Spętani przeznaczeniem

Spętani przeznaczeniem Veronici Roth to kontynuacja wciągającej i momentami brutalnej historii z Naznaczeni śmiercią, której akcja rozgrywa się w odległej galaktyce, gdzie ludzie znajdują się pod wpływem nurtu okalającego jak koc układ planetarny. Sprawia on, że mieszkańcy jego mają nadprzyrodzone zdolności, które są albo ich przekleństwem, albo? darem. W tym niesamowitym świecie, tak rożnym i jednocześnie tak podobnym do naszego, Cyra, Akos oraz ich przyjaciele stają przed wieloma wyzwaniami. Między innymi muszą zmierzyć się z ojcem dziewczyny, Lazmetem Noavekiem, który po latach niewoli wraca by wyrównać rachunki i doprowadzić swoje destrukcyjne plany do końca. Międzyczasie na światło dzienne wychodzi pewna tajemnica, która zatrzęsie światem Cyry i Akosa. Czy młodzi bohaterowie poradzą sobie z nią i czy wpłynie ona na ich wzajemne relacje? Czy uda im się powstrzymać nadciągającą wojnę oraz jaką rolę w tym wszystkim odegra Cisi, siostra Akosa? Tego oraz wiele więcej dowiecie się z ostatniej części Naznaczonych śmiercią, czyli ze Spętanych przeznaczeniem.

[?]

Akcja powieści, jak dla mnie, okazała się zbyt chwiejna. Przy tego typu historiach powinien dominować dynamizm z krótkimi momentami na złapanie oddechu. W tym przypadku miałam wrażenie, że jest zupełnie na odwrót: kilka chwil szybkiej fabuły a potem długa przerwa by znowu coś ciekawego się zadziało. Mnie osobiście historia się dłużyła i pewno jest to kolejna przyczyna moich problemów z ?wgryzieniem się? w książkę. Nie mogę jednak odmówić jej niezwykłego, kosmicznego, głębokiego i niepowtarzalnego klimatu, który roztacza się nad Spętanymi?. Myślę, że osobom lubującym się w międzyplanetarnych przygodach, gdzie pojawia się motyw walki o władzę i dominację powinna się ona spodobać. I te opisy planet? Kurczę, Ogra naprawdę zrobiła na mnie wrażenie, by stworzyć coś takiego trzeba mieć bardzo dużą wyobraźnię oraz umiejętności przelania tego na papier. Obraz, który nakreśliła Roth jest bardzo wiarygodny i trudno uwierzyć, że jest to tylko literacka fantazja.

Spętani przeznaczeniem napisana została z perspektywy kilku postaci. Oprócz Cyry i Akosa do głosu dochodzą Cisi oraz Eijeh. Zastanawia mnie tylko to, dlaczego fragmenty ukazywane oczami Cyry, Cisi i Eijeha są w pierwszej osobie, a tam, gdzie głównym bohaterem jest Akos w trzeciej? W trakcie lektury myślałam, że zagadka ta się w pewnym momencie rozwiąże, ale chyba się przeliczyłam. To znaczy nie dostałam odpowiedzi na tacy, aczkolwiek po ujawnieniu kilku faktów mam pewne przypuszczenia, jednakże nie są one dla mnie wystarczającym wytłumaczeniem zabiegu autorki. Jeśli chodzi o kreacje bohaterów to nie mam do tego żadnych zastrzeżeń, jak dla mnie wszystko jest tak jak być powinno. Cyra nadal jest moją ulubienicą, podobnie jak Akos, lecz mocno rozczarowałam się wątkiem miłosnym, który tu prawie nie istnieje. Jest bardzo słaby i momentami boleśnie sztuczny. W Naznaczeni śmiercią był on naprawdę rewelacyjnie zarysowany, nie rzucał się w oczy, był lekki, subtelny i? uroczy na tle wszechobecnej przemocy. W drugiej części zabrakło mi go, lecz ubytek ten trochę zrekompensowały mi wątki z Akosem w roli głównej, szczególnie te momenty, gdzie przygotowywał różne mikstury u pewnej staruszki na Ogrze. Nie powiem, autorce udało się przykuć moją uwagę i z żalem rozstawałam się z tymi fragmentami powieści.

