dobrze przemyślanej całości, kluczowym postaciom nadano wyrazistych cech, wątki płynnie zazębiają się, a zakończenie powieści może zaskoczyć wielu czytelników. Brakło mi większego realizmu w snuciu historii, nieco przeszkadzała pozorna przypadkowość i zbiegi okoliczności, jednak kiedy przymknie się na to oko, przygoda czytelnicza okazuje się zajmująca i ekscytująca.

Podczas robót drogowych dokonano makabrycznego odkrycia, natrafiono na ciało zamordowanej młodej kobiety, przeleżało ono w ziemi ćwierć wieku. William Wisting staje przed niełatwym zadaniem zidentyfikowania ofiary i sprawcy, pomóc w tym może znaleziona przy szkielecie wyblakła kartka i stary wisiorek. Komisarz dysponuje tylko kilkoma elementami układanki i niezwykle trudno mu skonstruować logiczny przebieg zdarzeń, a czas wyjątkowo nagli, gdyż sprawa za kilka dni ulegnie przedawnieniu i morderca nie poniesie zasłużonej kary. Jednocześnie współcześnie dochodzi do brutalnych czynów i zaginięć osób, co zdaje się łączyć z prowadzonym śledztwem i czyni sprawę jeszcze bardziej zagadkową. Czy uda się Wistingowi uchwycić wspólne punkty zaczepienia przeszłości i teraźniejszości? Tym bardziej, że stopniowo nasuwa się sporo prawdopodobnych rozwiązań sprawy, ale prowadzących niestety donikąd. Skomplikowana reakcja łańcuchowa mylnych tropów i dowodów staje się coraz większym wyzwaniem. Frapująco jest składać poszczególne fragmenty detektywistycznego puzzle w logiczną całość.

bookendorfina.pl