O mogę powiedzieć więcej o Spętanych przeznaczeniem? Autorka stworzyła ciekawą kontynuację, ale niestety po trosze dopadła ją klątwa drugiego tomu. Niby jest wszystko okay, ale coś nie styka. Jak wspomniałam wcześniej zabrakło mi w tej historii chemii, która przyciągałaby mnie do niej. Kuleje tempo fabuły i relacje między bohaterami (Cyra ? Akos). Myślę, że prowadzenie akcji z czterech różnych perspektyw też nie było zbyt dobrym posunięciem, mam wrażenie, że nastąpił przesyt, za dużo było różnych spojrzeń na toczącą się akcję, a fragmenty z Eijehem są, według mnie, zbędne. Nie będę zdziwiona jeśli inni czytelnicy będą mieli trudności z odnalezieniem się w tym wszystkim. Mimo wszystko Spętanych? oraz Naznaczonych śmiercią będę miło wspominać, ale boję się, że za jakiś czas historia opowiedziana przez Veronicę Roth rozmyje się w mojej pamięci. Z pewnością Cyra długo będzie gościć w moich myślach, ponieważ jest to jedna z tych bohaterek, o których trudno zapomnieć (pomijam fakt, że mam słabość do silnych i niezależnych kobiecych postaci). Naznaczeni śmiercią oraz Spętani przeznaczeniem to jedyne w swoim rodzaju powieści, do których będę chciała w przyszłości powrócić. Może za drugim razem uda mi się przejść przez nie bez problemu? Czas pokaże.

Po lekturze "Naznaczonych śmiercią" byłam bardzo ciekawa, jak potoczą się dalsze losy bohaterów, których zdążyłam już polubić. Liczyłam na więcej akcji i szybsze jej tempo oraz na bliższe poznanie pozostałych planet należących do wykreowanego przez Veronikę Roth wszechświata. Jak wypadła kontynuacja historii Cyry i Akosa? na recenzję.

Po wydarzeniach w amfiteatrze nasi bohaterowie odlatują z Voa. Kanclerz Thuvhe zamierza udać się do Siedziby Zgromadzenia, ale pozostali mają inne plany. Obawiają się, że Isae skieruje swój gniew także przeciwko nim i będzie dążyła do zemsty bez względu na konsekwencje. Dlatego umieszczają ją w kapsule ratunkowej i wystrzeliwują ze statku. Cisi postanawia jej towarzyszyć. Reszta załogi kieruje się na Ogrę, do siedziby buntowników. Czy uda im się zapobiec nadciągającej wojnie? Jak poradzą sobie w obliczu rewelacji ujawnionych przez miejscową wyrocznię?

W pierwszym tomie dało się wyraźnie odczuć, jak powoli rozwija się akcja. Czytałam kolejne strony i rozdziały, które nie przynosiły w zasadzie nic nowego. Na szczęście tym razem nie miałam już takiego wrażenia. Działo się zdecydowanie więcej, dzięki czemu z każdym następnym zdaniem wciągałam się w tę historię coraz bardziej. Kilka razy dałam się poważnie zaskoczyć autorce - takiego rozwoju sytuacji się nie spodziewałam. Cieszyło również ponowne spotkanie z interesującymi bohaterami, chociaż Cyra i Akos momentami zaczynali mnie już irytować. Spięcia między nimi i brak komunikacji wydawały mi się dziecinne i nie do końca zrozumiałe, ale dobrze, że mogłam się wtedy skupić na pozostałych bohaterach, wcale nie mniej intrygujących. Z przyjemnością zwiedzałam razem z nimi dwie kolejne planety - Ogrę i Othyr, chociaż przyznaję, że pewien niedosyt pozostał. Liczyłam po cichu na poznanie wszystkich dziewięciu...

Była też jedna rzecz, która mnie niezmiennie dziwiła i rozpraszała. I chodzi tu o narrację. Wydarzenia relacjonowali na zmianę różni bohaterowie - Cyra, Akos, Eijeh, Cisi - i to był całkiem fajny zabieg, podobał mi się. Nie rozumiem jednak, dlaczego narracja pierwszoosobowa przechodziła nagle w trzecioosobową i to tylko w przypadku rozdziałów dotyczących Akosa. W pierwszym tomie również mnie to zastanawiało, ale tutaj jeszcze bardziej rzucało się w oczy.

Chociaż powieść "Naznaczeni śmiercią" mnie nie zachwyciła, to jednak zdołała zainteresować mnie na tyle, że sięgnęłam po kontynuację z wielką ciekawością i jeszcze większymi oczekiwaniami. Akcja, która nabrała tempa dopiero pod koniec pierwszego tomu, tutaj rozwijała się o wiele szybciej, a kolejne zwroty akcji naprawdę zaskakiwały. Wreszcie mogłam dać się wciągnąć lekturze, nie narzekając, że za mało się dzieje. "Spętanych przeznaczeniem" czytałam z prawdziwą przyjemnością, z zapartym tchem śledząc poczynania bohaterów. W moim odczuciu drugi tom wypadł zdecydowanie lepiej niż pierwszy, czyniąc serię Carve the Mark naprawdę wartą uwagi. Polecam!

?Spętani przeznaczeniem? jest moim drugim spotkaniem z Veronicą Roth. Pierwsze miało miejsce przy okazji pierwszej części tej serii. Wiem, że jest najbardziej znana z książek z cyklu Niezgodna - jednak jakoś nie dane mi było ich ani przeczytać ani obejrzeć filmu. Być może kiedyś to nadrobię bo słyszałam, że są całkiem niezłe. Ale wracając do rzeczy - pierwszy tom mi się podobał więc kiedy nadarzyła się okazja, aby móc przeczytać drugi nie wahałam się ani chwili. Po lekturze byłam usatysfakcjonowana, jednak mam świadomość, że być może nie wszystkim ona przypadnie do gustu - ale o tym potem.

Perypetie pierwszego tomu maja swoją kontynuację również w tej części opowieści. Akos i Cyra sądzili, że największym zagrożeniem i niebezpieczeństwem jest jej brat Ryzek. Jak się jednak okazuje, tuż przed tym jak został zamordowany wyjawił siostrze długo skrywaną tajemnice. Ich ojciec Lazmet Noavek wielki, okrutny tyran pozbawiony duszy i sumienia nie umarł w wyprawie i wciąż żyje. Informacja ta zmienia wszystko. Dla bohaterów zapowiada bardzo ciężkie czasy i problemy jeszcze gorsze niż te, których się spodziewali.

?-Szczęście..- powiedziała Sifa -? to tylko prosty konstrukt, dzięki któremu ludzie mogą wierzyć, że kontrolują pewne aspekty swojego przeznaczenia.?

Powrót Lazmeta wywołuję niepokój nie tylko w jego córce, która pamięta jego okropieństwa ale także na innych planetach. Również Sifa matka Akosa oraz Eijeh widzą niepokojące rzeczy w swoich wizjach. Bezduszny władca Shotet długo nie próżnuje i dokonuje zamachu na szpital w Shissie. Atak ten powoduje, że Zgromadzenie chce podjąć kroki aby zapobiec panowaniu rodu Noaveków nakłaniając kanclerz wrogiego rodu Thuvhe Isae by ta podjęła działania. Kanclerz Isae Benesit nie darzy sympatią rodu Noavek, gdyż to Ryzek odebrał jej ukochaną osobę ? w akcie zemsty i chęci pokazania, że nie będzie stać biernie dopuszcza się wypuszczeniu pościsku antynurtowego na statek Voa, w którym ginie kilkaset ludzi. Rozpoczynająca się wojna zaczyna zbierać swoje żniwa, a Cyra obserwuję z przerażeniem sytuację. Wie, że jedynym rozwiązaniem jest zabicie jej ojca. Udaje się wraz z Akosem i resztą towarzyszy na Ogar, gdzie kontaktuje się z kanclerz by przedstawić jej swój plan działania. Tam dostaje niemalże niemożliwy czas na zgładzenie Lazmeta. W międzyczasie między Akosem a Cyra, którzy zostali poniekąd złączeni przez los rodzą się tak wielkie nieporozumienia, że to co ich łączy wydaje się dziewczynie nieprawdziwe. Zaczynają się od siebie oddalać, aż w końcu chłopak postanawia wyruszyć w misję i zostawić dziewczynę.

?Ale to przeszłość wiedzie nas w przyszłość. Często jednak ukrywa się i kształtuje nasze życia w sposób, którego nie rozumiemy. Niekiedy musi przebić się do teraźniejszości, by zmienić to, co nadchodzi.?

Cyra próbuję nie myśleć o tym, iż ukochany ją opuścił. Skupia się na zadaniu zaprowadzenia pokoju, jednakże nie wszystko pójdzie tak jak sobie zaplanowała. Okazuje się, iż nie jest jedyną której przyświecał ten sam cel. Wygląda na to, że będzie musiała stanąć do dużo poważniejszej misji. Jednak czy uda się zgładzić bezdusznego władce Shotet? I jaka przyszłość rysuję się dla Cyry i Akosa?

Podsumowując, dla mnie mistrzostwem w wykonaniu Roth było stworzenie tego wszechświata, od wymyślenia planet aż do określenia ich zwyczajów, kultury, cech charakterystycznych. Przy czytaniu te wszystkie szczegóły wydawały się być tak fajnie przemyślane, że miałam wrażenie że to wszystko istnieje naprawdę. W tej książce nie było jakiejś wartkiej akcji, wszystko toczyło się swoim własnym tempem - co poniekąd może przemawiać na niekorzyść tej książki. Tak jak pisałam wcześniej, może być nie dla wszystkich - niektórzy po fantastyce oczekują, że ciągle coś się będzie działo. Osobiście mi to aż tak nie przeszkadzało, jednak można by było podkręcić nieznaczenie akcję. Mimo to w historii nie brakuje momentów zaskoczenia najwyższej klasy ? takich po których zaczyna się zadawać pytanie ale że co?! ale że jak?! Szczególnie jeden moment zapadł mi w pamięć na który - kompletnie bym nie wpadła, że mógłby się wydarzyć. Autorka w ciekawy sposób podzieliła rozdziały, gdyż każdy jest odpowiadany z perspektywy innej osoby. Dzięki takiemu zabiegowi możemy uczestniczyć w różnych wydarzeniach, ale także zobaczyć wiele perspektyw na toczące się wydarzenia. Taki wejście do głowy bohaterom by zobaczyć co nimi kieruje pozwala lepiej zrozumieć dynamikę wydarzeń i reakcje na nie. Co ciekawe mimo, że jest to fantastyka to tocząca się wojna, konflikty, polityka i targające bohaterami emocje można by z łatwością odnieść do świata realnego. Autorka wplotła w historie również i wątek miłosny - chociaż był on w bardzo okrojony sposób potraktowany. W mojej opinii mogła poświecić mu trochę więcej miejsca i bardziej go rozwinąć. Książki może nie czyta się bardzo szybko, bo trzeba się wczuć w ten klimat - aby go zrozumieć trzeba się nieco skupić, wydaje mi się że warto. Dzięki temu można przeżyć przygodę w walce o nadzieję, wolność, miłość - a przede wszystkim o samego siebie i własną tożsamość.

Czekałam bardzo długo i warto było, nie rozczarowałam się, książka wciąga i pozostawia kaca książkowego :D

Spętani przeznaczeniem to kosmos pod ostrzałem, poplątane ścieżki losu i miłość z rodzaju tych zakazanych.
Spętani przeznaczeniem to mieszanka wybuchowa bohaterów, którzy igrając z siłą wyższą, próbują zbudować lepszą rzeczywistości.
Spętani przeznaczeniem to historia, w której nic nie jest takie, jak mogłoby się wydawać.

Spętani przeznaczeniem to godna kontynuacja Naznaczonych śmiercią - dynamiczna, pełna zwrotów akcji i bardzo wciągająca. Ci, którzy dali się porwać pierwszej części z pewnością będą zachwyceni, lecz nawet Ci, którzy tak jak ja, po poprzednim tomie mieli mieszane uczucia, powinno docenić to, co w drugiej części zafundowała nam autorka. A zafundowała całkiem sporo zaskoczeń, rozwiązań, których nie sposób było przewidzieć i narrację z nowych punktów widzenia, co moim zdaniem było świetnym posunięciem.
Finał, jak to finał, całkiem przyzwoity, chociaż liczyłam na coś mocniejszego.

Nie jest to wprawdzie nic odkrywczego i nie mogę zaprzeczyć, że schematy znów zostały powielone, ale autorka zrobiła to naprawdę dobrze i o ile pierwsza część przeleciała mi trochę przez palce, o tyle w drugiej mocno spętałam się z losami bohaterów.
Osobiście polecam!

Spętani przeznaczeniem to kosmos pod ostrzałem, poplątane ścieżki losu i miłość z rodzaju tych zakazanych.
Spętani przeznaczeniem to mieszanka wybuchowa bohaterów, którzy igrając z siłą wyższą, próbują zbudować lepszą rzeczywistości.
Spętani przeznaczeniem to historia, w której nic nie jest takie, jak mogłoby się wydawać.

Spętani przeznaczeniem to godna kontynuacja Naznaczonych śmiercią - dynamiczna, pełna zwrotów akcji i bardzo wciągająca. Ci, którzy dali się porwać pierwszej części z pewnością będą zachwyceni, lecz nawet Ci, którzy tak jak ja, po poprzednim tomie mieli mieszane uczucia, powinno docenić to, co w drugiej części zafundowała nam autorka. A zafundowała całkiem sporo zaskoczeń, rozwiązań, których nie sposób było przewidzieć i narrację z nowych punktów widzenia, co moim zdaniem było świetnym posunięciem.
Finał, jak to finał, całkiem przyzwoity, chociaż liczyłam na coś mocniejszego.

Nie jest to wprawdzie nic odkrywczego i nie mogę zaprzeczyć, że schematy znów zostały powielone, ale autorka zrobiła to naprawdę dobrze i o ile pierwsza część przeleciała mi trochę przez palce, o tyle w drugiej mocno spętałam się z losami bohaterów.
Osobiście polecam!

Początkowo ciężko mi było się wczuć w akcję, ponieważ historia rozwija się dość wolno. Dopiero z chwilą pojawienia się Lazmeta akcja wyraźnie przyspiesza. Dodatkowo autorka stosuje bardzo bogate opisy, które choć przenoszą nas w miejsce akcji, mogą być dla niektórych czytelników nużące. Sama nie przepadam za nimi, choć akurat tu mi nie przeszkadzały, bo wprowadzały w odpowiedni klimat. Wszystko jest tu niezwykłe: rośliny, zwierzęta, postaci. Planetę Ora spowija gęsta mgła, tak gęsta, iż nie docierają do niej promienie słoneczne. Czy to nie porusza wyobraźni?

Głównym wątkiem powieści Roth czyniła odwieczną walkę dobra ze złem. Motyw stary jak świat, ale w bardzo ciekawym otoczeniu. Lazmet sprawuje rządy twardą ręką, jest gotowy posłać siły zbrojne na wojnę przeciwko innym nacjom. Młodzi bohaterowie Cyra i Akos, wraz z grupką przyjaciół postanawiają zapobiec międzygalaktycznemu konfliktowi. Tylko czy zdążą, nim świat, który znają pogrąży się w chaosie?

Jak na powieść młodzieżową przystało, mamy tu również wątek miłosny. Początkowo Cyra uważa, że Akos jest z nią z obowiązku. Jednak z czasem pojmuje, że choć właśnie przeznaczenie splątuje ich drogi, na uczucia Akosa nie ma wpływu. Miłość między mini rozkwita w zupełnie naturalny sposób, oboje poznają się lepiej, zaczynają sobie ufać i z przyjaciół stają dla siebie kimś więcej.

?Spętani przeznaczeniem? miało być dla mnie powrotem do fantastyki. Miałam wobec niej bardzo duże oczekiwania, chciałam zaskoczenia i efektu WOW! Czy zostały spełnione? Połowicznie. Trudno tu szukać mrocznego fantasy, bo to nadal bardziej powieść młodzieżowa. Jednak jest kilka zaskakujących zwrotów, książka nie jest do końca przewidywalna, no i ten niesamowity świat, który autorka stworzyła ? to zdecydowany atut powieści!